Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Αυτό κι αν είναι παλαιοκομματικό.

Ποτέ και κανένας δεν ισχυρίστηκε ότι οι προηγούμενοι δεν είχαν χρησιμοποιήσει το Δημόσιο για το βόλεμα «ημετέρων». Ιστορικές έχουν μείνει, άλλωστε, οι αναφορές στους «πρασινοφρουρούς» και στα «δικά μας παιδιά». Αλλά επειδή τα είχαν κάνει κι εκείνοι, δεν σημαίνει ότι δικαιούνται να τα κάνουν και τούτοι. Ιδιαίτερα όταν επί χρόνια μάς βομβάρδιζαν με τη διαβεβαίωση ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» κι όταν ειδικά για τις περιπτώσεις των μετακλητών υπαλλήλων ο ίδιος ο Αλ. Τσίπας είχε δεσμευτεί ότι θα τους καταργήσει και θα εμπιστευτεί τους υπάρχοντες δημοσίους υπαλλήλους.
Φυσικά ούτε αυτή η κωλοτούμπα εκπλήσσει. Μέσα στον έναν χρόνο (παρά δύο μέρες) της διακυβέρνησής τους δεν άφησαν δέσμευση που να μην την έχουν ακυρώσει και ελπίδα που να μην την έχουν διαψεύσει. Και με μια άνεση μάλιστα που θα τη ζήλευαν και οι αντιπροσωπευτικότεροι εκπρόσωποι του παλαιοκομματισμού. Οταν ακούω τον πρωθυπουργό όχι απλώς να ζητά αλλά και ν’ αξιώνει από τους πολιτικούς αντιπάλους του συναίνεση, κατανόηση ή έστω προτάσεις, δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι ο μοναδικός τομέας στον οποίο αδιαμφισβήτητα έχει διακριθεί έως τώρα είναι η επίδειξη θράσους.
Και οι συγκρίσεις. Τι κάνουμε εμείς αλλά και τι έκαναν οι άλλοι. Αλλά αυτό κι αν είναι παλαιοκομματικό. Μια ζωή με αυτό το επιχείρημα κονταροχτυπιόνταν νεοδημοκράτες και πασόκοι. Τι κάνουμε εμείς και τι έκαναν οι άλλοι. Μόνο που η λογική αυτή αποτελούσε και αποτελεί τον ορισμό της εξαπάτησης του ψηφοφόρου. Τα κόμματα ψηφίζονται με βάση τα όσα υπόσχονται προεκλογικά ότι θα κάνουν και κρίνονται, επιδοκιμάζονται ή αποδοκιμάζονται ανάλογα με τη συνέπεια ή την ασυνέπεια που θα επιδείξουν κατά την ενάσκηση της εξουσίας.
Δεν αρέσει στους συριζαίους, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα κι έτσι θα μείνουν. Μας υπόσχονταν ότι μαζί τους θα γυρίσουμε σελίδα, αλλά η μόνη καινούργια που είδαμε ήταν η μνημονιακή τους. Κι όσο για τη διαβεβαίωσή τους πως «εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους» βάλθηκαν να την αποδείξουν διορίζοντας τους συγγενείς τους, όταν οι άλλοι τουλάχιστον διόριζαν απλούς ψηφοφόρους τους.