Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Έχει εξαντληθεί η αντοχή και η ανοχή των Ελλήνων.

Η εξήγηση που μοιραία δίνεται είναι ότι παράγοντες που είναι σε θέση να επηρεάζουν συμπεριφορές και να καθορίζουν εξελίξεις δεν επιθυμούν την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον κοινοτικό έλεγχο και γι' αυτό επιδιώκουν να επιβάλουν νέο δανεισμό και άρα και νέο μνημόνιο μέχρι το 2016. Γι' αυτό και αγνοούν ή ανατρέπουν τις ίδιες τις εκτιμήσεις τους, «ανακαλύπτουν» ξαφνικά δημοσιονομικά κενά και δρομολογούν εξελίξεις διαμετρικά αντίθετες από εκείνες που προβλέπονταν από την τελευταία συμφωνία με τους δανειστές μας.
Ωστόσο το μοναδικό συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει από τέτοιους σχεδιασμούς είναι ότι δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την ελληνική πραγματικότητα. Μπορεί επανειλημμένα να έχουν δηλώσει Ευρωπαίοι ηγέτες και θεσμικοί παράγοντες της ΕΕ ότι ο ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλες περικοπές μισθών και συντάξεων και άλλους φόρους, αλλά μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί ότι δεν είναι αυτό το μοναδικό εμπόδιο για τα όποια σχέδιά τους.
Δεν είναι μόνο ότι έχει εξαντληθεί η αντοχή και η ανοχή των Ελλήνων. Είναι ότι δεν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση που θα δεχόταν να εισηγηθεί στο Κοινοβούλιο νέα οριζόντια μέτρα. Αλλά και στην απίθανη περίπτωση που θα βρισκόταν τέτοια κυβέρνηση, είναι απολύτως βέβαιο ότι το Κοινοβούλιο θα την καταψήφιζε.
Πλανώνται κατά συνέπεια αν θεωρούν ότι το πρόβλημα είναι τι είδους συμφωνία θα επιτύχουν. Και αυτό γιατί συμφωνία ήδη υπάρχει και από πλευράς μας έχει τηρηθεί. Μένει να τηρηθεί και από τη δική τους πλευρά. Αν αυτό δεν γίνει, τότε δεν θα επιτύχουν μια περισσότερο ή λιγότερο επιθυμητή γι' αυτούς συνέχιση της δανειακής συμφωνίας αλλά θα προκαλέσουν κοινωνικές και πολιτικές αναταράξεις και εκλογικές αναμετρήσεις. Με ανεξέλεγκτες και οπωσδήποτε καταστροφικές συνέπειες για έναν λαό που έχει βιώσει έξι χρόνια ύφεσης.