Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Πώς θα τα βγάλουμε πέρα, και ως άτομα και ως χώρα...

Πώς γίνεται να σκεπτόμαστε όλοι μας πώς θα τα βγάλουμε πέρα, και ως άτομα και ως χώρα, και οι πολιτικοί μας να έχουν κολλήσει στο αν και πότε θέλουν εκλογές; Στελέχη του ΠΑΣΟΚ ξυπνάνε και κοιμούνται ασχολούμενοι βασικώς με το πότε θα είναι η καλύτερη χρονική στιγμή για τη διενέργεια εκλογών, τον Σεπτέμβριο ή στα τέλη του έτους. Κατά τη θεωρία που έχει μάλιστα αναπτυχθεί, ακόμη και από συνεργάτες του πρωθυπουργού, «μόλις πάρουμε την έκτη δόση και πριν φτάσουν τα διάφορα σημειώματα της εφορίας στον κόσμο, δηλαδή λίγο μετά τις 15 Σεπτεμβρίου, θα είναι η καλύτερη στιγμή για εκλογές».

Μάλιστα! Από την άλλη, έχουμε την ηγετική ομάδα της Ν. Δ. η οποία θεωρεί ότι κερδίζει πόντους και επιμένει στη διεξαγωγή εκλογών, θυμίζοντας λίγο την τραγική εκείνη περίοδο του κ. Παπανδρέου στην αντιπολίτευση, όπου ό, τι και να συνέβαινε στη χώρα εκείνος φώναζε «εκλογές, εκλογές τώρα». Το επιτελείο του κ. Σαμαρά έχει πέσει στην ίδια παγίδα και επιδίδεται σε δισύλλαβες ή το πολύ τρισύλλαβες κραυγές που δεν συνάδουν με την κρισιμότητα των περιστάσεων. Θα μου πείτε και τι να κάνουν, κόμματα είναι και κοιτάνε το συμφέρον τους. Ε, δεν είναι έτσι όμως, όχι τώρα και όχι με τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Πρώτα απ' όλα καταλαβαίνετε σε τι κλίμα θα γίνουν αυτές οι εκλογές; Σκεφθείτε πόσο μεγάλο είναι το ρίσκο της γενικευμένης αναρχίας, της βίας και των επεισοδίων εναντίον διαφόρων υποψηφίων. Το κράτος θα παραλύσει, όπως γίνεται πάντοτε πριν από τις εκλογές, και η χώρα θα μοιάζει ακυβέρνητο καράβι.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Δυστυχώς, συνεχώς ψέματα.

Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να δει τι θα κάνει με την κοινωνία. Δεν μπορούμε να λέμε συνεχώς ψέματα στον ελληνικό Λαό – γιατί το ψέμα έχει κοντά ποδάρια…
Δυστυχώς, συνεχώς ψέματα. Ψέματα ότι δεν γνώριζαν την κατάσταση της οικονομίας! Ψέματα ότι υπάρχουν χρήματα! Ψέματα ότι το έλλειμμα ήταν 12,6%, ενώ το παρέλαβαν μόνο 8,2% και το υπόλοιπο (ώς τις 31.12.2009) το δημιούργησαν οι ίδιοι! Ψέματα για την κάθαρση της δημόσιας ζωής! Ψέματα για τον δανεισμό, ψέματα και ιεροκρυφίως οι επαφές με το ΔΝΤ! Ψέματα για την ακούσια πορεία προς το Μνημόνιο! Ψέματα για τις προ Μνημονίου επαφές! Ψέματα για τα προ και μετά Μνημόνιο μέτρα! Ψέματα για τα αποτελέσματα των θυσιών του Μνημονίου! Ψέματα για την Ανάπτυξη! Ψέματα για τις περικοπές! Ψέματα για την επέκταση της λιτότητας και στις κυβερνητικές δαπάνες! Ψέματα ή απόκρυψη της αλήθειας για το Αιγαίο, για τις ΑΟΖ, για τις σχέσεις με τη Ρωσία! Ψέματα με τις Αυτοδιοικητικές, αλλά και με τον «Καλλικράτη»! Ψέματα σε κάθε βήμα – είτε σημαντικό, είτε ασήμαντο!
Είναι να θαυμάζει κανείς την υπομονή και την ανοχή του Λαού μας. Ο οποίος άξιζε μια καλύτερη τύχη. Και ο οποίος, πρωτίστως, άξιζε μια καλύτερη πολιτική ηγεσία. Και όχι κάθε φορά να βρίσκεται στο δίλημμα αν πρέπει να προτιμήσει τη Σκύλλα ή τη Χάρυβδη, – τους Κύκλωπες ή τους Λαιστρυγόνες – λες και ο κόσμος αρχίζει από τα θηρία και τελειώνει στα τέρατα!
Φυσικά, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δεν φημίζονται για τον σεβασμό τους στο δημόσιο χρήμα. Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι του σημείου να νομοθετούν και διαδικασίες δημόσιας σπατάλης χωρίς αντίκρισμα, η απόσταση είναι χαώδης και κανένας «εξυπνάκιας» επικοινωνιολόγος ή «μαύρος προπαγανδιστής» δεν μπορεί να τη γεφυρώσει.
Μόνο η συρρίκνωση και η υπερκέραση της λαϊκής κυριαρχίας μπορεί ν’ αποτελέσει μια λογική ερμηνεία των κυβερνητικών μεθοδεύσεων.
Η υπερκέραση και η συρρίκνωση της λαϊκής κυριαρχίας, όμως – το μόνο φύλλο συκής που απέμεινε στη «δημοκρατία των κατεδαφιστών», – θα είναι ένα πραξικόπημα το οποίο, – αντί να διοργανώσουν και να επιβάλουν οι αμερικανοκίνητοι Συνταγματάρχες, θα διοργανώσουν και θα επιβάλουν οι αμερικανοκίνητοι και οι άφρονες βουλευτές.
Οι οποίοι, ήδη, έχουν ψηφίσει τη συρρίκνωση της εθνικής κυριαρχίας! Γιατί, τάχα, να μην ψηφίσουν τη συρρίκνωση και της λαϊκής κυριαρχίας; Ενα Μνημόνιο και γι’ αυτήν!

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Τις αποτυχίες και τα λάθη της πληρώνουν οι Ελληνες εδώ και 20 μήνες.

Κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ θέλουν να ανασυγκροτηθούν, να ανατρέψουν τις δημοσκοπήσεις και να αποφύγουν κάθε κίνδυνο πρόωρων εκλογών. Δεν είναι στις προθέσεις τους πλέον κάτι τέτοιο. Το αντίθετο.
* Ομως, αυτή η νέα στρατηγική της «αντεπίθεσης» με σφοδρή πολεμική στη Νέα Δημοκρατία (που συζητήθηκε αναλυτικά την Παρασκευή στο Υπουργικό Συμβούλιο και σε άλλες συσκέψεις) δεν μπορεί να βασισθεί σε κανένα ισχυρό, συγκριτικό πλεονέκτημα. Πράγματι, οι αποφάσεις των Βρυξελλών έδωσαν στην Ελλάδα βαθιά ανάσα και νέες δυνατότητες, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά – πολλά σημεία, οι νέες περικοπές και αφαιμάξεις άρχισαν να ισχύουν και το μέγα στοίχημα ήταν και παραμένει η κυβερνητική πολιτική. Τις αποτυχίες και τα λάθη της πληρώνουν οι Ελληνες εδώ και 20 μήνες.
Το θέμα δεν είναι εάν ο Α. Σαμαράς έχασε ή όχι «ιστορική ευκαιρία να συμβάλει», αλλά οι ιστορικές αποτυχίες όλης της περιόδου Γ. Παπακωνσταντίνου.
* Πολύ περισσότερο όταν η μέχρι τώρα σκλήρυνση της κυβέρνησης, από τον Αλέξη Τσίπρα έως τους ταξιτζήδες, μάλλον απέτυχε, ενώ οι προτάσεις – θέσεις του Αντώνη Σαμαρά τού έχουν εξασφαλίσει ευρύτερη λαϊκή αποδοχή. Τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κρίσης υπάρχουν και είναι οδυνηρά, με γενική την πεποίθηση ότι βελτιώθηκε μεν το διεθνές πλαίσιο, αλλά εξακολουθούν να παραμένουν εσωτερικά. Δεν λύνονται, δεν προωθούνται, δεν οδηγούν σε ελπίδες και προσδοκίες.

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Οι «πέτρες» θα γράφουν το όνομά τους. Το είχε προβλέψει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Το συμπέρασμα είναι εύλογο. Οι Ελληνες πολίτες έκαναν το καθήκον τους, η ευρωπαϊκή ηγεσία έκανε το δικό της και η ελληνική κυβέρνηση είναι πλήρως ικανοποιημένη και από τους δύο. Ετσι, αν δεν πάει κάτι καλά από εδώ και μπρος, αυτή που δεν θα έχει κάνει το καθήκον της θα είναι η κυβέρνηση και μόνο. Και φυσικά, θα αναλάβει μόνη της όλες τις συνέπειες μιας κοινωνικής εξέγερσης.

Δεν έχω καμία διάθεση να αμφισβητήσω την επιτυχία του κ. Παπανδρέου, αλλά πετώντας από «επιτυχία» σε «επιτυχία» καταντήσαμε να γιορτάζουμε που είμαστε η πρώτη χρεοκοπημένη χώρα της Ευρώπης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. «Επιτυχία» ήταν ο ευρωπαϊκός μηχανισμός τον Μάρτιο του 2010, «επιτυχία» το Μνημόνιο 1 τον Μάιο του 2010, «επιτυχία» και η επιμήκυνση που αποφασίστηκε τον Μάρτιο του 2011, αλλά συνεχώς διολισθαίνουμε στα χειρότερα και κατρακυλάμε στον άβυσσο.

Δεν ξέρω αν ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του αντιλαμβάνονται το υψηλό ρίσκο που αναλαμβάνουν με τους πανηγυρισμούς, τις δηλώσεις περί ιστορικών αποφάσεων και τα χειροκροτήματα στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ελπίζω πως δεν θα χρειαστεί να πάνε σε νέα μέτρα τους επόμενους μήνες επειδή «δεν βγαίνει ο λογαριασμός» του Προϋπολογισμού ή γιατί δεν προχωρούν οι αποκρατικοποιήσεις ή γιατί η ύφεση εξακολουθεί να υπονομεύει κάθε προσπάθεια ή γιατί οι διαρθρωτικές αλλαγές θα βαλτώσουν. Γιατί, αν χρειαστεί, δεν θα υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία. Οι ευθύνες θα είναι αποκλειστικά δικές τους. Οι «πέτρες» θα γράφουν το όνομά τους. Το είχε προβλέψει ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Ο Ελληνας πρωθυπουργός, όμως, είπε «ναι» σε όλα...

Ο Ελληνας πρωθυπουργός, όμως, είπε «ναι» σε όλα, – όπως, άλλωστε, όλα τα σχετικά ρεπορτάζ καταγράφουν.
Είπε «ναι» ακόμη και σε εκείνα που μέχρι και την παραμονή της Συνόδου Κορυφής όποιος τολμούσε, εντός ή εκτός Ελλάδος, να τα ζητήσει προκαλούσε την οργή του κ. Γ. Παπανδρέου και τις καταγγελίες του ότι «όλοι αυτοί παίζουν το παιχνίδι των κερδοσκόπων» και «γίνονται δεκανίκια σ’ εκείνους που στοιχηματίζουν στη χρεοκοπία της Ελλάδας».
Ετσι, είπε «ναι» και στη γενική αναδιάρθρωση του συνολικού χρέους (που εξόρκιζε!) και στη συμμετοχή ιδιωτών (που τη στηλίτευε!) και στο «κούρεμα» (που απέρριπτε μετά βδελυγμίας!) και στην «επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά» (που αναθεμάτιζε!) και στην «επιμήκυνση του χρέους», φυσικά, αφού ήταν το μόνο που ζητούσε μέχρι και την προτεραία της Συνόδου!
Αλλωστε, και να ήθελε να αξιώσει κάτι, δεν του ήταν δυνατό, διότι φρόντισε προτού πάει στη Σύνοδο Κορυφής να τα έχει δώσει όλα, να έχει αυτοαφοπλιστεί, να έχει παραδώσει εκουσίως κάθε διαπραγματευτική δυνατότητα με τα Μνημόνια και τα Μεσοπρόθεσμα και με την επιδρομή εναντίον των λαϊκών εισοδημάτων και κατακτήσεων!
Και, βεβαίως, με όσα δέχθηκε αδιαμαρτύρητα στις Βρυξέλλες, ούτε την «επιλεκτική» ή την «ελεγχόμενη χρεοκοπία» απομάκρυνε οριστικά – αντιθέτως, της άνοιξε τον δρόμο – αλλά ούτε και μπορεί να βεβαιώσει κανέναν ότι το δημόσιο χρέος θα μειωθεί στο δυνάμενο να προβλεφθεί μέλλον!
Ανακεφαλαιώνουμε: Τα Ελληνόπουλα και οι Ελληνοπούλες που σήμερα κάθονται στα θρανία, θα μεγαλώσουν, θα ζήσουν και θ’ αγωνιστούν σ’ αυτή την «πατρίδα χωρίς αύριο». Και θα φτάσουν – όσοι και όταν φτάσουν – στη σύνταξη:

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Τις μόνες μάχες που έδωσε – και που κέρδισε – η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ήταν εκείνες εναντίον του ελληνικού Λαού.

η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, φροντίζει από τον Μάρτιο του 2010 μέχρι σήμερα να μεταβαίνει στις Βρυξέλλες και σε άλλα ευρωπαϊκά κέντρα, χωρίς καμιά διαπραγματευτική ικανότητα και δυνατότητα, εφόσον έσπευσε:
1. Να μετατρέψει τα συνήθη διατραπεζικά και διακρατικά δάνεια σε ενυπόθηκα δάνεια, με υποθήκη σύμπασα τη δημόσια περιουσία...
2. Να παραιτηθεί από το δικαίωμα που έχει κάθε ανεξάρτητο κράτος να αναζητήσει χρηματικούς πόρους για τις ανάγκες του από οποιαδήποτε άλλη πηγή, – πέραν της Τρόικας...
3. Να εκχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα σε ξένα πολιτικοοικονομικά κέντρα, – αυτοϋποβαθμιζόμενη η ίδια σε απλό διεκπεραιωτή των αποφάσεων της Τρόικας – και μάλιστα κακό διεκπεραιωτή...
4. Να κατεδαφίσει όλες τις εργασιακές, ασφαλιστικές, εισοδηματικές, προνοιακές και κοινωνικές κατακτήσεις του ελληνικού Λαού, – κατά τις υποδείξεις της ευρωπαϊκής (και αμερικανικής) Νέας Τάξης... Και,
5. Να γκρεμίσει όλες τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής κοινωνίας, οι οποίες υπήρξαν η Κιβωτός του Ελληνισμού διαμέσου των αιώνων και των κατακλυσμών της ιστορίας.
Ετσι, όλα όσα διαδίδονται από τα φερέφωνα του παπανδρεϊσμού για «κόκκινες γραμμές», για «σκληρές διαπραγματεύσεις», για «ανυποχώρητες εθνικές θέσεις» και άλλα ηχηρά, είναι σκέτες πομφόλυγες. Διότι, όποιος καταθέτει τα όπλα πριν από τη μάχη, δεν διαπραγματεύεται, αλλά – απλούστατα – παραδίδεται!
Αρα, οποιαδήποτε «λύση» ή «μη λύση» ή «αναβολή λύσης» του ελληνικού προβλήματος, λογικά, θα είναι ανώτερη των προσδοκιών μιας κυβέρνησης περιορισμένης κυριαρχίας και παραδομένης χωρίς μάχη!
Το έχουμε σημειώσει και άλλοτε: Τις μόνες μάχες που έδωσε – και που κέρδισε – η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ήταν εκείνες εναντίον του ελληνικού Λαού. Και η εξουθένωση του ελληνικού Λαού, σίγουρα, θα ήταν το μοναδικό της επιχείρημα στη Σύνοδο Κορυφής.

Κακά τα ψέματα, η Ελλάδα ασθενεί βαρέως ...

Η οικονομία της χώρας απειλείται με αποδιάρθρωση και η τύχη της εξαρτάται ευθέως πλέον από τις αποφάσεις των ευρωπαίων εταίρων.



Αλλά και το εσωτερικό μέτωπο είναι κλονισμένο, συγκρουσιακό και πολιτικά ασταθές.


Κακά τα ψέματα, η Ελλάδα ασθενεί βαρέως και είναι απαραίτητο να αναλάβει ταχύτατα δυνάμεις.


Αν δεν το επιτύχει σύντομα, οι επιβουλές δεν θα αργήσουν.


Ηδη έχουμε τα πρώτα σημάδια.


Οι γείτονες δείχνουν πλέον άλλες διαθέσεις. Πιέζουν την Κύπρο και μαζί εγείρουν ξανά θέματα στο Αιγαίο.


Η ιστορία διδάσκει ότι όποτε χάνεται η εσωτερική συνοχή, οι εθνικοί κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται.


Είναι αυτή μια παράμετρος που δεν έχει αξιολογηθεί επαρκώς. Απορροφημένοι από την οικονομική κρίση και την εσωτερική σύγκρουση, δεν αναγνωρίζουμε την προφανή εθνική απειλή. Είναι καιρός κι αυτή να εκτιμηθεί.

Πριν να είναι αργά.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Όπου ακούς μεγάλα λόγια κράτα μικρό καλάθι...

Πετώντας προφανώς στα άχρηστα όσα έλεγε τότε, δήλωσε ότι «και η χειρότερη λύση είναι λύση» γιατί το «χειρότερο σενάριο της Πέμπτης θα είναι να μην υπάρξει λύση»! Με εντυπωσιακή ευκολία δηλαδή, ενδεικτική για το πώς αντιλαμβάνονται τις... καθαρές κουβέντες οι πολιτικοί εκπρόσωποι του συστήματος που τρικλίζει, η βεβαιότητα της πλήρους κάλυψης υποβαθμίζεται σε ένα «είμαστε ξεκρέμαστοι». Στόχος, άλλη μια φορά, να γίνει αποδεκτή οποιαδήποτε «λύση» κατατεθεί από αυτούς που έχουν και το καρπούζι και το μαχαίρι.

ΓΙΑΤΙ η κυβέρνηση, που όλο και περισσότερο αποκαλύπτεται ότι έχει χάσει και τα αβγά και τα καλάθια, δεν έχει σχέδιο, ή μάλλον δεν έχει σχέδιο στο οποίο να υπάρχει στοιχειωδώς έγνοια για τη χώρα και τους ανθρώπους της. Ο,τι έκαναν όταν έλεγαν «λεφτά υπάρχουν» -και αγνοώντας άλλες δυνατότητες μεθόδευαν την επέμβαση του ΔΝΤ- αυτό κάνουν και τώρα. Ούτε μπορούν ούτε θέλουν να αλλάξουν περπατησιά. Η όποια έγνοια τους αρχίζει από τις τράπεζες και φτάνει μέχρι τις αγορές.

ΟΠΩΣ δεν διαπραγματεύτηκαν στοιχειωδώς τότε, παρά τα επικοινωνιακά κόλπα για... περίστροφα πάνω στο τραπέζι και τα φτηνά λογύδρια για τον πατριωτισμό, έτσι δεν διαπραγματεύονται και τώρα. Πηγαινοέρχονται από σύνοδο σε σύνοδο υπογράφοντας ό,τι τους ζητηθεί και ελπίζοντας ότι οι κάθε φορά καινούργιες απαιτήσεις της τρόικας θα είναι οι τελευταίες.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Η κυβέρνηση έδωσε, δίνει και θα δίνει μάχες εναντίον του Λαού..

θα μπορούσε μεθαύριο να διεξαχθεί μια «κρίσιμη μάχη» στις Βρυξέλλες. Και να κερδηθεί, κατά το μεγαλύτερο μέρος της. Αλλά, δυστυχώς, δεν θα δοθεί. Οπως δεν δόθηκαν ακόμη κρισιμότερες μάχες από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και τον Μάιο του 2010, – δηλαδή, στο κρίσιμο οκτάμηνο από τις εκλογές μέχρι το Μνημόνιο.
Τότε, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου έχασε τον πόλεμο χωρίς να δώσει μάχη, χωρίς να διαπραγματευθεί σκληρά και ανυποχώρητα. Και δικαιολογημένα οι περισσότεροι πολίτες πιστεύουν ότι «συνέπραξε συνειδητά με τις δυνάμεις Κατοχής, ώστε να υποδουλωθεί ο Λαός μας. Και ώστε τα συνήθη διακρατικά και διατραπεζικά δάνεια να αναβαθμιστούν σε ενυπόθηκα δάνεια, με υποθήκη σύμπασα τη δημόσια περιουσία!
Για να είμαστε, όμως, ακριβοδίκαιοι, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τις κρίσιμες μάχες που δεν έδωσε η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και στο Παρίσι, τις έδωσε και τις κέρδισε στην Ελλάδα. Τις έδωσε εναντίον του ελληνικού Λαού και ειδικότερα εναντίον των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των Μικρομεσαίων και των Αγροτών. Και τις κέρδισε όλες!
Διότι και με τους μισθούς και με τις συντάξεις και με τα τιμολόγια του Δημοσίου και με τους έμμεσους φόρους είχε και το μαχαίρι και το πεπόνι!
Αλλωστε, μετά το Περυσινό Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση που του έδωσε υπόσταση, μετά το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και τον Εφαρμοστικό Νόμο και μετά την αποδιάρθρωση του κράτους, – τα οποία ισχύουν και θα ισχύουν για απροσδιόριστο χρόνο, – όλα τα σενάρια που εξετάζουν και συζητούν οι Εμπειρογνώμονες στη Ρώμη είναι «μερεμέτια» και «γιατροσόφια» που δεν έχουν ως στόχο τη θεραπεία της νόσου (ή τη λύση του προβλήματος), αλλά την προσωρινή ανακούφιση και, εν συνεχεία, τη διαιώνισή της, προς όφελος των Τραπεζιτών της Ευρώπης και των πολιτικών εκπροσώπων τους.
Ανακεφαλαιώνουμε: Υπήρξαν και υπάρχουν και θα υπάρχουν πεδία για «κρίσιμες μάχες». Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, όμως, ούτε έδωσε, ούτε δίνει, ούτε πρόκειται να δώσει καμιά μάχη – περισσότερο ή λιγότερο κρίσιμη – για την υπεράσπιση των πραγματικών συμφερόντων του ελληνικού Λαού και της χώρας.
Αντιθέτως, πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις δυνάμεις Κατοχής (από εκείνες που έπαιρνε δανεικά, προκειμένου να συγκεντρώνει ψήφους!), η κυβέρνηση έδωσε, δίνει και θα δίνει μάχες εναντίον του Λαού, τις οποίες και θα κερδίζει μέχρι την ανατροπή της.
Η οποία ανατροπή, όσο καθυστερεί, τόσο το χειρότερο για την ταλαίπωρη Ελλάδα!

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Η "επιλεκτική χρεοκοπία" είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Είναι κάτι που το γνωρίζουν καλά όλα τα κόμματα όταν κάνουν τις προεκλογικές τους διακηρύξεις, όπως και κάθε πολιτικός όταν δεσμεύεται δημόσια για όσα "είναι αποφασισμένος να κάνει". Το γνώριζε καλά ο Κ. Καραμανλής, όταν μιλούσε για "επανίδρυση του κράτους" και "μηδενική ανοχή στη διαφθορά", το ήξερε ο Γ. Παπανδρέου όταν σκόρπιζε απλόχερα προεκλογική αισιοδοξία και πέρυσι διαβεβαίωνε ότι "θα ξαναμπούμε στις αγορές το 2012" και φυσικά το ήξερε ο Α. Σαμαράς, όταν διαβεβαίωνε ότι οι προτάσεις του θα εξαφάνιζαν το έλλειμμα, όπως το ξέρει και τώρα που αγέρωχα δηλώνει ότι η λέξη "χρεοκοπία" είναι απαγορευμένη για τους βουλευτές και τα στελέχη του κόμματός του.

Η πολιτική είναι, ως γνωστό, η τέχνη του εφικτού. Στην καλύτερη περίπτωση ο πολιτικός κάνει εκείνο που μπορεί και όχι εκείνο που θέλει. Και φυσικά αυτό που μπορεί εξαρτάται απόλυτα απ' αυτό που οι συνθήκες επιτρέπουν. Αλλά στην Ελλάδα είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που ο πολιτικός διάλογος αλλά και η δημοσιογραφική κριτική ασχολούνται με την ουσία των προβλημάτων και δεν επιδιώκουν τον φτηνό εντυπωσιασμό, αποδεικνύοντας ότι είμαστε ανίκανοι να προβληματιστούμε σοβαρά και υπεύθυνα για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου.

Η "επιλεκτική χρεοκοπία" είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Επιδιδόμαστε σχετικοί, άσχετοι και πανάσχετοι με την ερμηνεία του όρου και όχι με την ουσία της διαπραγμάτευσης, που είναι η επιμήκυνση αποπληρωμής, η πτώση του επιτοκίου, η μείωση του χρέους και η εξασφάλιση της ρευστότητας στη χώρα μας. Αυτά δηλαδή που θα καθορίσουν αν θα υπερβούμε κάποια στιγμή την κρίση.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Ο σημερινός πρωθυπουργός οδήγησε τρεις, μέχρι τώρα, φορές, τη χώρα του στην αποτυχία.

Η σημερινή καταστροφή οφείλεται, σε πολύ μεγάλο βαθμό, σε τρεις περιόδους κατά τις οποίες τρία διαφορετικά κυβερνητικά σχήματα επέλεξαν και ακολούθησαν την πολιτική του «χαμένου χρόνου». Μετά την αποτυχία Γιαννίτση, ο Κώστας Σημίτης επέλεξε να αφήσει τον χρόνο να κυλήσει αντί να πιέσει για την προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας και του κράτους στη νέα (και πολύ σκληρή) πραγματικότητα του ευρώ.

Μετά το ξεπουπούλιασμα στο οποίο υποβλήθηκε η κοινωνία προκειμένου να απολαύσει τους μεγαλειώδεις Ολυμπιακούς Αγώνες, ο Κώστας Καραμανλής έχασε κι αυτός τον δικό του χρόνο, όταν ανέβαλε τη ριζοσπαστική μεταρρύθμιση των κακών πρακτικών που ακολουθούσε το κράτος και όσοι διεπλέκοντο γύρω του.

Η τρίτη περίοδος χαμένου χρόνου ήταν η ανάληψη κυβερνητικών καθηκόντων από την ομάδα του Γιώργου Παπανδρέου. Ο σημερινός πρωθυπουργός οδήγησε τρεις, μέχρι τώρα, φορές, τη χώρα του στην αποτυχία. Πρώτη φορά όταν, τον Μάρτιο 2009, αρνήθηκε να παράσχει στον Καραμανλή την ελάχιστη κάλυψη προκειμένου να ξεκινήσει μια ήδη πολύ καθυστερημένη προσπάθεια ελέγχου της βόμβας του χρέους. Ο κ. Παπανδρέου ζήτησε εκλογές και επέστρεψε στην τόσο αγαπητή του υπόθαλψη ακραίων και οπισθοδρομικών «αιτημάτων» του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Οταν ο ίδιος ανέλαβε τη διακυβέρνηση, ψήφισε έναν εκτός τόπου και χρόνου προϋπολογισμό και συνέχισε, μέχρι τον Απρίλιο 2010, αρνούμενος, από ιδεολογική και στενά κομματική νοοτροπία, να δράσει πυροσβεστικά. Ακόμη και εντός Μνημονίου, τον Φεβρουάριο 2011, αρνήθηκε και πάλι να προωθήσει τη μόνη ρεαλιστική ιδέα μείωσης της πίεσης που ασκεί στον πληθυσμό το χρέος, την πώληση κρατικής περιουσίας, επιμένοντας στην πολιτική της φορολογικής αφαίμαξης.

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Η σημερινή κυβέρνηση έχει ένα τεράστιο ελάττωμα: μιλάει πολύ...

Η σημερινή κυβέρνηση έχει ένα τεράστιο ελάττωμα: μιλάει πολύ... Ελάττωμα που εκδηλώθηκε από την πρώτη μέρα της λειτουργίας της και δεν βλέπω να διορθώνεται με την έλευση του Βενιζέλου στα οικονομικά πράγματα, το αντίθετο.
Αντιλαμβάνομαι ότι η φλυαρία αποτελεί μέθοδο χειρισμού μιας εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης. Είναι όμως η χειρότερη μέθοδος.
Οταν παλεύεις να βγάλεις τη χώρα από μια βαθιά οικονομική κρίση, όταν αντιμετωπίζεις το φάσμα της χρεοκοπίας, όταν η Ευρώπη εμπλέκεται σε μια λεπτή, σκληρή και αβέβαιη διαπραγμάτευση, όταν τόσοι παράγοντες διεκπεραιώνουν τόσες αντιφατικές επιδιώξεις, όταν τα δεδομένα αλλάζουν μέρα με την ημέρα (αν όχι ώρα με την ώρα...), τότε η συνταγή είναι μία και μοναδική: προσπαθείς πολύ και μιλάς ελάχιστα...
Διότι όσο περισσότερο μιλάς τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να παρεξηγηθείς. Και σε τέτοια κρίσιμα ζητήματα ουδόλως ισχύει το «έγινε παρεξήγηση κι εξήγηση δεν δόθηκε...».

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Φτάνει πια!!!

Δυο χρόνια απειλών… δυο χρόνια κατευθυνόμενης πολιτικής απάτης.
Δυο χρόνια εκβιασμών και τσαλακώματος της εθνικής μας αξιοπρέπειας…
Φτάνει πια!!!

Με την απειλή της χρεοκοπίας επέβαλαν το μνημόνιο και τη συμμορία των νταβατζήδων στη ζωή μας.
Με την απειλή της χρεοκοπίας αφαίρεσαν κατακτήσεις 60 ετών και πισωγύρισαν τη ζωή μας στο Μεσαίωνα.
Με την απειλή της χρεοκοπίας απογύμνωσαν την κοινωνία και από το τελευταίο αποκούμπι κοινωνικού προστατευτισμού και την παραδίδουν στο μέλλον σε μια ανελέητη και γενικευμένη δυστυχία.
Με την απειλή της χρεοκοπίας υπεξαίρεσαν τις συλλογικές κοινωνικές αποταμιεύσεις, εναποθέτοντας τες ως φόρο υποτέλειας στα πόδια των νταβατζήδων στους οποίους λογοδοτούν.
Με την απειλή της χρεοκοπίας απαξίωσαν με τρόπο αδίστακτο, μικρά απλά περιουσιακά στοιχεία των καθημερινών ανθρώπων, αποκτημένα με αίμα και ιδρώτα μέσα από προσπάθειες και θυσίες χρόνων.
Με την απειλή της χρεοκοπίας «διέταξαν» τη σύνταξη της γιαγιάς και του αγρότη, να θυσιαστεί για να σώσει την «πατρίδα» στην οποία ουδέποτε πίστεψαν...

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Οί χρεοκοπία της χώρας σε ποιόν θα πιστωθεί;


<< Γνώρισα πολλούς μεγαλοαστούς καθηγητές που τους αρέσει να παριστάνουν τους σοσιαλιστές. Πρόκειται απλά για άλλη μια πτυχή της αθλιότητας της φιλοσοφίας. >>

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Είναι ο ίδιος, που συνεχίζει να φλομώνει με ψέματα τους πολίτες ...

Το χειρότερο είναι ότι ο μηχανισμός που την κυβερνά, ξεκινώντας από το δημοτικό σύμβουλο και καταλήγοντας στην ανώτατη ηγεσία, δεν έχει ακουμπήσει, εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, ούτε τρίχα του διεφθαρμένου ελληνικού συστήματος ζωής, που είναι και ο κατ' εξοχήν υπαίτιος των σημερινών και αυριανών δεινών των Ελλήνων πολιτών.

Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ που κυβερνά σήμερα είναι ο ίδιος που έχει χτίσει το διεφθαρμένο οικοδόμημα. Είναι ο ίδιος, που συνεχίζει να φλομώνει με ψέματα τους πολίτες και τους δανειστές ταυτοχρόνως, ψηφίζοντας νόμους, που κανείς δεν εφαρμόζει, μοιράζοντας υποσχέσεις σε εργαζομένους και επιχειρηματίες, τις οποίες δεν τηρεί και δεν θα τηρήσει, και προστατεύοντας ακόμα κομματικούς πελάτες, παρασιτούντες κεφαλαιούχους και συγκεκριμένες επαγγελματικές τάξεις φοροφυγάδων, που τους ξέρει και ο τελευταίος πολίτης.

ΔΕΝ υπάρχει πράξη που να γίνεται εδώ και χρόνια στη χώρα, πίσω από την οποία να μην κρύβεται ένας απατεωνίστικος, αναξιοκρατικός μηχανισμός. Από τον οποίο σιτίζεται πλέον τουλάχιστον ο μισός ενεργός πληθυσμός της χώρας.

ΜΕΡΙΚΑ, ίσως, παραδείγματα των πιο πάνω διαπιστώσεων θα μπορούσαν να πείσουν ακόμα και τον τελευταίο αφελή καλοπροαίρετο πολίτη:

ΤΟ μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που υπογράφηκε προβλέπει ρητώς την απόλυση δημοσίων υπαλλήλων, και μάλιστα σε μεγάλο αριθμό. Ο αρμόδιος υπουργός και ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης αρνούνται να πουν την αλήθεια στους εργαζομένους, χρησιμοποιώντας απίθανες διαστρεβλώσεις ελληνικών λέξεων και εννοιών.

Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

Τι θα συμβεί έπειτα από τρεις μήνες;

Δεν χρειάζονται έξι μήνες για να δείξουν αποτέλεσμα. Φτάνει το τρίμηνο, δηλαδή οι αρχές Οκτωβρίου. Οταν η κυβέρνηση Παπανδρέου θα συμπληρώνει δύο χρόνια βίου από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009. Και έως τότε; Και μετά;
Δεν πρόκειται, κατά την πρόβλεψη Α. Σαμαρά, να υπάρξουν θεαματικές αποδόσεις – βελτιώσεις στις επενδύσεις, στην περιστολή των κρατικών δαπανών, στην τόνωση της επιχειρηματικότητας και της αγοράς. Το κρίσιμο και καθοριστικό στοιχείο από το φθινόπωρο θα είναι το βάθεμα της κρίσης, οι αντιδράσεις στη νέα φοροεπιδρομή που ανακοινώθηκε στα τέλη Ιουνίου με τον ανασχηματισμό. Διπλή αποτυχία: Δεν θα επιτύχουν οι εισπρακτικοί στόχοι να δώσουν νέα δημόσια έσοδα, ενώ θα κλιμακωθεί η λαϊκή δυσφορία και διαμαρτυρία. Περισσότεροι «αγανακτισμένοι» και «απελπισμένοι».
* Τι θα συμβεί έπειτα από τρεις μήνες;
Οι εξελίξεις δεν φαίνεται να περιορισθούν στη χειροτέρευση της αγοράς, της κοινωνίας, της ανεργίας. Θα είναι, σύμφωνα με τις προβλέψεις του προέδρου της Ν.Δ., μεγαλύτερες.
Ο βίος της κυβέρνησης από τον δεύτερο έως τον τρίτο χρόνο (τον Οκτώβριο του 2012) θα είναι δύσκολος, εάν όχι σκοτεινός. Η νέα λιτότητα θα φέρει οργισμένους καρπούς ανάμεσα στους βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και η οργή κατά του δικομματισμού θα γίνει οργή μόνο για την πολιτική της κυβέρνησης, που σημαίνει δύο άλλα δεδομένα.
* Πρώτον, την ανάγκη για μια άλλη πολιτική, που θα μειώσει τους φόρους και θα τερματίσει τις περικοπές εισοδημάτων και συντάξεων. Δεύτερον, την ανάγκη να υπάρξει έμφαση στο τρίπτυχο «περικοπή κρατικών δαπανών – τόνωση της αγοράς – έμφαση σε αναπτυξιακές και επενδυτικές πρωτοβουλίες». Ολα όσα θέλει ως βασικές προτεραιότητες το πρόγραμμα διεξόδου του Αντ. Σαμαρά. Σχεδόν νομοτελειακή βλέπει αυτή την εξέλιξη ο πρόεδρος της Ν.Δ., τη νέα δικαίωσή του μετά τον Οκτώβριο. Γι’ αυτό, αγνοώντας τις διεθνείς πιέσεις για συναίνεση στο Μεσοπρόθεσμο, εμμένει στην «αδιαλλαξία» της πρότασής του.

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

. Οι Ελληνίδες και οι Ελληνες, πιστεύοντας ότι «η καλή μέρα φαίνεται από την αυγή»

Αρα, ανάμεσα στους οπαδούς του θα πρέπει να αναζητήσει ο κ. Γ. Παπανδρέου εκείνους που αποδοκιμάζουν και προπηλακίζουν τα στελέχη της κυβέρνησής του και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του. Ανάμεσα, δηλαδή, σε εκείνους που επί 30 χρόνια σίτιζε το ΠΑΣΟΚ δωρεάν και πλουσιοπάροχα στο κρατικό πρυτανείο. Και οι οποίοι, τώρα που χάνουν τις προνομίες τους, συμπεριφέρονται ως προδομένες και απατημένες ερωμένες.
Σήμερα οι Ελληνίδες και οι Ελληνες δεν είναι «Ελεύθεροι από φόβο»: Οι εργαζόμενοι φοβούνται για τη δουλειά τους. Οι άνεργοι φοβούνται ότι δεν θα βρουν εργασία. Οι απόμαχοι ότι θα μειωθούν και άλλο οι συντάξεις τους, οι καταθέτες για τις καταθέσεις τους και όλοι οι πολίτες για τα παιδιά τους…. Σήμερα οι Ελληνίδες και οι Ελληνες δεν είναι «Ελεύθεροι από ανάγκη»: Αλλοι αντιμετωπίζουν εξαθλίωση, άλλοι την έσχατη ένδεια, άλλοι πείνα, άλλοι ανασφάλεια, άλλοι χρέη που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν και άλλοι προσπαθούν να επιβιώσουν δανειζόμενοι μικροποσά από φίλους και συγγενείς…. Σήμερα οι Ελληνίδες και οι Ελληνες δεν είναι «Ελεύθεροι από αρρώστια». Τρέμουν και στο παραμικρό κρυολόγημα, διότι πρέπει να έχουν συνεχώς το χέρι στην τσέπη (άδεια, κατά κανόνα!) και διότι φοβούνται μήπως τα κυκλώματα τους κάνουν πάσα στην πάσα…

. Οι Ελληνίδες και οι Ελληνες, πιστεύοντας ότι «η καλή μέρα φαίνεται από την αυγή», φοβούνται ότι από αύριο ή μεθαύριο δεν θα είναι «Ελεύθεροι και από αμορφωσιά». Διότι βλέπουν τον χώρο της Παιδείας ανάστατο!
Συγκεφαλαιώνουμε: Ο κ. Γ. Παπανδρέου, με λίγη καλή θέληση, μπορεί να αντιληφθεί: 1) Οτι τα κρούσματα προπηλακισμών, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, προέρχονται από τον κομματικό στρατό του. Και 2) Οτι την αντιδημοκρατική εκτροπή την ξεκίνησε και τη συνεχίζει ο ίδιος και η κυβέρνησή του!

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Ό φόβος φιλάι τα έρμα…

Παρά ταύτα, η «κρίσιμη μάζα» η οποία θα επιδράσει καταλυτικά στη διαμόρφωση του νέου πολιτικού χάρτη της Ελλάδας είναι τα δεκάδες χιλιάδες εξοργισμένα μικρομεσαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ αλλά και οι εκατοντάδες χιλιάδες εξοργισμένων παραδοσιακών οπαδών του.
Η μετακίνησή τους ή ακόμη και η αποχή τους θα δημιουργήσει νέες πλειοψηφίες ή θα ενισχύσει υπάρχουσες μειοψηφίες, – καθιστώντας πλέον τις αυτοδυναμίες παρελθόν – και μάλιστα ολέθριο παρελθόν, – διότι τις πλήρωσε και τις πληρώνει πανάκριβα ο ελληνικός Λαός.
Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος που η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου δεν προσφεύγει πρόωρα στη λαϊκή ετυμηγορία, διότι γνωρίζει το αποτέλεσμα: θα συντριβεί. Και αυτός ήταν, επίσης, ο λόγος για τον οποίο, μέχρι πριν από δύο εβδομάδες, η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν ζητούσε εκλογές. Διότι γνώριζε ότι παρέμενε δεύτερο κόμμα και, μάλιστα, με χαμηλά ποσοστά.
Δύναμη η οποία μπορεί να σταματήσει τις εξελίξεις που άρχισαν δεν υπάρχει. Οι δυνάμεις, όμως, που θέλουν να ξεστρατίσουν τις εξελίξεις είναι πολλές. Γι’ αυτό χρειάζονται δεκατέσσερα μάτια στον κάθε πολίτη. Βγήκαν στη γύρα οι πολιτικοί πραματευτάδες!

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Τι θα πουν σε όλους αυτούς τους πολίτες; Οτι δέχτηκαν να μπει υπό κατοχή η χώρα ...

Οσο δε για τους πολιτικούς και τους πολίτες της Ελλάδας (και κυρίως για τους πολίτες), «θα πρέπει να συνηθίσουν στην ιδέα της μειωμένης εθνικής κυριαρχίας» και στην παρουσία επιτρόπων της Τρόικας στα σημαντικότερα γρανάζια της κυβερνητικής μηχανής της Ελλάδας…
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγάλο, όσο και απειλητικό, πρόβλημα:
Από το ένα μέρος μια κυβέρνηση η οποία φαίνεται να έχει αποδεχθεί να παριστάνει την κυβέρνηση σε μια χώρα με μειωμένη εθνική κυριαρχία. Και από το άλλο μέρος ένας Λαός ο οποίος ούτε ρωτήθηκε ποτέ και από κανέναν αν στέργει σ’ αυτή την ταπείνωση και στον έσχατο αυτόν ευτελισμό, αλλά ούτε και ανέχεται να στερείται μια ελευθερία που κέρδισε με πολύ αίμα, πολλούς αγώνες και ανήκουστα πάθη.
Ας κάμουν οι κύριοι της κυβέρνησης μια βόλτα στα ελληνικά χωριά, όπου οι μνήμες παραμένουν ακόμη ολόρθες. Στην πλατεία του κάθε χωριού είναι πάνω σε πλάκες σκαλισμένα τα ονόματα εκείνων που έπεσαν για την πατρίδα. Κι όλων αυτών ζουν τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους.
Τι θα πουν σε όλους αυτούς τους πολίτες; Οτι δέχτηκαν να μπει υπό κατοχή η χώρα για λόγους… πατριωτισμού; Οτι πατριώτες είναι εκείνοι που παραιτήθηκαν από κυριαρχικά δικαιώματα; Και ότι δεν είναι πατριώτες τα παιδιά και τα εγγόνια των ηρωικών υπέρ της πατρίδας νεκρών; Ή θα σπάσουν τα ηρώα και τις πλάκες των πεσόντων για να ξεθωριάσουν τις μνήμες;
Καλά η ανεργία, καλά η μιζέρια, καλά η πείνα, καλά η περιθωριοποίηση εκατομμυρίων Ελλήνων και Ελληνίδων. Να τα καταπιούν όλα! Αλλά την εθνική περηφάνια; Την εθνική συνείδηση; Τη γριά μητέρα Ελλάδα ποιος μπορεί να τη δεχθεί με αλυσίδες – χωρίς να επαναστατεί;

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Αν σκεφθούμε ότι κάθε φορά που μας δίνουν μέρος του δανείου μάς αφαιρούν ........


Ωστόσο, δεν άφησε το θέμα ανεκμετάλλευτο επικοινωνιακά, προσθέτοντας ότι έτσι αποδεικνύεται και έμπρακτα η εμπιστοσύνη των εταίρων, χρυσώνοντας το «χάπι» για να το καταπιούμε ως ζαχαρωτό. Ομως, τόσο ο κ. Σόιμπλε όσο και ο κ. Γιούνκερ δεν επιτρέπουν σε κανέναν -κυβέρνηση και Πολίτες- να ξεχνούμε ποιος είναι το «αφεντικό». Ετσι ο μεν πρώτος δήλωσε ότι ακόμη κι αν πτωχεύσει η Ελλάδα, δεν θα υπάρξουν επιπτώσεις, γιατί η Γερμανία έχει εκπονήσει σχετικό πλάνο ώστε να μην προκληθεί οικονομικό ζήτημα. Φυσικά, στις τράπεζές της. Ο, δε, κ. Γιούνκερ είπε ότι «για το καλό μας πρέπει να ξέρουμε ότι μας έχει αφαιρεθεί μέρος της κυριαρχίας μας, αφού αυτοί ξέρουν καλύτερα τι πρέπει εμείς να κάνουμε». Αν σκεφθούμε ότι κάθε φορά που μας δίνουν μέρος του δανείου μάς αφαιρούν και «μέρος» της «κυριαρχίας», εν τέλει η κυριαρχία θα τους περιέλθει εξ ολοκλήρου, ενώ ο Γ. Παπανδρέου θα μείνει ασφαλώς ένας ακόμη υπάλληλός τους.

ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ κατά μέρος το προσβλητικό της δήλωσης, θα παρατηρήσουμε ότι τα πράγματα απέδειξαν, ύστερα από έναν χρόνο, ότι, ενώ αυτοί ήξεραν τι έκαναν, η κυβέρνηση φαίνεται να μην ήξερε(;) ότι έβαζε ενέχυρο την κυριαρχία της Ελλάδας. Εκεί που οι δανειακές συμβάσεις ήταν προς εμπορικές τράπεζες -που αναγνωρίζουν και το ρίσκο της μη αποπληρωμής ενός δανείου-, ο Γ. Παπανδρέου γονάτισε τον Ελληνα από τους φόρους για να πληρωθούν -εδώ και τώρα- οι ευρωχώρες που… έσωσαν τις ευρωτράπεζές τους! Πότε θα ζητηθούν οι ευθύνες γι’ αυτήν τη συνειδητή εγκληματική πτώχευση των Ελλήνων;

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Η Tρόικα μέσω της συμφωνίας για την τοποθέτηση ξένων επιθεωρητών – τοποτηρητών.

Οι μέχρι τώρα… επιδόσεις των υπουργείων στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στην ιδιωτικοποίηση της υγείας και του φοροελεγκτικού μηχανισμού καθώς και στην κατάργηση κεκτημένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων κρίθηκαν… «μη ικανοποιητικές», παρά το γεγονός ότι από τη μέχρι τώρα πορεία των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» οι Eλληνες πολίτες έχουν τεθεί ήδη σε τροχιά σταδιακής εξαθλίωσης.

ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ για την τοποθέτηση μόνιμων ελεγκτών από την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Eνωση στα υπουργεία είναι να παρακολουθείται στενά η πορεία υλοποίησης της νέας φάσης του καταστροφικού έργου που προαναγγέλλεται με το νέο αναθεωρημένο για 4η φορά Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής. Στο εξής όταν σημειώνονται… καθυστερήσεις σε μειώσεις μισθών και συντάξεων, σε καταργήσεις δημοσίων οργανισμών και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, στην εφαρμογή ρυθμίσεων που ευνοούν τις απολύσεις και τις σημαντικές μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα και σε ξεπούλημα δημοσίων επιχειρήσεων και εκτάσεων, οι ξένοι επιθεωρητές θα επεμβαίνουν για να αποκαταστήσουν άμεσα τα προβλήματα! Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου είχε αναγνωρίσει ότι η ελληνική δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δανειστών για την προώθηση όλων των παραπάνω «μεταρρυθμίσεων», οπότε απαιτείται ένα «σπρώξιμο» από ξένους ειδικούς συμβούλους που θα παράσχουν «τεχνική βοήθεια»! Για το λόγο αυτό, η συμφωνία για την τοποθέτηση των ξένων επιθεωρητών δεν ήταν κάτι το οποίο ήθελε να αποφύγει ο πρωθυπουργός αλλά μάλλον μια επιδίωξή του…

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Και δυσκολεύεται να καταλάβει τι συμβαίνει έξω από το πρωθυπουργικό γραφείο...

Ο ΙΔΙΟΣ ο πρωθυπουργός, που σε ρόλο αχυράνθρωπου προΐσταται στο ετερόκλητο κοινοβουλευτικό σχήμα της δανειακής υποτέλειας, έχει ασφαλώς κάποια ελαφρυντικά. Αποδεδειγμένα, πλέον, διαθέτει μειωμένη συνείδηση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, καθώς και ιδιόρρυθμη αντίληψη του εθνικού συμφέροντος. Σε απλά ελληνικά, βρίσκεται ή υποδύεται ότι βρίσκεται στο δικό του μαγικό κόσμο. Και δυσκολεύεται να καταλάβει τι συμβαίνει έξω από το πρωθυπουργικό γραφείο, το γυμναστήριο και τους μοδάτους τόπους κοινωνικής συνεύρεσης, όπου σε λίγο θα περιορίζει τις δημόσιες εμφανίσεις του.



ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ είναι, όμως, πως μαζί με τον κ. Παπανδρέου εκτέθηκαν τα τελευταία 24ωρα κορυφαίοι υπουργοί του, ο Πρόεδρος της Βουλής και αρκετά μέλη της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων «παλαιών», που έφτασαν να παίζουν τον ρόλο κλακαδόρου-χειροκροτητή του Μεσοπρόθεσμου. Με αποτέλεσμα τον οριστικό διασυρμό μιας ολόκληρης κομματικής παράταξης που είχε ιστορικό παρελθόν, αλλά δεν έχει εχέγγυα πολιτικού μέλλοντος. Περίσσεψαν, λοιπόν, η αυταρέσκεια, η ματαιοδοξία και η ανέξοδη δημαγωγία τις τελευταίες μέρες στη Βουλή. Οπως άλλωστε η υποτέλεια και η οσφυοκαμψία…



ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΘΩ σε φαιδρές περιπτώσεις πολιτικών τσαρλατάνων που άλλα έλεγαν το πρωί και άλλα το απόγευμα. Αυτούς θα τους κρίνουν οι ψηφοφόροι τους στην εκλογική τους περιφέρεια. Κάποιοι άλλοι, σοβαρότεροι υποτίθεται, υπέπεσαν σε βαρύτερα πολιτικά ολισθήματα. Ο Φίλιππος Πετσάλνικος κουρέλιασε το θεσμικό του ρόλο. Κατά παράβαση του κανονισμού της Βουλής, έδωσε ευκαιρία σε ένα θλιβερό κομπάρσο της πολιτικής σκηνής να… απευθύνει διάγγελμα της δεκάρας, εν μέσω της ψηφοφορίας για το Μεσοπρόθεσμο, για να δικαιολογήσει την αποκρουστική υπαναχώρησή του. Και η φτηνή αυτή απολογία χειροκροτήθηκε από τα κυβερνητικά έδρανα…

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Σε ποιες πλάτες στηρίζεται ο κ. Γ. Παπανδρέου προκειμένου να λέει ψέματα στον Λαό...

Εκείνο που δεν είναι ακόμη εξακριβωμένο είναι το εξής: Ο πρωθυπουργός πήρε την απόφαση να πραγματοποιήσει μια επίδειξη ισχύος επειδή δεν μπορούσε να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι κινδυνεύει και η πολιτική του και ο ίδιος με ανατροπή από γέρους, γυναικόπαιδα και άνεργους ειρηνικούς διαδηλωτές; Ή πήρε αυτή την απόφαση ύστερα από συνεννοήσεις ή εντολές από ξένα κέντρα;
Προχθές το βράδυ, ο κ. Χατζηνικολάου, διά του ALTER, μετέδωσε μια πληροφορία, την οποία, μάλιστα, ο ίδιος χαρακτήρισε ως απολύτως εξακριβωμένη: Οτι, δηλαδή, η εν Αθήναις Αμερικανική Πρεσβεία, προ ολίγων ημερών, ειδοποίησε τους παρεπιδημούντες Αμερικανούς πολίτες στην Αθήνα να αποφεύγουν συστηματικά να κυκλοφορούν στο Κέντρο της πρωτεύουσας.
Παραδόξως, το ίδιο είχαν πράξει και το 1973, όταν προετοίμαζαν, με αφορμή την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την προβοκάτσια και την ανατροπή του δικτάτορα, προκειμένου να τον αντικαταστήσουν μ’ έναν χειρότερο δικτάτορα, ο οποίος… «θα έλυνε το Κυπριακό»! Και τότε ειδοποιήθηκαν οι παρεπιδημούντες Αμερικανοί να αποφεύγουν το Κέντρο της Αθήνας…
Τυχαίο; Δεν αποκλείεται. Η ιστορική πείρα, όπως, συνηγορεί υπέρ του αντιθέτου. Και είναι εκατομμύρια, πια, οι πολίτες που υποψιάζονται σε ποιες πλάτες στηρίζεται ο κ. Γ. Παπανδρέου προκειμένου να λέει ψέματα στον Λαό, να τον σέρνει στο ΔΝΤ, να του κλέβει και την εργασία του και τα απομαχικά του, να κρατά το Αιγαίο και τις θάλασσές μας χωρίς Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες, να μεταφέρει σε ευρωπαϊκή χώρα (στη χώρα μας) υπερατλαντικές αντιλήψεις κοινωνικής ασφάλισης και να επικαλείται τον πατριωτισμό για να εξαθλιώσει τους πατριώτες!
Οσο για την Αστυνομία (με ελαχιστότατες εξαιρέσεις), έχει πάντα το χρώμα εκείνων που της δίνουν εντολές, έχει πάντα την αντίληψή τους για τη δημοκρατία, πολλές φορές έχει και το ήθος τους, διότι, στην παρακμή του καπιταλισμού, ο Αστυνομικός είναι ο δυστυχέστερος των εργαζομένων.
Χωρίς κανένα δικαίωμα και φορτωμένος υποχρεώσεις, εξαναγκάζεται να εκτελεί εντολές ανδρεικέλων, εντολές πολιτικών που θέλουν τον Αστυνομικό αγύμναστο, απαίδευτο, κακοπληρωμένο, πειθήνιο, έτοιμο να δώσει την αρτιμέλεια ή και τη ζωή του προκειμένου να εξασφαλίζουν ησυχία, γαλήνη και ασφάλεια στην πολιτική και οικονομική ολιγαρχία.
Ετσι, ο κακός Αστυνομικός είναι ομοίωμα της διεφθαρμένης εξουσίας. Ενώ ο καλός, είναι ομοίωμα του Λαού. Και παιδί του Λαού.