Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

Συντονισμός της πλάκας


Δεν με ξάφνιασε αυτή η ιστορία με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, τη διαταγή του στρατηγού, την ειδησεογραφική αποκάλυψη, τη νεοδημοκρατική καταγγελία και το επακόλουθο μπάχαλο. Και ο λόγος που δεν με ξάφνιασε είναι ότι στερείται και μιας στοιχειώδους έστω πρωτοτυπίας. Είναι αποτέλεσμα μιας κατάστασης που τη ζούμε καθημερινά και από πολλούς.
Δεν θα ισχυριστώ ότι η κυβερνητική πραγματικότητα αποτελούσε διαχρονικά στη χώρα μας υπόδειγμα συνέπειας και αξιοπιστίας. Ανέκαθεν οι προεκλογικές εξαγγελίες συγκρούονταν με τα μετεκλογικά πεπραγμένα, αλλά από μια στιγμή και μετά, από τον σχηματισμό της εκάστοτε κυβέρνησης και μετά, όλα έμπαιναν σε κάποιον δρόμο. Λίγο-πολύ μαθαίναμε τι έπρεπε να περιμένουμε και πού μας δούλεψαν.
Αυτό το μίνιμουμ συνέπειας και αξιοπιστίας δεν υπάρχει από τις 25 Ιανουαρίου και μετά. Και ο λόγος που δεν υπάρχει οφείλεται στο πολύ απλό γεγονός ότι η κυβέρνηση κινείται με τη λογική του «βλέποντας και κάνοντας». Ο καθένας έχει την άποψή του και τη λέει, με την ψευδαίσθηση ότι έχει κάποια αξία.
Πρόχειρο παράδειγμα. Οταν ο εμπειρότατος πολιτικά Φλαμπουράρης, που έχει αναλάβει να ελέγχει και να συντονίζει τα μέλη της κυβέρνησης, ξεφουρνίζει με τη μεγαλύτερη άνεση στο πρωινάδικο του Mega την «πατάτα» πως «κι αν δεν τα έχουμε όλα τα λεφτά, θα πάρουμε παράταση εξόφλησης από το ΔΝΤ», γιατί να περιμένεις υψηλότερο βαθμό ευθύνης και συνέπειας από τον κάθε χθεσινό που μεταφράζει την ιδεολογία ή τα απωθημένα του σε κυβερνητικό πρόγραμμα.
Τα λέγαμε και προχθές. Ενα κόμμα που το 40% της Κεντρικής Επιτροπής του και μερικοί από τους βασικούς υπουργούς της κυβέρνησης διαφωνούν με τον πυρήνα της κυβερνητικής λογικής είναι καταδικασμένο να πορεύεται με συνεχείς αντιφάσεις, αντιθέσεις και αντικρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες απόψεις. Και το πρόβλημα είναι αποκλειστικά δικό τους και δεν τους φταίνε ούτε τα ΜΜΕ, που αλίμονο αν χρειαζόταν να επιβεβαιώνουν αν συμφωνεί ή όχι ο υπουργός με επίσημα έγγραφα για θέματα της αρμοδιότητάς του, αλλά ούτε και το όποιο κόμμα εκμεταλλεύεται και αξιοποιεί προς το συμφέρον του την έλλειψη συντονισμού και δράσης των κυβερνητικών παραγόντων και υπηρεσιών.
Ετσι είναι η πολιτική και έτσι ασκείται. Και σ' όποιον δεν αρέσει, κάθεται σπίτι του και απαλλάσσεται αυτός από εμάς κι εμείς απ' αυτόν.