Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Και ξανά προς την δόξα τραβά...

Κατά καιρούς έχει αποδειχθεί ότι όταν το ελληνικό έθνος φθάνει στο χείλος της αβύσσου, μια μαγική δύναμη, ως από μηχανής θεός, κάνει την εμφάνισή της και το καθοδηγεί ξανά προς τη δόξα... Αλήθεια, γιατί όμως θα πρέπει να αγγίζουμε πάτο για να αποδεχθούμε ότι μπορούμε να καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι, να ανταλλάξουμε δυο κουβέντες και να συμφωνήσουμε σε πέντε βασικά πράγματα; Χρόνια τώρα, όλοι συζητούν για τη διαφθορά στο Δημόσιο και όχι μόνον. Για την αδιαφάνεια από την οποία καλύπτονται πολλά από τα πεπραγμένα του δημόσιου τομέα.

Θέλουμε να λεγόμαστε σύγχρονο κράτος. Σε κανέναν δεν αρέσει ο χαρακτηρισμός «ψωροκώσταινα». Παρά ταύτα, μέχρι σήμερα έχουν γίνει ελάχιστα βήματα για να ξεφύγουμε από το παρελθόν. Χθες με το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών φάνηκε αχτίδα φωτός. Παπανδρέου και Σαμαράς βγήκαν και είπαν ότι συμφώνησαν. Οπου συμφώνησαν.

Ηταν θετικό το γεγονός ότι υπήρξε συναίνεση. Και μακάρι σε μεγάλα θέματα να υπάρχουν κοινές αποφάσεις. Χρειάζεται ο ελληνικός λαός πολιτικές συμφωνίες σε μεγάλα ζητήματα όπου κρίνεται το μέλλον του.
Οξύμωρο σχήμα στη χθεσινή ατμόσφαιρα ο «αδιάφθορος» Ν. Ρόβλιας, ο οποίος επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας υπήρξε ο «εισαγγελέας του ΠΑΣΟΚ» για τα σκάνδαλα. Κι επειδή η ζωή κάνει κύκλους, ο υφυπουργός Εσωτερικών βρέθηκε μπλεγμένος σε ρουσφέτια.

Λίγες μόνον ημέρες από την ανάληψη της εξουσίας από το κόμμα του με σημαία τη διαφάνεια, την αξιοκρατία και την καταπολέμηση της διαφθοράς, απεδείχθη ανακόλουθος. Η αναγκαστική «παραίτησή» του ήταν αναγκαία για μια κυβέρνηση που δεν έχει συμπληρώσει ακόμη τις εκατό μέρες της.