Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Κατά πώς είπε ο Λένιν είδαν λογάριασαν ότι η ζωή υπάρχει για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για τη ζωή.

Η   Εκλογές   της   6   Μαϊου   πέρασαν   και   έδωσαν   ξεκάθαρο   το  μήνυμα    τους.   Μεγάλα  στρώματα  του   Ελληνικού  λαού     τόσο  στα   αστικά   κέντρα   όσο   και   στην    ύπαιθρο  έσπασαν  τα   κομματικά  σύνορα    και  ψήφισαν  κατα συνειδηση .   Το    γιατί   έγινε   αυτό  το   ξέρουμε  όλοι   μας.   Αυτό  έγινε   γιατί    ο  Έλληνας   εργαζόμενος   οικογενειάρχης   η   νοικοκυρά    είδαν   και   λογάριασαν   την   ανεργία   την   ακρίβεια    τον   χαρατσιών  .  Συνεχιζόμενη   χωρίς    έλεος   και   χωρίς   καθημερινή  συρρίκνωση    του   εισοδήματος   των.     Κατά   πώς   είπε   ο   Λένιν   είδαν   λογάριασαν    ότι  η   ζωή    υπάρχει   για   τον   άνθρωπο     και   όχι   ο   άνθρωπος   για   τη  ζωή.   Τους    νέους   μας   ιδιαίτερα    πολύ   λίγο   τους   απασχολεί   σήμερα   ο   παλιός     πολίτικος    διχασμός .  Ανατέλλει   μια   καινούργια   εποχή   πολίτικης    σκέψης   και  αντίδρασης    του   Έλληνα   ψηφοφόρου. Οι   ψύχωσης    του    διχασμού      αντί    να   οξύνουν  το   πάθος   όπως    γινόταν   μέχρι    προχθές   αντίθετα    φαίνετε     τώρα  πια   ότι   γεννούν   ένα   είδος   αποστροφής   στον   Έλληνα    ψηφοφόρο…

Τραγική κατάσταση, την οποία καλείται να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει από την ψήφο μας ...

Αυτή είναι η και είναι σχιζοφρενικό ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η Ν.Δ., ακόμη και τις τελευταίες μέρες, καλλιεργούν τεράστιες προσδοκίες στους πολίτες, χωρίς να υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές μας φέρονται διατεθειμένοι -σε τούτη τη στιγμή τουλάχιστον- να αποδεχθούν τις όποιες ελληνικές διεκδικήσεις. Το αντίθετο μάλιστα. Ολες οι πληροφορίες θέλουν ειδικώς τη Γερμανία να αναζητεί μια απλή αφορμή από την Ελλάδα για να την καταστήσει ως το απευκταίο παράδειγμα στις άλλες χώρες που κινδυνεύουν και -κυρίως- να κερδίσει χρόνο για την ουσιαστική οικονομική ένωση της Ε.Ε. που φαίνεται πια ως μόνη λύση για να μην καταρρεύσει η Ευρωζώνη.
Με τα δεδομένα αυτά μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με τη συστράτευση όλων ανεξαιρέτως των δυνάμεων που διατείνονται ότι δεν επιθυμούν την επιστροφή στη δραχμή ηχεί πια ως η μόνη -η έσχατη- ελπίδα μήπως και αποφευχθεί μια σύγχρονη ελληνική τραγωδία. Η κοινή λογική λέει, άλλωστε, ότι μόνον αν η χώρα δείξει εμπράκτως στους εταίρους της ότι είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που της αξιώνονται υπάρχει περίπτωση να της επιτραπεί η όποια αναδιαπραγμάτευση, όταν σε λίγους μήνες επαναχαραχθεί, όπως όλα δείχνουν, η οικονομική πολιτική της Ε.Ε. Μακάρι ο κ. Τσίπρας να έχει συνειδητοποιήσει ότι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής προηγείται της φορολόγησης του «πλούτου», σε μια χώρα που 3 στους 4 ελεύθερους επαγγελματίες ισχυρίζονται ότι ζουν με 750 ευρώ, ο δε κ. Σαμαράς να έχει αντιληφθεί ότι το 18,5% που έλαβε στις 6 Μαΐου ουδόλως σημαίνει ότι οι Ελληνες του χρωστούν την πρωθυπουργία…