Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Στην κοσμάααααρα του…


Ο Γιώργος Παπανδρέου ξέφυγε πλέον από κάθε όριο αυτογελοιοποίησης. Θέτει θέμα δημοψηφίσματος με ψευτοδίλημμα "ευρώ ή δραχμή" για να μην προχωρήσει η χώρα σ'εκλογές. Προχωρά στην εξωθεσμική εκτροπή με σκοπό να διχάσει και να παραπλανήσει τον λαό.
Ο κος Παπανδρέου .. «αλλού γι αλλού» έδειξε ξεκάθαρα πλέον, ότι δεν κατανοεί σε τι θέση βρίσκεται ο ίδιος ,η κυβέρνηση και το τόπος.
Μίλησε πάλι για νέα σελίδα που άνοιξε για την χώρα, στην σύνοδο κορυφής και άρχισε τους διθυράμβους γιατί επετεύχθη «πολύ σημαντική μείωση του χρέους». Χαρακτηριστικό είναι ότι επί πεντάλεπτο , «έγλυφε» στην κυριολεξία του βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που στάθηκαν στο ύψος των στιγμών(των περιστάσεων προφανώς εννοούσε)και του έδωσαν εντολή να ψηφίσει την… μείωση του χρέους.
Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι το γλείψιμο έγινε για να κερδίσει το χειροκρότημα των βουλευτών.. που παγωμένοι των παρακολουθούσαν.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Απόλυτη εξαθλίωση…

Αυτή η κυβέρνηση, υποτασσόμενη πλήρως στις απαιτήσεις της τρόικας και των μεγάλων αφεντικών που χαλιναγωγούν την πολιτική της στάση, ξεζούμισε εδώ και ενάμιση χρόνο τους εργαζόμενους αλλά και ολόκληρη την κοινωνία, λεηλατώντας εισοδήματα, γκρεμίζοντας κοινωνικές κατακτήσεις και σπρώχνοντας στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, για να παρουσιάσει στο τέλος το «κούρεμα» του χρέους, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απαρχή νέων βασάνων για το λαό, και θα συνεχιστεί με κούρεμα των ασφαλιστικών ταμείων και των αποθεματικών τους, των μισθών, των συντάξεων και της ίδιας της αξιοπρέπειάς μας σε τελευταία ανάλυση.

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Μεγάλος Προφήτης… Στο τέλος θα πάρουν με της πέτρες…


Οταν, όμως, η πολιτειακή και πολιτική εξουσία -από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι και τον έσχατο βουλευτή- δεν δύναται να κυκλοφορήσει στους δρόμους και χρειάζονται πολυπληθή φρουρά ακόμη και για να φθάσουν στα γραφεία τους, και όταν όλο και περισσότεροι πολίτες θεωρούν την πολιτική εξουσία σφετεριστή της λαϊκής εντολής και της λαϊκής κυριαρχίας, η Ελλάδα όχι μόνο δεν πρόκειται να κάνει ένα βήμα μπροστά αλλά και θα ξεπέφτει από το κακό στο χειρότερο.
Ο κόσμος έχει δίκιο. Βλέπει κατάπληκτος την κυβέρνηση να θριαμβολογεί σήμερα για κάτι που μέχρι χθες το θεωρούσε καταστροφή και, μέσα στην ανεργία, την ανασφάλεια και τη φτώχεια του, σχηματίζει την πεποίθηση:
* ή ότι η κυβέρνηση είναι όμιλος σχιζοφρενών
* ή ότι η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των περιστάσεων και την εγκληματική πολιτική της
* ή ότι η κυβέρνηση, μεθοδικά και συνειδητά, ξεπουλάει και τη χώρα και τους Ελληνες…
Υπάρχει ακόμη καιρός. Εστω και τώρα, στις δώδεκα παρά ένα λεπτό, μπορεί να υπάρξει η λύτρωση. Μπορεί η κυβέρνηση, συναισθανόμενη τις ευθύνες της, να προκηρύξει εκλογές. Και να αποφασίσει ο εξαπατημένος λαός τι ακριβώς θέλει.
Εκτός και αν έχει συμφωνήσει με τους... επικυρίαρχους να τις αποφύγει - επειδή τα δικά τους συμφέροντα θίγονται. Ομως, οι εκλογές έρχονται ως Ειμαρμένη!

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Ξέσπασε η οργή του λαού για την αποτυχία σας, για τα <μασκαραλίκια> σας.

Είναι ολισθηρός ο κατήφορος της ντροπής.
Ξέσπασε λοιπόν η αγανάκτηση του λαού για τον εμπαιγμό.
Ξέσπασε η οργή του λαού για την αποτυχία σας, για τα <μασκαραλίκια> σας.
Άχ κατακαημένη πατρίδα μας, σε ποιών τα χέρια έχεις πέσει! Μήπως πρόκειται να συναισθανθείτε το μεγάλο κακό που προξενείτε σ΄ αυτόν τον τόπο;

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια, η κοινωνία και οι εργαζόμενοι της χώρας έχουν μόνο μια επιλογή: «Αντίσταση»

Το επόμενο διάστημα, ανεξάρτητα από τα όσα θα ακούσουμε αυτές τις μέρες, θα βιώσουμε την πραγματικότητα του κουρέματος.

Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, μαζί με τους συνταξιούχους, θα τιναχτούν στον αέρα

Το τραπεζικό σύστημα, δηλαδή ο μηχανισμός χρηματοδότησης της οικονομίας θα περάσει σε άλλα (ξένα) χέρια

Στο δημόσιο θα ολοκληρωθεί η διάλυση και η παράδοσή του –ως μηχανισμός- στους ανθρώπους των πιστωτών

Ο ιδιωτικός τομέας και οι εργαζόμενοι σ αυτόν θα βυθιστούν στη χοάνη της ύφεσης.

Το πολιτικό σκηνικό, το επόμενο θα αναδιαταχθεί βίαια, δημιουργώντας κενό το οποίο θα σπεύσουν να καλύψουν «πρόθυμοι» τεχνοκράτες και άλλοι επιτήδειοι «παντώς καιρού»

Η κοινωνία αντιμέτωπη με τη νέα κατάσταση θα περάσει από τη φάση του σοκ στην κατάσταση της ανεξέλεγκτης οργής την οποία ήδη νιώθουν όσοι από το τελειωμένο πολιτικό προσωπικό τολμούν να κάνουν μια επίσημη ή ανεπίσημη βόλτα κοντά σε «κοινούς» ανθρώπους.

Αυτός είναι ο νέος όμορφος κόσμος που δημιούργησε η κυβέρνηση Παπανδρέου μέσα σε μόλις 2 χρόνια. Από ανικανότητα ή σκοπιμότητα; Είναι κάτι που θα απαντηθεί από τον ιστορικό ή τον ειδικό δικαστή του μέλλοντος…

Οι σημερινοί κυβερνώντες από την πλευρά τους θα πρέπει να απαντήσουν πως και για ποιο λόγο με τις αποφάσεις τους παρέλαβαν τη χώρα με χρέος στο 119% του ΑΕΠ και αφού την ξετίναξαν, την ξεπούλησαν και την παρέδωσαν σε ξένους διοικητές, μετά από μια δεκαετία, με τους δικούς τους υπολογισμούς θα εξακολουθεί να έχει χρέος στο 120% του ΑΕΠ.

Καθώς, πράγματι, τα πολλά λόγια είναι φτώχια, η κοινωνία και οι εργαζόμενοι της χώρας έχουν μόνο μια επιλογή: «Αντίσταση»

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Να πούμε ξανά ΟΧΙ! Δεν θα περάσουν...

Στο όνομα της κρίσης καταργούνται κατακτήσεις και δικαιώματα που χρειάστηκαν πολύχρονοι, σκληροί κοινωνικοί αγώνες για να διασφαλιστούν.
Με πρόσχημα την κρίση υπονομεύονται και διαλύονται βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και δημόσια αγαθά, όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση.
Την κρίση επικαλούνται οι κρατούντες στη χώρα μας και σε άλλες χώρες για να μειώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις και να οδηγήσουν εργαζομένους κάθε ηλικίας στην εργασιακή εφεδρεία, στην ανεργία και την υποαπασχόληση, και τις οικογένειές τους στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Για την αντιμετώπιση, τάχα, της κρίσης ξεπουλιέται εθνικός πλούτος, παραδίδονται στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο δημόσιες υπηρεσίες, υποβαθμίζεται και εγκαταλείπεται το περιβάλλον.
Και το πιο σημαντικό: Στο βωμό της κρίσης περιορίζεται ασφυκτικά η δημοκρατία, συρρικνώνεται η εθνική κυριαρχία και δίνεται το δικαίωμα σε όργανα και μηχανισμούς της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας πλουτοκρατίας να διαφεντεύουν τη ζωή μας.

Όταν ετοιμάζεται για μας και τα παιδιά μας ένα εφιαλτικό μέλλον, μέσα από τη διόγκωση της ανεργίας, τις ιδιωτικοποιήσεις και την υποβάθμιση της ζωής μας, τότε πρέπει να αντιδράσουμε. Να αναλογιστούμε την ευθύνη που έχουμε, ιδίως εμείς οι μεγαλύτεροι, να μην παραδώσουμε στην επόμενη γενιά μια κοινωνία χειρότερη από αυτή που παραλάβαμε.

Πρέπει να ξανασηκωθούμε! Ήδη οι εργαζόμενοι δίνουν μια ηρωική μάχη. Δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε να σβήσει το γέλιο από τα πρόσωπα των παιδιών μας. Δεν είναι δυνατόν να μετατραπούμε σε έναν λαό χωρίς μέλλον. Πρέπει να βγούμε όλοι έξω. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Να πούμε ξανά ΟΧΙ! Δεν θα περάσουν.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν νεύρα.

Σίγουρα, δεν έχουν καμιά διάθεση να μπουν σ' ένα ακόμα δίλημμα που θα τους βάλει η κυβέρνηση και να ψηφίζουν σε μια αποκλεισμένη από τους διαδηλωτές Βουλή νέες επώδυνες ρυθμίσεις. Το έχουν κάνει πολλές φορές τα τελευταία δύο χρόνια και προφανώς δεν θέλουν να τους ξανασυμβεί.

Το πρόβλημα με τους συγκεκριμένους βουλευτές είναι πως βρίσκονται σε αδιέξοδο. Δύσκολα κάποιος από αυτούς θ' αναλάβει το πολιτικό βάρος να ρίξει την κυβέρνηση ή να την αφήσει με λιγότερους από 153 βουλευτές που έχει σήμερα. Και μπροστά στο αδιέξοδό τους αυτό, λένε ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Οι περισσότερες προτάσεις τους είναι ανεδαφικές.

Αλλοι προτείνουν συνεργασία με άλλα κόμματα, άλλοι να τοποθετηθούν στην κυβέρνηση πρόσωπα κοινής αποδοχής, άλλοι να ψηφιστεί η νέα σύμβαση με αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών, άλλοι μιλάνε για δημοψήφισμα. Ολες αυτές οι προτάσεις είναι αδιέξοδες.

Κανένα κόμμα δεν δείχνει πρόθυμο να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ, τα δημοψηφίσματα αλλά και κυβέρνηση με πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής είναι άνευ ουσίας και δεν θ' αλλάξουν τίποτα. Οσο για την πρόταση για αυξημένη πλειοψηφία (180 ψήφοι), απλώς θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές...

ψάχνει και βρίσκει ξεκρέμαστα επιχειρήματα, προκειμένου να αποφύγει την κρίση του λαού.

η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ολοκληρώνει τις «δεσμεύσεις» της απέναντι στην Τρόικα και «ελευθερώνεται» τυπικά και ουσιαστικά να προκηρύξει εκλογές, ψάχνει και βρίσκει ξεκρέμαστα επιχειρήματα, προκειμένου να αποφύγει την κρίση του λαού. Γιατί, όμως, τρομάζουν οι εκλογές έναν εκλεγμένο πρωθυπουργό, ο οποίος χιλιάκις έχει δηλώσει ότι δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος;
Διότι φοβάται μια σειρά από αποκαλύψεις, οι οποίες θα ρίξουν στα Τάρταρα τόσο τον ίδιο προσωπικά όσο και την κυβέρνηση και το κόμμα του.
• Φοβάται τις συνεννοήσεις του με τον Ντομινίκ Στρος – Καν και τους Αμερικανούς αξιωματούχους, τις οποίες είχε αρχίσει πριν από τις εκλογές του 2009 και τις οποίες ολοκλήρωσαν το 2010…
• Φοβάται τις αποκαλύψεις για τη νοθεία που αποφάσισαν προκειμένου να διογκωθεί το έλλειμμα του 2009, ώστε να δικαιολογούνται τα απίστευτα αντιλαϊκά μέτρα…
• Φοβάται ότι θα δουν το φως και δεσμεύσεις που ανέλαβε -χωρίς να του ζητηθούν από την Τρόικα ή από άλλα υπερεθνικά κέντρα- εις βάρος του ελληνικού λαού…
• Φοβάται μήπως αποδειχθούν εσκεμμένες οι καθυστερήσεις που χαρακτήρισαν το κυβερνητικό του έργο, προκειμένου να οδηγήσει τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση…
• Φοβάται ότι θα αποδειχθούν σκέτες φούσκες οι μεγάλες «επιτυχίες» των υπουργών του (με τους μεγαλογιατρούς του Κολωνακίου και με τους μεγαλοδικηγόρους της Αθήνας!)…
• Φοβάται ότι θα έρθουν στο φως οι δραστηριότητες συγγενικών του προσώπων τα οποία κατηγορούνται για ιδιοτελείς παρεμβάσεις στη δημόσια ζωή…
• Φοβάται ότι θα αποκαλυφθεί ο νέος κομματικός στρατός του, ο οποίος προωθήθηκε στο Δημόσιο…
• Φοβάται ότι ακόμη και ο κ. Διομήδης Σπινέλλης αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το υπ. Οικονομικών, διότι, πιστός στον όρκο του, εντόπιζε… φοροφυγάδες…
Για όλ’ αυτά και για άλλα πολλά, ο Γ. Παπανδρέου ξορκίζει τις εκλογές και απεργάζεται «κόλπα» και επικοινωνιακά τρικ, προκειμένου να τις αποφύγει!

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Αγόμεθα μοιραίος προς εθνικήν καταστροφήν, διότι ανεύθυνοι κυβερνήται θέτουν υπεράνω του Έθνους την ευτελή κομματικήν των ιδ

Το «δεν φεύγω», που αποτελεί το σημαίνον του μηνύματος που στέλνουν το Μέγαρο Μαξίμου και το Καστρί, συνοδεύεται από ένα λανθάνων συμπέρασμα: «Αν θέλουν, ας με ρίξουν». Η δεύτερη προοπτική ωστόσο, στην ορολογία της πολιτικής αλλά και της λεγόμενης Δημοκρατικής Παράταξης, συνεπάγεται «αποστασία». Και δημιουργεί αρνητικές φορτίσεις, ταξιδεύοντας την ιστορική μνήμη σε ένα παρελθόν με αποκλίνουσες συμπεριφορές από τον κοινοβουλευτισμό.

Η στρατηγική της έμμεσης καταγγελίας σεναρίων «αποστασίας», έχει κάνει κι άλλες φορές την εμφάνισή της στην ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ. Την ξεκίνησε ο ιδρυτής του Κινήματος, Ανδρέας Παπανδρέου, στη δύσκολη περίοδο του 1989, όταν κατήγγειλε εκείνους που υπονοούσαν την αποχώρησή του από την ηγεσία, λόγω της εμπλοκής του στο σκάνδαλο Κοσκωτά, και την περιπέτεια του Ειδικού Δικαστηρίου.

Τα σενάρια «αποστασίας» επανήλθαν μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2007, μόνο που τότε υπήρξε ευθεία αμφισβήτηση της ηγεσίας του Γιώργου Παπανδρέου, από τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Κώστα Σκανδαλίδη.

Το καλοκαίρι, με αφορμή τις συζητήσεις του Γιώργου Παπανδρέου με τον Αντώνη Σαμαρά για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας, στην οποία ο σημερινός Πρωθυπουργός θα εγκατέλειπε το Μέγαρο Μαξίμου, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ… σηκώθηκε στο πόδι. Η Βάσω Παπανδρέου συγκέντρωσε υπογραφές για να τεθεί θέμα ηγεσίας, το Μαξίμου ωστόσο αντέδρασε άμεσα. Και πάλι με υπονοούμενα περί «αποστασίας», πέτυχε έναν επώδυνο πολιτικό συμβιβασμό με τους αμφισβητίες του Γιώργου Παπανδρέου, που αποτυπώθηκε πλήρως στον ανασχηματισμό της Κυβέρνησης, που ακολούθησε.

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Οσοι έχουν παιδιά, τι λένε στα παιδιά τους; Πώς δικαιολογούν την ψήφο τους;

Και οι 153, ζηλωτές του Σίσυφου, προτίμησαν έναν μυθικό απατεώνα ως ήρωά τους. Και, σίγουρα, όταν ο λαός θα τους ρίξει στα Τάρταρα, θα τον συμβουλευτούν...
Αλλωστε, πολύ σύντομα, αν η Λαϊκή οργή δεν τους στείλει στα σπίτια τους, θα χρειαστεί να ξανακυλήσουν τον βράχο τους και σε άλλες κορυφές, διότι όλα τα μέτρα που παίρνουν δεν έχουν κανένα δημοσιονομικό αποτέλεσμα, αφού στηρίζονται μόνο στην αφαίρεση εισοδημάτων και όχι στην πρόσθεση νέων. Στην παραγωγή, δηλαδή.
Και ο μεν ελληνικός λαός χρεοκόπησε, ήδη, με τις ψήφους τους. Και βρίσκεται επί θύραις και η χρεοκοπία της χώρας. Διότι, φυσικά, χρεοκοπία και της χώρας είναι η αναδιάρθρωση του χρέους και το κούρεμά του - όποιο όνομα και να του δίνει ο Αρχισίσυφος Αρχηγός τους.
Είτε, όμως, γίνει μικρή ή μεγάλη αναδιάρθρωση και είτε το κούρεμα είναι ελαφρό ή γίνει "εν χρω" - οι Επίτροποι ή Τοποτηρητές ή υπερυπουργοί ή "μπάστακες" έρχονται, προκειμένου να κυβερνούν αυτοί, αντί για εκείνους που ψήφισαν οι Ελληνες και που οι 153 θεωρούν κυβέρνησή τους.
Και το αμείλικτο ερώτημα και προς τους 153 Σίσυφους είναι:
- Οσοι έχουν παιδιά, τι λένε στα παιδιά τους; Πώς δικαιολογούν την ψήφο τους; Ποια Ελλάδα ετοιμάζονται να τους παραδώσουν; Για ποια πατρίδα θα τους εμπνεύσουν αγάπη και πατριωτισμό; Αυτή είναι η φιλοδοξία τους; Να τους παραδώσουν μια κατεχόμενη χώρα - ανυπόληπτη και προτεκτοράτο;

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Από σήμερα το πρωί η χώρα είναι και τυπικά και ουσιαστικά ακυβέρνητη.

Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της χθεσινοβραδινής ψηφοφορίας στη Βουλή, – αν λειτουργούσαν, έστω και στοιχειωδώς, οι θεμέλιοι λίθοι του δημοκρατικού πολιτεύματος της Λαϊκής Κυριαρχίας και της κοινοβουλευτικής πρακτικής – η κυβέρνηση θα είχε σήμερα το πρωί υποβάλει την παραίτησή της και θα είχε προκηρύξει εκλογές.
Διότι, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου μπορεί να έχει ακόμη την εμπιστοσύνη μιας Βουλής υπό ομηρία, έχει, όμως, χάσει την εμπιστοσύνη του ελληνικού Λαού, – η συντριπτική πλειοψηφία του οποίου δεν την αναγνωρίζει ως κυβέρνησή του και ξεσηκώθηκε στη χώρα, με κυρίαρχη αξίωση την άμεση παραίτησή της και τη διενέργεια εκλογών.
Στο διήμερο των απεργιών και των διαδηλώσεων – κατά το οποίο κινητοποιήθηκαν εκατομμύρια Ελλήνων και Ελληνίδων – δεν ήταν, όπως συνήθως, κάποιοι συνδικαλιστές και κάποιοι εργαζόμενοι. Ηταν όλοι. Και Αριστεροί και «Σοσιαλδημοκράτες» και Συντηρητικοί Κεντρώοι και Δεξιοί – ακόμη και Ακροδεξιοί.
Και πρωτίστως ήταν εκεί μπροστάρηδες οι οπαδοί και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ, εκείνοι οι οποίοι εξαπατήθηκαν και του ξαναέδωσαν την ψήφο τους, και, εν ριπή οφθαλμού, έχασαν τα πάντα: Μισθό, σύνταξη, επιδόματα, υπερωρίες, εργασιακές και ασφαλιστικές εγγυήσεις, εισοδήματα, προοπτικές, το μέλλον των παιδιών τους. Και που έφτασαν στο σημείο να πληρώνουν νοίκι για το σπίτι τους – το σπίτι που με στερήσεις και με χρέη απέκτησαν.
Από σήμερα το πρωί η χώρα είναι και τυπικά και ουσιαστικά ακυβέρνητη. Διότι, μέχρι χθες ο ελληνικός Λαός καταδίκαζε σε κάθε συγκέντρωσή του την κυβερνητική πολιτική. Από χθες το βράδυ, όμως, οι Ελληνες δεν θεωρούν ότι έχουν κυβέρνηση. Δεν θεωρούν ότι είναι κυβέρνησή τους η φατρία που παρέδωσε τα ηνία της χώρας στους ξένους – ερήμην τους και αιματοκυλώντας τον τόπο – χωρίς να έχει την τσίπα να παραιτηθεί μόνη της, προκειμένου να μην παραδώσει τον τόπο στην Κατοχή και στο αίμα.
Από χθες το βράδυ οι Ελληνες άρχισαν να παίρνουν τα ηνία στα χέρια τους, προκειμένου να προστατεύσουν το Σύνταγμα, την Ανεξαρτησία της χώρας και το δημοκρατικό πολίτευμα ...

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

ΟΙ ‘Ελληνες θα αρχίσουν να θυμούνται μια προς μια τις καταστροφές που έχει προκαλέσει ό μοιραίος αυτός άνθρωπος...


Σου πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό ότι ό Γεώργιος Παπανδρέου μπορεί να είναι ένας συνειδητός καταστροφέας της πατρίδας μας ; Σου πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό η σκέψη ότι μπορεί να ήρθε στην Ελλάδα για να ανακόψει την πρόοδο να υποβαθμίσει το πολιτικό επίπεδο του λαού, να φθείρει τους θεσμούς, να εξευτελίσει το σοσιαλισμό και νοθεύσει την ελληνικότητα μας; Όταν δεν θα έχει μείνει τίποτε πιά όρθιο στον τόπο αυτό, όταν το πέρασμα του Παπανδρέου από την πολιτική μας ζωή θα ισοδυναμεί καθαρά με πέρασμα ΤΥΦΩΝΑ που κατέστρεψε και ισοπέδωσε τα πάντα τότε όλοι οι ‘Ελληνες θα αρχίσουν να θυμούνται μια προς μια τις καταστροφές που έχει προκαλέσει ό μοιραίος αυτός άνθρωπος στην πολιτική μας ζωή. Και οι περισσότεροι θα στοιχηματίζουν ότι η καταστροφές αυτές δεν ήσαν αποτελέσματα αποτυχιών και ανικανότητας, αλλά μέρη ‘ενός προσεκτικά καταστρωμένου επιτελικού σχεδίου ανακοπής της πορείας της χώρας μας προς την αληθινή της ανεξαρτησία

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Η αντίσταση είναι πατριωτικό καθήκον...

Και επειδή από σήμερα, μέχρι και την ερχόμενη Κυριακή, θα κριθούν όλα και επειδή οι Ελληνες αισθάνονται ότι τους πουλάνε τη γη, τη θάλασσα, τον αέρα, τον ήλιο, τις δημόσιες υποδομές και επιχειρήσεις, τα ίδια τα έγκατα της ελληνικής γης, ολόκληρο το κράτος, ολόκληρη τη Διοίκηση και σύμπασα την οικονομία - γι’ αυτό βρίσκονται επί ποδός πολέμου.
Και επειδή τα μόνα που "ανήκουν στους Ελληνες" είναι τα χρέη που δημιούργησαν οι πραγματικοί εχθροί της Ελλάδας - δηλαδή οι κυβερνήσεις της ρεμούλας- γι’ αυτό αυτές τις κρίσιμες μέρες δεν λειτουργεί τίποτε και οι Ελληνες βρίσκονται στα σπίτια τους ή στους δρόμους, παλεύοντας για τη χώρα τους.
Για τη χώρα τους, που την άρπαξαν ξένοι -Κύριος οίδε με ποιες μίζες στους εδώ συνεργάτες τους- οι οποίοι με τη Σύμβαση του Μνημονίου υποθήκευσαν την Ελλάδα.
Διότι το Ελληνικό Ζήτημα δεν είναι, πια, ούτε οικονομικό ούτε πολιτικό, είναι εθνικό. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου του ελληνισμού. Ο οποίος καταδικάζεται - χωρίς ποτέ να ερωτηθεί- να ζήσει σε μια ανυπόφορη μιζέρια, να διώξει στα ξένα τα παιδιά του, πρόσφυγες, να βλέπει εκποιούμενη την περιουσία του, να βλέπει την πατρίδα του να κόβεται φέτες και να την παίρνουν για ένα κομμάτι ψωμί οι αγοραίοι (και χυδαίοι) της εσπερίας, να αισθάνεται ότι δεν μπορεί να βοηθήσει τους γέρους γονείς του ή τα ανήλικα παιδιά του, να έχει παραδοθεί η ευλογημένη χώρα του στους νέους "Μνηστήρες", οι οποίοι, όπως τους μυθικούς της Οδύσσειας, κατατρώγουν το βιός του ελληνικού λαού και που σύντομα, θα εκπορνεύουν και τις κόρες του.
Οι Ελληνες πατριώτες ας δώσουν το "παρών". Οχι μόνο για να υπερασπιστούν τα ιερά και τα όσια, τα οποία σκυλεύουν οι τροϊκανοί με τους εδώ συνεργάτες τους, αλλά και προκειμένου να αποκαλύψουν ότι όλοι εκείνοι που παριστάνουν τους πατριώτες είναι κοινοί λαοπλάνοι, οι οποίοι νοιάζονται μόνο για τα οφίτσιά τους και για το σαρκίο τους.
Ας μη λείψει κανείς. Η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο τον οποίο δεν επεδίωξε, αλλά της τον επέβαλαν οι ξενόφερτοι λυμεώνες!
Η αντίσταση είναι πατριωτικό καθήκον...

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Δεν μπορώ να εγγυηθώ μία άμεση λύση σήμερα,,, Τότε παράταττα και Σπίτη…


Από τα "λεφτά υπάρχουν", ο πρωθυπουργός πέρασε στο ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί μια άμεση λύση, ομολογώντας έτσι την αποτυχία των προγραμμάτων λιτότητας που επέβαλε ισοπεδωτικά στον ελληνικό λαό.
"Δεν μπορώ να εγγυηθώ μία άμεση λύση σήμερα", ανέφερε σε συνέντευξή του ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου σε στο "Πρώτο Θέμα" και επιχειρώντας να δώσει μια εικόνα της κατάστασης στην οποία έχουμε περιέλθει η Ελλάδα
είπε: "Η κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα μας είναι πρωτόγνωρη. Παλεύουμε για μία μόνιμη λύση που θα άρει σε μεγάλο βαθμό την αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας. Να ξέρουμε όλοι τι μάς ξημερώνει αύριο...". Αναφερόμενος στο διεθνές περιβάλλον επισημαίνει ότι "οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες αν η ΕΕ δεν δώσει λύση".
Επίσης, παραδέχεται πως μέλλον για τον Έλληνα υπάρχει μόνο στο... εξωτερικό. Και ότι "κατανοεί απόλυτα την ανάγκη να βρει ο νέος το δρόμο του εκτός Ελλάδας, έστω και προσωρινά".
Εν όψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προειδοποιεί ότι αν η Ευρώπη δεν μπορέσει να λύσει τα προβλήματά της, οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες για όλους. "Δεν είμαστε εμείς ο Ατλαντας που θα πάρει στις πλάτες του όλα τα προβλήματα της Ευρώπης. Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί, ούτε η Γερμανία", αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι ο ίδιος "πονάει, θλίβεται και αγανακτεί" όταν συγκρίνει την Ελλάδα του 2004 με αυτή του 2009, την Ελλάδα που ήταν μια πρωταγωνίστρια ευρωπαϊκή δύναμη στα Βαλκάνια, με την Ελλάδα που έχει χάσει της αξιοπιστία της στην Ευρώπη. Διευκρινίζει πάντως ότι δεν υπόσχεται ότι η χώρα θα βγει από την περιπέτεια που βιώνει χωρίς πόνο και προσπάθεια

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Λούκα Κατσέλη Θωμάς Ρομπόπουλος Σοφία Γιαννακά Σας βαρέθηκε πιά ο Λαός…

Συνεχίζεται η γκρίνια στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ για τη ψήφιση του πολυσυζητημένου άρθρου 37 για τις κλαδικές συμβάσεις, με αρκετούς βουλευτές να δείχνουν ότι είναι ανένδοτοι να το ψηφίσουν!!!

Ο Βενιζέλος στα ίσα τους θέτει το δίλημμα με μια νέα τρίπλα για δήθεν «προαπαιτούμενο για την εκταμίευση της έκτης δόσης» ενώ τονίζει ότι "η ισχύς της αναστολής (της επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων) προσδιορίζεται ως το τέλος του Μεσοπρόθεσμου, ή όσο ισχύσει το πρόγραμμα στήριξης"…

Εν τω μεταξύ, ήδη το Μεσοπρόθεσμο παρατάθηκε μέχρι το 2015 , ενώ είναι άγνωστο πότε θα πάει καλύτερα η ελληνική οικονομία και με δεδομένο και τα δείγματα γραφής που έχει να επιδείξει έως τώρα η κυβερνητική πολιτική, ούτε αυτή τη φορά θα έχει επιτυχία…

Στην επιχείρηση της σωτηρίας μας και πάλι στο ίδιο έργο θεατές οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όπως τότε που ψήφισαν χωρίς καμία αναστολή το Μεσοπρόθεσμο , την καταιγίδα μέτρων και υπό-μέτρων. Βέβαια που και που ακούγεται και καμία φωνή διαμαρτυρίας, για να τους δικαιολογεί στη συνείδηση της κοινής γνώμης που ακόμα τους πιστεύει και τους ακολουθεί .

Αυτή τη φορά η Λούκα Κατσέλη και η Σοφία Γιαννακά, έχουν προειδοποιήσει ότι θα καταψηφίσουν το άρθρο 37 εάν δεν αλλάξει ή δεν αποσυρθεί, ενώ για άλλη μια φορά ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Θωμάς Ρομπόπουλος απειλεί να παραιτηθεί από το βουλευτικό του αξίωμα!

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κρίμα να ολισθαίνετε κάθε μέρα και περισσότερο σ’ έναν πολιτικό και ηθικό κατήφορο…

Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Για τον κάθε άνθρωπο στην οικουμένη και σε όλες τις εποχές υπάρχει πάντοτε μια πορεία προς τη Δαμασκό . Ο καθένας μας κάποτε στη ζωή συμβαίνει να αντιλαμβάνεται ότι έχει ακολουθήσει λαθεμένη πορεία. Και ξαφνικά, ένα σωτήριο υπέρλαμπρο φώς δείχνει το λάθος, δείχνει το μάταιο του προς κέντρα λακτίζειν . Χωρίς καμμιά απολύτως αντιπολιτευτική διάθεση, χωρίς την παραμικρή πρόθεση να θίξω την πολιτική σας τιμή, σας απευ θύνω σήμερα έκκλιση δραματική να επαναξετάσετε την πορεία σας. Διότι είναι αλήθεια κρίμα να ολισθαίνετε κάθε μέρα και περισσότερο σ’ έναν πολιτικό και ηθικό κατήφορο που οπωσδήποτε σεν σας ταιριάζει. Ξεχάστε για λίγο,κύριοι του ΠΑΣΟΚ τους φανατισμούς της μικρόψυχης κομματικής αντιπαράθεσης και προσπαθείστε, έστω και την ύστατη ώρα, να δείτε σε ποιο σημείο σας έχει οδηγήσει η λαθεμένη πορεία σας που με αλλόκοτο πείσμα μέχρι σήμερα ακολουθείτε. Πείτε μου τώρα ειλικρινά; Αισθάνεστε εντάξει απέναντι στην πολιτική σας συνείδηση; Ήταν αυτό μια πράξη που σας τιμα; Ήταν μήπως μια εικόνα που πρόσθετε στο κύρος της βουλής και στην πολιτική τιμή και αξιοπρέπεια του βουλευτή;

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Ο ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ...Ο ΠΛΕΟΝ ΨΕΥΤΗΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΛΟΓΟ ....


ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ... Ο ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ...Ο ΠΛΕΟΝ ΨΕΥΤΗΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΛΟΓΟ .... ΒΓΗΚΕ ΑΠΛΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ "ΕΝΑ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΛΕΨΙΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΒΑΛΕΙ ΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ..... ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΕΙ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΒΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΩΚΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ!!!"

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά σε πραγματικό βάθος το ενδεχόμενο της δικής τους διάλυσης...

Μπορεί ο Γιώργος Παπανδρέου όπου σταθεί κι όπου βρεθεί να επαναλαμβάνει μονότονα ότι αδιαφορεί πλήρως για το πολιτικό κόστος, όμως, στην πραγματικότητα, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Όπως το ίδιο το Μαξίμου διαρρέει, με τις γνωστές δικαιολογίες, ο κ. Παπανδρέου ούτε καν διανοείται το ενδεχόμενο να αφήσει την εξουσία.

Τώρα όμως, πρώτοι απ’ όλους οι ίδιοι στο κυβερνών κόμμα, στην κοινοβουλευτική ομάδα και στο υπουργικό συμβούλιο, όλοι πλην του Μαξίμου, βλέπουν πια ότι το ΠΑΣΟΚ οδηγείται μετωπικά είτε στην εσωτερική, είτε στην εκλογική σφαγή, είτε και σε συνδυασμό τους.

Είναι το τίμημα που θα πληρώσουν όχι επειδή «έσωσαν», ή προσπάθησαν να σώσουν τη χώρα, αλλά επειδή τη διέλυσαν. Γιατί στην πιο δύσκολη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της, πάτησαν πονηρά σε δύο βάρκες: με το ένα πόδι στη λεγόμενη διάσωση της Ελλάδας αλλά με το άλλο, το βαρύτερο, το τελικά καθοριστικό, στη διάσωση του κόμματος και της κυβέρνησης αρχικά, μόνον της κυβέρνησης σήμερα.

Σήμερα, ο οριστικός διαχωρισμός της τύχης του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση, με τον τρόπο που χειρίζεται πλέον την κατάσταση ο πρωθυπουργός, είναι το στοιχείο που πυροδοτεί την εσωτερική κομματική του κρίση περισσότερο ακόμα και από τις επιπτώσεις της ίδιας, της πραγματικής κρίσης.

Δύο χρόνια τώρα, η κυβέρνηση, εκεί που μπορούσε, όπου «την έπαιρνε», φανέρωσε το πιο αυταρχικό δυνατό πρόσωπο για τα δεδομένα μιας κυβέρνησης εκλεγμένης. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη διάλυση του ιδιωτικού τομέα καθώς και την ευρύτερη φορολογική λαίλαπα εναντίον εκείνων που κατά τεκμήριο πληρώνουν.

Όμως, τι έκανε με τις συντεχνίες; Τι έκανε με τις αποκρατικοποιήσεις; Τι έκανε με τη φοροδιαφυγή; Τι έκανε με το μέγεθος του κράτους; Απολύτως τίποτα. Γι' αυτό και τα βάρη έπεσαν απολύτως δυσανάλογα, η κοινωνία χωρίστηκε σε εκείνους που την πλήρωσαν και στους υπόλοιπους που έχουν, έστω συγκριτικά ξεφύγει και που, αυτή τη στιγμή, δύο χρόνια μετά, τώρα που το μαχαίρι είναι βαθιά στο κόκαλο, μπαίνουν κι εκείνοι στο στόχαστρο.

Ε, ακριβώς λοιπόν αυτή είναι η στιγμή που το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά σε πραγματικό βάθος το ενδεχόμενο της δικής τους διάλυσης. Γιατί αυτό που τόσο καιρό καθυστερούν, τώρα που έρχεται, δεν το αντέχουν.

Σήμερα, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει γατζωθεί με νύχια και με δόντια, με μια καινοφανή μανία στην εξουσία, την οποία, σε κάθε κατεύθυνση δηλώνει ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει. Οπότε, αντί γι αυτήν, εγκαταλείπει τις τελευταίες γραμμές άμυνας που επί δύο χρόνια προστάτευε.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Τι είναι χειρότερο από μια αναποτελεσματική κυβέρνηση;

Τι είναι χειρότερο από μια αναποτελεσματική κυβέρνηση; Μια αναποτελεσματική Κυβέρνηση που δε νοιώθει στο σβέρκο της την καυτή ανάσα μιας εν δυνάμει αποτελεσματικής Κυβέρνησης . Όταν ο μονόφθαλμος γνωρίζει ότι αποτελεί τη μία και μοναδική διέξοδο για τους στραβούς, είναι σίγουρο ότι δε θα περιοριστεί στα προνόμια και στην υπεροχή της μισής του όρασης. Θα γίνει και μαλάκας. Θα υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές του. Θα βγει στο αντίθετο ρεύμα. Θα παραστήσει τον αητό. Θα καταχραστεί την εξουσία του. Κι από την πρησμένη του αυτοπεποίθηση, αντί για διορθωτικά πατομπούκαλα, θα φορέσει τις μαύρες, πειρατικές καλύπτρες της έπαρσής του.

Κάπως έτσι, ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Βαγγέλης Βενιζέλος και οι λοιποί κορυφαίοι… κάθε φορά που βγαίνει ο Αντώνης Σαμαράς και επιδεικνύει ποιητικά, πόσο λίγος είναι, καβαλάνε το καλάμι τους και βγαίνουνε παγανιά στο δρόμο με τους λυμένους αφαλούς. Γυρίζουνε στο μηδέν το κοντέρ των ατοπημάτων και είναι πιο έτοιμοι για νέες αυθαιρεσίες. Μοναδικοί άρχοντες του κρατιδίου της μιας επιλογής οργανώνουν την ολιγαρχία τους γελώντας από μέσα τους σαρδόνια… Κι αποδέχονται με χαιρεκακία την πίστωση χρόνου που τους γίνεται συνεχώς επειδή δεν υπάρχει ρεαλιστικό αντίπαλο δέος να στεγάσει τα θύματά τους. «Αν νομίζετε ότι η κυβέρνηση είναι αναποτελεσματική και δεν έχει ηθικό υπόβαθρο για αυτά που κάνει τότε, ρίξτε την» δήλωσε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ο υπουργός «δε με μέλει» στους συναδέλφους του

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Λάθος χρονολογία διαλέξατε, κ. Βενιζέλο.

Η κυβέρνηση Γ.Α. Παπανδρέου δεν αντιλαμβάνεται εντούτοις την πραγματικότητα όπως την προεξοφλούν οι αγορές και όπως τη βιώνει οδυνηρά ο κόσμος. Ο πρωθυπουργός, εξουθενωμένος και σιωπηλός πια, παρακολουθεί τους Ευρωπαίους ομολόγους του να καθορίζουν το μέλλον της Ελλάδας ερήμην του και ερήμην μας. Ο δε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Βαγγέλης Βενιζέλος, με ένα ιδιότυπο μείγμα κυνισμού και απογνώσεως, προσδιόρισε το επίπεδο τρέχουσας φτωχοποίησης του ελληνικού λαού: το έτος 2004.

Ο λαλίστατος κ. Βενιζέλος, ακριβώς εξαιτίας της ρητορικής του αυταρέσκειας, διέπραξε γκάφα δεινή. Το 2004, υλικά, είναι πολύ ανώτερο του 2011, πρωτίστως κατά τους δείκτες απασχόλησης και ανάπτυξης. Οι Ελληνες δεν επιστρέφουν στο κοντινό 2004· σε ορισμένα πεδία, όπως λ.χ. στην απασχόληση, καταβαραθρώνονται στις αρχές της δεκαετίας του ’60.

Συμβολικά, το 2004 ήταν το μεσουράνημα της αισιοδοξίας - επίπλαστης, φουσκωμένης από υπερβολικές προσδοκίες και από τη μεγαληγορία των πολιτικών ταγών περί ισχυρής Ελλάδος του ευρώ, των swaps, της δημιουργικής λογιστικής, της χρηματιστηριακής ευφορίας, του εύκολου δανεισμού. Το 2004 η Ελλάδα ήταν το εργοτάξιο της Ολυμπιακής Φρενίτιδας, της μόνης και τελευταίας ιδέας που συνέλαβε η άξεστη εγχώρια ελίτ. Ηταν η ιδέα που υπηρέτησαν αγογγύστως οι ιερείς του εκσυγχρονισμού, κι αυτή η ιδέα υλοποιήθηκε με κρατικό χρήμα, με δανεικά, αυτά που πληρώνουν τώρα ενοχοποιημένοι συνταξιούχοι, μισθωτοί και επαγγελματίες.

Ηταν μεθυσμένο το καλοκαίρι του Euro 04 και της τελετής έναρξης, με τι-σερτ Hellas. Οι Ελληνες δεν κοιτούσαν λογαριασμούς, δαφνοστεφείς έπιναν από κούπες πρωταθλητών και άκουγαν «εφκαριστούμε Ελλάντα» από τα χείλη αυτών που τώρα καταριούνται τους πονηρούς τεμπέληδες του Νότου.

Λάθος χρονολογία διαλέξατε, κ. Βενιζέλο. Μπορεί όμως και να λέτε εμμέσως μιαν αλήθεια: το 2004, η κορωνίδα της ανεμελιάς και της αισιοδοξίας, ενέκλειε ήδη τον σπόρο της καταστροφής.

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Το πώς έφτασε η χώρα στο χείλος του γκρεμού είναι γνωστό.



H Ιστορία κάνει κύκλους. Κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί ότι στην Ελλάδα θα είναι τόσο σύντομοι και τόσο όμοιοι. Τα παιδιά εκείνων που έφυγαν μετά τον Εμφύλιο στοιβαγμένοι στα αμπάρια των πλοίων για να φτάσουν στην Αυστραλία, τώρα, με το πτυχίο στο ένα χέρι και το μεταπτυχιακό στο άλλο, περιμένουν στην ουρά για να εξασφαλίσουν μια θέση μετανάστη στη μακρινή ήπειρο.

Γιατροί, πολιτικοί μηχανικοί, αρχιτέκτονες, οικονομολόγοι και απολυμένοι υψηλόβαθμοι υπάλληλοι εταιρειών είναι έτοιμοι για τη μεγάλη φυγή, αφού βλέπουν τις ζωές που σχεδίασαν ή έχτισαν με κόπο να γίνονται συντρίμμια. Ανεργοι και απολυμένοι διαπιστώνουν κάθε μέρα που περνά ότι δεν έχουν ελπίδα να βρουν δουλειά τα προσεχή χρόνια.

Οι επιστήμονες προφανώς μπορούν να ελπίζουν σε καλύτερη τύχη από εκείνη των μεταναστών της δεκαετίας του '60. Είναι μορφωμένοι άνθρωποι, μιλούν γλώσσες και μπορούν μόλις ξεπεράσουν το πρώτο σοκ της μεγάλης αλλαγής στη ζωή τους να γίνουν πολίτες του κόσμου και να προκόψουν.

Υπάρχουν όμως και χιλιάδες νέα παιδιά που δεν διαθέτουν «οπλοστάσιο» και είναι έτοιμα να κάνουν στην άκρη του πλανήτη δουλειές που μέχρι πριν από δυο χρόνια περιφρονούσαν στη χώρα τους. Οικοδόμοι, εργάτες, βοηθοί στις κουζίνες εστιατορίων και, στην καλύτερη περίπτωση, σερβιτόροι. Ο,τι ακριβώς έκανε, δηλαδή, η πρώτη γενιά των ελλήνων μεταναστών.

Είναι προφανές ότι οι ανατροπές στη ζωή δεκάδων χιλιάδων οικογενειών είναι μεγάλες. Μέσα σε δυο χρόνια προέκυψαν 400.000 άνεργοι από τον ιδιωτικό τομέα και τώρα ετοιμάζονται να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο και εργαζόμενοι του Δημοσίου που πίστευαν ότι είναι εξασφαλισμένοι για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Το πώς έφτασε η χώρα στο χείλος του γκρεμού είναι γνωστό. Κανείς δεν χρεώνει την κύρια ευθύνη γι' αυτήν την καταστροφή στην παρούσα κυβέρνηση. Της χρεώνει, ωστόσο, ότι δεν κατάφερε αποτρέψει τον μεγάλο κατήφορο της ανεργίας.

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Σε πολιτική άβυσσο βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του.

Σε πολιτική άβυσσο βρίσκεται αυτή τη στιγμή ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του. Η πολιτική που ακολουθεί καθ' υπόδειξη της ΕΕ και του ΔΝΤ έχει βυθίσει τη χώρα στη χειρότερη κρίση από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου. Εκατομμύρια εργαζόμενοι έχουν για πρώτη φορά εδώ και εξήντα χρόνια υποστεί δραστική μείωση αποδοχών, ενώ η ανεργία έφτασε στα επίπεδα του 1960. Η αγορά βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Το κράτος χρωστάει δισεκατομμύρια ευρώ σε όλους όσοι συναλλάσσονται μαζί του.

Απομονωμένη από τον λαό είναι η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. Απομονωμένη και από την τεράστια πλειοψηφία των επιχειρηματιών πάσης φύσεως, ιδίως των μικρομεσαίων, αλλά όχι μόνο. Οι Ελληνες που βρίσκονται στο πλάι της και τη στηρίζουν είναι πλέον πολύ λίγοι. Μόνο η τρόικα έχει φιλική σχέση μαζί της, αλλά φυσικά κι αυτή εκμεταλλεύεται την κυβερνητική αδυναμία για να επιβάλλει ολοένα και σκληρότερους όρους για να συνεχίσει να δανειοδοτεί την κυβέρνηση Παπανδρέου. Θέλει όμως ως αντάλλαγμα να λεηλατήσει τη δημόσια περιουσία της χώρας μας.

Η προκήρυξη εκλογών σε τέτοιες συνθήκες ισοδυναμεί με διακήρυξη της πρόθεσης του Γ. Παπανδρέου να απομακρυνθεί από την εξουσία, από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και πιθανότατα από τη χώρα. Αν γίνονταν τώρα εκλογές, η ήττα του ΠΑΣΟΚ θα ήταν βέβαιη, ενώ δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο διαλυτικών διαστάσεων εκλογικής πανωλεθρίας. Η ήττα του ΠΑΣΟΚ είναι σίγουρη ανεξαρτήτως του αν η ΝΔ θα πετύχαινε κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Επικίνδυνος, διότι αποδεικνύεται πολιτικά ελλιποβαρής!


Τελικά ως έναν από τους πιο αποτυχημένους υπουργούς της μεταπολίτευσης θα κατατάξει η ιστορία τον Ευάγγελο Βενιζέλο!

Αιτία; Εκτός της αποτυχίας της πολιτικής που αυτός ακολούθησε τους τελευταίους μήνες , ορατή είναι και η παραπλάνηση των Ελλήνων πολιτών από πλευράς του.
Αν δεν είναι ηθελημένη η παραπλάνηση , τότε είναι διπλά επικίνδυνος, διότι αποδεικνύεται πολιτικά ελλιποβαρής!
Αν είναι ηθελημένη, τότε αμαύρωσε τη διαδρομή του στην πολιτική και φυσικά έβαλε ταφόπλακα σε μελλοντική του πολιτική ενασχόληση.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.........

Ανέλαβε ένα Υπουργείο "φωτιά" προσδοκώντας να υπερσκελίσει τον αδύναμο κ.Παπανδρέου και να επιτύχει στην εσωκομματική μάχη για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.

Δυστυχώς γι αυτόν η κρισιμότητα των στιγμών, τον βρήκε χωρίς εμπειρία , χωρίς τις ειδικές γνώσεις αλλά και το τσαγανό που απαιτούσε η θέση του.

Άρχισε λοιπόν τις σπασμωδικές κινήσεις φανερώνοντας τον πανικό του, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό , με ότι ζημία αυτό μας προκαλούσε.

Ανακοίνωνε μέτρα το πρωϊ και το μεσημέρι τα έπαιρνε πίσω! Απέκρυψε την αλήθεια για την αποχώρηση της Τρόϊκας, όπου λίγο πολύ μας εμφανίστηκε ως να ήταν αυτός που τους ζήτησε να αποχωρήσουν από τις συνομιλίες για την 6η δόση.

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Το πιο διεφθαρμένο καθεστώς που γνώρισε ποτέ η χώρα.

Οι Ελληνίδες και οι Ελληνες – οι πραγματικοί Ελληνες και οι πραγματικές Ελληνίδες, εκείνοι που έχουν ελληνική παιδεία και που ρέει η Ελλάδα στο μυαλό και στην ψυχή τους – εξοργίζονται με το σημερινό κατάντημα της χώρας τους. Και δεν αισθάνονται καθόλου περήφανοι για τους «ηγέτες» τους – ειδικά τους σημερινούς.
Περήφανοι αισθάνονται μόνο εκείνοι που με τα «ραντεβού τους» με την ιστορία και με τα «συμβόλαιά τους με το Λαό» βγήκαν από την αφάνεια, θησαύρισαν, έκαναν περιουσίες, πουλούσαν δημοκρατία εκ του ασφαλούς και, – ως «τσάμπα μάγκες» – έκαναν μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα – προδίδοντας και το Λαό και την ιστορία του.
Ολοι οι άλλοι Ελληνες και Ελληνίδες, έστω και αργά, –έστω μετά την έκτη φορά που έστειλαν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία με την ψήφο τους, – αισθάνονται προδομένοι από έναν πολιτικό φορέα ο οποίος με αριστερά συνθήματα και ακροδεξιές πολιτικές μπήκε σφήνα στο πολιτικό σύστημα και προϊόντος του χρόνου έγινε το πιο διεφθαρμένο καθεστώς που γνώρισε ποτέ η χώρα.
Διότι, περί καθεστώτος πρόκειται.
Και οι περισσότεροι πολίτες που έβλεπαν τα καμώματα και τις ζεϊμπεκιές του Χαρισματικού – και όπως ήταν ακόμη σε στύση με την Αλλαγή – τον θεωρούσαν σάρκα από τη σάρκα τους και οστά από τα οστά τους... Και οι περισσότεροι πολίτες που έβλεπαν τον εσμό των Εκσυγχρονιστών να οργανώνει τη λεηλασία, αλλά να δίνει κάποιο κόκαλο και σ’ αυτούς, – σε στύση και οι ίδιοι με την ξεπαρθενεμένη, πια, Αλλαγή – δεν ήξεραν αν αισθάνονται περηφάνεια ή ντροπή... Και σχεδόν όλοι σήμερα οι πολίτες που πίστεψαν ότι και «λεφτά υπάρχουν» και «ανοιχτή διακυβέρνηση» θα έχουν, – και έχασαν όσα κέρδισαν οι ίδιοι, οι πατέρες και οι παππούδες τους, – δεν αισθάνονται καμιά περηφάνια που εμπιστεύθηκαν σ’ αυτόν τον εσμό για 6η φορά την ψήφο τους...

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Σύσσωμος σχεδόν ο κρατικός μηχανισμός έχει πλέον ταχθεί ανοιχτά κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Σύσσωμος σχεδόν ο κρατικός μηχανισμός έχει πλέον ταχθεί ανοιχτά κατά της κυβέρνησης Παπανδρέου. Υποτίθεται όμως ότι σε αυτόν τον μηχανισμό βασίζεται η κυβέρνηση για να εφαρμόσει την πολιτική της σε όλους τους τομείς. Πώς θα το κατορθώσει έχοντας τη συντριπτική πλειονότητα των υπαλλήλων του κρατικού -με τη στενή και την ευρεία έννοια- μηχανισμού εναντίον της;

Αυτό είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο. Ανεξαρτήτως διαφόρων περί του αντιθέτου διακηρύξεων, είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου θα επιχειρήσει να βελτιώσει υπέρ της τους συσχετισμούς στον κρατικό μηχανισμό απολύοντας δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους που δεν είναι με το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με την πτέρυγα που στηρίζει τον πρωθυπουργό. Να κρατήσει δηλαδή τους δικούς της ανθρώπους, όπως έκανε ήδη σε ευρεία κλίμακα και με τις μετατάξεις στις ΔΕΚΟ.

Αυτό όμως δεν λύνει το πρόβλημα. Πρώτα πρώτα γιατί το πολύ σε δύο χρόνια θα έχουμε πιθανότατα, αν επαληθευθούν οι σημερινές δημοσκοπήσεις, άλλη κυβέρνηση, η οποία φυσικά θα εξαπολύσει πογκρόμ εξάρθρωσης του "παπανδρεϊκού" κρατικού μηχανισμού, αν έχει συντελεστεί τέτοια εξέλιξη. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι θα απομείνει η Ελλάδα με έναν διαλυμένο, κακοπληρωμένο και απείρως πιο διεφθαρμένο από σήμερα κρατικό μηχανισμό, αφού είναι βέβαιο και αποδεδειγμένο απανταχού της οικουμένης και σε όλες τις εποχές ότι οι εξαθλιωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι στη συντριπτική πλειονότητά τους δεν έχουν καμία ηθική αναστολή στην προσπάθεια ενίσχυσης των εισοδημάτων τους με πλάγιους τρόπους, πρόθυμοι να διαφθαρούν καθ' οιονδήποτε προσφερόμενο τρόπο...

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Και σαν σήμερα, 5 Οκτωβρίου 2009, ορκίστηκε πρωθυπουργός της χώρας ...


Και σαν σήμερα, 5 Οκτωβρίου 2009, ορκίστηκε πρωθυπουργός της χώρας ο κ. Γ. Παπανδρέου – γιος και εγγονός πρωθυπουργών.
Οφείλουμε δε να αναγνωρίσουμε ότι ποτέ άλλοτε, στη Νεότερη Ελλάδα, καμιά κυβέρνηση μέσα σε 24 μόνο μήνες δεν κατόρθωσε να παρουσιάσει τόσο έργο όσο παρουσίασε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου. Διότι μέσα σε 730 μόλις μέρες αποδείχθηκε ικανή:
1. Να νοθεύσει βάναυσα τα δημοσιονομικά στατιστικά στοιχεία, εν ονόματι της... αξιοπιστίας της χώρας...
2. Να δημιουργήσει ένα υπέρογκο έλλειμμα, αναγκαίο για την προσφυγή και στο ΔΝΤ...
3. Να θέσει τη χώρα υπό τριπλή κατοχή – εκχωρώντας με τη Δανειακή Σύμβαση του Μνημονίου ύψιστα κυριαρχικά της δικαιώματα...
4. Να κατεδαφίσει όλα όσα κέρδισαν 4 γενιές Ελλήνων και Ελληνίδων στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά, στα εισοδηματικά κ.λπ...
5. Να διαλύσει παντελώς το κράτος – λες και επιδιώκει έκτροπα για να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση πολιορκίας...
6. Να εξαρτάται η τύχη της Ελλάδας από την αρνητική ή θετική ψήφο των Κοινοβουλίων της Σλοβακίας ή της Τσεχίας ή της Σλοβενίας...
7. Να μειώσει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων (περικοπές + φόροι + ανεργία) κατά 50%...
8. Να έχει αφήσει το Αιγαίο στην κατάσταση που το άφησε ο Ανδρέας Παπανδρέου (πατέρας του) με το Πρωτόκολλο του Νταβός...
9. Να έχει αφήσει το Σκοπιανό στην κατάσταση της «Ενδιάμεσης Συμφωνίας», την οποία το 1995 ανακοίνωσε ο Αμερικανός Επιτετραμμένος...
10. Να έχει υποθηκεύσει ολόκληρη την κινητή και ακίνητη δημόσια περιουσία, η οποία και θα εκποιηθεί για ένα κομμάτι ψωμί...
Η 5η Οκτωβρίου, δηλαδή, – ημέρα ορκωμοσίας του κ. Γ. Παπανδρέου – είναι μια από τις πιο μαύρες επετείους της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας – ίσως χειρότερη και από τη Μικρασιατική Καταστροφή, ίσως χειρότερη και από την τριπλή κατοχή της περιόδου 1941–44, από Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους...
Να τον χαιρόμαστε τον κ. Παπανδρέου τον Γ’.



Share

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Αυτό το δύσοσμο και τυμπανιαίο πτώμα του πολιτικού μας συστήματος είναι πλέον ανάγκη να ενταφιαστεί στα σκουπίδια της Ιστορίας.

Η χώρα έχει το μαύρο της το χάλι και το γνωρί­ζουν όλοι μηδενός εξαιρουμένου πολιτικοί και πο­λίτες, ωστόσο η ανικανότητα και η ατολμία της κυ­βερνητικής πελατειακής πολιτικής δεν έχει προη­γούμενο. Η κυβέρνηση επίσης δεν έχει το άλλοθι των συντριπτικών αντιδράσεων αλλά και της εγκλη­ματικά επιπόλαιης, επικίνδυνης και χαοτικής αντι­πολίτευσης που της ασκείται. Είχε όλο τον χρόνο και τη λαϊκή εντολή, την ισχυρότερη πολιτική νομι­μοποίηση σε μια δημοκρατία, να πάρει τα επώδυνα και σωστά μέτρα, να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της, να φέρει τα πρώτα αποτελέσματα, να δημι­ουργήσει προοπτικές εξόδου από την κρίση, να με­τατρέψει την κρίση σε ευκαιρία, να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα της μεταπολίτευσης, να χαρίσει ελπί­δα. Ωστόσο, το παλιό ΠΑΣΟΚ, το απεχθές, το βαθύ ΠΑΣΟΚ με τις ρεμούλες, την ασυδοσία, την ατιμω­ρησία, απέκτησε ξαφνικά σοσιαλιστική συνείδηση κι ευαισθησίες χρεώνοντας τελικά στον Έλληνα πολίτη πολύ ακριβά τον φτηνό και χυδαίο λαϊκισμό του. Το δε νέο ΠΑΣΟΚ με τη σειρά του μοιάζει να μην γνωρίζει πρόσθεση και αφαίρεση, καθώς μας έβαλε να μαζεύουμε αποδείξεις για να χρεώσουμε τελικά περισσότερο το ήδη χρεοκοπημένο κράτος. Έτσι φτάσαμε σε μια κοινωνία ετοιμοθάνατη, που, αντί να της χορηγήσουν οξυγόνο, την απειλούν να της κόψουν το ρεύμα. Λάθος· το ρεύμα έχει ήδη κοπεί, ο ασθενής έχει ήδη αποβιώσει, ωστόσο το θλιβερό πολιτικό σύστημα κοιτά την πάρτη του, τα στενά κομματικά του οφέλη, και τρέμει στην ιδέα ότι στον γκρεμό θα παρασυρθεί κι αυτό. Αυτός εί­ναι ο φόβος των Κοινοβουλευτικών Ομάδων του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ. και των λοιπών κομμάτων της αριστεροδεξιάς, που κόπτονται για τα λαϊκά συμφέρο­ντα, κατά τρόπο που προκαλεί τη βαθιά μας θλίψη, τον αποτροπιασμό μας, μας απελπίζει, μας τρομά­ζει, αλλά ταυτόχρονα και μας εξαγριώνει. Αυτό το δύσοσμο και τυμπανιαίο πτώμα του πολιτικού μας συστήματος είναι πλέον ανάγκη να ενταφιαστεί στα σκουπίδια της Ιστορίας.

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Η κοινωνία βράζει και η κρίση εμπιστοσύνης προς το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα παροξύνεται...

Η κυβέρνηση Παπανδρέου, όμως, δεν αξιοποίησε την πολιτική δυνατότητα. Παρέμενε εγκλωβισμένη στην πεπατημένη και ασκούσε πολιτική με τον παλιό χρεοκοπημένο τρόπο. Αντί οι παρεμβάσεις της για την αύξηση των εσόδων και τη μείωση των δαπανών να είναι στοχευμένες, ήταν οριζόντιες. Αντί να θεσπίσει νέα πολιτικά - επιχειρησιακά εργαλεία χρησιμοποίησε τα αποτυχημένα παραδοσιακά. Τα ίδια και στο επίπεδο της αξιοποίησης των ουκ ολίγων λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων.

Η άποψη ότι αυτά είναι μη ρεαλιστικά υποκρύπτει ιδιοτέλεια ή ανοησία. Είναι αληθές ότι η κοινή γνώμη έχει βαρεθεί να ακούει για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, για πάταξη της διαφθοράς, για λειτουργικό εκσυγχρονισμό του κράτους κ.λπ., επειδή αυτές οι επαγγελίες έμειναν για δεκαετίες συνθήματα. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει το γεγονός ότι το ριζικό νοικοκύρεμα και η βιώσιμη ανάπτυξη αποτελούν ζωτική ανάγκη.

Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση έχασε με δική της ευθύνη κρίσιμο χρόνο και κυρίως σπατάλησε το πολύτιμο απόθεμα κοινωνικής ανοχής. Σήμερα, η οικονομία βυθίζεται στον φαύλο κύκλο της ύφεσης, η κοινωνία βράζει και η κρίση εμπιστοσύνης προς το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα παροξύνεται. Σ’ αυτό το κλίμα συμπαρασύρονται και τα σωστά μέτρα για λειτουργική εξυγίανση του κράτους και της οικονομίας.

Για να οδηγηθεί συντεταγμένα η κοινωνία σε υπέρβαση της κρίσης πρέπει να αρθεί το εμπόδιο που εγείρει η οξύτατη κρίση εμπιστοσύνης. Είναι προφανές ότι κανείς δεν θα δεχόταν να τον ξαναεγχειρίσει ένας γιατρός που σε προηγούμενη εγχείρηση τον είχε σακατέψει. Η διάχυτη εντύπωση πως η πολιτική ελίτ δεν εξυπηρετεί το συμφέρον της κοινωνίας ενισχύεται από την άδικη κατανομή των βαρών και ωθεί την κάθε κοινωνική ομάδα να οχυρώνεται πίσω από τη δική της μισή αλήθεια, γεγονός που αναπαράγει το αδιέξοδο.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Το σπουδαιότερο απ’ όλα όμως ήταν ότι θα έφερνες στην πατρίδα μας την Αλλαγή.


Το σπουδαιότερο απ’ όλα όμως ήταν ότι θα έφερνες στην πατρίδα μας την Αλλαγή. Θα εξαφάνιζες τη διάκριση ανάμεσα σε προνομιούχους και μη προνομιούχος ‘Έλληνες και θα ερχόταν μέσα σε 100 μέρες η οικονομική άνθηση… Όταν οι πολιτική αντίπαλοι ρωτούσαν που θα βρείτε τα λεφτά εσύς τους αποστομώνατε. Με το λεφτά υπάρχουν… Αρκούν και μόνο τα δισεκατομμύρια από την φοροδιαφυγή που τώρα εσείς καλύπτετε ! Και τώρα κύριε Παπανδρέου ποια εικόνα παρουσιάζει η χώρα, ύστερα από δύο χρόνια πρωθυπουργίας σου; Οικονομικό χάος, ανεργία και μαρασμός. Το εισόδημα των εργαζομένων συνεχώς συρρικνώνεται. Οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. Η εφορία κυνηγάει αμείλικτα τους μικρομεσαίους. Οι λογαριασμοί του νοικοκυριού στα ύψη. Ο τουρισμός και η ναυτιλία μας αργοπεθαίνουν… Κοίταξε, λοιπόν , γύρω σου και προσπάθησε να δεις καθαρά. Άξιζε τέλος πάντων τον κόπο; Πρόγραμμα για τη χώρα δεν είχες. Οι οραματισμοί σου ήταν μόνο προσχήματα. Συγκεκριμένη πολιτική πυξίδα δεν είχες. Και η πορεία σου προς την εξουσία, όπως και τώρα με την εξουσία δεν ήταν και τίποτα καλώ… Τουλάχιστον για σήμερα και αυτό το ρεζιλίκι που επικρατεί στο Σύνταγμα μου θυμίζει τον Παπαδόπουλο και τον Πιττακό που έφεραν τα τανκς στην Ομόνοια και άρπαξαν με την βία την εξουσία, και σε σένα που είπες στον ‘Ελληνικό λαό να σε ψηφήσει για να δει καλύτερες μέρες και ύστερα του είπες να σφίξει το ζωνάρι του γιατί οι μέρες είναι κακές και ψυχρές. Δε βρίσκω, δηλαδή να διαφέρει κατά πολύ η βία από την ΑΠΑΤΗ… Για να μην πω ότι η σκέτη απάτη είναι από πολλές πλευρές χειρότερη…

Κ. Βενιζέλος αυτές τις 107 μέρες.


Ουδέποτε άλλοτε στο παρελθόν, απ’ όσο θυμάμαι, τσάρος της Οικονομίας από την εποχή του Γ. Αρσένη γνώρισε τόση πολεμική, αλλά και τόση φθορά, πολύπλευρη μάλιστα, όπως ο κ. Βενιζέλος αυτές τις 107 μέρες. Αυτές οι 107 μέρες φαίνονται πλέον ως δρόμος μακρύς και επίπονος, λες και πέρασαν χρόνια, ενώ πολιτικά και ιστορικά, η μία καταδικαστική κρίση, η πολύπλευρη πολεμική – αμφισβήτηση του Ε. Βενιζέλου να ακολουθεί η μία την άλλη. Το αξίωμα του τσάρου της Οικονομίας στην Ελλάδα είναι γενικά κακότυχο (παράδειγμα οι τόσοι προκάτοχοι επί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), με συνέπεια μετά τη θέση αυτή να ακολουθεί η πολιτική και υπουργική πτώση – μείωση. Από τους δεκάδες που πέρασαν στη θέση αυτή, μόνο δύο ξέφυγαν από τον κανόνα, οι Κ. Μητσοτάκης και Κ. Σημίτης, αλλά με πολλές δοκιμασίες και σκαμπανεβάσματα έως την αρχηγία του κόμματος και την πρωθυπουργία. Ιδιαιτέρως δε οι λεγόμενοι «συνεχιστές» του έργου των προκατόχων, δηλαδή οι νέοι τσάροι στη σκυταλοδρομία της πλατείας Συντάγματος, τερμάτισαν πολιτικά από τους τελευταίους.
Χρειάζεται, ασφαλώς, σοβαρή ανάλυση να αξιολογήσει κανείς τα έως τώρα πεπραγμένα του Ε. Βενιζέλου, που έχει συνείδηση πλέον ότι ρισκάρει από τη θέση αυτή το πολιτικό του μέλλον. Δεν το έκρυψε, άλλωστε, εξ αρχής. Πάντως, ο ίδιος, σύμφωνα με συνεργάτες του, θεωρεί ότι οι επόμενες 100 ημέρες, δηλαδή ο χρόνος ώς τις αρχές Ιανουαρίου, θα είναι ένα ευνοϊκότερο τρίμηνο για τον ίδιο προσωπικά, τους σχεδιασμούς και τα πεπραγμένα του.
Πάντως, οι επικριτές του κ. Βενιζέλου, που φαίνεται να είναι σε όλα τα επίπεδα του κυβερνητικού και πασοκικού χώρου, είναι έτοιμοι να του καταλογίσουν ολόκληρο κατάλογο όχι μόνο αποτυχιών, αλλά και προσωπικών του λαθών, πρωτόγνωρων ώς σήμερα για τον ίδιο, όπως η προχειρότητα και επιπολαιότητα στις πολιτικές που εκτοξεύει δημόσια, ως κεραυνούς. Να του καταλογίσουν ότι διέψευσε τις προσδοκίες για μια καλύτερη, πιο φιλολαϊκή και αποτελεσματική οικονομική πολιτική, μέσα στις συνθήκες τις οποίες παρέλαβε από τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου. Ο Ε. Βενιζέλος επικρίνεται ότι συνεχίζει και διευρύνει τον «βάρβαρο» μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Μοιάζουν να έχουν εξανεμιστεί σχεδόν θετικά του δεδομένα από το παρελθόν, όπως λ.χ. ότι δεν επιδόθηκε ποτέ σε εύκολες προεκλογικές υποσχέσεις, υπήρξε μάλλον καλός υπουργός και κατόρθωνε πάντα να συγκροτεί μια επιτυχημένη συνολική άποψη για τα πράγματα. Οι επόμενες 107 ημέρες, θα δείξουν.