Επί χρόνια συζητάμε για τη μεταρρύθμιση του κράτους, για τη μείωση της γραφειοκρατίας, για απλοποίηση των διαδικασιών, αλλά επί της ουσίας φαίνεται ότι δεν γίνεται τίποτε. Νόμοι ψηφίζονται, αποφάσεις βγαίνουν, αλλά το τέρας της γραφειοκρατίας παραμένει αλώβητο όπως φαίνεται.
Όσες επιφυλάξεις κι αν υπάρχουν για την ηθική ακεραιότητα αυτών που ασκούν εξουσία, η καθιέρωση αλλεπάλληλων γραφειοκρατικών στρωμάτων για την προστασία, υποτίθεται, του δημοσίου συμφέροντος, καταντά στο τέλος να προκαλεί πολύ μεγαλύτερες απώλειες χρημάτων, με τέτοια κατασπατάληση ανθρώπινων πορων. Υπάλληλοι που θα μπορούσαν να απασχολούνται δημιουργικά σε άλλες θέσεις,εξαντλούνται στο μάζεμα υπογραφών, ή στην ταλαιπωρία των πολιτών. Το έχουμε ζήσει όλοι μας, όταν αναγκαζόμαστε να προσφύγουμε σε οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία.
Αν δεν εξοντώσουμε όμως αυτό το γραφειοκρατικό τέρας δεν πάμε πουθενά. Ποιος έλληνας και πολύ περισσότερο ξένος θα επενδύσει στη χώρα μας, όταν ξέρει ότι για να φτάσει κάποια στιγμή να λειτουργήσει η όποια επιχείρηση, πρέπει να υποστεί πρώτα τα πάνδεινα, να ξοδέψει χρόνο και χρήμα για να ξεπεράσει το βάλτο της γραφειοκρατίας.
Ας βρεθεί λοιπόν επιτέλους ένας υπουργός που θα αποφασίσει, ακόμα και με προσωπικό κόστος, αντί να ψηφίζει νέους νόμους να καταργεί τις ρυθμίσεις που επί δεκαετίες συσσωρεύονται, για ιδιοτελείς και ψηφοθηρικούς κυρίως λόγους και να κάνει τη ζωή όλων μας πιο εύκολη. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψει την Αμερική. Αρκεί να επενδύσει στην κοινή λογική και τις εμπειρίες άλλων χωρών, που έχουν λύσει παρόμοια προβλήματα εδώ και δεκαετίες.
