Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

Ο νυν πρωθυπουργός αρπάξει την εξουσία για να σκίσει τα μνημόνια.

Μέσα στην περιδίνηση των γεγονότων και τις ουκ ολίγες επιπρόσθετες μεγάλες περιπέτειες που περνά η Ελλάδα στα χρόνια του Τσίπρα, πολλοί είναι εκείνοι που έχουν λησμονήσει μία ενδιαφέρουσα και σημαντική διάσταση του έργου «η αριστερά στην εξουσία».
 Λίγο καιρό πριν ο νυν πρωθυπουργός αρπάξει την εξουσία για να σκίσει τα μνημόνια, να αντιταχθεί στη «Μάνταμ Μέρκελ» και, μεταξύ άλλων, να καθαρίσει και το τηλεοπτικό τοπίο της ανομίας των διαπλεκόμενων βάζοντας στη θέση τους… ημετέρους «εκδότες» εργολάβους δημοσιών έργων και λοιπούς νεόκοπους λίαν αμφιλεγόμενους μεγάλους οικονομικούς παράγοντες για να προστατεύσει την… ποιοτική και ελεύθερη ενημέρωση την οποία έβγαλε στο σφυρί, μία άλλη νίκη του κόμματός του είχε αποτελέσει το προοίμιο της έλευσης του στα πράγματα. Ηταν η νίκη της Ρένας Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής, η οποία, ουσιαστικά, αντιπροσωπεύει σε μέγεθος περίπου τη μισή Ελλάδα. Νίκη η οποία θεωρήθηκε προάγγελος της συνέχειας.
Ανεξάρτητα το ποιες είναι οι απόψεις καθενός για το πώς τα πήγε έκτοτε η Δούρου σε αυτό το εξαιρετικά δυσχερές πόστο, αν μη τι άλλο σίγουρα πέτυχε να επικρατήσουν μία ηρεμία και μία αίσθηση ουσιώδους προσπάθειας αντιμετώπισης των πραγματικών ζητημάτων και όχι προχειρότητα, γενικευμένος ρεβανσισμός τύπου κεντρικής κυβέρνησης ή επέλαση ιδεολογικών εμμονών τύπου υπουργείου Παιδείας.
Όμως, όσο κι αν αυτά έχουν ενδιαφέρον, υπάρχει μία ακόμα αξιοπρόσεκτη παράμετρος: ότι η Δούρου, παρά την σημασία της τότε νίκης της, έκτοτε επικεντρώθηκε μόνον στη δουλειά της, στο αντικείμενό της: ούτε παράθυρα όλη την ώρα, ούτε συνεντεύξεις από το πρωί μέχρι το βράδυ, ούτε «παρεμβάσεις» επί παντός του επιστητού. Δεν μπήκε στον πειρασμό της καθημερινής κυβερνητικής λογικής «κάνουμε το μαύρο άσπρο», κάτι με το οποίο η κυβέρνηση νυχθημερόν ασχολείται προσπαθώντας να γεφυρώσει το βάραθρο ανάμεσα στα όσα είπε και στα όσα έκανε από την ώρα που κατέλαβε την εξουσία. Η Δούρου είχε την αξιοπρέπεια να μην επιχειρήσει να ενταχθεί σε αυτή την επιχείρηση προσβολής τόσο της νοημοσύνης του ελληνικού λαού, όσο και, ουσιαστικά, περιφρόνησης της πραγματικής κατάστασής του. Κι αυτό, είναι, χωρίς αμφιβολία, ιδιαιτέρως σπάνιο στα καθ’ ημάς.
Τώρα όμως, με την πολιτεία του Τσίπρα και της παρέας του στο Μέγαρο Μαξίμου, έχουν πια διαμορφωθεί τελεσίδικα δυσμενέστατες καταστάσεις τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την αριστερά που, πλέον, ουσιαστικά ατιμάζεται καθημερινά.
Μένει λοιπόν να δούμε αν και κατά πόσο, εν μέσω τέτοιων δραματικών πλέον συνθηκών, θα συνεχιστεί αυτή η σιωπή, σε μια κυβερνητική παράταξη που έρχεται σύντομα η ώρα να αναμετρηθεί πικρά με τον εαυτό της και τα έργα της…