Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Κύριε Πρόεδρε της κυβέρνησης, δεν μπορεί ο εργαζόμενος του ημιυπόγειου, μαζί με τον συνταξιούχο του ισογείου να κλαίνε και να βλαστημάνε την τύχη και τη μοίρα τους κι ο εισοδηματίας του οροφοδιαμερίσματος, στο ρετιρέ, να συνεχίζει απτόητος τα πάρτι και τα τσιμπούσια, πίνοντας στην υγειά των κορόϊδων !
Δεν είναι δυνατόν να πατάτε με περισσή ευκολία, κάθε τόσο, το κουμπί της μείωσης των εισοδημάτων και των δικαιωμάτων των πολλών και το ανάλογο – κουμπί – για τους λίγους, ακόμα ν΄ αναζητείται !

Τι διάολο πολιτική είναι αυτή, που ασχολείται και επιτυγχάνει μείωση των μισθών και ταυτόχρονα, είτε προκαλεί, είτε επιτρέπει αχαλίνωτη αύξηση των τιμών ;
Ως πότε, αντί της εικόνας των επίορκων πολιτικών – κάθε παράταξης και εποχής – καθισμένους στο σκαμνί, ο στενάζων ελληνικός λαός, θα βλέπει και θα διαβάζει προκλητικές συνεντεύξεις τους ή θα τους παρατηρεί να διέρχονται επί θωρακισμένων λιμουζινών, φρουρούμενοι από αστυνομικούς, που ο πολίτης πληρώνει ;

Πολλά μπορεί ν΄ ανεχθεί ο έλληνας, παιχνίδια, όμως, με το δίκιο και το φιλότιμό του δεν ανέχτηκε ποτέ ! Τη δε ανοχή του, όσοι την υποτίμησαν, ακριβά και σκληρά την πλήρωσαν !...