Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Ψωμί δεν έχουμε να φάμε, πίνουμε γκαζόζες για να χωνέψουμε...

Δεν είναι ευχάριστο να βλέπεις πρόσωπα διακεκριμένα να οδηγούνται με χειροπέδες στον ανακριτή, να αναζητούνται με διεθνή εντάλματα σύλληψης ή να απολογούνται… τηλεοπτικώς. Είναι όμως παρήγορο το να διαπιστώνεις ότι οι ιδιόμορφες ασυλίες, επιτέλους, τελειώσανε. Αναμφιβόλως, το τεκμήριο αθωότητος ισχύει για τους πάντες και άρα… «μηδενί δίκην δικάσεις, πριν αμφοίν μύθον ακούσεις», κατά το αρχαίο (γεμάτο σοφία) ρητό. Οπως και αν έχει το πράγμα, τα δικαστήρια και τα κελιά των φυλακών βρίσκονται στο κέντρο της επικαιρότητας. 

Βλέπετε, δεν είναι μόνο τα οικονομικοτραπεζικά σκάνδαλα που καθιστούν επίκαιρο το λαϊκό άσμα «πόρτα ανοίγει, πόρτα κλείνει, με βαρύ αναστεναγμό», αλλά και οι προσαγωγές και οι προφυλακίσεις των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, που δίνουν και μια πινελιά πολιτικής στον πίνακα που αποτυπώνει -ως νωπογραφία- την σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Μια απογοητευτική πραγματικότητα, γεμάτη εντάσεις, αντιπαραθέσεις, απαξιώσεις, ασυμφωνίες, αδιέξοδα. Η… σαπουνόπερα με θέμα την ευτέλεια του… ψιλικατζή τέως υπουργού, που με μικροκομπίνες «τσέπωνε» το χαρτζιλίκι της ημέρας ως συμπλήρωμα της πενιχρής βουλευτικής σύνταξής του, συνεχίζει να «ψυχαγωγεί» το φιλοθεάμον τηλεοπτικό κοινό που αναζητά πάντα την ευκαιρία για να γελάσει.
 
Τελικώς, η ποινή του γέλιου είναι η μεγαλύτερη με την οποία πρέπει να καταδικάζεται όποιος μετέρχεται μέσων και συμπεριφορών σαν κι αυτές του προαναφερθέντος τέως υπουργού. Το σκηνικό ολοκληρώνει η συνεχιζόμενη ανελέητη επίθεση κατά του μέσου Eλληνα, με νέα μέτρα, νέες περικοπές στις συντάξεις, νέους περιορισμούς στα δικαιώματά του, νέες -εις βάρος του- ρυθμίσεις για τις πάσης φύσεως εκκρεμότητές του με το Δημόσιο ή τις τράπεζες, που προκύπτουν από την αντικειμενική δυσκολία του να τις εξυπηρετήσει. Και ενώ έτσι διαμορφώνεται η ζωή του Ελληνα στη μνημονιακή Ελλάδα, κάποιοι σκέφτηκαν να… σπάσουν την τραγική ρουτίνα μας, με διακοπές, για σκι, κατά το ευρωπαϊκό πρότυπο, λες κι αυτό που λείπει από την κοινωνία μας είναι ο κοσμοπολιτισμός. «Ψωμί δεν έχουμε να φάμε, πίνουμε γκαζόζες για να χωνέψουμε»