Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

Τίποτα και κανένας δεν πρόκειται να μας σώσει.

Είναι αναγκαία προϋπόθεση για να ξεκολλήσουμε επιτέλους, έστω και με βαρύ κόστος, από το αδιέξοδο στο οποίο μας καθήλωσε η ερασιτεχνική και επιπόλαιη διαπραγματευτική πρακτική των κυβερνώντων και του πολυπράγμονος εκπροσώπου τους.
Ωστόσο υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο που προβάλλεται από κάποιους ως εναλλακτική λύση στην περίπτωση που δεν έχουν ευοδωθεί οι διαπραγματεύσεις. Και το ενδεχόμενο αυτό είναι η συμφωνία-γέφυρα που θα μας επιτρέψει να ξεπεράσουμε τις άμεσες και πιεστικές υποχρεώσεις μας. Μόνο που μια τέτοια επιλογή δεν αποτελεί λύση. Είναι ένα ημίμετρο, ένα προσωρινό μπάλωμα που αφήνει εκκρεμές το θέμα της χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας και κυρίως την άμεση επανεκκίνησή της.
Αυτή η επανεκκίνηση είναι ο πρωταρχικός στόχος και, κατά συνέπεια, οτιδήποτε την παρεμποδίζει ή τη μεταθέτει χρονικά είναι ανεπιθύμητο και απορριπτέο. Είναι μεγάλη η υποχώρηση που σημειώθηκε μετά την κυβερνητική αλλαγή και βαρύ το κόστος που πρέπει να καταβληθεί για να επανακτηθεί το χαμένο έδαφος. Και ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι η επιστροφή της οικονομίας στην ανάπτυξη.
Αυτό είναι το μείζον και η αναγκαία προϋπόθεση για θετικές εξελίξεις. Ακόμη και η ρύθμιση του χρέους είναι ήσσονος, συγκριτικά, σημασίας. Τίποτα και κανένας δεν πρόκειται να μας σώσει αν η οικονομία δεν μπει σε αναπτυξιακή τροχιά και αν δεν φτάσουμε να παράγουμε περισσότερα απ' όσα καταναλώνουμε και αν ο ετήσιος απολογισμός δεν παρουσιάσει και πάλι πλεόνασμα αντί για έλλειμμα. Γι' αυτό και η επανεκκίνηση της οικονομίας δεν επιδέχεται την παραμικρή καθυστέρηση.

Δημοκρατία και Ευρώπη


Από μια άποψη τους καταλαβαίνω τους συριζαίους. Δεν είναι εύκολη η απότομη προσγείωση. Δεν γίνεται τη μια να πουλάς τρέλα, να ξεσκίζεις μνημόνια και να εκδιώκεις τρόικες και την επομένη να μεταλλάσσεσαι σε μνημονιακό θιασώτη και σε πειθήνιο συνομιλητή της Βελκουλέσκου. Μέχρι και εγκεφαλικά δικαιολογεί η ιατρική για τέτοιες καταστάσεις.
Αλλά από την άλλη δεν γίνεται ούτε εμείς να ζούμε ούτε εκείνοι να κυβερνούν με ψευδαισθήσεις. Πρέπει όλοι να ξέρουμε ποιοι είμαστε, τι θέλουμε και πού πάμε. Κι όταν, για παράδειγμα, είμαστε η μοναδική κοινοβουλευτική δημοκρατία παγκοσμίως που η κυβέρνησή της διαθέτει κομματική εφημερίδα, κομματικό ραδιόφωνο και κομματική τηλεόραση είναι βέβαιο ότι κάτι δεν πάει καλά.
Τι είναι αυτό το «κάτι» το ξέρουμε, λίγο ή πολύ, όλοι μας. Δεν έχουμε να κάνουμε με τίποτα φανατικούς θιασώτες της αστικής δημοκρατίας. Και για να μην τα λέω εγώ και βρει την ευκαιρία κι ο κάθε Παππάς, Κορωνάκης ή Φίλης να παπαγαλίσει τις γνωστές γελοιότητες για «συστημικές συνωμοσίες», επικαλούμαι τη δήλωση στο «Βήμα» του υπουργού τους Γ. Πανούση που τους υποδεικνύει να συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι «τον περασμένο Ιανουάριο οι εκλογές είχαν ως αποτέλεσμα ν' αλλάξουμε στην Ελλάδα κυβέρνηση αλλά όχι και καθεστώς».
Και το κακό γι' αυτούς δεν είναι μόνο ότι δεν επήλθε καθεστωτική αλλαγή και άρα τα όποια και όσα έμμεσα ή και άμεσα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» έσπευσαν να εκδώσουν έχουν τόση αξία όση και το χαρτί πάνω στα οποία καταγράφηκαν. Είναι και ότι η χώρα παραμένει και στην Ευρώπη και καλά θα κάνουν εφεξής να προσέχουν τις όποιες νομοθετικές πρωτοβουλίες τους για να μην υποστούν στραπάτσα ανάλογα εκείνου που βίωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας όταν μεγαλοπιάστηκε και πίστεψε πως επειδή μπορούσε να διορίζει κατά χιλιάδες τους κομματικούς φίλους του στο Δημόσιο, θα μπορούσε να καθορίζει και το ποιοι, πώς και σε ποιο βαθμό θα είχαν το δικαίωμα να ενημερώνουν τον ελληνικό λαό.
Υποθέτω ότι ο Τσίπρας και οι περί αυτόν θα διαπίστωσαν πολύ πρόσφατα πόσο βαρύ είναι το τίμημα στην Ευρώπη για τους «καλαμοκαβαλάρηδες». Ας μην τρέφουν την ψευδαίσθηση πως αν χρειαστεί δεν θα το ξαναδιαπιστώσουν. Γιατί το πολίτευμα παραμένει κοινοβουλευτική δημοκρατία και η χώρα ανήκει πάντα στην Ευρωπαϊκή Ενωση.