Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

Κώστας Λεονταρίδης ΚΩΣΤΑΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗΣ

Ο Γιάνης είναι ο «λαγός»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 
Οταν κάποιος διάγει έκλυτο βίο πού πάει το μυαλό μας; Οχι μόνον σε λουκούλεια γεύματα έτσι; Ο έκλυτος μπορεί να είναι άξεστος αλλά και άτομο με παιδεία και φαντασία. Κοινός τόπος, η άνευ συνόρων ικανοποίηση παθών και ορέξεων. Στην απέναντι πόρτα, η είσοδος του κινήματος λιτού βίου, είναι ελεύθερη για φτωχούς και πλούσιους. Πολλοί από τους πρώτους τη διαβαίνουν εξ ανάγκης. Από τους κατέχοντες, κάποιοι ανακαλύπτουν στην εγκράτεια το άλας της ζωής. Ισως ελάχιστοι, προβάλλουν το απέριττο προς άγραν θετικών κοινωνικών εντυπώσεων. Η διανυόμενη περίοδος ας πούμε, η νηστεία της Σαρακοστής, για άλλους είναι έναυσμα αποχής από κραιπάλες, απώλειας λίπους. Αποτοξίνωση, υπό τη φενάκη του ορθόδοξου τυπικού. Για την πλειονότητα, ασφαλώς η τήρησή της συνάδει με το βαθύ θρησκευτικό αίσθημα, μια νοερή πορεία στα ίχνη του Θείου Δράματος, πριν το ρολόι χτυπήσει Ανάσταση. Στο έσχατο όριο του λιτού βίου, κατοικούν οι ασκητές, τη διαδρομή των οποίων διαβάζουμε με δέος σε πατερικά κείμενα, βίους αγίων κ.λπ.

Είναι γνωστό: Ηθικολογώντας μπορεί να ξεστρατίσεις χωρίς να πάρεις χαμπάρι. Και να σκοντάψεις. Στην πολιτική, τα τελευταία χρόνια με τόση επίταση, τίθενται ως αδιαπραγμάτευτα προαπαιτούμενα η σεμνότητα, η ταπεινότητα, η διαφάνεια, η αξιοκρατία, και εσχάτως «εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους». Για κάθε ψύχραιμο θεατή, από το 2004 έως σήμερα, η σκυτάλη παραδιδόταν από πρωθυπουργό σε πρωθυπουργό με τον παραλήπτη να ανεβάζει τον πήχυ ακόμα πιο ψηλά, συγκλώθοντας δεσμεύσεις με ηθική και αξίες. Η πρόσφατη διακήρυξη του κ. Γιάνη Βαρουφάκη «είμαστε υπέρ του λιτού βίου», συνιστά ντοκουμέντο ιστορικής πυκνότητας, μια νέα πανελλαδική ταυτότητα. Σε πρώτη ανάγνωση, το «είμαστε», συντακτικώς, έχει υποκείμενο την κυβέρνηση, αλλά ιδιοφυώς η διαβεβαίωση-προτροπή αγκαλιάζει την κοινωνία και τον καθένα μας ξεχωριστά· μιας και η λέξη χρεοκοπία έπαψε να αποτελεί κρυμμένη ανατριχίλα. Στη δική μας περίπτωση, ο λιτός βίος δεν αποτελεί επιλογή ατομική ή του συνόλου ως ένδειξη υπέρτερης φιλοσοφικής στάσης αλλά μια αναγκαστική θητεία άγνωστης διάρκειας, εν μέσω ακήρυχτου πολέμου. Ψυχραιμία. Στη μία όχθη ενός λιτού βίου αντηχεί το σπαρτιάτικο μοντέλο. Μέλας ζωμός, πειθαρχία και των γονέων, σωματικοί ακτιβισμοί να κόβεται η ανάσα. Στην άλλη όχθη, σίγουρα για τους περισσότερους η προτιμητέα επιλογή διαβίωσης. Οπως συνοψίζεται στον Επιτάφιο Περικλέους διά χειρός Θουκυδίδη και μας προέτρεπαν σοφοί δάσκαλοι ως στάση ζωής: «Φιλοκαλούμεν τε γαρ μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας». Ο χαρισματικός κ. Βαρουφάκης, πρόμαχος του λιτού βίου νέας κοπής, θυμίζει τον «λαγό» στους αγώνες στίβου. Αυτόν που τρέχει όχι για να κερδίσει αλλά να συμπαρασύρει τους άλλους ώστε να κάνουν αυτοί το ρεκόρ. Ο «λαγός» πάντα εγκαταλείπει. Ο κ. Βαρουφάκης συνειδητά είναι ο πλέον εκτεθειμένος, ο πιο αναλώσιμος. Υπό τις παρούσες συνθήκες, ξεχωριστά χρήσιμος σε εχθρούς και φίλους.
Έντυπη