Και όμως: Η κυβέρνηση των «Σοσιαλιστών», κάθε κοινωνική ομάδα που κινητοποιείται να περισώσει ένα τμήμα των δικαιωμάτων και των αμοιβών της, την αποκαλεί άκριτα «Συντεχνία», – προσπαθώντας να πείσει τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες ότι η συγκεκριμένη που απεργεί ή διαδηλώνει «υπάρχει και λειτουργεί για τα δικά της προνόμια και εις βάρος του κοινωνικού συνόλου...»!
Κατά τους κρατούντες «συντεχνίες» είναι όχι μόνο οι ταξιτζήδες και οι φορτηγατζήδες και οι φαρμακοποιοί και οι δικηγόροι και οι μηχανικοί και οι συμβολαιογράφοι κ.λπ. κ.λπ., αλλά και οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπάλληλοι Καθαριότητας και οι τραπεζικοί και οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ και οι συμβασιούχοι και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι – όλοι οι Ελληνες!
Και γιατί είναι «συντεχνίες»; Διότι δεν δέχονται αδιαμαρτύρητα τις περικοπές των μισθών τους, διότι δεν παίρνουν χαμογελαστοί τις απολύσεις τους, διότι δεν αποδέχονται σιωπηλά τον Εργασιακό Μεσαίωνα, διότι δεν θεωρούν «δώρο εξ ουρανού» την «εργασιακή εφεδρεία», διότι αρνούνται να μην αγωνιστούν για το ψωμί των παιδιών τους...
Και ποιοι πετάνε αυτές τις ρετσινιές στις αγωνιζόμενες κοινωνικές ομάδες;
Οι εκπρόσωποι της πιο Μεγάλης, πιο Συμπαγούς, πιο Διεφθαρμένης και πιο Αδίστακτης Συντεχνίας που πέρασε ποτέ από τη χώρα: Η συντεχνία της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Η οποία φρόντισε ώστε:
* Τα εγκλήματά της να είναι πάντα παραγεγραμμένα...
* Να ασκεί κοινωνική πολιτική δημεύοντας τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων...
* Να φορτώνει στον Λαό τα δικά της χρέη...
* Να καταστήσει το Δημόσιο γιγαντιαίο στρατώνα για τους κομματικούς φαντάρους της...
* Να λεηλατήσει, διά του Χρηματιστηρίου – και όχι μόνο – τη χώρα...
* Να αναβαθμίσει τη διαπλοκή και τη συναλλαγή σε πρώτιστη πολιτική αρετή της...
* Να ανακυκλώνει τα μέλη της σε διάφορες χρυσοφόρες θέσεις – μη θυσιάζοντας κανένα – και ας πρόκειται για «ανακύκλωση λυμάτων»...
* Να εξαπατά κατά σύστημα τον Λαό με δέλεαρ τα ρουσφέτια και τις «εκδουλεύσεις»... κτλ. κτλ...
Αν, άρα, ο Ελληνικός Λαός δεν ανατρέψει και δεν τιμωρήσει αυστηρά – κατά το μέγεθος των εγκλημάτων της – αυτή τη «συντεχνία των συντεχνιών», άσπρη μέρα δεν πρόκειται να δει ο τόπος και η κοινωνία!
