Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

Επί πέντε χρόνια ήταν μόνιμα απορριπτικός σε κάθε κυβερνητικό μέτρο.

Είναι αλήθεια ότι στα μέρη μας το θράσος θεωρείται -και το χειρότερο, αποδεικνύεται- ότι είναι προσόν. Είναι, άλλωστε, ένας από τους βασικότερους λόγους, αν όχι ο βασικότερος, της επιτυχίας του Αλ. Τσίπρα. Που, όμως, δεν εννοεί να καταλάβει ότι σε όλα υπάρχουν όρια, τα οποία κανένας, ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει ατιμωρητί.
Αυτό, όμως, είναι το σφάλμα που συστηματικά και επανειλημμένα διαπράττει ο πρωθυπουργός στην αγωνιώδη προσπάθειά του να ξεπεράσει τα προβλήματα που κληρονόμησε και τα αδιέξοδα που δημιούργησε. Τρέφει την ψευδαίσθηση ότι αποτελεί κάποιο προνομιούχο είδος πολιτικού που μπορεί να συμπεριφέρεται κατά περίπτωση όπως τον βολεύει. Και το απέδειξε και με το περίφημο «συμβούλιο αρχηγών» που σκαρφίστηκε στην αγωνιώδη προσπάθειά του να βρει συνενόχους στον σφαγιασμό των συντάξεων που ετοιμάζει, κατ’ εντολήν του, ο Κατρούγκαλος.
Αποτελεί ασυζητητί παγκόσμιο ρεκόρ πολιτικού θράσους ο χαρακτηρισμός από τον σημερινό πρωθυπουργό ως αδιάλλακτου του οιουδήποτε άλλου πολιτικού. Επί πέντε χρόνια ήταν μόνιμα απορριπτικός σε κάθε κυβερνητικό μέτρο, καθύβριζε χυδαιότατα τους μνημονιακούς αντιπάλους του, εκστόμισε ακόμη και τα πιο απίθανα ψεύδη για να αναρριχηθεί στην εξουσία και τώρα υποδύεται τον διαλλακτικό και υπεύθυνο ηγέτη που επιζητεί τον διάλογο και τη συναίνεση, κατακεραυνώνοντας όποιον δεν συμμερίζεται τις μεταλλάξεις του.
Τραγελαφικά αντιφατική η πολιτική πρακτική του, αλλά ευεξήγητη. Είναι η πρακτική του καλομαθημένου (ή κακομαθημένου, το ίδιο κάνει) παιδιού, που ζει με την ψευδαίσθηση ότι σε αυτόν όλα επιτρέπονται και ότι οι άλλοι (πολιτικοί αλλά και ψηφοφόροι) υπάρχουν μόνο και μόνο για να προσαρμόζονται στις εκάστοτε επιλογές του και ουαί και αλίμονό τους αν τολμήσουν να διαφωνήσουν.
Ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχθηκαν για να κυβερνήσουν. Διάλεξαν για συνεργάτες τους τον Καμμένο και τους ΑΝΕΛ. Ανέλαβαν μια δουλειά και οφείλουν να την κάνουν. Αν δεν μπορούν, το δηλώνουν και παραιτούνται. Ολα τα άλλα είναι πολιτικές γελοιότητες και μικροκομματικές κουτοπονηριές. Κι αν έχουν λύση που αναμορφώνει το Ασφαλιστικό χωρίς να μειωθούν οι συντάξεις, τη φέρνουν στη Βουλή και την ψηφίζουν και δεν έχουν ανάγκη κανέναν. Απλά, ντόμπρα και καθαρά πράγματα. Που, δυστυχώς, στον ΣΥΡΙΖΑ τα αγνοούν.