Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Απομονωμένη από τον λαό είναι η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. ..

Σε πολιτική άβυσσο βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του. Η πολιτική που ακολουθεί καθ' υπόδειξη της ΕΕ και του ΔΝΤ έχει βυθίσει τη χώρα στη χειρότερη κρίση από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου. Εκατομμύρια εργαζόμενοι έχουν για πρώτη φορά εδώ και εξήντα χρόνια υποστεί δραστική μείωση αποδοχών, ενώ η ανεργία έφτασε στα επίπεδα του 1960. Η αγορά βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το κράτος χρωστάει δισεκατομμύρια ευρώ σε όλους όσοι συναλλάσσονται μαζί του.

Απομονωμένη από τον λαό είναι η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. Απομονωμένη και από την τεράστια πλειοψηφία των επιχειρηματιών πάσης φύσεως, ιδίως των μικρομεσαίων, αλλά όχι μόνο. Οι Ελληνες που βρίσκονται στο πλάι της και τη στηρίζουν είναι πλέον πολύ λίγοι. Μόνο η τρόικα έχει φιλική σχέση μαζί της, αλλά φυσικά κι αυτή εκμεταλλεύεται την κυβερνητική αδυναμία για να επιβάλλει ολοένα και σκληρότερους όρους για να συνεχίσει να δανειοδοτεί την κυβέρνηση Παπανδρέου. Θέλει όμως ως αντάλλαγμα να λεηλατήσει τη δημόσια περιουσία της χώρας μας.

Η προκήρυξη εκλογών σε τέτοιες συνθήκες ισοδυναμεί με διακήρυξη της πρόθεσης του Γ. Παπανδρέου να απομακρυνθεί από την εξουσία, από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και πιθανότατα από τη χώρα. Αν γίνονταν τώρα εκλογές, η ήττα του ΠΑΣΟΚ θα ήταν βέβαιη, ενώ δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο διαλυτικών διαστάσεων εκλογικής πανωλεθρίας. Η ήττα του ΠΑΣΟΚ είναι σίγουρη ανεξαρτήτως του αν η ΝΔ θα πετύχαινε κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.

Ο πρωθυπουργός, σαν αναστενάρης, προσπαθεί να μην πατήσει τα αναμ­μένα κάρβουνα ...

Με μισοβυθισμένο καρά­βι μοιάζει το κυβερνών κόμμα, που οι βουλευ­τές του σαν τα ποντίκια επιχειρούν να μπουν στη βάρκα των… αντιδράσεων, με στόχο να διασωθούν την επόμενη μέρα.

Τα άλλοτε ερμητικά κλειστά στόματα ανοίγουν όλο και πιο συχνά τις τελευ­ταίες μέρες και το νέο «Εθνικό Σχέ­διο», σε συνδυασμό με την εμφανή αποτυχία του μνημονίου και την αλλε­πάλληλη επιδρομή μέτρων, έχει φέρει πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ στα πολιτι­κά τους όρια.

Παρ’ ότι κανείς προς το παρόν δεν πο­ντάρει σε οργανωμένη αντίδραση και πτώση της κυβέρνησης από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος, όλο και περισσότεροι βουλευτές υψώ­νουν φωνή επιχειρώντας να διατηρήσουν ψήγματα πολιτικής και ιδεολογι­κής αυτοτέλειας και ανεξαρτησίας, με προφανή στόχο τη διάσωσή τους από μια διαβρωτική διακυβέρνηση και μια κυβέρνηση σε πτωτική τροχιά.

Ο πρωθυπουργός, σαν αναστενάρης, προσπαθεί να μην πατήσει τα αναμ­μένα κάρβουνα που απλώνουν μπρο­στά του οι βουλευτές, με όπλα: την ψυχραιμία, τη σιωπή και ένα σχέδιο αποδραματοποιήσης της κατάστασης. Παρ’ ότι, όπως υπογραμμίζουν συνερ­γάτες του, έχει διαπιστώσει πως το σύ­στημα έχει πιεστεί πολύ και χρειάζεται πραγματική συνεργασία και διαβού­λευση της κυβέρνησης με τους βου­λευτές προκειμένου να αποφευχθούν πιο δραματικές εξελίξεις.