Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Η κοινωνία άρχισε να βυθίζεται χωρίς να έχει να πιαστεί από πουθενά.

Και δυστυχώς στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες το επιβεβαιώσαμε πλήρως. Η κοινωνία χαμένη μέσα στην πλασματική ευμάρεια των δανείων, των πιστωτικών καρτών, των ακριβών αυτοκινήτων και του εύκολου χρήματος αδιαφορούσε για οτιδήποτε συνέβαινε πέραν του κλειστού κύκλου της.

Αρνιόταν να κοιτάξει γύρω της, τα έβλεπε όλα αφ’ υψηλού ζώντας το παρόν, μη έχοντας κανένα σχέδιο για το μέλλον. Ως και όλα θα κυλούσαν διά μαγείας πάντα έτσι. Οι εξαιρέσεις ελάχιστες.

Αλλά ύστερα ήρθε η κρίση. Και πολλοί λίγοι ήταν προετοιμασμένοι όχι μόνο σε ατομικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Δίχτυ προστασίας δεν υπήρχε. Η κοινωνία άρχισε να βυθίζεται χωρίς να έχει να πιαστεί από πουθενά. Η αδιαφορία που είχε δείξει γύριζε μπούμεραγκ. Το κράτος ουσιαστικά διαλυμένο, οι πολιτικοί χαμένοι στις αντιθέσεις τους. Η κατάσταση τους ξεπερνούσε καθημερινά. Οι κινήσεις τους σπασμωδικές και ως τέτοιες έφερναν τις περισσότερες φορές το αντίθετο αποτέλεσμα.

Η Λερναία Ύδρα του φασισμού άρχισε να απλώνει τα πλοκάμια της και να βρίσκει γόνιμο χώμα για τις ιδέες της. Πάντα έφταιγαν οι άλλοι. Οι μετανάστες, οι πολιτικοί, όποιος τέλος πάντων δεν ήταν μαζί μας. Αλλά και όσοι δεν συμφωνούσαν δεν έκαναν τίποτα, ή καλύτερα έκαναν ελάχιστα για να αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα, όσο μάλιστα αυτή δεν χτύπαγε την πόρτα τους.

Και ύστερα ήρθαν οι «μέλισσες». Ξυπνήσαμε έκπληκτοι ένα πρωινό με τις συνοικίες της πρωτεύουσας, και όχι μόνο, να έχουν καταληφθεί από τους ναζιστές και τους φασίστες. Η αδιαφορία που είχαμε δείξει έκανε πρότυπο τον Κασιδιάρη και τους ομοίους του.

θέλει πολύ προσπάθεια πλέον για να αλλάξουν τα πράγματα. Πολύ πιο εύκολα καταστρέφεις κάτι από το να το χτίσεις. Δύσκολο να πειστεί η κοινωνία, όσα αδιάψευστα τεκμήρια και αν της παρουσιάσεις. Γιατί την μάθαμε να ζει μέσα στην αδιαφορία.

Τώρα η Πολιτεία, οι πολιτικοί, αλλά και κάθε ένας συνειδητός πολίτης πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Να αποτινάξει πρωτίστως την αδιαφορία. Γιατί σήμερα δεν δικαιούται κανένας να υποστηρίζει ότι δεν γνώριζε.