Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015

Το φάντασμα του Grexit


Τελικώς η διάσκεψη των αρχηγών δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα. Oχι τόσο γιατί ήταν πρόχειρα οργανωμένη και αναπόφευκτα οδηγήθηκε σε αποτυχία. Oσο επειδή έφερε ξανά πάνω από τη χώρα το φάντασμα του Grexit. Τρεις μόλις μήνες μετά τις δραματικές διαπραγματεύσεις για το τρίτο Μνημόνιο, στις οποίες η Ελλάδα βρέθηκε στο χείλος της αβύσσου, ο κ. Τσίπρας μοιάζει να σηκώνει ξανά τα χέρια ψηλά. Η σύγκληση της διάσκεψης ήταν πιθανότατα ένα επικοινωνιακό τρικ. Oλοι ωστόσο γνωρίζουν ότι η κυβερνητική πλειοψηφία δοκιμάζεται, καθώς οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούν στις νέες περικοπές των συντάξεων. Μπροστά της η κυβέρνηση έχει δυο εξίσου ανησυχητικά ενδεχόμενα. Το πρώτο να προσπαθήσει να περάσει το Ασφαλιστικό και να ανακαλύψει ότι δεν έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία. Το δεύτερο να επιλέξει να συγκρουστεί με την Ευρώπη ώστε να πετύχει παραχωρήσεις που θα κάνουν την υπερψήφιση του νομοσχεδίου πιο πιθανή. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση το μόνο βέβαιο θα είναι παράταση της αβεβαιότητας.
Στη διάρκεια της σύσκεψης ο κ. Τσίπρας άφησε να φανεί ότι φλερτάρει με τη λογική των «κόκκινων γραμμών». Ας βγάλουμε κοινή ανακοίνωση για μη περικοπή των συντάξεων, είπε χαρακτηριστικά ώστε να ενισχυθεί η διαπραγματευτική ικανότητα της κυβέρνησης. Η επαναδιαπραγμάτευση της επαναδιαπραγμάτευσης δηλαδή ή τι είχες Γιάννη. Η αντιπολίτευση από την πλευρά της δεν του έκανε τη χάρη. Η δική της αγωνία είναι να μην πιαστεί κορόιδο, να μη θεωρηθεί «συνένοχος» του κ. Τσίπρα. Συζήτηση μόνο στη Βουλή υποστήριξαν οι εκπρόσωποι των κομμάτων γνωρίζοντας ότι εκεί οι ρητορικές κορώνες δεν αφήνουν πολλά περιθώρια συγκλίσεων. Ως προς την ουσία προσήλθαν και αυτοί με γραμμή «καμία περικοπή στις συντάξεις». Μόλις πριν από τρεις μήνες βέβαια τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα ψήφισαν τη μείωση της δαπάνης για το Ασφαλιστικό κατά μία μονάδα του ΑΕΠ. Σήμερα δεν γνωρίζουν τίποτα. Τέτοια αξιοπιστία.
Το πραγματικά ανησυχητικό είναι ότι αυτά συμβαίνουν την ώρα που το Grexit σε επίπεδο κοινωνίας και οικονομίας συνεχίζεται αμείωτο. Η πρεμιέρα έγινε με τις καταθέσεις. Eφυγαν κοντά 60 δισεκατομμύρια με το πρώτο Μνημόνιο, η διαρροή συνεχίστηκε το 2012 και το κακό τρίτωσε με τον Βαρουφάκη όταν ανακοίνωσε περιχαρής στη σύζυγό του «αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες». Ακολούθησε το Grexit των εργαζομένων που αναζητούν δουλειά στο εξωτερικό. Και βέβαια ολοκληρώνεται με την εντεινόμενη έξοδο επιχειρήσεων που αναζητούν καλύτερο επιχειρηματικό περιβάλλον. Αν αυτό το Grexit δεν αντιστραφεί, η χώρα δεν έχει την παραμικρή ελπίδα. Η έξοδος από το ευρώ θα είναι η αναπόφευκτη κατάληξη. Αντί όμως οι πολιτικές δυνάμεις του ονομαζόμενου ευρωπαϊκού τόξου να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να εμπεδώσουν κλίμα σταθερότητας, εξαντλούνται σε μικροκομματικές αντιπαραθέσεις. Το χειρότερο είναι ότι οι ηγεσίες τους δεν το καταλαβαίνουν!