Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερα χαρίσματα για να καταλάβει κανείς ότι η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού .

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερα χαρίσματα για να καταλάβει κανείς ότι η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού εξαιτίας της ραγδαίας επιδείνωσης των σχέσεών της με τους δανειστές της, ιδιαίτερα τους Ευρωπαίους εταίρους εξ αυτών. Ούτε όμως απαιτούνταν προφητικές ιδιότητες για να προβλέψει κανείς ότι τα πράγματα θα έφθαναν σε οριακό σημείο. Εδώ, δηλαδή, που είναι σήμερα, στα πρόθυρα της ρήξης με την Ευρώπη, αν δεν έχει ήδη συντελεστεί, μετά τη χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εξελίξεις είναι και αυτές προβλέψιμες στο οικονομικό πεδίο, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, όπως πιθανώς και η κατάληξη. Είναι εντελώς προφανές ότι η χώρα μπαίνει σε περίοδο οικονομικής και νομισματικής αστάθειας, πολύ μεγαλύτερης από αυτήν που βίωνε έως τώρα, στο πλαίσιο της διακήρυξης «ούτε βιαζόμαστε ούτε συμβιβαζόμαστε».

Η χθεσινή ομιλία του Αλ. Τσίπρα μπορεί να χαρακτηριστεί καθοριστική για τη συνέχεια. Το ερώτημα είναι αν αποτελεί προϊόν της μετωπικής σύγκρουσης με την Ευρώπη, όπως αυτή εξελίχθηκε μετά τις πρόσφατες εκλογές και τον σχηματισμό της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ή αν πρόκειται για έναν ακόμη σταθμό, ίσως τον τελικό, μιας συγκεκριμένης πορείας που ήταν οριοθετημένη από χρόνια. Από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ γιγαντώθηκε και έγινε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν και όσοι παρακολουθούν τα βασικά κείμενα του κόμματος επιμένουν ότι ο στόχος της αλλαγής της Ευρώπης σε πρώτη φάση και του κόσμου σε επόμενη υπήρχε πάντα. Γι’ αυτό και ο Αλ. Τσίπρας εμφανίζεται συνεχώς ως εκπρόσωπος των λαών της Ευρώπης...

Με την εμπειρία της συμπεριφοράς της νέας κυβέρνησης κατά τις πρώτες εβδομάδες της θητείας της, η μία ερμηνεία είναι ότι ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του πάντα επιζητούσαν τη σύγκρουση με την Ευρώπη, έτσι όπως την ξέρουμε σήμερα. Οι διαβεβαιώσεις περί σεβασμού των ευρωπαϊκών θεσμών, περί βούλησης για παραμονή στην Ευρώπη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από κάλυμμα των σχεδίων για απομάκρυνση της χώρας τουλάχιστον από την Ευρωζώνη. Εξ ου και οι αναφορές στην Ευρώπη και σχεδόν ποτέ στην Ευρωζώνη, καθώς πραγματικός στόχος ήταν η επιστροφή στη δραχμή με την πεποίθηση ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να προκόψει στο πλαίσιο του ευρώ. Φυσικά, κάτι τέτοιο έπρεπε να παρουσιαστεί στην ελληνική κοινή γνώμη ως απόφαση των «κακών» εταίρων και ειδικά των Γερμανών, όπως ήδη γίνεται. Η μεθόδευση, πάντως, είχε ξεκινήσει από πιο πριν για να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα στο εσωτερικό της χώρας.