Φυσικά και δεν είναι συμβατή με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ η πρόταση που πάει για αξιολόγηση στα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλά στην πολιτική, όπως και στη ζωή, δεν κάνεις ποτέ αυτό που θέλεις. Κάνεις αυτό που μπορείς. Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αυτό μπόρεσε αυτό έκανε.
Πραγματοποίησε μια πεντάμηνη τραγελαφική διαπραγμάτευση, για να επιτύχει μια καλύτερη συμφωνία από τη διαλαμβανόμενη στο e-mail Χαρδούβελη κι αντί για 1,5 δισ. ευρώ έφτασε να προτείνει 8 και να μη φτάνουν. Και κέρδισε με 61% ένα δημοψήφισμα με αίτημα την απόρριψη ενός προγράμματος ύψους 8,5 δισ. και επιζητεί τώρα συμφωνία προτείνοντας μέτρα ύψους 13 έως 16 δισ.
Αλλά αυτά δεν είναι για σήμερα. Ούτε και για αύριο. Εχουμε όλο τον χρόνο για κριτική και σχόλια από τη Δευτέρα και μετά. Και θα γίνουν και τα δύο. Είτε αυτό αρέσει στους νεοσταλινικούς του ΣΥΡΙΖΑ είτε όχι. Αλλά θα γίνουν στην ώρα τους. Από Δευτέρα και μετά. Οταν η χώρα θα έχει διασωθεί από τον «ξαφνικό θάνατο» που πολλοί από αυτούς εύχονταν και επιδίωκαν.
Υπάρχει, πάντως, και κάτι θετικό αυτήν τη φορά. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου το νέο Μνημόνιο το προσυπογράφουν όλοι, πλην ΚΚΕ και χρυσαυγιτών. Και λογικά αυτό αποκλείει το ενδεχόμενο να τριτώσει το κακό και να κληθούμε σε δύο ή τρία χρόνια να ξαναπληρώσουμε τις πρωθυπουργικές φιλοδοξίες κάποιου, όπως έγινε το 2012 με τον Σαμαρά και τον περασμένο Ιανουάριο με τον Τσίπρα.
Λογικά από μεθαύριο, κι αν όλα πάνε καλά, θα είμαστε εκεί που θα έπρεπε να ήμασταν από το 2010 ? όλοι μαζί σε μια κοινή προσπάθεια να λύσουμε τα δημοσιονομικά μας προβλήματα, όπως έκαναν οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι και σήμερα είναι μια χαρά. Και μέσα από αυτήν τη συμπόρευση θα ανακαλύψουμε ξανά και την πολιτική. Θα υποχρεωθούν οι εκπρόσωποί μας να ενεργοποιήσουν τις όποιες ικανότητές τους για την αναζήτηση ιδεών και προτάσεων που θα προσβλέπουν στο μέλλον και δεν θα υπηρετούν κομματικούς φανατισμούς, διχαστικές πρακτικές και χυδαία υβρεολόγια. Γιατί αυτό είναι που χρειαζόμαστε περισσότερο από καθετί άλλο.
