Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Η βαρβαρότητα της σκληρής χωρίς τελειωμό λιτότητας...

Γίνονται αβανταδόροι για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της υγείας, και όχι μόνο, που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Αβανταδόροι για το ξεπούλημα και των τελευταίων δημόσιων περιουσιακών στοιχείων και επιχειρήσεων. Και προπαντός επιδιώκουν να βάλουν καλά στο μυαλό μας, για να το χωνέψουμε ότι η υγεία, η παιδεία, οι συγκοινωνίες κλπ, δεν πρέπει να είναι κοινωνικά αγαθά, αλλά εμπορεύσιμα προϊόντα! Όπως επίσης ότι η δημόσια περιουσία είναι για το λαό βαρίδιο, άχρηστη και επιζήμια και πρέπει όπως-όπως, το γρηγορότερο δυνατόν, να απαλλαγούμε από αυτήν για να… ανασάνουμε! Και φυσικά να είμαστε και ευγνώμονες απέναντι σ’ αυτούς που έχουν την… καλοσύνη, αντί πινακίου φακής, να μας απαλλάξουν από το… περιττό της βάρος! Βέβαια η βαρβαρότητα, πλέον και δια νόμου, των εργασιακών σχέσεων, των δεκάδων χιλιάδων απολύσεων, της ανεργίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, η βαρβαρότητα της σκληρής χωρίς τελειωμό λιτότητας, η βαρβαρότητα της συγχώνευσης σχολείων και του «νέου» πιο βάρβαρου εκπαιδευτικού συστήματος που έχουν «έτοιμο από καιρό», η βαρβαρότητα να μας θέλουν υποταγμένους χωρίς λόγο και προσωπικότητα, που φτάνει μέχρι και την εκχώρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων σε τρίτους αλλά και την υποθήκευση της ίδιας μας της πατρίδας στους «εταίρους», ή όπου αλλού, φαίνεται ότι είναι έξω από τα όρια της «ελεύθερης και δημοκρατικής ενημέρωσης» που…απολαμβάνουμε σήμερα από τα ΜΜ…Ε! Εννοείται ότι είναι έξω από τα όρια κάθε σχολιασμού και πολύ περισσότερο έξω από τα όρια κάθε χαρακτηρισμού! Όμως, ας γνωρίζουν ότι η οργή μας δεν στρέφεται μόνο ενάντια στους οσφυοκάμπτες που «κυβερνούν», αλλά και στα φερεφωνά τους, μεταξύ των οποίων οι «μεγαλοδημοσιογράφοι» καταλαμβάνουν δεσπόζουσα θέση.Πάντως σε πείσμα όλων αυτών, όλο και γίνεται σαφές στους εργαζόμενους ότι το βάδισμα μας, για να σαρώσει, πρέπει να είναι πάντα προς την ίδια κατεύθυνση και εναντίον όσων μας εκμεταλλεύονται. Όσο γι’ αυτούς που συνειδητά παραπληροφορούν και έχουν αναλάβει εργολαβία, να στρέφουν την μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης, αν υποθέσουμε ότι το ντόμινο των εξεγέρσεων στον Αραβικό Κόσμο περάσει και στην απέναντι πλευρά της Μεσογείου, πώς νομίζουν ότι θα τους αντιμετωπίσουν οι εξεγερμένοι;