Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

ξαφνικά τα ξεχνάει όλα τα περί οικονομικής κρίσης

Ο άνθρωπος παίρνει όποια απόφαση θέλει για οικονομικά μέτρα, δανεισμούς, πωλήσεις των πλουτοπαραγωγικών πόρων της πατρίδα μας, συμμετοχή σε πολεμικές συρράξεις κλπ...(θυσίες όπως του αρέσει να τα λέει) με μόνη την ψήφο που ζαλισμένοι μερικά εκατομμύρια Ελλήνων, του έδωσαν και το έχουν χιλιο-μετανοιώσει....


Αυτό όμως που κάνειτους Ελληνες έξω φρενών είναι ότι ενώ με πρόσχημα την οικονομική κρίση έκοψε μισθούς και συντάξεις, ξεπουλάει τα πάντα, διαλύει τον στρατό, την παιδεία, την δημόσια διοίκηση, την υγεία, την εργασία και τα κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων... ξαφνικά τα ξεχνάει όλα τα περί οικονομικής κρίσης και στέλνει ελληνικές δυνάμεις σε έναν πόλεμο που ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ.....

Ο άνθρωπος που κατάργησε τα μηχανοκίνητα (άρματα, πυροβόλα, ελικόπτερα και αεροσκάφη) από τις παρελάσεις για τις εθνικές μας επετείους, αποφάσισε τώρα επειδή του το είπε ο εντολέας του ο Ομπάμα να συμμετάσχει με αεροπλάνα και πλοία σε μια εσωτερική διένεξη του Λιβυκού λαού, στην οποία συγκρούονται ο τρελός φιλότουρκος δικτάτορας Καντάφι και οι οπαδοί του (δηλαδή οι μισοί Λίβυοι) με τους υποστηριζομένους από την "ύποπτη" τρομοκρατική Αλ Καϊντα εξεγερμένους αντιπάλους του (δηλαδή του άλλους μισούς Λίβυους)...

Και μην μου πείτε ότι έτσι έπρεπε να γίνει για το καλό της ελληνικής διεθνούς διπλωματίας;
Γιατί πρώτον δεν είδα πουθενά τα ανταποδοτικά οφέλη μιας τέτοιας κίνησης και ούτε θα υπάρξουν σας διαβεβαιώνω... (ή ίσως υπάρξουν για την οικογένεια Παπανδρέου και κάνα δύο άλλες).

Αλλά το κυριότερο μήπως πιστεύετε ότι η πανίσχυρη Γερμανία που αποφάσισε να μην στείλει ούτε ένα τηλεκατευθυνόμενο κατά της Λιβύης, είναι κορόϊδο;
Οι Γερμανοί κατάλαβαν το παιχνίδι των ΗΠΑ, που θέλοντας να τελειώνουν μια και καλη με τον Καντάφι (αυτό φυσικά θα το δούμε) έβαλαν μπροστά τα κορόιδα τους Ευρωπαίους. Αγγλους, Γάλλους, Ιταλούς και Ελληνες!!!!

Κι ο ΓΑΠ ξέχασε με μιας οικονομικές κρίσεις, θυσίες κλπ και ξαναθυμήθηκε το "Λεφτά υπάρχουν"....

Απομένει τώρα να δούμε σε τι περιπέτεια μας έμπλεξε.

Δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες.

Οι πραγματικοί ηγέτες αναδεικνύονται κυρίως εξαιτίας δύο χαρακτηριστικών που πρέπει να συνυπάρχουν: της οξυδέρκειας και της αποφασιστικότητας.
Αντιλαμβάνονται, δηλαδή, εγκαίρως τις επιταγές των καιρών και ταυτόχρονα δεν διστάζουν να ανοίξουν το νέο μονοπάτι.
Αναντίρρητα στην Ελλάδα βιώνουμε ένα βίαιο –όπως γίνεται συνήθως στην ιστορία- τέλος εποχής. Καταρρέει το μεταπολιτευτικό μοντέλο με όλα τα υποσυστήματά του. Οι παθογένειες που επί χρόνια έτρωγαν τα “σωθικά” της κοινωνίας, και επιμελώς καλύπτονταν με πάσης φύσεως ιδεολογήματα, εκδηλώθηκαν σε όλη τους την έκταση....

Αυτή την πραγματικότητα, φάνηκε ότι την αντιλήφθηκε ο Αντώνης Σαμαράς. Εγκαίρως μίλησε για ένα νέο όραμα για τη χώρα, που θα ανταποκρινόταν στην ανάγκη για δομική αλλαγή του κοινωνικο-οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης. Και κυρίως, έβαζε στο σχεδιασμό την εθνική συλλογικότητα, που εγκαταλείφθηκε τις δύο τελευταίες δεκαετίες προς χάριν των διαδικασιών του παγκόσμιου χωριού και της βούλησης των αγορών.
Περισσότερο ενστικτωδώς και λιγότερο αφομοιωμένα, η πρότασή του επικροτήθηκε από μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, κυρίως από τα μεσαία και χαμηλά στρώματα –και αυτό βέβαια έχει τη σημασία του.
Πέρα, όμως, από το επεξεργασμένο λόγο η επιβράβευση προήλθε από την επίδειξη αποφασιστικότητας για την ανατροπή των συμπεφωνημένων. Η εικόνα Σαμαρά απέπνεε τον αέρα του ηγέτη, που ξέρει τι θέλει και πως θα το πετύχει. Αυτό που ζητά και ο πολίτης. Και έτσι κέρδισε.
Το επόμενο διάστημα, σε συνθήκες αντίξοες, τα χαρακτηριστικά αυτά εκδηλώθηκαν και σε άλλες περιπτώσεις. Με κορυφαία ασφαλώς στιγμή τη στάση απέναντι στο Μνημόνιο. Ο Σαμαράς είπε με ευθύτητα αυτό που πίστευε ότι θα συμβεί με τη συγκεκριμένη οικονομική πολιτική και ανέλαβε το ρίσκο να υψώσει το μεγάλο Όχι, όταν το κατεστημένο τον στοχοποιούσε. Αποδείχθηκε ότι είχε δίκαιο. Και κέρδισε και πάλι. Για τους ίδιους λόγους.
Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι έκτοτε αυτή η στάση παρουσιάζει συχνά αρρυθμίες, «κοιλιές»…