Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Η «επόμενη μέρα»

Οι ίδιοι, οι χονδρέμποροι της διαφθοράς, προσβάλλοντας ασύστολα τη νοημοσύνη μας, διακηρύττουν την «ανάγκη καταπολέμησης της διαφθοράς» (προκαλώντας, μάλιστα, «για το θεαθήναι» και «σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας»).
Αναγγέλλουν την «έναρξη συζητήσεως για την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας», για να θάψουν το θέμα «στις καλένδες».

Εμπαίζοντας την κοινωνία, (που εχουν φροντίσει να την κρατούν κοιμισμένη με το καθημερινό της “TV-Λεξοτανίλ», αναλαμβάνουν «διακομματικές πρωτοβουλίες» για την αλλαγή του νόμου «περί ευθύνης Υπουργών» που εξασφαλίζει την βεβαία παραγραφή των (τεραστίων) ευθυνών τους.

Στήνουν βαρύγδουπες «επιτροπές διερεύνησης σκανδάλων» και το μόνο ουσιώδες που προκύπτει από αυτές, είναι η εξτρά αμοιβή τους για τη συμμετοχή τους σε αυτές, που πληρώνει ο πένητας λαός.

Μεταλλάσσονται καλύτερα από τους χαμαιλέοντες, τους έχουν ξεπεράσει στην προσαρμοστικότητα προς το μεταλλασσόμενο περιβάλλον. Και όλα αυτά γίνονται, για να εξαπατηθεί, για άλλη μία φορά, η κοινωνία και να χρησιμοποιήσει τα ίδια φθαρμένα υλικά (αυτούς τους ίδιους τους καταστροφείς της) κατά την ανοικοδόμηση του αύριό της, μετά την κατάρρευση που οσονούπω, ολοκληρώνεται.

Δυστυχώς, πρέπει να το σημειώσουμε, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, βομβαρδιζόμενο ανηλεώς από το βαρύ πυροβολικό της προπαγάνδας, δέχεται (ακόμη) ως αλήθειες τα χονδροειδή αυτά ψεύδη.

Αυτοί οι υπνωτισμένοι πολίτες , πρέπει, κάποια στιγμή, να αντιληφθούν την πραγματικότητα. Αυτό θα γίνει όταν δούν με ανοιχτά τα μάτια, απαλλαγμένα από κομματικές παρωπίδες, αυτά που γίνονται γύρω τους και όχι αυτά που λέγονται και ακούν από τον καθ’ ένα (και από εμένα).

Η «επόμενη μέρα», μετά την πλήρη κατάρρευση του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, εγκυμονεί τον μέγα κίνδυνο να ξαναπέσουμε θύματα των σημερινών καταστροφέων μας και των αφεντικών τους.

Ο κίνδυνος αυτός, μέχρι χθές, ήταν πιο εύκολο να συμβεί, καθώς απέναντι σ’ αυτή την Λερναία Ύδρα, δεν υπήρχε κάποιος «Ηρακλής», οπότε ο λαός το μόνο που θα μπορούσε να περιμένει, ήταν κάποιο από τα κεφάλια του τέρατος να έτρωγε τα άλλα, «όπερ άτοπον», καθ’ ότι όλα τα κεφάλια ανήκουν στο ίδιο σώμα.