Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Έλεος πλέον. Δεν υπάρχει κανένας Έλληνας να σηκώσει ανάστημα και να υποστηρίξει τους Έλληνες ;

Έλεος πλέον. Δεν υπάρχει κανένας Έλληνας να σηκώσει ανάστημα και να υποστηρίξει τους Έλληνες ; Καλά όταν καλοπερνούσαν. Τώρα που πληρώνουν στο πολλαπλάσιο τις αμαρτίες τους δεν υπάρχει κανένας να τους υποστηρίξει; Την απορία όλων, πως και δεν ξεσηκώνονται οι Έλληνες με τόσα που τραβάνε, δεν υπάρχει κανένας να την μετατρέψει σε έπαινο; Και σε τελευταία ανάλυση γιατί θα πρέπει να φταίνε οι Έλληνες, που εμπιστευότανε το κράτος τους, που τους έλεγε την μία φορά ότι θα πλουτίσουν με το χρηματιστήριο και την άλλη φορά ότι θα εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τους δανειζόμενοι; Δεν αντιλαμβάνονται ότι το σύστημα προκειμένου να διασωθεί μεταφέρει τις δικές του ευθύνες στις πλάτες των Ελλήνων ; Ο Έλληνας προκειμένου να σωθεί η χώρα του είναι πρόθυμος για την μεγαλύτερη θυσία . Αυτό που δεν ανέχεται είναι η κοροιιδία και ο διασυρμός. Και αυτό είναι που θα ξεσηκώσει τους Έλληνες. Και όχι μόνο εναντίον αυτών που τους κοροϊδεύουν, αλλά και εναντίων αυτών που ανέχονται την κοροϊδία και τον χλευασμό.

Το Μωχαμέτη μου μέσα, Ένας από τους 300σιους δεν έχουν μέσα στα παντελόνια τους απ’ αυτά που έχουν οι άντρες;

Αν δεν βάλουμε τα χέρια στα σκατά, σύντροφοι, δεν θα φύγουν ούτε ο Αυγείας ούτε η Κόπρος του. Αλλά για ένα τέτοιο θέμα χρειάζονται Ηρακλείς και όχι Επιμηθείς σπεκουλαδόροι με ξύλινη γλώσσα και κοντραπλακέ μυαλό. Απαιτούνται άφθαρτοι και αποφασισμένοι ηγέτες και όχι διαχειριστές της εξουσίας ή παιδιά του κομματικού σωλήνα και γνώστες της οικονομικο-μιντιακής διαπλοκής. Όπως, π.χ., ο κ. Βενιζέλος – που εκτελεί και αυτός ποινή σαν τον Πολύδωρα, αν ενθυμείστε – ή ο Χρυσοχοΐδης, ο βραβευμένος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών κι ο άνθρωπος που ανακάλυψε τελευταίος στον τόπο πόσο ηλίθιος είναι ο Γιωργάκης. Τέτοιος γάτος! Τον Γιωργάκη τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχουν κατά καιρούς αποθεώσει κάποια εκατομμύρια συμπολιτών μας, αγνοώντας τα βάρβαρα, αφελή ελληνικά του, προϊόν μιας νηπιώδους πολιτικής σκέψης, γεμάτης από αφόρητες κοινοτοπίες.

Εκλογές λοιπόν τώρα, όπως θέλουν οι Σαμαράς - Καρατζαφέρης, ή εκλογές με τη λήξη θητείας της παρούσας Βουλής που υπερψήφισε τη λύση Παπαδήμου; Στηρίζουμε τον εκλεκτό του διεθνούς τραπεζικού συστήματος για να μας βγάλει από το δημοσιονομικό αδιέξοδο ή τον πολεμάμε σαν ταξικό εχθρό και τοποτηρητή ξένων συμφερόντων; Προσέξτε, η απάντηση δεν πρέπει να είναι ιδεολογική, αλλά πολιτική. Και αλίμονο σε όσους, ενώ υποκρίνονται τους πολιτικούς, δεν βλέπουν μακροπρόθεσμα ή, σ’ αυτήν την αμείλικτη, παγκόσμια συγκυρία ονειρεύονται εδώ και τώρα κομμούνες και λαϊκές εξεγέρσεις. Επειδή πρόκειται για τον τόπο μας που βουλιάζει, ηλίθιοι, και όχι για κάποια ακόμα επαναστατική άσκηση επί χάρτου. Και επειδή στην Ιστορία δεν υπάρχουν μόνο οι αντικειμενικοί στόχοι, αλλά τα δρώντα υποκείμενα. Με τις αδυναμίες, τις υστεροβουλίες και τις παθογένειές τους. Πού είναι σήμερα οι «αγανακτισμένοι» (προφανώς με τις παλαιότερες επιλογές τους) ή οι «δεν πληρώνω» (παρ’ ότι χρωστάω), παρ’ ότι χρωστάει το κράτος, τουτέστιν εμείς, μας αρέσει - δεν μας αρέσει, και αυτό το δίλημμα απαιτεί πολιτική και όχι ιδεολογική διαπραγμάτευση. Όταν ο καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση, καλή ώρα – ή μάλλον κακή ώρα –, επωφελούνται οι ισχυρότεροι και υποφέρουν οι ασθενέστεροι. Το είπε ο Μαρξ! Το υφίσταται σήμερα η Ελλάδα με το 20% ανέργους, με τους χιλιάδες αστέγους, με πολυάριθμα κοινωνικά στρώματα να περιθωριοποιούνται ραγδαία, με τη χειροπιαστή φτώχεια και την ανύπαρκτη κοινωνική πρόνοια.