Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Θα συνεχιστεί αυτή η πολιτική; Θα επιμείνει σε αυτήν το ΠΑΣΟΚ; Και αν επιμείνει, γιατί κάτι που απέτυχε χθες θα επιτύχει αύριο;

Εκλογές με γενικότητες και μισόλογα δεν μπορούμε να κάνουμε. Χρειάζονται καθαρές κουβέντες.
Παράδειγμα πρώτο. Τι θα γίνει με τους φόρους; Ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επέβαλε τρεις έκτακτες εισφορές και δύο ειδικά τέλη ακινήτων μέσα σε 16 μήνες - σίγουρα πανελλήνιο και μάλλον πανευρωπαϊκό ρεκόρ...
Ας δεχτούμε για την οικονομία της συζήτησης ότι το έκανε για λόγους ανάγκης.
Τι προτείνει, λοιπόν, τώρα στους ψηφοφόρους; Θα διατηρήσει αυτά τα φορολογικά βάρη; Ή θα τα ελαφρώσει; Αν ναι, πώς; Και για ποιους; Πώς θα εγγυηθεί ότι η φορολογική καταιγίδα που ξέσπασε την τελευταία διετία δεν θα συνεχιστεί;
Παράδειγμα δεύτερο - συναφές... Τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν επεβλήθη το ειδικό τέλος ακινήτων που ήταν ο πέμπτος ή έκτος φόρος στα ακίνητα, ο τότε υπουργός Οικονομικών είχε παραδεχτεί το παράλογο του θέματος και είχε δεσμευτεί ότι όλοι οι φόροι ακινήτων θα ενοποιηθούν σε έναν. Σωστό και λογικό.
Πέρασαν επτά μήνες. Εφυγε ο Παπανδρέου, ήλθε ο Παπαδήμος, έφυγε ο Βενιζέλος, τώρα θα φύγει και ο Παπαδήμος... αλλά τι έγινε με τους φόρους των ακινήτων; Τίποτα!
Παραμένουν όσοι ήταν και πριν από τη δέσμευση του υπουργού - συν το ειδικό τέλος ακινήτων που προσετέθη!
Πίσω από τα παραδείγματα αυτά κρύβεται η αποτυχία μιας πολιτικής. Μιας πολιτικής που επί δυόμισι χρόνια βάζει όλο και περισσότερους φόρους για να έχει όλο και λιγότερα φορολογικά έσοδα.
Θα συνεχιστεί αυτή η πολιτική; Θα επιμείνει σε αυτήν το ΠΑΣΟΚ; Και αν επιμείνει, γιατί κάτι που απέτυχε χθες θα επιτύχει αύριο;
Στην προεκλογική εκστρατεία. Ούτε κοκορομαχίες μεταξύ κομμάτων ούτε φανφαρονισμούς μεταξύ πολιτικών αρχηγών.
Τι προτείνουν για τη χώρα. Ποιος είναι ο δρόμος της εξόδου από την κρίση. Πώς θα ανασυγκροτηθούν η οικονομία και η κοινωνία μας. Τι θα αλλάξει από την επόμενη μέρα.
Διότι αν η απάντηση είναι απλώς το νέο Μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση, τότε δεν χρειαζόμαστε ούτε κόμματα ούτε πολιτικούς αρχηγούς.

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Έρχεται λοιπόν τώρα ο κύριος Βενιζέλος και μας λέει «γίνεται», χωρίς φυσικά να λέει τι ακριβώς γίνεται και γιατί δεν έγινε μέχρι τώρα.

Από την εποχή που ο Γιώργος Παπανδρέου φώναζε τα συνθήματα «Τολμάμε, αλλάζουμε, προχωράμε» και «Νέα Πολιτική, καλύτερη ζωή» μέχρι το πρόσφατο «Γίνεται» του Βενιζέλου έχουν περάσει περίπου 8 χρόνια. Χρόνια στα οποία κανείς δεν τόλμησε τίποτα, κανείς δεν άλλαξε τίποτα και κανείς δεν προχώρησε μπροστά αλλά πίσω. Και φυσικά το “καλύτερη ζωή” δεν το σχολιάζουμε καθόλου. Έρχεται λοιπόν τώρα ο κύριος Βενιζέλος και μας λέει «γίνεται», χωρίς φυσικά να λέει τι ακριβώς γίνεται και γιατί δεν έγινε μέχρι τώρα. Άλλο ένα σύνθημα-μπαρούφα στη λίστα των αμέτρητων συνθημάτων που μας έχουν σερβίρει σε αυτή τη χώρα. Και που φυσικά εμείς έχουμε χάψει. Τα τελευταία χρόνια τα ερωτήματα που κάνουμε στις περισσότερες συζητήσεις μας δεν είναι άλλα από το «είναι τόσο ανίκανοι;» ή «υπάρχει άραγε σχέδιο απόλυτης καταστροφής της χώρας το οποίο γνωρίζουν καλά τα δυο μεγάλα κόμματα;» Επειδή ως λαός είμαστε αρκετά αφελείς και ενοχικοί-για το δεύτερο φροντίζουν καλά οι πολιτικοί μας- προτιμούμε να επιλέξουμε το “είναι ανίκανοι” και να αφεθούμε στη μοίρα μας. Δεν είναι όμως μόνο ανίκανοι. Δεν μπορεί να είναι μόνο ανίκανοι! Το μαρτυρούν ακόμα και τα πιο απλά πράγματα που άλλα δείχνουν και άλλα φαίνεται να είναι.

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Έχουν βάλει μια χώρα για μήνες αυτιστικά να συζητά εάν οι εκλογές θα γίνουν μια εβδομάδα πριν ή μετά...

Σήμερα όμως ο ορθός λόγος υφίσταται την πιο βίαιη επίθεση. Κρίση και Μνημόνιο έχουν δημιουργήσει ένα πλαίσιο όπου ανθούν ο πανικός, τα εκβιαστικά διλήμματα και η δημαγωγία. Οποιος προσέρχεται στον δημόσιο διάλογο πρέπει εξαρχής να δηλώσει πίστη στο θέσφατο του συνομιλητή του. Πρέπει καταρχήν να αποκηρύξει τον λαϊκισμό και τις παραφυάδες του. Να δεσμευτεί αδιαμαρτύρητα στη «μόνη ρεαλιστική οδό εξόδου από την κρίση» για να αποδείξει ότι τον ενδιαφέρει η σωτηρία της χώρας. Αυτός ο κυρίαρχος λόγος ορίζει τους κανόνες του διαλόγου και οικοδομεί το παράλογο στο όνομα της «κοινής λογικής». Αποθεώνει το ανούσιο: έχει βάλει μια χώρα για μήνες αυτιστικά να συζητά εάν οι εκλογές θα γίνουν μια εβδομάδα πριν ή μετά. Υμνεί το κενό περιεχομένου: αναδεικνύει την εκλογή με έναν και μοναδικό υποψήφιο σε κομματική αναγέννηση και δημοκρατική εποποιία. Βιάζει την προφανή αλήθεια: παρουσιάζει την κενή σιδερόφραχτη παρέλαση ως απότιση τιμής στους ήρωες του '21. Βαφτίζει επιτυχία αυτό που χθες έλεγε απευκταία χρεοκοπία. Κραδαίνει ένα ιδιότυπο πιεσόμετρο που μετρά την ένταση του αντιλαϊκιστικού οίστρου. Ασκείται στην οργιαστική κινδυνολογία και υπονοεί, όταν δεν εννοεί καθαρά, πως η ελεύθερη επιλογή εκπροσώπων έχει και όρια. Οτι δηλαδή υπάρχουν σωστά και λάθος αποτελέσματα στις εκλογές και τα λάθος δύσκολα γίνονται δεκτά.

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Ποιοι θα είναι αυτοί που θα αναλάβουν – { Μάσα] -- με το αζημίωτο φυσικά – την κατασκευή των απαραίτητων κτηριακών υποδομών…

Οι εικόνες των ρημαγμένων στρατοπέδων που ο τηλεοπτικός φακός έχει μεταφέρει από τους χώρους που έχουν προταθεί ως χώροι φύλαξης των λαθρομεταναστών προκαλούν ένα εύλογο ερώτημα.

Ποιοι θα είναι αυτοί που θα αναλάβουν – με το αζημίωτο φυσικά – την κατασκευή των απαραίτητων κτηριακών υποδομών που θα χρειαστούν για την λειτουργία των 30 στρατοπέδων.

Ήδη ακούστηκαν οι πρώτες φωνές που μιλούν για το κατασκευαστικό πάρτι που κρύβεται πίσω από το όψιμο ενδιαφέρον για την μεταφορά ενός υπαρκτού προβλήματος από το κέντρο της πρωτεύουσας στην περιφέρεια.

Καταγγελίες και υπονοούμενα από παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης για απ’ ευθείας αναθέσεις των έργων στα σχεδιαζόμενα στρατόπεδα μεταναστών δίνουν μια νέα διάσταση στο προεκλογικό άνοιγμα μίας συζήτησης που επιμελώς βρισκόταν στο περιθώριο χρόνια τώρα από τις πολιτικές δυνάμεις που είχαν ψηφίσει τον περίφημο Κανονισμό «Δουβλίνο 2».

Ξαφνικά αυτοί που πριν μία δεκαετία συμφώνησαν με την υπογραφή τους την μεταροπή της χώρας σε επίσημο στρατόπεδο φύλαξης των μεταναστών από την δυτική Ευρώπη, αποφάσισαν την προεκλογική κατασκευή «στρατόπεδων φύλαξης ψηφοφόρων» όπου θα μεταφερθούν στο άμεσο μέλλον μερικά εκατομμύρια Έλληνες υπό το φόβο της απόδρασης από τις αγκάλες του δικομματισμού.

Με δέλεαρ την υπόσχεση μιας καθαρής πρωτεύουσας επιχειρούν σήμερα να κατασευάσουν μία πρότυπο ευρωπαϊκή δημοσιονομική φυλακή, που στο εξής θα παράγει αυτό το οποίο περιγράφει και η γενικότερη πολιτική και οικονομική κατάσταση: φυλακισμένους και δεσμοφύλακες...

Με ένα ταπεινό «συγγνώμη» μπορούν να διαγράψουν τις ευθύνες τους;

ΣΕ ΔΥΟ ΚΡΙΣΙΜΑ «γιατί», που βασανίζουν την πλειοψηφία των Ελλήνων, καλείται να απαντήσει ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας.

Πρώτον: Γιατί οι κυβερνήσεις του κόμματός του παρακολουθούσαν ως απλοί θεατές τη χώρα να οδηγείται στη χρεωκοπία και τους πολίτες στην εξαθλίωση καλλιεργώντας κλίμα γενικευμένης ευδαιμονίας, αντί να σημάνουν συναγερμό, όσο ήταν νωρίς, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος;

Δεύτερον: Γιατί πρέπει οι ψηφοφόροι να εμπιστευθούν την τύχη της χώρας και το μέλλον τους παιδιών τους στους πρωταγωνιστές του Μνημονίου και της υποτέλειας, οι οποίοι πιστεύουν ότι Ο νέος ένοικος της Ιπποκράτους πρέπει να διαβάσει σωστά τα μηνύματα της κοινωνίας, που απαιτεί αλήθειες και πολιτική εντιμότητα. Μιας κοινωνίας που δεν συμπορεύεται με τα συμφέροντα που άρχισαν τις «εργολαβίες» της υποστήριξής του.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Ενας περίεργος δεσµός συν-δέει τον Ελληνα µε τη δυστυχία του...

Ενας περίεργος δεσµός συν-δέει τον Ελληνα µε τη δυστυχία του. Γι’ αυτό και βρίσκεται πάντα στις καλύτερες στιγµές του όταν δυστυχεί ή όταν απειλείται. Η κρίση και η σύγκρουση τον δυναµώνουν. Η άρνηση γίνεται θέση.

Εκµεταλλευτές του ελληνικού µόχθου δεν είναι τόσο οι καπιταλιστές µας όσο οι συνεχιστές της ένδοξης ελληνικής παράδοσης των αεριτζήδων. Μεσάζοντες, παράγοντες, κοµπιναδόροι (Ελληνοαµερικανοί και µη).

Κάπου βαθιά συναντιέται το εθνικό πλέγµα (που µας δηµιούργησαν) µε την ελληνική υπερβολή. Υπερβάλλει όποιος δεν αισθάνεται σίγουρος. Οποιος νοµίζει πως µειονεκτεί. Η υπερβολή είναι προσπάθεια για ξεπέρασµα. Υπεραναπλήρωση.

Ρωµέικο «µάνατζµεντ». Αντί για κίνητρα η φάπα του Καραγκιόζη.

Οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι βασικά οικογενειακές. Διατηρούν όλη τη ζεστασιά αλλά και όλη την απανθρωπιά της οικογενειακής ατµόσφαιρας.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς...

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά (για κάθε εποχή) ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. […]

Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα!”

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

ΤΩΡΑ, όμως, το πράγμα έχει φθάσει στο απροχώρητο. Ο λαός, υποφέρει...

Οι ΕΛΛΗΝΕΣ δεν πιστεύουν πλέον κανέναν. Και μπορεί στα πολιτικά μας πράγματα το εμπόριο της απελπισίας να διαδέχθηκε εσχάτως το εμπόριο της ελπίδας, που ανθούσε προ της κρίσης, αλλά τώρα πλέον οι ψηφοφόροι απαιτούν σοβαρές και, κυρίως, εμπεριστατωμένες απαντήσεις. Δεν τους αρκεί η απλή έκφραση της απογοήτευσης και του θυμού τους. Ζητούν πρακτικές ιδέες και αποτελεσματικές λύσεις για τα πραγματικά τους προβλήματα. Πώς μπορεί, για παράδειγμα, να είναι άξια λόγου η πολιτική διαμαρτυρία ενός νέου ή παλαιού κόμματος για τη δραματική μείωση των μισθών και των συντάξεων, όταν δεν συνοδεύεται από σχέδιο για την αντιμετώπιση της αισχροκέρδειας στην αγορά και από ρεαλιστικές προτάσεις για τη θεαματική μείωση των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης; Πώς μπορεί να είναι αξιόπιστη η έκφραση αγωνίας και ενδιαφέροντος για τα εισοδήματα των Ελλήνων από τους πολιτικούς μας, όταν την ίδια στιγμή η πλειονότητά τους αποφεύγει να δυσαρεστήσει τους μεσάζοντες και τους μεταπράτες που διατηρούν αμείωτα τα προ κρίσης, προκλητικά περιθώρια κέρδους τους, ενώ είμαστε μια από τις ακριβότερες χώρες της Ευρώπης; ΤΩΡΑ, όμως, το πράγμα έχει φθάσει στο απροχώρητο. Ο λαός, που υποφέρει, απαιτεί να υπάρξει σε βάθος διερεύνηση και αυστηρή τιμωρία για όσους με τις πράξεις ή τις εγκληματικές παραλείψεις τους οδήγησαν τη χώρα στη μεγαλύτερη και τη χειρότερη κρίση της ιστορίας της

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Υπάρχει πάτος στην ξεφτίλα;

Την εξέδρα των επισήμων θα απαγορεύται να πλησιάσουν οι πολίτες και όσοι στέκονται γύρω από αυτή θα πρέπει να διαθέτουν διαπίστευση από προσκλήσεις που δίνει το ΓΕΕΘΑ. Επίσης, θα απαγορεύεται η διέλευση και η παραμονή πολιτών επί της λεωφόρου Αμαλίας και προληπτικοί ελέγχοι θα γίνονται σε ομάδες που θα εμφανιστούν κοντά στο χώρο των παρελάσεων με πανό.

Συνολικά η Ελληνική Αστυνομία θα επιστρατεύσει 4.000 αστυνομικούς παρά την έντονη αντίδραση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ) όπου με ανακοίνωσή της τονίζει: «Δεν είναι δυνατόν οι εθνικές επέτειοι να εορτάζονται με την επιβολή μέτρων αστυνομίας και μάλιστα καταστρατηγώντας κάθε έννοια ωραρίου, αδειών και ημερήσιων αναπαύσεων του αστυνομικού. Δεν είναι αυτή η αποστολή μας. Τα κοινωνικά προβλήματα και ο θυμός ενός ολόκληρου λαού, δεν αντιμετωπίζονται με την καταστολή.Δηλώνουμε κάθετα αντίθετοι στα πρωτοφανή μέτρα τάξης και ασφάλειας και για τον πρόσθετο λόγο ότι για κάθε τι αρνητικό, όπως έγινε πριν λίγες ημέρες στο ΟΑΚΑ, οι συνήθεις 'εισαγγελείς' θα σπεύσουν να κατηγορήσουν και πάλι την Ελληνική Αστυνομία».

Επίσης για πρώτη φορά δεν θα παρελάσουν οι ανάπηροι και τα θύματα πολέμου ως ένδειξη διμαρτυρίας για τα μέτρα λιτότητας.

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Για να αντέξουμε τους πόνους, θα μας έχει χορηγηθεί προηγουμένως μια ηρεμιστική, παυσίπονη ενδοφλέβια ένεση κάλπικης αναπτυξίνης...

Εκεί που ακούγαμε τον βραχνό αλλουΓιώργο αλλουΠαπανδρέου να απειλεί ότι θα συνεχίσει να υπηρετεί την πατρίδα από νέα μετερίζια, εκεί που συνέβαινε ο Ευαγγελισμός του Βενιζέλου κι είχε κατέβει με τον κρίνο, και δυστυχώς χωρίς σου, το λευκοφορεμένο, φρεσκογαζωμένο, επαναπαρθένο ΠΑΣΟΚ για να του δηλώσει ότι είναι μετ’ αυτού, εκεί που περιέγραφε ο Λουκάς Παπαδήμος την πετυχεσιά του PSI κι όλοι μαζί συνέθεταν την ωραία προεκλογική ατμόσφαιρα του «Ζήτω που καήκαμε!», θα ήταν σκόπιμο να βρεθεί, έτσι απλά, στον χώρο ένας άνεργος πελάτης… κι αντί γιαούρτης, να τους εκσφενδονίσει ένα ρεφρέν από τα παλιά. Ένα αιφνιδιαστικό «φου φου φου φί φου φουουουου!» από τα Χρηματιστήρια, τις αναθέσεις έργων, τις αλλαξοημετεριές, τις παραποιήσεις, τα Καστελόριζα και τα μνημόνια, για να γυρίσουν αυθορμήτως και να πάψουμε κι εμείς να τσιμπιόμαστε απειλούμενοι από βέβαιη σχιζοφρένεια. Να γυρίσουν τα εγχώρια «Δολώματα», οι επίλεκτοι καμπαρετζήδες της διεθνούς σπείρας των νόμιμων απατεώνων του τζόγου και με τον τρόπο τους να παραδεχτούν: «Όχι, δεν είμαστε αυτοί που λέμε ότι είμαστε. Είμαστε αυτοί που είμαστε. Είμαστε αυτοί που ήμασταν… Απλώς τα κοστούμια και το κλίμα είναι διαφορετικά. Εκλογές γαρ…».
Για να αντέξουμε τους πόνους, θα μας έχει χορηγηθεί προηγουμένως μια ηρεμιστική, παυσίπονη ενδοφλέβια ένεση κάλπικης αναπτυξίνης. Στην πόρτα του εκλογικού κέντρου θα μας χαμογελά η «Ωραία του Κουρέα». Και μες στη ζάλη της σωτηρίας, μες στο σοσιζαλισμό, αν κάποιος σφυρίξει «φου φου φου φί φου φουουουου!» θα γυρίσουμε ενοχικά και θα καρφωθούμε εμείς, μόνοι μας, αντ’ Αυτών. Είμαστε όλοι δολώματα. Και τα δολώματα τρώγονται πρώτα από τα ψάρια που τα τρώνε τα πιο μεγάλα ψάρια …

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

H κατρακύλα της χώρας είναι ευθύνη όλης ανεξαιρέτως της πολιτικής ηγεσίας...

ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ όμως γνωρίζουν ότι βαθύτατη επιθυμία του ελληνικού λαού είναι να μαυριστεί μέχρι συντριβής σύσσωμο το παλαιό πολιτικό σύστημα. Και για να συντριβεί οριστικά, δύο μόνο τρόποι υπάρχουν: ο ένας είναι η επανάσταση, για την οποία όμως ο λαός δεν είναι ακόμη έτοιμος, ούτε και έχει τους κατάλληλους ηγέτες, εκτός εάν... Ο άλλος είναι να ξεπηδήσουν από τις εκλογές καμιά διακοσαριά νέα παλικάρια, αρσενικά και θηλυκά, που θα σύρουν από τη μύτη τις ηγεσίες των κομμάτων τους, ακόμη και των αριστερών (γιατί και αυτά αποπνέουν μούχλα), σε μια ριζοσπαστική αλλαγή του πολιτικού συστήματος...

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Το νέο ΠΑΣΟΚ δεν έχει τίποτε κοινό με το παλιό, εκτός από τα στελέχη του που παραμένουν... ίδια!

Η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η οποία ενδεχομένως να αποτελέσει το ένα σκέλος μιας κυβέρνησης συνεργασίας, αρχίζει να αποκαλύπτει από τώρα, όλα όσα δεν θα δύναται να κρύψει και να ξεπεράσει αύριο.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου (κυρίως πράσινη και δευτερευόντως γαλάζια) "ανοίγει" τη διαφθορά στο δημόσιο, εκθέτει ολόκληρο το χώρο - προκειμένου να έχει τη σιωπηρή, έστω, αποδοχή της κοινής γνώμης, όταν θα αρχίσουν οι καταργήσεις οργανισμών και υπηρεσιών, η άρση της μονιμότητας και οι απολύσεις υπαλλήλων.
Εν όψει εκλογών, οι αποκαλύψεις των κυκλωμάτων διαφθοράς, σίγουρα θα πείσουν πολλούς νομοταγείς πολίτες ότι κάτι άρχισε να αλλάζει και σίγουρα αρκετοί από αυτούς θα ρίξουν την ψήφο τους σ’ εκείνους που δίνουν εγγυήσεις νομιμότητας. Και,
Επειδή από τον Ιούνιο και ύστερα έρχονται μαύρες μέρες για τα λαϊκά και μικρομεσαία στρώματα και επειδή από τα δυο αγαθά που έταζαν οι Ρωμαίοι στα πλήθη (άρτον και θεάματα), θα κοπεί το πρώτο (ο άρτος), θα είναι πολύτιμα τα θεάματα, δηλαδή οι σκανδαλώδεις αποκαλύψεις!
Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ παραμένει ο επικοινωνιακός αριστοτέχνης και ο ιδιοφυής τακτικιστής, παραμένει στην ουσία του αμετάβλητο και απλώς εκμεταλλεύεται την αλλαγή ηγεσίας του προκειμένου να παρουσιάσει μια ακόμη μεταμόρφωσή του (οβιδιακή, κατά κανόνα) ως... μετασχηματισμό του.
Και το άσχημο είναι, ότι θα πείσει αρκετό κόσμο να το εμπιστευθεί και πάλι. κάνοντάς τον να πιστέψει ότι το παλιό ΠΑΣΟΚ αποχώρησε - ενώ μόνο αποσύρθηκε προσωρινά και ότι το νέο ΠΑΣΟΚ δεν έχει τίποτε κοινό με το παλιό, εκτός από τα στελέχη του που παραμένουν... ίδια!

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Η κωμωδία... τέλειωσε.


Τις πρώτες αρχηγικές ώρες του ο κ. Βενιζέλος έδειξε συμφιλιωτική διάθεση. Η αναγέννηση της παράταξης δεν αφήνει κανέναν απέξω. Σε αυτό το κομμάτι, της συσπείρωσης, θα επενδύσει όλη τη γοητεία που έχει ως συνομιλητής. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι τους φέρνει όλους πίσω, ανασταίνει τον Ανδρέα Παπανδρέου, προσελκύει απολιτικά δεκαοχτάχρονα, φέρνει πίσω τους κουβελιστές. Ας υποθέσουμε ότι τις επόμενες εβδομάδες οι φίλοι του κόμματος κορυβαντιούν παρασέρνοντας μαζί τους τα πλήθη. Πώς θα κυβερνήσει μετά ο κ. Βενιζέλος; Θα καταστήσει άραγε τη χώρα ένα πρεζάκι των δόσεων, θα κατεβάσει τους μισθούς στα επίπεδα της Ρουμανίας, θα φορολογήσει κι άλλο τα καύσιμα, θα εμπνευστεί κι άλλες αναδρομικές εισφορές, θα αφήσει τα προσκόμματα στην επιχειρηματικότητα; Θα διαγράψει εντέλει τον σοσιαλισμό από την ταμπέλα;

Ο κ. Βενιζέλος δίδει έμφαση στο πόσο δύσκολες ήταν οι διαπραγματεύσεις του. Καιρός είναι να σκεφτεί πόσο δύσκολη έγινε η ζωή των κατοίκων της χώρας του. Πολύ ωραία τα λέει, ότι πονάει που υπάρχει ένας άνεργος σε κάθε σπίτι αλλά καλύτερο θα ήταν να μιλήσει για τα σχέδιά του, για τις προθέσεις του στη διοίκηση της χώρας. Χρειάζονται συγκεκριμένες, σαφείς, αναλυτικές προτάσεις οι οποίες αυταπόδεικτα θα προέρχονται από ένα κόμμα που εμφανίζεται ως κεντρώο. Διαφορετικά οι ψηφοφόροι του θα πάνε απευθείας δεξά-ζερβά.

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Δεν μπορεί η όποια νέα σελίδα του ΠαΣοΚ να γραφτεί από τα ίδια πρόσωπα που γαλουχήθηκαν στον κομματικό σωλήνα, δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους...

Με λίγα λόγια επανήλθε σε μια προσφιλή του ρήση, χωρίς να την εκστομίσει ρητά, ότι πιστεύει, θέλει μαζί του το όλον ΠαΣοΚ. Μόνο που το όλον ΠαΣοΚ δεν υφίσταται πλέον. Και ως μηχανισμός, οι φυγόκεντρες τάσεις και η απογοήτευση είναι ορατές διά γυμνού οφθαλμού και στην κοινωνία, που του έχει γυρίσει την πλάτη. Αναμφισβήτητα ευφυής, ο κ. Βενιζέλος δεν μπορεί να μη συνειδητοποιεί ότι μια τομή, μια ρήξη με το πασοκικό παρελθόν είναι αναγκαία προϋπόθεση ανασύνταξης και επιβίωσης. Οχι βέβαια στα λόγια αλλά στην πράξη. Πρόσωπα και πρακτικές που ευδοκίμησαν στο εύφορο κλίμα του λαϊκισμού και της άλωσης του κράτους, υπό την ανοχή και τη θαλπωρή της πασοκικής ηγεσίας πρέπει να αποτελέσουν οριστικά και αμετάκλητα παρελθόν. Δεν μπορεί η όποια νέα σελίδα του ΠαΣοΚ να γραφτεί από τα ίδια πρόσωπα που γαλουχήθηκαν στον κομματικό σωλήνα, δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους και το μόνο για το οποίο διακρίθηκαν είναι η επάρκεια των σιελογόνων αδένων τους.

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Το Δούρειο Ίππο εμείς τον είχαμε εφεύρει. Πως την πατάμε τώρα και τον βάζουμε μέσα στο σπίτι μας;

Είναι μοιραίο φαίνεται. οι ώρες της εθνικής ανατάσεως, να μην κρατάνε πολύ. Εκεί που λές, έχουμε και λίγη τσίπα, δόξα το θεό, πλακώνει το Παναγία βοήθα. Εκεί που λές ,επιτέλους όρθωσα ως Έλλην το αναστημά μου, τρώς μια κατακέφαλα και βρίσκεσαι πάλιν εις αθλίαν επίκυψιν…Στενάζων και οδυρόμενος… Είμεθα λοιπόν τόσο διάτρητοι; Τόσον ρωγμώδες; Όλες οι πόρτες αφύλαχτες; Και τα παραπόρτια; Και τα παράθυρα; Διαπορώ! Πως χώνεται αυτό το σύστημα από την τροϊκα και δεν τους παίρνουμε χαμπάρι; Πως ξεγελιόμαστε με τόσο χυδαίες μεταμφιέσεις,ρε παιδιά; Πεπειραμένοι άνθρωποι; Τόσες αλώσεις έχουμε πίσω μας. Πόσες θ’ αντέξουμ’ ακόμα; Το Δούρειο Ίππο εμείς τον είχαμε εφεύρει. Πως την πατάμε τώρα και τον βάζουμε μέσα στο σπίτι μας; Άκου να φρίξεις… Θα μας κάνουνε, λέει ΒΑΛΚΑΝΙΑ. Θα μας χοροπηδάνε παντού στ’ αναμμένα κάρβουνα σαν τους αναστενάρηδες. Θα μαϊμουδίζουμε για την Ευρώπη, σαν την αρκούδα στο πανηγύρι… Σαν το χανουμάκι θα μας χορέψουνε στο ταψί. Για να τουρκέψουμε σιγά σιγά, να μη μας έρθει απότομα. Θα μας φορέσουνε και λουρί. Θα μας κρεμάσουνε και μάρκα. Με γράμματα χρυσά. <<Η Γυφτοπούλα-Βασίλισσα. Βαράτε βιολιτζήδες! Ποιος στη χάρη μας. Καμαρώνουμε σαν τα γύφτικα σκεπάρνια. Τρομάρα να μας έρθει. Χαμπάρι δεν παίρνουμε.

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Αν, λοιπόν, τα Μνημόνια και τα Αντιμνημόνια αποτελέσουν τη σπονδυλική στήλη του προεκλογικού αγώνα, οι εμπνευστές τους θα σπάσουν, κυριολεκτικά, τα μούτρα τους ...

Υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν ότι η χώρα δεν είχε ανάγκη από κανένα Μνημόνιο, – όπως υπάρχουν και πολίτες που πιστεύουν ότι το Μνημόνιο παραβλέπει προκλητικά την εθνική αξιοπρέπεια.
Υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν ότι, εκ των πραγμάτων, το Μνημόνιο πολύ γρήγορα θα εγκαταλειφθεί, λόγω αδυναμίας εφαρμογής του, – όπως υπάρχουν και πολίτες που πιστεύουν στη γρήγορη αναθεώρησή του.
Αν, λοιπόν, τα Μνημόνια και τα Αντιμνημόνια αποτελέσουν τη σπονδυλική στήλη του προεκλογικού αγώνα, οι εμπνευστές τους θα σπάσουν, κυριολεκτικά, τα μούτρα τους στην οργή του Λαού, ο οποίος ένα και μόνο προεκλογικό και αμείλικτο ερώτημα θα θέτει συνεχώς:
– Εκείνοι που ευθύνονται για το σημερινό κατάντημα της χώρας, που εξαπάτησαν συνειδητά την ελληνική κοινωνία και που ανέτρεψαν, επίσης συνειδητά, όλες τις κατακτήσεις της παρέχουν στο εκλογικό σώμα και την παραμικρή εμπιστοσύνη ότι θα... ανορθώσουν την Ελλάδα;
Αυτό είναι το κυρίαρχο ερώτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Και σ’ αυτό το ερώτημα θ’ απαντήσει ο κάθε πολίτης, – ανάλογα με το ποιο στοιχείο έκαστος θεωρεί ως μείζον:
Ο πατριώτης, που αισθάνεται και είναι ταπεινωμένος
Ο άνεργος, που αισθάνεται και είναι προδομένος
Ο εργαζόμενος, που αισθάνεται και είναι αδικημένος
Ο συνταξιούχος, που αισθάνεται και είναι λεηλατημένος
Οι πτυχιούχοι και επιστήμονες, που αποτελούν ένα ατέλειωτο επιστημονικό προλεταριάτο
Ο Μικρομεσαίος, που κατεβάζει ρολά, εγκαταλελειμμένος στην τύχη του
Ο δημόσιος υπάλληλος, ο πιο συκοφαντημένος Ελληνας – λες και όλοι είναι κλέφτες
Ο νοικοκύρης που πληρώνει νοίκι στο σπίτι του, σάμπως να του το έχτισε το κράτος κ.λπ. κ.λπ...
Ολοι αυτοί θα απαντήσουν στο κυρίαρχο προεκλογικό ερώτημα. Και οι απαντήσεις τους θα καταγράψουν, για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική περίοδο, την πραγματική πολιτική και οικονομική σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας, με κριτήρια ταξικά, – δηλαδή: εθνικά, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά.

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Το λένε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, είτε ψήφισαν ΠΑΣΟΚ είτε όχι, οι οποίοι έχουν ακούσει δεκάδες ομιλίες του ρήτορα Βαγγέλη, εδώ και χρόνια, αλλά από... παντεσπάνι τίποτα...


Το λένε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, είτε ψήφισαν ΠΑΣΟΚ είτε όχι, οι οποίοι έχουν ακούσει δεκάδες ομιλίες του ρήτορα Βαγγέλη, εδώ και χρόνια, αλλά από... παντεσπάνι τίποτα.Θέλω να πω ότι ωραία είναι τα λόγια, αλλά όταν είναι να κάνεις τη δουλειά και τα ρίχνεις όλα στις πλάτες της κοινωνίας και από πάνω απευθύνεσαι σε αυτήν με ύφος σαν να σου χρωστάει, τότε το πράγμα παίρνει άλλη τροπή. Πολλά και ενδιαφέροντα είπε ο Βενιζέλος. Αν αφαιρέσεις ορισμένες κομματικές αναφορές, την ομιλία θα μπορούσε να την κάνει ο Σαμαράς, ο Αβραμόπουλος, ο Κουβέλης, μην σας πω ότι τα ίδια θα έλεγε και ο Παπανδρέου, αν δεν είχε εκδιωχθεί. (Ναι, εκδιωχθεί, όπως το ακούτε, γιατί δεν είχε πρόθεση να φύγει μόνος του). Η σημαντική διαφορά είναι ότι το ΠΑΣΟΚ και ο Βενιζέλος κυβέρνησαν τον τόπο πολλά χρόνια και κυρίως τα δυο τελευταία έκαναν τέτοιες επιλογές, που έβαλαν απέναντί τους την κοινωνία. Δεν μηδενίζω τα θετικά που έκανε το ΠΑΣΟΚ κατά το παρελθόν στον τόπο. Ούτε ήμουν, ούτε θα γίνω δογματικός, με τη λογική της απόλυτης αλήθειας και του μονοπωλίου της προοδευτικότητας. Όμως, οι περισσότεροι που άκουγαν και χειροκροτούσαν τον Βενιζέλο έχουν κριθεί αρνητικά για την παρουσία τους στα δημόσια πράγματα. Αν ο ίδιος θέλει να έχει μια ευκαιρία, για την παράταξή του και τη χώρα, ας τους αφήσει πίσω. Άλλα, έτσι κι αλλιώς, είναι βέβαιο ότι και εκείνος να μην το κάνει, θα το κάνουν οι πολίτες στις κάλπες.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Όπως και να’ χει, είναι απελπισμένος και δεν βλέπει φως στον ορίζοντα...

Ο απογοητευμένος ΠΑΣΟΚΟΣ: Νοσταλγεί τα χρόνια του Ανδρέα και ένα δάκρυ κυλά από το ρυτιδιασμένο του πρόσωπο. Δεν ξέρει που να την ρίξει την ψήφο στα τέλη του Απρίλη και προβληματίζεται. Να την ρίξει στην Αριστερά του ΚΚΕ και του Τσίπρα; Δεν του πάει το χέρι… Να τη ρίξει στον Κουβέλη; Μπορεί… Ο ξενιτεμένος: Αφορά κυρίως νέους, που από ανάγκη άφησαν τον τόπο τους, για να δουλέψουν στο εξωτερικό. Στον ξενιτεμένο, του λείπει η οικογένεια, οι φίλοι και η πατρίδα, αλλά θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς, καθώς «η Ελλάδα σκοτώνει τα παιδιά της…». Ο άνεργος: Πλέον, το 21% των Ελλήνων τουλάχιστον. Δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα και καταριέται την ώρα και τη στιγμή που δεν βρήκε άλλο επάγγελμα, δεν έφυγε στο εξωτερικό ή δεν είχε βύσμα. Εάν είναι νέος, τα «ρίχνει» στους παλαιότερους (δικαιολογημένα) κι εάν είναι μεσήλικας τα «ρίχνει» στις κυβερνήσεις (επίσης δικαιολογημένα). Όπως και να’ χει, είναι απελπισμένος και δεν βλέπει φως στον ορίζοντα. Ο αγανακτισμένος: Ακολουθεί τη φράση «οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται το λαό, και όχι ο λαός τις κυβερνήσεις». Πηγαίνει σε πορείες, γιουχάρει πολιτικούς, και κάποια υποκατηγορία πετάει νεράτζια και σε τραγουδιστές. Ο «ντρέπομαι που είμαι Έλληνας»: Τα χαρακτηριστικά του τύπου αυτού συνοψίζονται σε μια θλιβερή, άκρως αληθινή δήλωση ενός παππού στην τηλεόραση: «Γεννήθηκα Έλληνας. Μεγάλωσα Έλληνας. Κατάντησα Έλληνας.»

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Στον... «εξωτερικό εχθρό» έχουν κατεβάσει ήδη τα παντελόνια...

Κατ’ αρχάς όλοι, κόμματα και ψηφοφόροι, γνωρίζουν άριστα τι θα συμβεί μετά τις εκλογές σε όλα τα επίπεδα. Ας τα δούμε κωδικοποιημένα:

● Ακόμη και αν η Ν.Δ., ως βέβαιο πρώτο κόμμα, καταφέρει την απείρως δύσκολη αυτοδυναμία, δεν θα μπορεί να κυβερνήσει μόνη της. Με δεδομένο τον φόβο του «Συνδρόμου Ντε Λα Ρούα» – άλλος χρεοκοπεί τη χώρα και άλλος παίρνει το ελικόπτερο – αλλά και την απαίτηση δανειστών, τρόικας, ευρωζώνης και διαπλοκής, θα προστρέξει σε βοήθεια για να συγκυβερνήσει.

● Το ΠΑΣΟΚ θα τιμωρηθεί – και μάλιστα σκληρά – για τη χρεοκοπία, αλλά και για την ύφεση, την ανεργία, τα κουκέτα, την οικονομική καταστροφή και τη δυστυχία που γιγαντώθηκαν επί των ημερών του.

● Αμέσως μετά τις εκλογές, νέα βάρβαρα εισπρακτικά μέτρα πολλών δισ. ευρώ, απολύσεις, ξεπούλημα και καταστροφή της κοινωνικής ασφάλισης θα επιταχυνθούν δραματικά.

● Από τις 14 Μαΐου – είτε την επομένη των εκλογών δηλαδή είτε την επομένη του σχηματισμού κυβέρνησης – οι εργοδότες θα έχουν το μονομερές δικαίωμα μείωσης μισθών έως και 40% οδηγώντας αμέτρητους εργαζόμενους στην πλήρη εξαθλίωση.

Αυτοί που έβαλαν τις υπογραφές τους σε αυτού του είδους τις δεσμεύσεις προς δανειστές και επιτηρητές έχουν πλέον απόλυτη ανάγκη έναν... εχθρό που θα τους επιτρέψει να διεκδικήσουν ψήφο. Όμως τα πράγματα δεν είναι απλά:

● Στον... «εξωτερικό εχθρό» έχουν κατεβάσει ήδη τα παντελόνια. Έχουν υπογράψει τα πάντα και έχουν καταστεί υποχείριά του – χωρίς καμιά δυνατότητα να ασκήσουν πολιτική έστω και ελάχιστης απόκλισης από τις απαιτήσεις δανειστών και επιτηρητών.

● Μεταξύ τους η πόλωση είναι επικίνδυνο πράγμα, αφού αφ’ ενός έχουν δεσμευτεί ακριβώς στα ίδια και αφ’ ετέρου θα κληθούν να συγκυβερνήσουν και στον επόμενο γύρο για να τα εφαρμόσουν.

● Τι άλλο μένει; Μόνο η κλασική συνταγή: η κατασκευή «εσωτερικού εχθρού». Όπως τα παλιά καλά χρόνια του μετεμφυλιακού κράτους – του επονομαζόμενου και «κράτους των δωσιλόγων». Του κράτους εκείνου που, επί τρεις σχεδόν δεκαετίες, άπαξ της ημέρας, μας έσωζε από τον «επάρατον κομμουνισμόν», έπινε νερό εις το όνομα της «πατρίδος» και κατέληξε να βρει τη δικαίωσή του με τη χούντα του 1967. Και την απώλεια της Κύπρου...

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

Τίποτε από όλα αυτά δεν θα μπορέσει να κάνει, όπως, άλλωστε, δεν έπραξε μέχρι σήμερα...


Η χώρα μπαίνει σε προεκλογική περίοδο και τα κορυφαία στελέχη του… Κινήματος κρίνουν σκόπιμο να παρουσιάζονται αισιόδοξα για το εκλογικό αποτέλεσμα. Είναι κι αυτό μέσα στο πολιτικό και εκλογικό παιχνίδι.
Ολα τα άλλα συνθήματα, όμως, για την ανανέωση του ΠΑΣΟΚ και ειδικά εκείνα για την επιστροφή στις αριστερές και κοινωνικές ρίζες του… Κινήματος, τι τα ήθελαν οι πρωτοκλασάτοι; Ενα κόμμα, το οποίο, κατά τα 38 χρόνια της ύπαρξής του, τα 22 και πλέον ήταν κυβέρνηση και κατά τα υπόλοιπα, ως Αντιπολίτευση, δεν άφησε καμιά κυβέρνηση να λάβε μείζονες αποφάσεις, πως είναι δυνατό να... ανανεωθεί;
Ακόμη και αν υποτεθεί ότι επέλεξε, ως πρόεδρό του το…Κίνημα, τον άριστο - μόνος του, όσο ικανός και αν είναι, δεν μπορεί να κυβερνήσει. Και θα έχει την ανάγκη όλων των στελεχών του. Αλλά, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι δεδομένα. Τι θα πράξει, λοιπόν, ο νέος πρόεδρος;
1. Θα διώξει όλη την (υπαρκτή) σκαρταδούρα;
2. Θα καταργήσει τους κομματικούς στρατούς του;
3. Θα επιβάλει την αξιοκρατία;
4. Θα πάψει να θεωρεί το κράτος φέουδό του;
5. Θα αλλάξει πολιτικές;
Τίποτε από όλα αυτά δεν θα μπορέσει να κάνει, όπως, άλλωστε, δεν έπραξε μέχρι σήμερα.
Συστράτευση θα κάνει και όχι ξεσκαρτάρισμα, συγχωροχάρτια θα μοιράσει και όχι ποινές ή αποπομπές...
Οι κομματικοί στρατοί του θα παραμείνουν, όπως απέδειξε η υπόθεση της "εργασιακής εφεδρείας"...
Η αξιοκρατία που θα επιβάλει θα είναι όμοια με εκείνη για τους γενικούς γραμματείς των υπουργείων (95% δικοί του και 5% μη δικοί του)...
Το κράτος θα παραμείνει κομματικό φέουδό του και με όπλα τις περικοπές και τους φόρους, θα λύνει συνεχώς τα δημοσιονομικά.
Οσο για την αλλαγή πολιτικής, φρόντισε και την παγίωσε (με τα Μνημόνια) για τριάντα χρόνια: Ολα προς το χειρότερο, τίποτε προς το καλύτερο.
Αρα, για πιο νέο ΠΑΣΟΚ ο λόγος, "σύντροφοι";

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Χαίρεται όταν κάνει το κακό και μοιράζει δυστυχία γύρω του. Δεν θέλει να σε βοηθήσει ακόμα κι όταν μπορεί να το κάνει...


Ήταν και εξακολουθεί να είναι ατυχία για την Ελλάδα και τους πολίτες της, που βρέθηκε αυτός ο άνθρωπος να διαχειρίζεται τα συμφέροντά της. Ήταν και εξακολουθεί να είναι ατυχία για το Πανεπιστήμιο και τους φοιτητές, οι οποίοι βρέθηκαν στο δρόμο του. Ατυχές συμβάν είναι ο Βενιζέλος. Να μην σου τύχει. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για ειδική περίπτωση.Χαίρεται όταν κάνει το κακό και μοιράζει δυστυχία γύρω του. Δεν θέλει να σε βοηθήσει ακόμα κι όταν μπορεί να το κάνει. Θέλει πάντα να διατηρεί τη "διαφορά" του από τους άλλους. Θέλει να παραμένει ο ίδιος ισχυρός και εσύ να είσαι καθηλωμένος στην ανάγκη του, είτε ως πολίτης είτε ως φοιτητής είτε ως οτιδήποτε άλλο. Συνηθίζουμε, για παράδειγμα, να λέμε ότι ...είναι τύχη για ένα κράτος να έχει τους καλούς κυβερνήτες στη δύσκολη εποχή ...Τύχη για κάποιους φοιτητές να έχουν έναν καλό "δάσκαλο" ...Τύχη για κάποιους ανθρώπους να έχουν έναν καλό γείτονα. Όταν υπάρχει όμως η έννοια της "τύχης", υπάρχει και αυτή της "ατυχίας". Ο Βενιζέλος είναι "ατυχία" με όποια ιδιότητα κι αν τον "διασταυρώσεις" στη ζωή σου. Είτε ως πολιτικός είτε ως πανεπιστημιακός είτε ακόμα και ως γείτονας, είναι "ατυχία" για όποιον βρέθηκε στον "δρόμο" του και βέβαια στην ανάγκη του.

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΕ! Προκαλείτε τον λαό, κύριε Βενιζέλο και κύριε Παπανδρέου, σε μία περίοδο κατά την οποία η ψυχολογία είναι διαλυμένη...

ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΕ! Προκαλείτε τον λαό, κύριε Βενιζέλο και κύριε Παπανδρέου, σε μία περίοδο κατά την οποία η ψυχολογία είναι διαλυμένη, τα νεύρα σπασμένα και η αγωνία για το σήμερα - το αύριο δεν τολμά κανείς να το σκεφτεί - είναι στο κατακόρυφο. Τί τις θέλετε τις δηλώσεις. κύριοι, για την επιτυχία του PSI; Τί ακριβώς πανηγυρίζετε, ότι δεν χρεοκοπήσαμε; Δηλαδή, δεν έχετε καταλάβει τι συμβαίνει γύρω σας ή νομίζετε πως ο κόσμος δεν έχει καταλάβει; Συντηρείτε μια χώρα απλώς για να πληρώνει ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΤΗΣ την ώρα που οι πολίτες της σβήνουν! Γιατί προκαλείτε τον κόσμο, κύριοι; Πώς ακριβώς "σήμερα είναι μια καλή μέρα;" κύριε Βενιζέλο; Δεν ανακοινώθηκε μόλις χτες ότι οι άνεργοι έχουν φτάσει τους 1.030.000 πολίτες, η ανεργία στο 21% και οι οικονομικά ενεργοί πολίτες είναι κατά ΜΙΣΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ από τους άνεργους και όσους δεν αναζητούν καν εργασία; Ποιες θυσίες δεν πήγαν χαμένες κύριε Παπανδρέου; Πού πήρατε το χρέος στο δυσθεώρητο ύψος των 290 δισεκατομμυρίων, στείλατε την χώρα στο ΔΝΤ, πήρατε ό, τι μέτρο μπορούσε να φανταστεί το μυαλό σας και το μυαλό των συβούλων σας, στείλετε στην ανεργία μέσα σε δύο χρόνια μισό εκατομμύριο κόσμο, κόψατε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, φάρμακα, κατασχέσατε τα σπίτια του κόσμου, δημεύετε τις ιδιωτικές αποταμιεύσεις στα ομόλογα που έχουν αγοράσει από το υστέρημά τους κάποιοι πολίτες, βάλατε κάθε φόρο που θα μπορούσε να μπει κι όλα αυτά ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΤΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ - ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΤΕ - ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΨΗΛΑ, ΣΤΑ 325 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ έπειτα από οχτώ χρόνια; Τί τις θέλετε τις δηλώσεις κύριοι; Ποιος είναι ο λόγος που έναν ταπεινωμένο λαό, τον αντιμετωπίζετε σαν ιθαγενή που πρέπει να σας χειροκροτήσει, επειδή του δώσατε χάντρες και σας έδωσε ό, τι είχε και δεν είχε; Κρείττον του λαλείν το σιγάν, έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι! Αλλά όσοι σχέση έχετε εσείς με αυτούς, άλλη τόση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο...

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Σήμερα, ο Ελληνικός Λαός δεν αποτελεί κοινωνία. Αποτελεί ένα τρομαγμένο πλήθος και συνεχώς τρομοκρατούμενο...

Ολα είναι πρωτοφανή στην Ελλάδα. Διότι, ακόμη και κατά τις μαύρες μέρες της Ξενικής Τριπλής Κατοχής, ο υπάλληλος έπαιρνε τον συμπεφωνημένο μισθό του, ο εργάτης έπαιρνε το συμπεφωνημένο ημερομίσθιό του, ο συνταξιούχος έπαιρνε την καθορισμένη σύνταξή του, τα εργασιακά δικαιώματα λειτουργούσαν, η ιδιοκτησία ενός εκάστου ήταν σεβαστή (με εξαίρεση τις επιτάξεις) και, παρά την πείνα (τα τρόφιμα τα έκλεβαν οι κατακτητές!), η εγκληματικότητα ήταν περιορισμένη.
Σήμερα, ο Ελληνικός Λαός δεν αποτελεί κοινωνία. Αποτελεί ένα τρομαγμένο πλήθος και συνεχώς τρομοκρατούμενο, το οποίο δεν έχει από πού να πιαστεί και από πού να στηριχθεί, διότι κλιμακωτά και μεθοδικά, προκειμένου να του παραλύσουν τα ανακλαστικά, του αφαίρεσαν (και του αφαιρούν) όλες τις κοινωνικές σταθερές:
Δεν γνωρίζουν οι άνεργοι αν θα βρουν ποτέ και πότε εργασία...
Δεν γνωρίζουν οι εργαζόμενοι αν θα έχουν και αύριο ή μεθαύριο εργασία, όπως δεν γνωρίζουν αν θα πάρουν 700 ή 600 ή 500 ή 410 ευρώ...
Δεν γνωρίζουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι αν θα πληρωθούν, πότε θα πληρωθούν και πόσα θα πάρουν...
Δεν γνωρίζουν οι συνταξιούχοι πόση θα είναι η σύνταξή τους τον επόμενο ή τον μεθεπόμενο μήνα...
Δεν γνωρίζουν οι μεροκαματιάρηδες αν θα έχουν και την επομένη μεροκάματο και με πόσο θα πληρωθούν...
Δεν γνωρίζουν αν θα πυροβοληθούν ή θα μαχαιρωθούν στον δρόμο, προκειμένου να τους αρπάξουν ληστές ένα δεκάρικο...
Δεν γνωρίζουν – όσοι έχουν σπίτι – πόσο θα απαξιωθεί και αν θα το χάσουν από τις Τράπεζες ή το κράτος, λόγω αδυναμίας να πληρώσουν υπέρογκους φόρους...
Δεν γνωρίζουν ποιος κυβερνάει τη χώρα τους – και ποιοι λειτουργούν ως Κατοχικές Δυνάμεις...
Δεν γνωρίζουν τι να κάνουν με τα παιδιά τους και με τους γέρους γονείς τους...
Δεν γνωρίζουν, – όσοι έχουν κάποιο κομμάτι γη – πού θα φτάσει ο εξευτελισμός της γης τους...
Δεν γνωρίζει καμιά Ελληνίδα και κανένας Ελληνας απολύτως τίποτε. Οπως δεν γνωρίζει και αν η χώρα του είναι δική του...
Αυτό το τερατώδες μείγμα τρομοκρατίας, ανασφάλειας και συνεχούς κατρακύλας αποτελεί έναν τερατωδέστερο καμβά, πάνω στον οποίο τυχάρπαστοι – εγχώριοι και ξένοι – κεντούν έναν κοινοβουλευτικό υπερφασισμό που όμοιό του δεν έζησε ποτέ κανένας Λαός.
Διότι κοινωνικές σταθερές υπήρχαν ακόμη και όταν η δημοκρατία ήταν νεκρή!

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Στην Ελλάδα, τα πάντα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο...

Εδώ και δύο χρόνια, από την ημέρα δηλαδή που ο Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε να μας βάλει στο Μνημόνιο φέρνοντας την Τρόικα στην Ελλάδα, τα πάντα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Ανεργία, δραματικές μειώσεις στα εισοδήματα, ύφεση και παντελής απουσία ανάπτυξης είναι τα στοιχεία που κυριαρχούν ταυτόχρονα με την κρίση που πλήττει το πολιτικό σύστημα.
Μέσα στον κυκεώνα των δραματικών εξελίξεων έχει διαλυθεί σχεδόν πλήρως και το κράτος. Υπηρεσίες υπολειτουργούν, ενώ αποφάσεις που λαμβάνονται και αφορούν άμεσα τους πολίτες και την καθημερινότητά τους αλλάζουν πριν καν τεθούν σε εφαρμογή.
Αποτέλεσμα; Δεν λειτουργεί τίποτα. Το κράτος δίνει την εικόνα του μπάχαλου και μόνο ορισμένοι τομείς λειτουργούν και αυτοί από κεκτημένη ταχύτητα.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Παιδεία, Υγεία, Ασφάλεια και Υποδομές, τέσσερις εκ των βασικών αξόνων άμεσα συνδεδεμένων με τη διαβίωση των πολιτών είναι σε κατάσταση τραγική.
Ταυτόχρονα οι πολίτες ταλαιπωρούνται σε ό,τι και αν κάνουν. Από την κίνησή τους στους δρόμους, όπου τα φανάρια δεν λειτουργούν, μέχρι την πολύωρη αναμονή σε ταμεία όπως των ΔΟΥ και των ΔΕΚΟ.
Ουσιαστικά δεν φτάνει που το κράτος έχει μετατραπεί σε δυνάστη με τα συνεχή χαράτσια, εμφανίζεται να έχει και μια χαιρέκακη εικόνα, ταλαιπωρώντας τους πολίτες.

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Ο κυρίαρχος λαός θα κληθεί να αναλάβει την ευθύνη...

Μέχρι την Παρασκευή θα γνωρίζουμε την τύχη της ρύθμισης των ελληνικών χρεών. Και θα ξέρουμε αν η χώρα θα έχει αποκτήσει μια καινούργια βάση επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας.


Αν όλα πάνε κατ' ευχήν και ανοίξει ο δρόμος για την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης, τότε η χώρα θα οδεύσει με ταχύτητα σε εκλογές, οι οποίες πιθανότητα θα διεξαχθούν στις 29 Απριλίου.


Και το δίλημμα των εκλογών δεν μπορεί να είναι άλλο από το αν γίνεται αποδεκτή αυτή η νέα βάση εκκίνησης της ελληνικής οικονομίας.


Ουσιαστικά, το εκλογικό σώμα θα κληθεί να εγκρίνει ή να απορρίψει στην πράξη τη συμφωνία διάσωσης που η κυβέρνηση Παπαδήμου διαπραγματεύθηκε με εταίρους και δανειστές.


Και από την απάντηση αυτού του διλήμματος θα κριθεί η περαιτέρω πορεία της χώρας.


Ο κυρίαρχος λαός θα κληθεί να αναλάβει την ευθύνη. Και η ευθύνη θα είναι όλη δική του.

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Xρειάζονται πολλές γενιές για να ξαναγεννηθεί Eλληνισμός στην καμένη ελλαδική γη...

Tο μαρτύριο του άνεργου, του χαμηλόμισθου, του βάναυσα τσακισμένου συνταξιούχου είναι η τέλεια ανημπόρια του να ασχοληθεί με ό, τι ομορφαίνει τη ζωή – να διαβάσει, να ακούσει μουσική, να χαρεί τον περίπατο, να κουβεντιάσει ξέγνοιαστος για ό, τι αγαπάει. Aνημπόρια ψυχική, λογικά μη ελεγχόμενη, παραλυτική.
H στέρηση, η φτώχεια, το φάσμα της πείνας είναι κάτεργο. Aπό τα βαθιά χαράματα που θα σε ξυπνήσει ο πανικός, το μυαλό δεν έχει άλλη έγνοια παρά μόνο τον πνιγμό των χειροπιαστών απειλών: Tους απλήρωτους λογαριασμούς, τα άδεια ερμάρια, το άδειο ψυγείο, την παγωνιά στο σπίτι με το καταργημένο καλοριφέρ. Aν κάποιοι από τους πολιτικούς υπαίτιους και αυτουργούς του εξωφρενικού υπερδανεισμού της χώρας έφταναν στο εδώλιο του κακουργοδικείου, οι αναίτια καθηλωμένοι στο κάτεργο θα ένιωθαν ανασασμό. Oχι γιατί θα έπαιρναν εκδίκηση, αλλά για το κουράγιο και την ελπίδα που θα τους χάριζε η αίσθηση ότι ανήκουν σε κοινωνία, μοιράζονται τη συμφορά με συνανθρώπους, μπορούν να εμπιστεύονται θεσμούς απονομής δικαιοσύνης. Xρειάζονται πολλές γενιές για να ξαναγεννηθεί Eλληνισμός στην καμένη ελλαδική γη. Nαι, θα ψηφίσουμε για άλλη μια φορά ολότελα απελπισμένοι, για άλλη μια φορά το σιχαμερό μη χείρον. Aλλά να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι η ριζοσπαστικότερη αντίστασή μας είναι μόνο η «υπαρξιακή»: αλλαγή προσωπικής στάσης απέναντι στη μοίρα να γεννηθούμε Eλληνες. Mη χάνουμε πολύτιμα της προσωπικής ζωής μας χρόνια δίχως την επίγνωση, ότι η ελληνικότητα είναι προσωπική ανακάλυψη, είναι έρωτας, όχι δεδομένη καταγωγή. Oτι αξίζει να τη ζήσεις, όποιος ηλίθιος ή απατεώνας κι αν σε κυβερνάει, μεθώντας με τη γλώσσα της, αφομοιώνοντας την αρχοντιά της ιστορίας της, έκθαμβος συνεχώς με το αποκαλυπτικό κάλλος της Tέχνης της, ερωτευμένος ακατάπαυστα με τη σοφία που ενηλικίωσε την ανθρώπινη αναζήτηση.

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Ολοι διαισθανόμαστε ότι είναι εκλογές εξαιρετικά υψηλού ρίσκου για τη χώρα.

Τώρα το κομματικό σύστημα ή καλύτερα τα κόμματα που υπερασπίζονται την ευρωπαϊκή προοπτική καταλαβαίνουν ότι η επιβίωση της χώρας εξαρτάται από την αντιμετώπιση αυτής της ιστορικής παθογένειας. Καμία παράταξη δεν μπορεί να το επιχειρήσει από μόνη της γιατί η δημαγωγία του ενός παρασύρει και τον άλλον.

Μόνο η συνέργεια μπορεί να αλλάξει βαθμιαία το κλίμα. Και η συνειδητοποίηση ότι η προεκλογική δημαγωγία δεν είναι ανέξοδη. Χρεώνεται αμέσως, γιατί ο κόσμος είναι θυμωμένος, περισσότερο συνειδητοποιημένος και, από την άλλη, ο πολιτικός - εκλογικός χρόνος έχει συντμηθεί δραματικά. Σε λίγο που θα ανοίξει η προεκλογική περίοδος, είναι καλό οι ηγεσίες των κομμάτων να θυμούνται ότι θυμόμαστε τις απότομες στροφές του όχι - ναι στο Μνημόνιο, όπως και το αντίστροφο ναι - όχι στο Μνημόνιο, θυμόμαστε το «λεφτά υπάρχουν», την πρόταση «διορισμού εκατό χιλιάδων στο Δημόσιο», όπως θυμόμαστε ότι η «λαϊκή οικονομία» σοβιετικού τύπου κατέρρευσε μέσα στην κοινωνική δυστυχία.
Μετά το δεύτερο «πακέτο διάσωσης», πηγαίνουμε στον δεύτερο και αποφασιστικό κάβο. Ο τρόπος που θα πάμε στις εκλογές εξαρτάται από τους πολιτικούς αλλά πρωτίστως από τους πολίτες. Ολοι διαισθανόμαστε ότι είναι εκλογές εξαιρετικά υψηλού ρίσκου για τη χώρα. Σωστά λέγεται ότι θα κρίνουν την επιλογή ευρώ ή δραχμή. Θα ήταν όμως λάθος αυτό να μεταφραστεί σε μετωπική σύγκρουση των κομμάτων που υπερασπίζονται τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη.

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Την ώρα που ολοένα και περισσότεροι έφηβοι φλερτάρουν με την κατάθλιψη...

Που τολμούν να αρθρώνουν έστω το όνομά τους την ώρα που οι συνταξιούχοι δεν έχουν να πάρουν τα γενόσημα (νέος μνημονιακός όρος κι αυτός!) έστω φάρμακά τους και κάποιοι άλλοι ζουν με κομμένο ρεύμα.

Την ώρα που ολοένα και περισσότεροι έφηβοι φλερτάρουν με την κατάθλιψη, τριγυρνούν ως επαίτες θάβοντας τα πτυχία τους και μαζί ολόκληρο το μέλλον τους. Ο μισθός που κάποιοι τολμούν να καταγράφουν ως αμοιβή και όχι ως δουλεμπορία είναι η περίτρανη απόδειξη ότι η Πολιτική και οι Πολιτικοί είναι όροι που πρέπει να διαγραφούν παντελώς από το νέο, μοδάτο λεξιλόγιο του Μνημονίου. Γιατί η πολιτική τελειώνει εκεί όπου παύουν πια τα επιχειρήματα -τι επιχείρημα να αρθρώσεις εσύ, παλιά γενιά του Πολυτεχνείου στον νέο των 440 ευρώ;- και εκεί όπου αρχίζει η εξαθλίωση, η έλλειψη αξιοπρέπειας, η απανθρωπιά.

Από φορείς ελπίδας τα νέα παιδιά γίνονται τα νέα εξιλαστήρια θύματα στα βάθη της σύγχρονης Αγερουσίας.
Κάποτε ο τύραννος, κατά τα άλλα, Οιδίποδας προτίμησε να βγάλει τα ίδια του τα μάτια για να μη μολύνει την πόλη του και να αποσυρθεί σιωπηλά, από το να δεχτεί το καθεστώς της ατιμωρησίας. Σήμερα όχι μόνο οι πολιτικοί δεν γνωρίζουν τι σημαίνει έννοια ανάληψης πολιτικής ευθύνης, αλλά επιβιώνουν ως ατιμώρητοι προδότες ανάμεσα σε νέους υποψήφιους εκδικητές.

Και ως γνωστόν, οι νέοι όταν χρειαστεί να απαντήσουν δεν θα επικαλεστούν την «Αντιγόνη», αλλά το «V for Vendetta» - έτοιμοι να διεκδικήσουν με οποιοδήποτε τρόπο τα στερημένα όνειρά τους και την ανύπαρκτη ζωή τους…

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Τώρα ο Βενιζέλος ανέλαβε να παραδώσει την ίδια τη χώρα στους ξένους ...

Τώρα ο Βενιζέλος ανέλαβε να παραδώσει την ίδια τη χώρα στους ξένους ...Στους ξένους, οι οποίοι κάποτε δάνειζαν στην πατρίδα μας, για να μπορεί ο Βενιζέλος, ως Υπουργός εκείνης της εποχής, να μοιράζει δημόσια έργα στους χορηγούς του. Είναι προφανές λοιπόν ότι τώρα κλείνει ο κύκλος της προδοσίας και μαζί με αυτόν και οι λογαριασμοί της.

Ο Βενιζέλος, ως πρωταγωνιστής αυτής της κατάστασης, από την αρχή της είναι αυτός, ο οποίος ανέλαβε τις τελικές διευθετήσεις. Είναι μέλος της δοτής και παράνομης Κυβέρνησης, που έχει αναλάβει να "κλείσει" αυτούς τους "λογαριασμούς" εις βάρος της χώρας. Είναι "κάτω" από έναν Πρωθυπουργό, που, όταν οι ξένοι έψαχναν τις "προδιαγραφές" του, αναζητούσαν κάποιον ελληνόφωνο αλλά εχθρικά προσκείμενο στον ελληνικό λαό ...Τον λαό των "τεμπέληδων", που ο Βενιζέλος θα φροντίσει να χάσουν τη χώρα τους. Αυτήν τη χώρα θα την πάρει από τα χέρια των "ανίκανων" και θα τη δώσει στα χέρια των "ικανών" και "ανταγωνιστικών" ...Θα τη δώσει ως Υπουργός των "Οφειλετών" ...Ως απόλυτα ειδικός πάνω σε αυτήν την "οφειλή", εφόσον συμμετείχε στη διαμόρφωσή της ...Πρωταγωνιστής τόσο στο "έγκλημα" όσο και στην "τιμωρία".

Αυτό, το οποίο λέμε, δεν είναι παράξενο. Ο Βενιζέλος είναι μέλος της παράνομης κυβέρνησης, που παραδίδει τη χώρα στους ξένους, εξαιτίας των εγκλημάτων μιας προηγούμενης κυβέρνησης, στην οποία επίσης ανήκε ο ίδιος. Η ιδιομορφία του είναι ότι πρωταγωνιστεί σήμερα σε μια παρανομία, τη στιγμή που έχει πολλούς λόγους να θέλει να "σβήσει" τις συνέπειες παρανομιών, στις οποίες επίσης πρωταγωνίστησε. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για "δολοφόνο", που

στην κατάσταση που μας οδήγησε στην υπερχρέωση, είναι αυτός, ο οποίος πρωταγωνιστεί σήμερα στο μεγάλο ξεπούλημα, εξαιτίας εκείνης της σπατάλης.