Το Δούρειο Ίππο εμείς τον είχαμε εφεύρει. Πως την πατάμε τώρα και τον βάζουμε μέσα στο σπίτι μας;

Είναι μοιραίο φαίνεται. οι ώρες της εθνικής ανατάσεως, να μην κρατάνε πολύ. Εκεί που λές, έχουμε και λίγη τσίπα, δόξα το θεό, πλακώνει το Παναγία βοήθα. Εκεί που λές ,επιτέλους όρθωσα ως Έλλην το αναστημά μου, τρώς μια κατακέφαλα και βρίσκεσαι πάλιν εις αθλίαν επίκυψιν…Στενάζων και οδυρόμενος… Είμεθα λοιπόν τόσο διάτρητοι; Τόσον ρωγμώδες; Όλες οι πόρτες αφύλαχτες; Και τα παραπόρτια; Και τα παράθυρα; Διαπορώ! Πως χώνεται αυτό το σύστημα από την τροϊκα και δεν τους παίρνουμε χαμπάρι; Πως ξεγελιόμαστε με τόσο χυδαίες μεταμφιέσεις,ρε παιδιά; Πεπειραμένοι άνθρωποι; Τόσες αλώσεις έχουμε πίσω μας. Πόσες θ’ αντέξουμ’ ακόμα; Το Δούρειο Ίππο εμείς τον είχαμε εφεύρει. Πως την πατάμε τώρα και τον βάζουμε μέσα στο σπίτι μας; Άκου να φρίξεις… Θα μας κάνουνε, λέει ΒΑΛΚΑΝΙΑ. Θα μας χοροπηδάνε παντού στ’ αναμμένα κάρβουνα σαν τους αναστενάρηδες. Θα μαϊμουδίζουμε για την Ευρώπη, σαν την αρκούδα στο πανηγύρι… Σαν το χανουμάκι θα μας χορέψουνε στο ταψί. Για να τουρκέψουμε σιγά σιγά, να μη μας έρθει απότομα. Θα μας φορέσουνε και λουρί. Θα μας κρεμάσουνε και μάρκα. Με γράμματα χρυσά. <<Η Γυφτοπούλα-Βασίλισσα. Βαράτε βιολιτζήδες! Ποιος στη χάρη μας. Καμαρώνουμε σαν τα γύφτικα σκεπάρνια. Τρομάρα να μας έρθει. Χαμπάρι δεν παίρνουμε.