Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Αριστερά δεν σημαίνει ότι οι πάντες μπορούν να βρουν καταφύγιο στο Δημόσιο .

Κατ’ αρχήν στην Ελλάδα έχει παρεξηγηθεί εντελώς η σχέση της Αριστεράς με το κράτος. Αριστερά δεν σημαίνει ότι οι πάντες μπορούν να βρουν καταφύγιο στο Δημόσιο και, κυρίως, δεν σημαίνει ασυδοσία, σπατάλη, αναξιοκρατία, ισοπέδωση προς τα κάτω, ανορθολογισμό, γραφειοκρατία, κρατικοδίαιτη οικονομία, περίεργα προνόμια ή πελατειακές σχέσεις. Ούτε σημαίνει συνεχές «όχι σε όλα», χωρίς ιδέες και προτάσεις από την πλευρά της. Η τέτοια στάση πολιτικών ηγεσιών, δημάρχων, συνδικαλιστών και μίντια είναι αδιέξοδη, αφού δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα και δεν συνιστά αριστερή ιδεολογία, παρά την εμπεδωμένη στρεβλή άποψη σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.
Η Αριστερά δέχεται τον στρατηγικό παρεμβατισμό του κράτους, υπερασπίζεται το δικαίωμα στην εργασία, σέβεται τα δικαιώματα των εργαζομένων, εξασφαλίζει ισονομία, αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες, υπερασπίζεται το κοινωνικό κράτος, φροντίζει για τις ασθενέστερες τάξεις, αλλά δεν αγκαλιάζει κάθε παράλογο αίτημα, ούτε υπόσχεται τα πάντα στους πάντες ανεύθυνα και ανέξοδα, δεν απορρίπτει κάθε προσπάθεια εξορθολογισμού, βοηθάει στη διατήρηση του αστικού και φυσικού περιβάλλοντος και αποδέχεται τις έννοιες του νόμου και της τάξης. Με λίγα λόγια, η Αριστερά δεν είναι εναντίον της συντεταγμένης πολιτείας, επιθυμεί την υγιή οικονομία και συμβάλλει στην ενίσχυση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Οπου αυτό δεν συνέβη, το σύστημα τινάχτηκε στον αέρα. Ή όχι;