Απορίες

Παρακολούθησα τη χθεσινή υπουργική συνέντευξη για το Ασφαλιστικό κι έμεινα με μια απορία: αυτά τα περί διαλόγου στον οποίο η κυβέρνηση είναι ανοιχτή, γιατί δεν τα σκέφτηκαν πριν από μερικούς μήνες, όταν ξεκινούσαν την ασφαλιστική μεταρρύθμισή τους, αλλά τα θυμήθηκαν τώρα που κατέβασαν τους πάντες στον δρόμο και μόνο τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα τούς έχουν απομείνει ως πειστικό αντεπιχείρημα;

Τα παραδείγματα που έχουμε απ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο είναι πως όπου χρειάστηκε ν’ αναμορφώσουν το ασφαλιστικό τους σύστημα φρόντισαν να εξασφαλίσουν δύο προϋποθέσεις: άνεση χρόνου και ευρύτερη δυνατή συμμετοχή στη διαμόρφωση του σχεδίου. Στην Ελλάδα του 2015 κρίθηκε ότι όλα αυτά είναι περιττές πολυτέλειες κι ότι αρκούν δύο ή τρεις μήνες κι ο Κατρούγκαλος. Και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν. Δικαιολογημένα. Ετσι και ξεκινήσει στραβά η δουλειά, δεν ισιώνει με τίποτα.

Και προς το τέλος της συνέντευξης μού ήρθε κι άλλη μία απορία: αυτή την καραμέλα της συνωμοσίας και της προβοκάτσιας γιατί συνεχίζουν και την πιπιλάνε; Δεν το έχουν καταλάβει ότι δεν πουλάει πια; Ή μήπως έχει απομείνει κάποια κοινωνική ομάδα ή τάξη που να μην έχει κατέβει στον δρόμο και άρα είναι ενδεχόμενο να την προσεταιριστούν;

Η εσφαλμένη πληροφόρηση είναι ένα πρόβλημα που υπήρχε, υπάρχει και δεν θα πάψει να υπάρχει. Και είναι πολλοί οι λόγοι που την προκαλούν. Ανάμεσά τους είναι ασφαλώς και η δημοσιογραφική ανεπάρκεια ή σκοπιμότητα. Αλλά συχνότερη αιτία είναι η κυβερνητική πρακτική. Διαχρονικό είναι το κόλπο να διοχετεύουν οι κυβερνήσεις «ειδήσεις» για να δοκιμάσουν την αντίδραση της κοινής γνώμης απέναντι σε μέτρα που σχεδιάζουν να προωθήσουν ή αποφάσεις που σκοπεύουν να πάρουν. Και σ’ αυτό το παιχνίδι η σημερινή κυβέρνηση έχει καταγράψει υψηλές επιδόσεις.

Συμπέρασμα; Αν κάνουν έστω και καθυστερημένα οι κυβερνώντες όσα όφειλαν να είχαν κάνει από την αρχή, κάτι μπορεί να συμμαζέψουν. Αλλά αν νομίζουν ότι μπορούν, ερήμην των άμεσα ενδιαφερόμενων και του πολιτικού κόσμου, να στήνουν μέσα σ’ ένα τρίμηνο ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα που θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να το αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα και τα πολιτικά κόμματα να το στηρίξουν ασυζητητί, τότε ας μη διαμαρτύρονται για τις θύελλες που θερίζουν. Αυτοί έσπειραν τους ανέμους.