Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Η χειρότερη αντιπολίτευση της Μεταπολίτευσης.

 Η Ελλάδα των μνημονίων είναι μια χώρα που καλείται να επανακτήσει την κυριαρχία της σε μια μεταμνημονιακή εποχή. Στο καθεστώς αυτό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ανεξαρτήτως διαπραγματευτικών ικανοτήτων ή ανικανότητας, βρίσκεται για μια ακόμη φορά μπροστά σε τελεσίγραφα εκβιαστικού τύπου.
Το περασμένο καλοκαίρι ο εκβιασμός συνοψιζόταν στο Grexit. Τώρα, στη μη υλοποίηση της συμφωνίας, με την οποία απομακρύνθηκε, τότε, η αποπομπή της χώρας από την Ευρωζώνη. Στο πλαίσιο αυτό και με δεδομένη την εκφρασμένη θέληση της μεγάλης πλειονότητας για παραμονή στην Ευρωζώνη, η κυβέρνηση καλείται εκ των πραγμάτων να υλοποιήσει επαχθή προαπαιτούμενα της συμφωνίας με τους εταίρους- δανειστές. Προχωρά, θέλοντας και μη, σε μέτρα ασύμβατα τόσο με τις κοινωνικές αντοχές, όσο και το πολιτικό πρόγραμμά της.
Στην τρέχουσα φάση τη θέση του Grexit έχει πάρει η ανακεφαλαιοποίηση ή όχι των συστημικών τραπεζών. Η επάνοδος του τραπεζικού συστήματος σε μια κανονικότητα για την οικονομία προϋποθέτει το πρασίνισμα των «κόκκινων δανείων». Επί του ζητήματος ούτε πρακτικά ούτε θεωρητικά υπάρχει εναλλακτικός δρόμος εντός Ευρωζώνης.
Είναι προφανές, έστω κι αν δεν ομολογείται ρητά, ότι η κυβέρνηση μπροστά στο δίλημμα ανακεφαλαιοποίηση ή επάνοδος στη ζώνη του Grexit, έκανε πίσω ολοταχώς από διακηρυγμένες θέσεις της για την πρώτη κατοικία - κι όχι μόνο. Εξίσου προφανές ότι προσπάθησε να προστατεύσει, όσο περισσότερο μπορούσε, τη λαϊκή κατοικία και θα επιθυμούσε ένα καθολικό δίχτυ προστασίας. Αν και τι πέτυχε θα δείξει πολύ γρήγορα, όταν αρχίσουν να εφαρμόζονται τα συγκεκριμένα μέτρα.
Μένει να κριθεί, όπως και για τ' άλλα μέτρα, στη διαδικασία εφαρμογής και υλοποίησης της συμφωνίας με τους θεσμούς. Από τον κυβερνητικό οδικό χάρτη τους λίγους επόμενους μήνες... Αυτό ακριβώς επιδιώκει ν' αποφύγει η «ευρωπαϊκή» αντιπολίτευση. Με κάθε διαθέσιμο πολιτικό μέσο. Ετσι, εξηγούνται και τα πολιτικώς ανεξήγητα:
• να ψηφίζει μεν το μνημόνιο, αλλά να καταγγέλλει ύστερα την «ανάλγητη» κυβέρνηση για τα μέτρα που προβλέπονται...
• να τάσσεται υπέρ της ανακεφαλαιοποίησης, αλλά να στιγματίζει ως «αριστερό νεοφιλελευθερισμό» τα μέτρα για τα «κόκκινα δάνεια».
Ενώ την ίδια στιγμή ουδείς αμφιβάλλει ότι, αν η κυβέρνηση δεν συγκέντρωνε την απαραίτητη πλειοψηφία για τα τελευταία μέτρα, η χειρότερη αντιπολίτευση της Μεταπολίτευσης θα υπερψήφιζε όσα κατήγγειλε εκ του ασφαλούς.