Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Μας έχουν κάνει ασήμαντους ενώ αυτοί είναι οι σημαντικοί...

Ξέρουμε ότι κάτι πολύ σημαντικό μας έχει αφαιρεθεί αλλά δεν το προδιορίσαμε ακόμη με την λογική. Σύντομα όμως θα συμβεί κι αυτό. Δεν είμαστε άβουλα όντα για να αποφασίζουν οι κάθε λογής πολιτικοί για τις ζωές μας χωρίς να μας ρωτούν. Η οργή έχει συμπυκνωθεί τόσο πολύ από τις δεκαετίες αυτής της συμπεριφοράς πολιτικών απέναντί μας, ώστε τώρα ξεσπάει βίαια. Μας έχουν κάνει ασήμαντους ενώ αυτοί είναι οι σημαντικοί, αυτό λέμε! Και είναι απόλυτα φυσικό να ξεσπά με λύσσα ο εδώ και δεκαετίες δούλος, ο ασήμαντος, ο άνευ δικαιώματος συμμετοχής και αυτοπροσδιορισμού ενάντια στον μοστραρισμένο αφέντη! Ιδιάιτερα όταν βλέπει ότι ο αφέντης συνεχίζει ακόμα αυτό ανάλγητο σκεπτικό ότι ο δούλος πρέπει να κάτσει στ' αυγά του. Αν δεν το καταλάβετε αυτό, τότε αυτά που βλέπετε τώρα δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα έρχονται. Σκεφτείτε τι θα γίνει όταν αυτή η εξοργισμένη υποδουλωμένη μάζα ξεπεράσει τον φόβο να επιτεθεί κατευθείαν τα λεγόμενα κοινοβούλια, τα οποία οι αφέντες έχουν μετατρέψει σε παλάτια, σε κέντρα λήψεως αποφάσεων ανεξαρτήτως βούλησης των κοινωνιών. Αλλά έτσι είναι. Η Βαστίλη δεν έπεσε από μόνη της. Ισοπεδώθηκε από την αγανακτισμένη κοινωνία αυτών που οι άρχοντες κρατούσαν σαν ζώα! Σχεδόν πάντα ο αφέντης νομίζει ότι η αφεντιά του είναι κάτι το απολύτως φυσικό και ανεγγιχτο, μέχρι που ο δούλος τον σκοτώνει. Περιττό γίνεται τότε να μιλάμε για δίκαια και άδικα. Συνέλθετε και δείτε την πραγματικότητα πριν η πραγματικότητα σας κάνει αμυδρό παρελθόν!

Κάποιος κάτι πρέπει να μας πει...

Τι έγινε και δεν πήγαμε καλά και είμαστε πάλι μπροστά στο ίδιο δίλημμα; Φταίει κανείς; Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες; Ηταν κακή η συνταγή; Δεν την εφαρμόσαμε σωστά; Και τα δύο; Κάποιος κάτι πρέπει να μας πει... Το λέω αυτό γιατί το «αντεπιχείρημα» δεν είναι μόνο η κοινωνική σκληρότητα των μέτρων ή η λογική του «ξεπουλήματος» (γιατί η αποκρατικοποίηση είναι άλλο πράγμα), αλλά κυρίως η βάσιμη αμφιβολία των πολιτών αν όλα αυτά μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση ή θα μας «χώσουν μέσα» πιο βαθιά! Δηλαδή αν πρόκειται για «ξεζούμισμα» χωρίς αποτέλεσμα για τη χώρα ή όχι.
Οι αμφιβολίες δεν είναι αβάσιμες. Ο «πρώτος χρόνος» του μνημονίου δεν πήγε καλά. Η ύφεση μας «έπνιξε». Το χρέος εκτινάχθηκε. Τα spreads έσπασαν όλα τα ρεκόρ και οι στόχοι για έξοδα και έσοδα είχαν όχι και τόσο μικρές αποκλίσεις κλπ. Μας έμειναν η... ανεργία και η... κατήφεια. Και τα «νέα μέτρα» δεν είναι άλλης λογικής, απλά προστέθηκαν και οι αποκρατικοποιήσεις. Από την άλλη μεριά πολλοί έγκυροι αναλυτές (όχι παπαγαλάκια), σοβαροί οικονομικοί οίκοι αλλά και «προκαθήμενοι» της ΕΕ και του Eurogroup βλέπουν και δηλώνουν (δημόσια ή εμπιστευτικά) ότι το «πράγμα» δεν βγαίνει χωρίς «άλλου τύπου» παρεμβάσεις. Φοβούμαι ότι έχουν δίκιο. Το «πρόγραμμα» δύσκολα βγαίνει, αν βγαίνει... Εχουμε δυστυχώς μπλέξει άσχημα!