Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

Αραγε πιάνουμε τον σφυγμό της κοινωνίας;


Πώς άραγε πιάνουμε τον σφυγμό της κοινωνίας; Η απλή απάντηση που κατά καιρούς χρησιμοποιούν τα κόμματα και οι κυβερνήσεις είναι ότι αυτό που νομίζουν είναι η άποψη της κοινής γνώμης. Νομίζουν -αυθαίρετα- πως ό,τι λένε αυτοί είναι κι αυτό που λένε οι περισσότεροι. Πολλές φορές αντλούν τη βεβαιότητά τους από το γεγονός ότι κάποιοι τους ψήφισαν. Ετσι αφού τους ψήφισαν κάποτε συμφωνούν με ό,τι αυτοί θεωρούν σωστό.
Αν η νομοθετική εξουσία ή η εκτελεστική έχει κάποιο δίκιο -με την έννοια ότι αφού ψηφίστηκαν οι ψηφοφόροι τους ακολουθούν πιστά- η δικαστική εξουσία δεν έχει. Οι αποφάσεις της βασισμένες στον νόμο που ψηφίζει η Βουλή οφείλουν να μη βασίζονται στην άποψη της πλειονότητας. Αλλωστε, πώς καταγράφεται η άποψη της πλειονότητας;
Η στατιστική και η πολιτική επιστήμη έχουν απαντήσει σε αυτό ότι κάνουμε μια δημοσκόπηση σε ένα τυχαίο και αντιπροσωπευτικό δείγμα, την οποία ονομάζουμε και σφυγμομέτρηση, και μετράμε τη γνώμη των πολιτών. Αραγε η νομοθετική εξουσία έχει τέτοια δυνατότητα; Και αν την έχει, έχει υποχρέωση να την ακολουθεί; Υπάρχουν και άλλες απαντήσεις. Αντιπροσωπευτικό είναι ό,τι λέει η κυβέρνηση. Αλλά τότε έχει υποχρέωση να το ακολουθεί; Και στις δύο περιπτώσεις, είτε διαπιστώνει τη γνώμη της πλειονότητας μέσω σφυγμομετρήσεων ή μέσω της γνώμης της πλειονότητας της Βουλής, τότε πρακτικά γίνεται άχρηστη. Αυτό είναι και το χειρότερο.
Πολύ περισσότερο που το 60% των πολιτών, αν όχι περισσότερο, πορεύεται με τη νοοτροπία ότι νόμος είναι αυτό που ο καθένας θεωρεί σωστό για τον εαυτό του. Που νομίζει -εγωιστής και κακομαθημένος- ότι όλοι οφείλουν να δεχτούν σαν σωστό αυτό που αυτός ή αυτή νομίζει σωστό. Ετσι κάποιοι πιστεύουν ότι σε καθέναν που πήρε ένα δάνειο και δεν μπορεί να το πληρώσει, πρέπει να του το χαρίσουμε. Οτι για κάποιον μαγικό λόγο πρέπει να πληρώνουμε οι άλλοι για τη συντήρηση των δημόσιων υποδομών της περιοχής του και έτσι αυτός να μην πληρώνει τίποτα.
Επιμένει το ΣτΕ ότι πρέπει να σφυγμομετρεί την κοινωνία; Πολύ αμφιβάλλω. Τότε θα ήταν άχρηστο! Και αυτό δεν το θέλει κανείς εκτός από τους εραστές του ολοκληρωτισμού. Που νομίζουν ότι όλοι τούς χρωστούν και όλοι οφείλουν να δουλεύουν γι’ αυτούς...