Η αλήθεια να λέγεται, δεν είναι λίγα αυτά που έχει κάνει η «πρώτη αριστερή κυβέρνηση» στους έξι μήνες τής μέχρι τώρα θητείας της. Δυστυχώς, όμως, από ατυχείς μέχρι αποτυχημένες και καταστροφικές έχουν αποδειχθεί οι επιδόσεις της. Γι' αυτό και μόνο υπερβολική δεν είναι η εκτίμηση πως ποτέ άλλοτε, στα μεταπολεμικά χρονικά τουλάχιστον, ελληνική κυβέρνηση δεν προκάλεσε τόσα και τέτοια δεινά σε τόσο σύντομο διάστημα.
Eχουμε και λέμε: ακύρωση θυσιών πέντε χρόνων, διασυρμός της χώρας, απώλεια της όποιας αξιοπιστίας της, παράταση της επικυριαρχίας των δανειστών, υπαγωγή σ' ένα νέο και σκληρότερο από τα προηγούμενα μνημόνιο και δυστυχώς και γελοιοποίηση. Σε μεγάλη δόση αυτή η τελευταία. Aνετα κατακτά τον τίτλο του «πολιτικού παλιάτσου της χρονιάς» ο απερίγραπτος Βαρουφάκης.
Αλλά κάπου θα πρέπει να βάλουν επιτέλους μια τελεία οι κυβερνώντες. Να κάνουν την αυτοκριτική τους, να παραδεχτούν ότι πολύ έχουν εκτεθεί και μας έχουν εκθέσει και να κοιτάξουν μπας και καταφέρουν να συμμαζέψουν κάπως τα πράγματα. Ευκαιρίες πάντα υπάρχουν. Παράδειγμα η τρόικα, που ξαναρχίζει τις επισκέψεις και τους ελέγχους.
Γέλασαν οι ξένοι μαζί μας όταν μετονομάσαμε την τρόικα σε θεσμούς και το μνημόνιο σε πρόγραμμα. Αλλά τώρα που το μνημόνιο ξανάγινε μνημόνιο και η τρόικα ξανάγινε τρόικα, ας κόψουμε και τα άλλα συναφή καραγκιοζιλίκια. Oπως για παράδειγμα να μην πηγαίνουν, λέει, οι τροϊκανοί στα υπουργεία αλλά να τους στέλνουμε τα υπουργεία, συγνώμη τα στοιχεία, ήθελα να πω, στο ξενοδοχείο τους.
Καλό θα είναι να μην επαναληφθούν τέτοιες γελοιότητες. Για δουλειά έρχονται οι άνθρωποι, τα υπουργεία πρέπει να επισκέπτονται για να κάνουν τη δουλειά που έχουν αναλάβει και εμμέσως εμείς τους καλέσαμε γιατί εμείς ζητήσαμε βοήθεια. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να φερθούμε στοιχειωδώς αξιοπρεπώς, μια και απαραίτητο στοιχείο της αξιοπρεπούς συμπεριφοράς είναι η σοβαρότητα.
Κι όσο για τα περί «χαμηλόβαθμων υπαλλήλων», για τους οποίους μιλούσαν με απερίγραπτο θράσος διάφοροι μυαλοφυγόδικοι του ΣΥΡΙΖΑ, καλό θα είναι να θυμόμαστε όλοι μας πως για να γίνει κάποιος μεγαλοστέλεχος στο ΔΝΤ, στην Κομισιόν και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα χρειάζεται και δύο ή τρία πτυχία ενώ τα κριτήρια με τα οποία υπουργοποιείται στην Ελλάδα ακόμη και ο τελευταίος άσχετος ήταν και παραμένουν ανεξιχνίαστο μυστήριο.
