Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Το δίλημμα του κ. Τσίπρα


Η ταχεία ωρίμανση υπό το βάρος της ανάγκης, ύστερα από ένα περιττό και ανούσιο σόου μερικών εβδομάδων ανά την Ευρώπη, φαίνεται πως έχει δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στην κυβέρνηση από όσα θεώρησε ότι θα της έλυνε. Η δήθεν σκληρή γραμμή έλιωσε (ευτυχώς για τη χώρα) μετά την ξεκάθαρη προειδοποίηση του Μάριο Ντράγκι της ΕΚΤ ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία ξεχάστε τις τράπεζες. Λέγεται μάλιστα ότι ο Ιταλός «στόλισε» και με αρκετά κοσμητικά επίθετα τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη για τις δηλώσεις του περί χρεοκοπημένης χώρας, καθώς, όπως του εξήγησε, αυτό του δένει τα χέρια, όπως και στο ΔΝΤ, για να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν την Ελλάδα.
Επειτα από όλα αυτά φτάσαμε στη σκληρή μεν, αλλά απαραίτητη καταρχήν συμφωνία, για να μην πέσει η χώρα στα βράχια. Δυστυχώς, όμως, ούτε και αυτή την ύστατη ώρα η κυβέρνηση δεν είπε την αλήθεια, έστω ρίχνοντας τα βάρη στους προηγούμενους. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο επιμένει στο ψέμα και στους ευφημισμούς, προκαλώντας γέλια και αντιδράσεις.
Με τον λαϊκισμό που είχαν συνηθίσει τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την προεκλογική περίοδο και πριν από αυτήν τώρα δεν ξέρουν τι να κάνουν και ορισμένοι εξεγείρονται θεωρώντας ότι η ηγεσία τούς δουλεύει κανονικά. Δεν είναι δυνατόν να έχουν υπογράψει ένα κανονικό Μνημόνιο και να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, ενώ το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έκανε φτερά. Οσα λέγονται από τον κ. Μανώλη Γλέζο έως τον κ. Κ. Λαπαβίτσα και σειρά άλλων στελεχών τις τρεις τελευταίες ημέρες απηχούν εν πολλοίς τις διαθέσεις μιας σημαντικής μερίδας βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Ολοι αυτοί είχαν εκπαιδευθεί σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων, αδιαφορώντας για τις συνέπειες μιας ακόμη τυφλής σύγκρουσης. Ορισμένοι το έχουν πει μάλιστα σε χρόνο ανύποπτο ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ, ενώ άλλοι τάσσονται ανοικτά και ξεκάθαρα υπέρ της επιστροφής σε ένα εθνικό νόμισμα. Η αντίληψη αυτή μπορεί να είναι καταστροφική, αλλά είναι ξεκάθαρη και δεν επιδέχεται παρερμηνείες.
Τώρα το δίλημμα είναι στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος απέφυγε τις εσωκομματικές συγκρούσεις και την ομογενοποίηση του κόμματός του όσο ήταν στην αντιπολίτευση και τώρα ήρθε η δύσκολη ώρα που πρέπει να διαλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.