Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

Τα Κολλητηλίκια τέρμα...

Ο πασόκος θεωρεί ότι θα βγούμε από την κρίση με το που θα δικαιωθούν οι προσπάθειες του Γιώργου. Δεν ξέρω από πού αντλεί την αισιοδοξία αυτή (αν και το ουσιαστικό ερώτημα εδώ είναι πόσοι έχουν απομείνει πλέον στο ΠΑΣΟΚ για να μιλάμε για πασόκους), η αλήθεια είναι όμως ότι, ακόμη και αν δικαιωθούν οι προσπάθειες του Γιώργου, αυτή η κατάσταση, της σκληρής λιτότητας και της σφιχτής δημοσιονομικής πολιτικής, θα διαρκέσει τουλάχιστον μια δεκαετία.

Ο δεξιός, από την άλλη, έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στον Σαμαρά. Σκέφτεται πως έτσι και γίνει ο αρχηγός πρωθυπουργός, θα λυθούν όλα διά μαγείας. Τέρμα η πολιτική της λιτότητας, τέρμα οι περικοπές, τέλος η κρίση, την επομένη της εκλογής του οι άνεργοι θα βρουν δουλειά, οι τράπεζες θα ξαναρχίσουν να δίνουν δάνεια, θα αυξηθεί η βιομηχανική παραγωγή, θα μειωθούν οι σπατάλες θα... θα..., και επιπλέον θα μπορέσει να βολέψει και το παιδί στο Δημόσιο!

Μίζα - ρουσφέτι

και αναξιοκρατία

Κι όχι μόνο θα βολέψει το παιδί στο Δημόσιο, αλλά επειδή είναι και λίγο κολλητός, θα μπορέσει να κάνει και καμιά δουλίτσα με το κράτος να βγει και κανένα «μεροκάματο» - ωραία πράγματα που παραπέμπουν στη «χρυσή εξαετία» Καραμανλή 2004-2009. Τότε που το τρίπτυχο μίζα - ρουσφέτι και αναξιοκρατία είχαν γίνει θυρεός στη σημαία της Νέας Δημοκρατίας. Αυτά σκέφτεται ο δεξιός, τι να λέμε τώρα. Αλλά το κακό δεν είναι ότι τα σκέφτεται αυτός, το κακό είναι ότι ο αρχηγός Αντώνης δεν του κόβει τον βήχα. Πονηρά τον αφήνει να σκέφτεται ότι μπορεί να ξαναγυρίσουμε σε καταστάσεις που μας έφεραν ως εδώ. Δεν του λέει, δηλαδή, «μεγάλε, άκουσε: διορισμοί δεν θα γίνουν, η λιτότητα θα υπάρχει για χρόνια ακόμη, μην περιμένεις θαύματα, και μην παραμυθιάζεσαι ότι θα αρχίσουμε πάλι τα κολλητηλίκια με κουμπάρους, κολλητούς, φίλους και συγγενείς. Το πάρτι τελείωσε μαζί με τον Καραμανλή».