Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Δεν μπορώ να καταλάβω τι νόημα έχει εκείνο το << Σήκω Γέρο να μας δείς>>.

Σήμερα πλέον ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω τι νόημα έχει εκείνο το << Σήκω Γέρο να μας δείς>>. Διότι αυτά και άλλα παρόμοια …λυπηρά, θα έβλεπες. Και επιπλέον,αν ο ανάλγητος Άδης τύχαινε να συγκινηθεί από το σύνθημα και σου επέτρεπε, έστω και για λίγες ώρες , να ξαναβρεθείς στον επάνω κόσμο, ακόμα πικρότερη απαγοήτευση θα σε περίμενε με όσα συμβαίνουν στη ΔΕΘ. Διότι είμαι βέβαιος ότι εκεί αμέσως θα έσπευδες. Ανατριχιάζω στη σκέψη ότι θα ήταν δυνατόν αθέατος να παρακολουθήσεις τη σημερινή ομιλία του εγγονούςσου, στη ΔΕΘ. Στα μπροστινά καθίσματα οι χρυσοχοηδηδες , καχριμάκιδες , και οι υπόλοιποι συμβουλάτορες όπως τους έλεγες << Πεχλιβάνηδες>>. Ναι Γέρο Παπανδρέου… Αυτή κυβερνούν τον τόπο. Οι πεχλιβάνηδες! Σε φαντάζομαι συγκινημένο να παρακολουθείς την ομιλία του, ανάμεσα σε εκείνον που σου οφείλει το <ζήν> , και σε εκείνον που διδάχτηκε το << πολιτικώς σκέπτεσθαι>> από σένα και τους άλλους μεγάλους φιλελεύθερους της γενιάς σου. Αρκετά όμως. Τώρα είναι καλύτερα να φύγεις, Γέρο Παπανδρέου. Να ξαναγυρίσεις στους μακάριους κόσμους της λησμοσύνης… Δεν θα σου είναι ευχάριστο εσύ η αστείρευτη πηγή των πολιτικών επιχειρημάτων, να ακούσεις το ένα και μοναδικό, φτηνό, πολιτικό επιχείρημα του εγγονούςσου. Ένα και μόνο είναι. Πάντοτε το ίδιο επί δύο χρόνια τώρα… Μην έχοντας τι να πεί και τι να απαντήσει, λέει και ξαναλέει με ύφος… Και εσείς τα ίδια κάνατε, και θα πάμε μπροστά, Τη βλακώδη αυτή φράση του, που αποτελεί ταυτόχρονα και κυνική ομολογία κάθε δικής του αποτυχίας , τη θεωρεί ο εγγονόςσου ύψιστο πολιτικό του επιχείρημα και απάντηση…αποστωματική. Αυτή είναι η πολιτική του επιχειρηματολογία. Την οποία σπεύδει, δυστυχώς, άμεσα μετά να τη συμπληρώσει με το απαραίτητο κήρυγμα μίσους και διχασμού !!! Έλληνες αυτή είναι η βάση της πολιτικής του!

Τα μέτωπα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής μοιάζουν επισφαλείς και ατελέσφορες...

Οι προσδοκίες και οι ελπίδες τείνουν να εξανεμισθούν, οι προσπάθειες σε όλα τα μέτωπα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής μοιάζουν επισφαλείς και ατελέσφορες. Οι εκπαιδευτικοί είναι απογοητευμένοι, ούτε αυτό καθεαυτό το εκπαιδευτικό καθήκον τούς συνεπαίρνει, οι εφοριακοί δεν κάνουν καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια προς την κατεύθυνση συλλογής των φόρων, οι φορολογούμενοι από την πλευρά τους (όσοι δεν έχουν) βαρυγκομούν καθώς δεν δύνανται να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και όσοι έχουν εισοδήματα δεν είναι πρόθυμοι, προτιμούν να ρισκάρουν καθώς αισθάνονται πως ουδείς θα τους ενοχλήσει.

Οι νέοι είναι οργισμένοι, δεν νιώθουν αισθήματα υποχρέωσης προς αυτό το κράτος και αυτή την κοινωνία. Κοινή είναι λοιπόν η αίσθηση ότι τα πάντα σέρνονται, σχεδόν σήπονται με σταθερό ρυθμό, η χώρα μοιάζει να μην έχει στόχο ενώ τίποτε αυτή την ώρα δεν μοιάζει ικανό να συνεγείρει και να κινητοποιήσει τους πολίτες. Ενα καθεστώς ιδιότυπης μοιρολατρίας τείνει να κυριαρχήσει στη χώρα και όλοι μοιάζουν να αναμένουν την επερχόμενη κατάρρευση.