Απαράδεκτο φαινόμενο

Είναι βέβαιο ότι ο ΕΝΦΙΑ δεν περιλαμβάνεται στις ευτυχέστερες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Ανήκει, άλλωστε, όπως και πολλές άλλες, στις επιλογές που επέβαλε η δημοσιονομική πραγματικότητα της χώρας και είχαν πρωτίστως εισπρακτικό στόχο. Και είναι επίσης βέβαιο ότι και ο θόρυβος που προκλήθηκε ήταν δικαιολογημένος, αλλά και οι τροποποιήσεις που επήλθαν επιβεβλημένες. Ισως μάλιστα να έπρεπε να ήταν και περισσότερες.

Τίποτα, όμως, από τα παραπάνω δεν δικαιολογεί την τακτική την οποία ακολουθούν ορισμένοι -και όχι λίγοι- βουλευτές των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης, οι οποίοι απροκάλυπτα θέτουν πέρα και πάνω από καθετί άλλο την εξυπηρέτηση προσωπικών σκοπιμοτήτων, επιδιώκοντας να βελτιώσουν το φιλολαϊκό τους προφίλ.

Και σε άλλα νομοσχέδια ανάλογου περιεχομένου είχε παρατηρηθεί, αλλά ειδικά στην περίπτωση του ΕΝΦΙΑ το φαινόμενο προσέλαβε μέχρι και ανεξέλεγκτες διαστάσεις, μια και απροκάλυπτα εκδηλώθηκαν πρωτοβουλίες υπέρ και της ολοκληρωτικής ακόμη απαλλαγής ορισμένων πληθυσμιακών ομάδων από την όποια φορολογική επιβάρυνση.

Τώρα, με αφορμή τον ΕΝΦΙΑ, προστίθεται και ένα άλλο, ακόμη πιο απαράδεκτο φαινόμενο. Να απειλούν ότι θα καταψηφίσουν την τροποποιημένη μορφή του ΕΝΦΙΑ βουλευτές οι οποίοι έχουν ήδη υπερψηφίσει την αρχική του και ασύγκριτα πιο επιβαρυντική για τους θιγόμενους εκδοχή του.

Εξυπακούεται ότι η φορολογική ελάφρυνση θα πρέπει να αποτελέσει από δω και πέρα βασικό στόχο της κυβέρνησης. Αλλά με συντονισμένο και προγραμματισμένο τρόπο και όχι με κίνητρο το πολιτικό όφελος του ενός ή του άλλου βουλευτή και ιδιαίτερα εκείνων που αδίστακτα μεταβάλλουν άποψη από τη μια μέρα στην άλλη, αν κρίνουν ότι τους εξυπηρετεί προσωπικά.

Αλλωστε, αν φτάσαμε στα αδιέξοδα της κρίσης, το οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό σε τέτοιου είδους μικροπολιτικές και ιδιοτελείς πρακτικές του πολιτικού μας προσωπικού.