Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

ΓΙΝΕΤΑΙ μετά να τους πιστέψεις;

ΞΕΧΝΟΥΝ λοιπόν εύκολα ό,τι έλεγαν. Και βάλλουν εκεί που χειροκροτούσαν. Ανακαλύπτουν ότι «το Μνημόνιο δεν βγαίνει», ότι «πρέπει να λέμε όλη την αλήθεια» ακόμη και ότι χρειάζεται... αναδιαπραγμάτευση.


ΚΑΠΩΣ έτσι, ξαφνικά (;), αυτοί που ξόρκιζαν κάθε συζήτηση για αναδιάρθρωση του χρέους, τώρα μιλούν μαζικά για την αναγκαιότητά της. Ο ένας αποφάσισε οψίμως ότι «δεν είναι κακό πράγμα», η άλλη ότι είναι «αναπόφευκτη» και ένας τρίτος βάζει το κερασάκι στην τούρτα επισημαίνοντας ότι «το κλίμα στην κοινωνία δεν είναι καλό όπως πέρυσι»!


ΠΩΣ να είναι; Τόσα μέτρα πήραν που αποδείχτηκαν μια τρύπα στο νερό. Τόσες δηλώσεις έκαναν που και οι ίδιοι τώρα τις χαρακτηρίζουν προσχηματικές ή αναληθείς. Τόσες δεσμεύσεις ανέλαβαν που τώρα καταδεικνύεται ότι δεν ήταν ούτε σωτήριες ούτε αναπόφευκτες.


ΓΙΝΕΤΑΙ μετά να τους πιστέψεις; Ακόμη κι αν αυτομαστιγώνονται δημοσίως ή αν μαστιγώνουν σε κάθε ευκαιρία αυτόν που αναγόρευσαν... τσάρο της οικονομίας.


ΠΟΙΑΣ οικονομίας άλλωστε; Της ανεργίας, των λουκέτων, των ψαλιδισμένων μισθών, των Ταμείων που καταρρέουν ή των ελπίδων που χάνονται κάτω από τις ερπύστριες της αγοράς;


ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ παραμένουν. Γι' αυτό και η καθυστερημένη αυτοκριτική τους, που δεν συνοδεύεται από αλλαγή πολιτικής, εύκολα αποκαλύπτεται φερετζές του ενόχου. Αυτοί νομίζουν ότι βάζοντας τα ρούχα τους αλλιώς, θα μπορέσουν να τη σκαπουλάρουν. Αλλά εμείς ξέρουμε πια ότι είναι γυμνοί!