Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Ρε Αντώνη τι φοβάσαι … το βαφτιστήρι σου.

Πέταξε στο τραπέζι μια… τηλεμαχία. Μάλλον τέσσερις και όχι μία, γνωρίζοντας πως τα Μέσα θα άρχιζαν να συζητούν το θέμα, αφού ειδικά τα ηλεκτρονικά τα ενδιαφέρει άμεσα εν όψει εκλογών.
Με τον τρόπο αυτόν κάλυψε επικοινωνιακά το κενό του αλλά ταυτόχρονα κατάφερε να αλλάξει και την ατζέντα επαναφέροντας στο προσκήνιο την παραπολιτική. Ενα πεδίο που το εξυπηρετεί, δεδομένου ότι δεν έχει τι να προτείνει στους ψηφοφόρους από τη μια πλευρά και από την άλλη ό,τι κι αν λέει, κανείς δεν πιστεύει.
Η Ν.Δ. δεν τσίμπησε. Ομως το θέμα κυριάρχησε. Το ΠΑΣΟΚ άρχισε να κατηγορεί τον Αντώνη Σαμαρά ότι φοβάται. Λες και από τις τηλεμαχίες θα βγουν συμπεράσματα για τον κόσμο. Οι τηλεμαχίες γίνονται όχι για να κερδίσει κάποιος, αλλά για να κάνει ένα λάθος ο άλλος. Από εκεί και πέρα λέγονται τα ίδια και τα ίδια.
Η δε πρόταση του ΠΑΣΟΚ για δύο… μάχες μεταξύ Βενιζέλου – Σαμαρά και δύο μεταξύ όλων των αρχηγών που εκπροσωπούνται στη Βουλή και την Ευρωβουλή όχι μόνον δεν βγαίνουν βάσει των ημερών που απομένουν μέχρι τις εκλογές, αλλά θα είναι και άκρως βαρετές για τους πολίτες.
Ποιος θα κάτσει έξι ώρες περίπου να ακούει τους βαρετούς μονολόγους; Και τι θα προσφέρει αν κάθε αρχηγός απαντά μετά από έναν κύκλο τριών τετάρτων περίπου; Θα αρχίσουν να κοιμούνται και οι ίδιοι.
Οπως και να έχει, κανείς δεν είναι κατά των τηλεμαχιών. Ακόμη και για να υπάρξει το απαραίτητο λάθος.
Ομως ο τρόπος που διεξάγονται στη χώρα μας δεν ανταποκρίνεται στη σύγχρονη πραγματικότητα.