Υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν ότι η χώρα δεν είχε ανάγκη από κανένα Μνημόνιο, – όπως υπάρχουν και πολίτες που πιστεύουν ότι το Μνημόνιο παραβλέπει προκλητικά την εθνική αξιοπρέπεια.
Υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν ότι, εκ των πραγμάτων, το Μνημόνιο πολύ γρήγορα θα εγκαταλειφθεί, λόγω αδυναμίας εφαρμογής του, – όπως υπάρχουν και πολίτες που πιστεύουν στη γρήγορη αναθεώρησή του.
Αν, λοιπόν, τα Μνημόνια και τα Αντιμνημόνια αποτελέσουν τη σπονδυλική στήλη του προεκλογικού αγώνα, οι εμπνευστές τους θα σπάσουν, κυριολεκτικά, τα μούτρα τους στην οργή του Λαού, ο οποίος ένα και μόνο προεκλογικό και αμείλικτο ερώτημα θα θέτει συνεχώς:
– Εκείνοι που ευθύνονται για το σημερινό κατάντημα της χώρας, που εξαπάτησαν συνειδητά την ελληνική κοινωνία και που ανέτρεψαν, επίσης συνειδητά, όλες τις κατακτήσεις της παρέχουν στο εκλογικό σώμα και την παραμικρή εμπιστοσύνη ότι θα... ανορθώσουν την Ελλάδα;
Αυτό είναι το κυρίαρχο ερώτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Και σ’ αυτό το ερώτημα θ’ απαντήσει ο κάθε πολίτης, – ανάλογα με το ποιο στοιχείο έκαστος θεωρεί ως μείζον:
Ο πατριώτης, που αισθάνεται και είναι ταπεινωμένος
Ο άνεργος, που αισθάνεται και είναι προδομένος
Ο εργαζόμενος, που αισθάνεται και είναι αδικημένος
Ο συνταξιούχος, που αισθάνεται και είναι λεηλατημένος
Οι πτυχιούχοι και επιστήμονες, που αποτελούν ένα ατέλειωτο επιστημονικό προλεταριάτο
Ο Μικρομεσαίος, που κατεβάζει ρολά, εγκαταλελειμμένος στην τύχη του
Ο δημόσιος υπάλληλος, ο πιο συκοφαντημένος Ελληνας – λες και όλοι είναι κλέφτες
Ο νοικοκύρης που πληρώνει νοίκι στο σπίτι του, σάμπως να του το έχτισε το κράτος κ.λπ. κ.λπ...
Ολοι αυτοί θα απαντήσουν στο κυρίαρχο προεκλογικό ερώτημα. Και οι απαντήσεις τους θα καταγράψουν, για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική περίοδο, την πραγματική πολιτική και οικονομική σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας, με κριτήρια ταξικά, – δηλαδή: εθνικά, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου