Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Εχοντας πάει στο ΔΝΤ, το ΠΑΣΟΚ θυμίζει κάποιον που έκανε εγχείρηση αλλαγής φύλου και μετά ψάχνεται και δεν βρίσκει τίποτα.

Εχοντας πάει στο ΔΝΤ, το ΠΑΣΟΚ θυμίζει κάποιον που έκανε εγχείρηση αλλαγής φύλου και μετά ψάχνεται και δεν βρίσκει τίποτα.

ΕΚΕΙ αρχίζει το θέατρο παραλόγου που λέγεται κυβέρνηση Παπαδήμου. Για το ΠΑΣΟΚ είπαμε. Οι βουλευτές του έβγαλαν το άχτι δύο ετών, κάνοντας αντιπολίτευση στο πολυνομοσχέδιο. Οι άλλοι δύο όμως, ΝΔ και ΛΑΟΣ, τι ακριβώς πιστεύουν και πρεσβεύουν; Οτι το PSI βγαίνει χωρίς την κοινωνική λαιμητόμο που λέγεται νέα δανειακή σύμβαση; Μα από αυτήν θα βρεθούν τα χρήματα τον Μάρτιο, τόσο για το «μετρητό» στις ανταλλαγές ομολόγων όσο και για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Το μοντέλο «PSI και εκλογές ατάκα κι επιτόπου» είναι ανεδαφικό. Οπως το ΠΑΣΟΚ χάθηκε στη μαύρα τρύπα του ΔΝΤ έτσι και τα άλλα δύο κόμματα έμπλεξαν σε περιπέτεια στηρίζοντας την κυβέρνηση Παπαδήμου. Το πληρώνει πρώτος ο Γιώργος Καρατζαφέρης που έκανε και το σχετικό σόου έξω από το Προεδρικό ζητώντας Λουκά, όταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν τον πολυήθελαν επί της ουσίας.

ΤΟ 2009 μετατρέψαμε το ξεχείλωμα του ελλείμματος σε κρίση δανεισμού και τελικά χρέους. Το 2012 δεν καταλαβαίνουμε ότι η επίλυση του προβλήματος του χρέους - μέσω PSI - δεν κάνει τίποτε για την τρύπα του ελλείμματος. Το κούρεμα των ομολόγων δεν σημαίνει ότι η ελληνική κοινωνία δεν θα ματώσει.

ΑΥΤΟΣ που τα ήξερε όλα αυτά είναι αυτός που θα εκπροσωπήσει τη χώρα στη σημερινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Δηλαδή ο Λουκάς Παπαδήμος. Θιασώτης της μαιευτικής μεθόδου - και υπομονετικά στρογγυλός - ο Παπαδήμος οδηγεί σιγά σιγά το πολιτικό σύστημα προς τη δημοσιονομική αλήθεια.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: έχει σφηνάκια κώνειο για όλους.

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Στο ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη εγκαταλείψει το σκάφος...

Η ιδεολογική και πολιτική αφυδάτωση σε συνδυασμό με τις κυβερνητικές, μνημονιακές πολιτικές οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στις σημερινές χειρότερες καταγραφές της εκλογικής του δύναμης. Το πολιτικό προσωπικό και οι φιλόδοξοι υποψήφιοι αρχηγοί αναμένουν τις εσωτερικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες όμως βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις κοινωνικές διεργασίες.


Το ένα εκατομμύριο άνεργοι και οι πρωτοφανείς πολιτικές λιτότητας στον κόσμο της εργασίας και της σύνταξης έχουν δημιουργήσει αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και την παραδοσιακή του εκλογική βάση. Τριάμισι εκατομμύρια εργαζόμενοι ζουν μέσα στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, γεμάτοι από οργή και χωρίς ελπίδα για το μέλλον.

Το πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ αμήχανα παρακολουθεί τις εξελίξεις. Περιμένει το «μάννα εξ ουρανού». Αυτή τη φορά όμως δεν θα 'ρθει. Τα μανιφέστα και τα συμβόλαια του ΠΑΣΟΚ με τoν λαό τελείωσαν. Βέβαια, οι περαστικοί, οι πολιτικοί τουρίστες στο ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη εγκαταλείψει το σκάφος.

Το ΠΑΣΟΚ δεν ξαναζωντανεύει με μανιφέστα και ηθικές, πατριωτικές κορόνες. Πρέπει να ανοίξει μια νέα σελίδα για να ξανακτίσει μαζί με την παραδοσιακή του βάση και τα ανήσυχα πολιτικά και κοινωνικά κινήματα τη δημοκρατική παράταξη. Να ξανακτίσουμε με συγκεκριμένες πολιτικές και μέτρα τη μικρομεσαία τάξη στη χώρα μας. Τα εγκαταλειμμένα χωράφια και οι δημόσιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις να χορηγηθούν σε ανέργους και ακτήμονες. Για τη νέα γενιά να παρθούν άμεσα μέτρα για την κοινωνική και οικονομική ένταξή τους. Να κτίσουμε και πάλι γέφυρες με τους κοινωνικούς φορείς. Τα συνδικάτα και τις επαγγελματικές ενώσεις. Να παλέψουμε και να αντιμετωπίσουμε ως υπ' αριθμόν ένα εθνικό στόχο την καταπολέμηση της ανεργίας. Να δώσουμε δουλειά στο 1 εκατομμύριο ανέργους.

Ας γίνει κατανοητό σε όλους: Δεν υπάρχουν σωτήρες - δωρητές. Υπάρχουν μόνον δανειστές ...

Η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Το θετικό είναι ότι στη φαρέτρα του ο πρωθυπουργός έχει τη στήριξη των τριών αρχηγών. «Βρισκόμαστε σε απόλυτη σύγκλιση για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων και τις θέσεις που θα υποστηρίξουμε. Η ενότητα των πολιτικών δυνάμεων και η δέσμευσή τους να στηρίξουν τις αναγκαίες αλλαγές αποτελούν ουσιαστικό παράγοντα αξιοπιστίας, ενισχύουν την αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής και μας επιτρέπουν να διαπραγματευθούμε με καλύτερους όρους», υπογράμμισε ο κ. Λ. Παπαδήμος, στέλνοντας σαφέστατο μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση.

Παρά τις δεσμεύσεις, το ερώτημα όμως παραμένει. Οι αρχηγοί δεσμεύτηκαν, για ακόμη μια φορά. Πόσο όμως ικανό είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα στην πράξη να στηρίξει απερίφραστα την κυβέρνηση στη σκληρή μάχη που δίνει;..

Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να ειδωθεί και η γερμανική εισήγηση για τοποθέτηση «Επιτρόπου - τοποτηρητή». Πρόταση απαράδεκτη ασφαλώς. Εξίσου απαράδεκτο ωστόσο είναι το «εθνικό μας κρυφτούλι» με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που δεσμευθήκαμε έναντι της τρόικας και ουδέποτε εφαρμόσαμε. Και είμαστε υπόλογοι όχι μόνο έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης αλλά, πρωτίστως, έναντι του ίδιου του μέλλοντος της χώρας και της νέας γενιάς. Ενός μέλλοντος, που καταστρέφουμε στο όνομα μιας εφήμερης ευημερίας. Οσο δε αφορά το λεγόμενο Μνημόνιο, ας πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου έως την πρόσφατη ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο, ισχυρές ομάδες των πολιτικών σχηματισμών που στηρίζουν την κυβέρνηση είτε υπονόμευαν τη συμφωνία κωλυσιεργώντας είτε ευθέως αμφισβητούσαν κρίσιμους όρους της.

Ας γίνει κατανοητό σε όλους: Δεν υπάρχουν σωτήρες - δωρητές. Υπάρχουν μόνον δανειστές που θέλουν να διασφαλίσουν τα κεφάλαιά τους...

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Τέλος, είναι σωστή η συνταγή που επιβάλλουν για να μας οδηγήσει στη σωτηρία;

Το επιχείρημα αυτό πλασάρεται από κόμματα, «αντιμνημονιακούς» κύκλους, τυχοδιώκτες και κερδοσκόπους και δυστυχώς βρίσκει απήχηση στην κοινή γνώμη. Ο ένας λόγος είναι ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού δοκιμάζεται σήμερα και γι’ αυτό παρασύρεται από εκείνους που διαβεβαιώνουν ότι η ζωή μας θα αλλάξει αν κηρύξουμε πτώχευση, δεν πληρώσουμε τους δανειστές μας και φύγουμε από την Ευρωζώνη. Ο άλλος λόγος είναι πως ο Ελληνας νομίζει ότι το μοντέλο ζωής που η χώρα συντηρούσε με δανεικά και κατανάλωση είναι δυνατό να διασωθεί, φεύγοντας από την Ευρωζώνη. Ο τρίτος λόγος είναι ότι ο μύθος περί μιας ισχυρής Ελλάδας με άφθονα πλούτη, αν ξέφευγε από την κηδεμονία των ξένων, παραμένει ισχυρός και σήμερα.
Ε, λοιπόν, η ιστορία της Ελλάδας δεν επιβεβαιώνει τον μύθο, το μοντέλο άνετης σχετικά διαβίωσης με δανεικά στο οποίο είχαμε συνηθίσει δεν είναι διατηρήσιμο με κανένα τρόπο και η ζωή των πολιτών θα πέσει πολλά επίπεδα αν βγούμε από την Ευρωζώνη, ενώ αντίθετα το νέφος της εσωτερικής και εξωτερικής ανασφάλειας που θα σκεπάσει τη χώρα στο σύνολό της θα είναι εξαιρετικά βαρύ. Υπάρχει όμως ακόμη ένα βασικό επιχείρημα που συνηγορεί υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση: η έξωθεν πίεση για βελτίωση της κρατικής μηχανής, για εκσυγχρονισμό των θεσμών, για προστασία του περιβάλλοντος και γενικά για τη σύγκλιση των δομών με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Ένας δεν θα βρεθεί να κτυπήσει το χέρι του πάνω στο τραπέζι! Ύστερα σου λένε πολιτικοί…

Μέσα στη φτώχια του ο λαός ξέρεται τι λέει;
Πράσινα άλογα , Εκτελεστικά γραφεία και ότι έπαθε η φοράδα στα αλώνια!!! Τα πράγματα είναι δύσκολα κύριοι της πολιτικής. Τίποτα δεν μπορείτε να αλλάξετε. Διότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι .Διότι τα εκφυλιστικά συμπτώματα είστε εσείς. Εσείς οι αποτυχημένοι και οι ανίκανη να κυβερνήσετε… Και αυτό πλέον δεν καλύπτεται με τίποτα. Θα μείνετε στην Ίστορία ως πιο αποτυχημένοι και ως πιο ανίκανη πολιτικοί που γνώρισε αυτή η χώρα. Και το ονομά σας θα έχει την τύχη που την έχει επιφυλάξει η πολιτική μας μοίρα. Θα γίνετε οριστικά συνώνυμο τους… << Παπατζήδες >>
Δεν πιάνει πλέον το εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς…

Δεν γίνεται να μην ξυπνήσουμε από τον λήθαργο που μας είχαν ρίξει χρόνια τώρα...

Οι εκλογές, είτε νωρίς είτε αργά, αναλόγως το πώς θα τα πάει η κυβέρνηση Παπαδήμου στην επιβολή και εφαρμογή των μέτρων, θα γίνουν. Δεν αρκεί όμως η τιμωρία των κομμάτων που ευθύνονται για την κρίση. Χρειάζεται το ξεπέρασμά τους και η ριζική αλλαγή του πολιτειακού συστήματος. Χρειάζεται με άλλα λόγια να συνειδητοποιήσει και ο λαός τις δικές του ευθύνες. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχει τις ίδιες μ' αυτούς που τα φάγανε όλα και μας λένε πως ήμασταν συνδαιτυμόνες τους, δηλαδή σύντροφοί τους... Η τραγική κατάσταση ενός μέρους των βουλευτών και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ φάνηκε στη Βουλή, όπου η «αντίστασή» τους στο πολυνομοσχέδιο τους γελοιοποίησε. Ενώ συμφωνούν διαφωνώντας και οι ίδιοι, υπονομεύουν την τρικομματική κυβέρνηση με την οποία είναι χρεωμένοι. Είπαν «όχι» λειτουργώντας συντεχνιακά, οι ίδιοι όμως ψήφισαν το Μνημόνιο λουφάζοντας και σκύβοντας το κεφάλι τους και, το χειρότερο και το γελοιοδέστερο, φτάνουν στην κατάντια του κ. Χρυσοχοΐδη να δηλώνουν πως δεν ήξεραν, δεν διάβασαν το Μνημόνιο...

Οι βουλευτές αυτοί γνωρίζουν στην πλειονότητά τους ότι δεν θα εκλεγούν και δεν θα ξαναδούν τα έδρανα της Βουλής, κι όμως την ντροπιάζουν, καθότι δεν βουλεύονται ελεύθερα και έχουν μαυρίσει τη συνείδησή τους. Το πολιτικό παραμύθι τελειώνει. Χρησιμοποιήθηκε χρόνια τώρα για να τους πιστέψουμε και να υποταχθούμε στα κελεύσματά τους, για να κοιμηθούμε κάνοντας όνειρα πως μας έσωσαν και δεν χρεοκοπήσαμε και δεν ξαναπέσαμε στην τρισκατάρατη δραχμή. Ερχεται η άνοιξη και δεν γίνεται να μην ξυπνήσουμε από τον λήθαργο που μας είχαν ρίξει χρόνια τώρα. Το λέει το σύνθημα. «Εχθές ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά. Τώρα είναι η ώρα».

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Ξέρουμε όλοι ότι οι μέρες που έρχονται είναι δύσκολες ...

Ξέρουμε όλοι ότι οι μέρες που έρχονται είναι δύσκολες και ότι με την αναδιάρθρωση του χρέους από τη μία και τη νέα δανειακή σύμβαση από την άλλη θα ξεκινήσει μια νέα προσπάθεια για να βγούμε από την κρίση. Αλλά το ζητούμενο δεν είναι μόνο αν εμείς οι Ελληνες θα κάνουμε αυτό που πρέπει, είναι αν θα το κάνουν και οι άλλοι. Και για την ακρίβεια, αν οι κανόνες του παιχνιδιού που διαμορφώνουν είναι τέτοιοι που μας αφήνουν περιθώρια να κερδίσουμε την παρτίδα.

Μοιάζουμε εδώ και δύο χρόνια με τον γυμνό που πασχίζει να σκεπαστεί μ' ένα σεντόνι που συνεχώς μικραίνει. Αλλά για να ξεπεραστεί το πρόβλημα, η μόνη λύση είναι να μεγαλώσει το σεντόνι. Και μέχρι τώρα, μόνο θεωρητικές είναι οι απαντήσεις που επιχειρείται να δοθούν στο πρόβλημα αυτό. Ακόμα και τα όσα ακούγονται ως απαιτήσεις των δανειστών μας για τη νέα δανειακή σύμβαση, είναι βέβαιο ότι θα μικρύνουν ακόμη περισσότερο το σεντόνι. Κι αυτό ούτε λύση είναι, ούτε έχει καμιά σχέση με όσα δημοσίως έχουν ομολογήσει πια όλοι τους.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Στην πολιτική η οποιαδήποτε αποτυχία ξεπερνιέται. ‘Η γελοιοποίηση όμως σκοτώνει…


Δεν μπορεί, μας δουλεύει ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο οποί¬ος θεωρεί ότι μέσα από παραδοξότητες και αερολογίες, καταγγελίες του αέρα και παιδιαριώδη αυτοκριτική θα συ¬γκινήσει τους πολίτες να ασχοληθούν μαζί του. Προχτές θυμήθηκε ότι δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο, γιατί αφε¬νός πίστευε τον Παπανδρέου και τώρα πήρε το μάθημά του, ότι δεν πρέπει τα κόμματα να είναι αρχηγοκεντρικά, αλλά συλλογικά, και αφετέρου γιατί είχε άλλες ασχολίες στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Και όλες αυτές οι αρλούμπες που μας έλεγε τόσο καιρό για να δικαιολογή¬σει τις προβλέψεις και τις δεσμεύσεις του μνημονίου τι ήταν; Σε ποιους νομίζουν ότι απευθύνονται αλήθεια και αντέχουν να λένε με τόση φυσικότητα τόσο εγκληματικά επιπόλαια πράγματα; Γιατί είναι άλλο ότι πιέστηκα για να ψηφίσω, είναι άλλο ότι εκ των υστέρων αναγνωρίζω ότι έκανα λάθος και πίστεψα στην αποτελεσματικότητα του μνημονίου και είναι άλλο δεν ήξερα τι υπερασπιζόμουν με τόσο πάθος επί δύο χρόνια. Τι τους ακούτε ρεεε..

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Χωρίς Δικαιοσύνη η ζωή δεν θα ήταν δυνατή. Αλλά κι αν ακόμα θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς Δικαιοσύνη, η ζωή μας δεν θα είχε καμιά αξία…

Και όμως: Το Πολιτικό Σύστημα (και ειδικά το ΠΑΣΟΚ, έδειξε πόσο τιμά το δικό του Σύνταγμα και τους δικούς του Νόμους – δηλαδή έδειξε πόσο σέβεται τη συνταγματική, την κοινοβουλευτική και την έννομη τάξη – λες και υπάρχουν πολίτες σε αυτή τη χώρα που βρίσκονται πέρα και πάνω από το Σύνταγμα, τους νόμους και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες...
Ο ένας υπουργός (του ΠΑΣΟΚ) απειλούσε δημοσίως ότι αν τολμήσουν να προσβάλλουν τον πρόεδρο του Κινήματος θα γίνει... «μακελειό»... Ο άλλος υπουργός (του ΠΑΣΟΚ), δήλωνε ότι θα καταφύγει στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, για διαδικασίες εναντίον του εισαγγελικού λειτουργού και αρκετοί ακόμη υπουργοί (του ΠΑΣΟΚ), έκαναν από ανοίκειες μέχρι απρεπείς δηλώσεις.
Φυσικά, το θέμα της διόγκωσης του ελλείμματος του 2009, είναι παρεπιμπτόντως δικαστικό. Πρωτίστως και κυρίως, είναι ύψιστο πολιτικό θέμα, το οποίο ζητεί πολιτικές απαντήσεις. Και οι πολιτικές απαντήσεις, στα δημοκρατικά πολιτεύματα, δίνονται με διεξοδικές συητήσεις στα Νομοθετικά Σώματα.
Ετσι, αν πράγματι οι υπουργοί και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρονται για την αλήθεια, όφειλαν οι ίδιοι να επιδιώξουν μια διεξοδική συζήτηση στη Βουλή, προκειμένου να διερευνηθεί πώς έφτασε η χώρα μας στο ΔΝΤ και στο Μνημόνιο. Και η διεύρυνση αυτή δεν είναι, βεβαίως, προς όνειδος, αλλά αποτελεί για όλους πατριωτικό καθήκον.
Διότι, η πρώτη πατριωτική αρετή είναι η αγάπη προς την αλήθεια – από την εποχή του Σολωμού, βεβαίως!
Ας αφήσουν, λοιπόν, τις κραυγές και ας βοηθήσουν να αναζητηθεί η αλήθεια. Γιατί χωρίς την αλήθεια, το ΠΑΣΟΚ θα καταντήσει γκρουπούσκουλο...

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πώς τελικά θα διαμορφωθεί.

Εχει καταλήξει να αποτελεί μόνιμη εκτίμηση τον τελευταίο καιρό η άποψη ότι το αμέσως προσεχές διάστημα θα είναι ενδεχομένως καθοριστικό για την πορεία και το μέλλον του τόπου. Και είναι αναπόφευκτο να συμβαίνει, μια και βιώνουμε, όπως όλη η Ευρώπη, μια ρευστή όσο και εκρηκτική πραγματικότητα που κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πώς τελικά θα διαμορφωθεί.

Με βάση τις χθεσινές εξελίξεις, το κρίσιμο πλέον χρονικό διάστημα έχει ως καταληκτική ημερομηνία τη 13η Φεβρουαρίου. Τότε θα κατατεθεί η τελική πρόταση για την οριστικοποίηση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους και τότε θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί και η διαπραγμάτευση για τη δανειακή σύμβαση.

Αν και σε ποιο βαθμό θα τηρηθούν τελικά τα χρονικά αυτά όρια, είναι κάτι που η πράξη μόνο θα το καταδείξει. Εκείνο που εύκολα συνάγεται είναι ότι το βάρος της διαπραγμάτευσης για το PSI θα το επωμισθούν άτυπα αλλά ουσιαστικά οι Γερμανοί, και εκεί που θα κληθούμε να έχουμε ενεργότερο ρόλο είναι στη διαπραγμάτευση για το περιεχόμενο της δανειακής σύμβασης και των δεσμεύσεων που θα αναλάβουμε.

Και το «αναλάβουμε» δεν είναι ούτε θεωρητικό ούτε γενικό και αόριστο. Δεν θα αφορά μόνο την κυβέρνηση ή ένα κόμμα ή μια συγκεκριμένη ηγεσία. Θα αφορά και τους τρεις κυβερνητικούς εταίρους και θα τους δεσμεύει ως προς την πολιτική που θα ακολουθήσουν και μετά τις εκλογές.

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Μιχελάκη μόνο λόγια και αρλούμπες είστε εκεί στη Ν Δ ο κόσμος περιμένει κάτι από εσάς…

Δεν ξέρουμε αν τα κίνητρά του είναι ψηφοθηρικά ενόψει των εσωκομματικών διαδικασιών στο ΠΑΣΟΚ. Σίγουρα, όμως, τέτοιες απειλές, σε μια στιγμή που ο λαός υποφέρει εξαιτίας της πολιτικής τους, ξεπερνούν τα όρια της ανευθυνότητας. Είναι εκβιαστικές, και επικίνδυνες», πρόσθεσε ο κ. Μιχελάκης.

Η δήλωση του κ. Λοβέρδου -στον τηλεοπτικό σταθμό Mega- έγινε με αφορμή το ζήτημα που έχει ανακύψει με την αναπροσαρμογή του ελλείμματος του 2009 από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, μετά το πόρισμα του οικονομικού εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη για διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών του Γιώργου Παπανδρέου και του Γιώργου Παπακωνσταντίνου.

Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος θέλησε να στείλει μήνυμα ότι δεν μπορεί να επιχειρείται η δίωξη του τέως πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου για το θέμα του ελλείμματος, καθώς υπήρξε συμφωνία με την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία Eurostat.

«Όποιος επιχειρήσει να πειράξει τον κ. Παπανδρέου, θα μετατρέψει τη χώρα σε μία χώρα στην υπάρχει μακελειό. Όποιος επιχειρήσει πολιτικά να τον προσβάλει με διάφορα θέματα που αφορούν την πολιτική του, τις επιλογές του, τα ποινικά, η χώρα θα αλλάξει πορεία: Από εκεί που πηγαίνει προς το να μην γονατίσει, θα γίνει μακελειό», είπε ο κ. Λοβέρδος.

«Όφειλε ο εισαγγελικός λειτουργός, όταν υπάρχει μία καταγγελία ενός πολίτη και ακούγεται το όνομα κάποιου που είναι υπουργός, να σταματά επί τόπου, γιατί απαγορεύεται να κάνει αξιολόγηση, γιατί αλλιώς παραβιάζει το Σύνταγμα και τις κείμενες νομοθεσίες, και να αποστείλει το φάκελο στη Βουλή η οποία και θα κρίνει», πρόσθεσε ο κ. Λοβέρδος.

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Οι πολιτικοί μας σφυρίζουν αδιάφορα...

Πίσω από τους χιλιάδες ανέργους, που είναι το πρώτο τραγικό αποτέλεσμα της κρίσης, υπάρχει ένα ακόμη πιο ευρύ πρόβλημα το οποίο δεν έχει αναδειχθεί. Το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες η μέση ελληνική οικογένεια αναγκάζεται να ζει από τα έτοιμα. Μισθωτοί και συνταξιούχοι, προσπαθώντας να περιορίσουν με κάθε τρόπο τα έξοδα από «άχρηστες» δαπάνες (στις οποίες ήδη εντάσσουν ρούχα, παπούτσια κ.λπ.), βλέπουν με τρόμο ότι τα μειωμένα έσοδά τους δεν επαρκούν για να καλύψουν ακόμη και ανελαστικά έξοδα. Πολύ περισσότερο όταν σε αυτά διαρκώς προστίθενται νέοι φόροι, με συνέπεια να καταφεύγουν στις όποιες καταθέσεις υπήρχαν για ώρα ανάγκης. Είναι πραγματικά παράδοξο ότι για τη διάσταση αυτή, που μας έχει κάνει όλους να χάσουμε τον ύπνο μας, οι πολιτικοί μας σφυρίζουν αδιάφορα. Ουδείς μας λέει τι θα γίνει όταν από τους φόρους τελειώσουν και τα έτοιμα της μέσης ελληνικής οικογένειας που είναι ο κορμός της οικονομίας Αν δεν αλλάξει άρδην η φοροεισπρακτική πολιτική, δεν μειωθούν αμέσως οι κρατικές δαπάνες και δεν δοθεί χρόνος στην οικονομία να αναπροσαρμοσθεί στις νέες συνθήκες, κανένα PSI και κανένα δάνειο δεν θα αποτρέψει τα χειρότερα…

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Τα λάθη φέρνουν πάθη, αλλά γίνονται και κλειδιά που ανοίγουν πόρτες, όταν δεν τα κουκουλώνουμε.

Σήμερα δεν περιμένουμε να μας σώσει κανένας. Τα μέτρα που παίρνονται από τους «σοφούς» ρομποκόπους της εξουσίας από την Ενωμένη Ευρώπη και πέραν του Ατλαντικού, όχι μόνο έχουν αποτύχει κατ' ομολογίαν τους, αλλά κουκουλώνουν το πρόβλημα. Αυτή η κρίση δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, αφορά όλο τον κόσμο. Μπορούμε πράγματι να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία, όχι για να εκτονωθούν ο θυμός και η οργή κατά της αδικίας που μέχρι τώρα το κρατικοκαπιταλιστικό καταναλωτικό σύστημα το επιτυγχάνει διά της αφομοιώσεως και της ανακυκλώσεως, αλλά με τη δημιουργία νέων μορφών και εναλλακτικών αντίστασης.

Μπορεί να ζωντανέψει η επαρχία. Ο αγροτικός πληθυσμός να πάρει απάνω του και να ξεφυτρώσουν νέες μορφές ενέργειας που κρύβονται ή έχουν θαφτεί μέσα μας. Θα βοηθηθεί από τον πολιτισμό της πολιτικής που θα ανακαλύψουμε. Τις εκλογές τις θέλουν για να πάρουν την εξουσία οι συντηρητικές δυνάμεις που μας κυβερνάνε ήδη. Τις θέλει και η Αριστερά για να αλλάξουν οι συσχετισμοί των κομμάτων. Η πλειονότητα και η πλειοψηφία δεν νοιάζεται και πολύ. Δεν περιμένει και πολλά, για αυτό και θα αναγκαστεί να δείξει το υπό διαμόρφωση πολιτικό της πρόσωπο. Θα μάθει να αναπνέει από το παρελθόν και να εκπνέει στο μέλλον. Τα λάθη φέρνουν πάθη, αλλά γίνονται και κλειδιά που ανοίγουν πόρτες, όταν δεν τα κουκουλώνουμε. Ξεκλειδώνουν και εμάς τους ίδιους όταν θέλουμε να διορθωθούμε...

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Στη χώρα μας τούτο τον καιρό το κενό ικανής και εμπνευσμένης ηγεσίας είναι τεράστιο...

. Η χώρα δεν έχει πλέον όραμα και βαδίζει χωρίς πυξίδα. Τις συνέπειες τις ζούμε σήμερα και έχουν πάρει τη διάσταση τραγωδίας.
Η έλλειψη οράματος είναι η ουσιαστική γενεσιουργός αιτία των προβλημάτων. Και δεν πρόκειται η χώρα να βρεθεί στο ξέφωτο, να ατενίσει με αισιοδοξία το μέλλον, όσο η πολιτική ηγεσία δεν εμπνέει όραμα. Στη χώρα μας τούτο τον καιρό το κενό ικανής και εμπνευσμένης ηγεσίας είναι τεράστιο.
.
Το χειρότερο είναι πως δεν εφαρμόζεται ούτε καν η οικονομική επιστήμη για την αντιμετώπιση της κρίσης αλλά οι εμμονές της τρόικας. Δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο που να αφορά στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, που θα εφαρμοστεί στο σύνολο της οικονομίας. Αντ' αυτού, βλέπουμε αποσπασματικά μέτρα που λαμβάνονται όταν έρχεται η τρόικα για να εγκρίνει μία δόση του δανείου.
Το αποτέλεσμα είναι η τραγωδία που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός. Η νέμεση δεν πρόκειται να λάβει σάρκα και οστά, όσο η τρόικα συνεχίζει να αγνοεί την ελληνική πραγματικότητα, όσο δεν αντιλαμβάνεται ότι οι μεγάλες αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις θα αποτύχουν, αν δεν έχουν τη στήριξη των πολιτών.
Και δεν πρόκειται να την έχουν, όσο δεν φαίνεται ελπίδα στον ορίζοντα και όσο οι πολίτες κρίνουν αντιλαϊκά και άδικα τα μέτρα που εφαρμόζονται, όσο φορτώνονται τα βάρη στους ίδιους

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Είναι απίστευτο το θράσος τους. Μας θεωρούν εντελώς ηλίθιους.

Είναι απίστευτο το θράσος τους. Μας θεωρούν εντελώς ηλίθιους. Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τα εκατομμύρια των Ελλήνων εργαζομένων να αποδεχτούν να θυσιαστούν για χάρη των τραπεζών, γιατί διαφορετικά «θα μας διώξουν από το ευρώ»!

Άμεση εκδίωξη
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Αν η κυβέρνηση Παπαδήμου αποπειραθεί να περάσει με νόμο οποιοδήποτε από τα προαναφερθέντα μέτρα, πρέπει να ανατραπεί αμέσως, χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση! Δεν πρέπει να παραμείνει ούτε λεπτό παραπάνω στην εξουσία, υπό οποιοδήποτε πρόσχημα.

Να οδηγηθεί ταχύτατα η χώρα σε βουλευτικές εκλογές. Εκεί οι πολίτες θα αναλάβουν τις ευθύνες τους, έχοντας πλέον πλήρη επίγνωση της κρίσης και επιλέγοντας ποιο κόμμα θα ψηφίσουν βάσει των θέσεών τους για την αντιμετώπιση της κρίσης και την έξοδο από αυτή. Με τη σειρά της θα αναλάβει τις δικές της ευθύνες η νέα κυβέρνηση, η οποία θα μπορεί τουλάχιστον να ισχυριστεί ότι για τη γραμμή που θα ακολουθήσει θα έχει πρόσφατη τη λαϊκή εντολή.

Οι ανοησίες και οι γελοιότητες που ακούμε και διαβάζουμε, γιατί δήθεν δεν πρέπει να γίνουν τώρα εκλογές, δεν εκφράζουν τίποτα περισσότερο από την αγωνία των πολιτικών απατεώνων του ΠΑΣΟΚ και του μηχανισμού τους, που βλέπουν το διεφθαρμένο σύστημά τους να απειλείται με σάρωμα, όπως και της ηγεσίας του ΛΑΟΣ, η οποία διαπιστώνει ότι το όνειρο συμμετοχής στην κυβέρνηση υλοποιήθηκε μεν, αλλά το πολιτικό τίμημά του είναι βαρύτατο, όπως δείχνει η δημοσκοπική πτώση του κόμματος αυτού.


Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://apneagr.blogspot.com/2012/01/blog-post_9586.html#ixzz1jwGAidDf

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Η ελληνική κοινωνία έχει ταλαιπωρηθεί απίστευτα την τελευταία διετία.

Κι εδώ πλέον αρχίζουμε να βαδίζουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Ολοι αντιληφθήκαμε την ανάγκη θυσιών προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια έκτακτη κατάσταση. Ολοι καταλάβαμε ότι η Ελλάδα χρειάζεται προσπάθεια για να παραμείνει στο ευρωπαϊκό νόμισμα και να διασφαλίσει την εθνική πορεία της στον 21ο αιώνα.

Αλλά κανείς δεν συμφώνησε να στείλουμε τη χώρα στο Αναμορφωτήριο, ούτε να διαλύσουμε τις βασικές συντεταγμένες της κοινωνίας μας.

Αν κάποιοι το επιθυμούν, καμία αντίρρηση. Να το πουν, να το υποστηρίξουν και να ζητήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού για να το επιβάλουν.

Στη δημοκρατία, δεν γνωρίζω άλλη διαδικασία μεταρρυθμίσεων και κοινωνικών αλλαγών. Διότι στη δημοκρατία, με κουκούλα κυκλοφορούν οι τρομοκράτες και οι τραμπούκοι, όχι οι μεταρρυθμιστές.

Ακόμη περισσότερο που τέτοιες δραματικές αλλαγές χρειάζονται άμεση και ευθεία δημοκρατική νομιμοποίηση. Δεν αρκεί η επίκληση των απαιτήσεων της τρόικας - ακόμη λιγότερο όταν αποδεικνύεται ότι η επίκληση είναι ψευδής…

Χρειάζονται, λοιπόν, εξηγήσεις. Καθαρές κουβέντες. Ποιος ζητάει τι και γιατί. Ποιος επιδιώκει τι και με ποιον τρόπο. Ποιος προτείνει τι και με ποιον σκοπό.

Για έναν πολύ απλό λόγο. Η ελληνική κοινωνία έχει ταλαιπωρηθεί απίστευτα την τελευταία διετία. Οι ανοχές της και οι αντοχές της έχουν εξαντληθεί. Αν κάποιοι δεν το αντιλαμβάνονται, είναι κρίμα. Διότι πολύ φοβούμαι πως, όταν το αντιληφθούν, θα είναι πολύ αργά - κυρίως για τους ίδιους…

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Δεν έχουν καταλάβει τι θέλει ο λαός και ποιες είναι οι ανάγκες της χώρας.

Μόνο που δεν βρισκόμαστε στο 2004 ή το 2009 για να τάξουν επανίδρυση του κράτους ή να μας υπενθυμίσουν ότι λεφτά υπάρχουν.

Σου προκαλεί πραγματική θλίψη να ακούς ή να διαβάζεις τις δηλώσεις για θέματα που ακουμπούν ευρύτατες μάζες. Με πυροτεχνήματα και πομφόλυγες εμφανίζονται σαν προστάτες των λαϊκών συμφερόντων, ενώ σήμερα η υπευθυνότητα είναι η πιο λαϊκή, η εθνική στάση. Δυστυχώς ο υπεύθυνος και δομημένος λόγος απουσιάζει. Οι προτάσεις απουσιάζουν.

Αλήθεια, τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτό το πολιτικό σύστημα που δεν συναινεί σε κοινές λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης; Που δεν έχει καν την υπομονή να περιμένει κάποιο χρονικό διάστημα να μπει η χώρα σε τροχιά ασφάλειας κι ύστερα να προκηρυχθούν εκλογές; Που αδημονεί να καθίσει στις καρέκλες της εξουσίας; Που φλυαρεί για μεταρρυθμίσεις, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να τις αφυδατώσει;

Κραυγαλέο παράδειγμα η αλλαγή στη σύνθεση των πρωτοβάθμιων πειθαρχικών συμβουλίων στο Δημόσιο. Οι τρεις δικαστές έγιναν δύο και οι δύο διευθυντές τρεις, διαιωνίζοντας, έστω με άλλο μανδύα, το αμαρτωλό καθεστώς. Και στην Ελλάδα ως γνωστόν ισχύει το κόρακας κοράκου μάτι...

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Η χώρα βρίσκεται συνεχώς με την πλάτη στον τοίχο…

Αποτελεί κρίσιμη παράμετρο τώρα που αρχίζει η αντικειμενικά καθοριστική χρονιά για τη χώρα να γίνει η ορθή διάγνωση της πραγματικότητας, ούτως ώστε να ληφθούν οι ενδεδειγμένες αποφάσεις.

Το πρώτο και κύριο συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου όχι μόνο έχασε ευκαιρίες, αλλά είτε εκ προθέσεως είτε εξ αμελείας –αδιάφορο, με βάση το αποτέλεσμα– οδήγησε τη χώρα σε σημείο εξαιρετικά δύσκολο. Τα κυριότερα σημεία της ευθύνης της εντοπίζονται στο ότι, αν και ανέλαβε τη διακυβέρνηση υπονομευμένη από τους προκατόχους της, αντέδρασε με μεγάλη καθυστέρηση και, κυρίως, δεν διαπραγματεύτηκε. Ενώ επαίρονται ότι ήταν συντελεστές της απόφασης για τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης, δεν αντιλαμβάνονται πως αυτό έγινε και καθυστερημένα αλλά και με αμυντικά αντανακλαστικά.

Αποτέλεσμα ήταν η χώρα να βρίσκεται στο καναβάτσο. Και, με την πλάτη συνεχώς στον τοίχο, να μην έχει περιθώρια διαπραγμάτευσης και στη συνέχεια, κατά τις περιόδους, δηλαδή, εκταμίευσης των δόσεων. Ο πυρήνας του προτεινόμενου προγράμματος είχε ορισμένους ορθούς προγραμματικούς στόχους. Η μείωση της σπάταλης, ο εξορθολογισμός του δημόσιου τομέα, η κατάργηση άχρηστων οργανισμών, η πάταξη της φοροδιαφυγής αποτελούσαν και αποτελούν αδήριτες ανάγκες όχι μόνο για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, αλλά και για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.

Δεν υπήρχε, όμως, ούτε μία πρόνοια για την αναπτυξιακή διάσταση του προγράμματος. Κι όσες υπήρχαν –για παράδειγμα, οι αποκρατικοποιήσεις– πήγαν «άπατες», εξαιτίας της ανεπάρκειας των κυβερνώντων. Όλ’ αυτά, σε συνδυασμό με την ομολογημένη και από τους ίδιους αναποτελεσματικότητα και την έλλειψη πολιτικής βούλησης, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μείγμα.

Το δεύτερο συμπέρασμα που εύκολα εξάγεται είναι ότι απεδείχθη πως η περίφημη ιδιωτική πρωτοβουλία σε σημαντικότατο βαθμό ήταν ο μεγάλος ευνοημένος της στρεβλής λειτουργίας του Ελληνικού Δημοσίου. Αν μία φορά πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, τουλάχιστον στο δεκαπλάσιο είναι απαραίτητο να αλλάξουν οι σχέσεις και ο τρόπος συναλλαγής των ιδιωτών με το Δημόσιο. Έτσι θα χτυπηθούν σε μεγάλο βαθμό η διαφθορά, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, μεγάλο μέρος της φοροδιαφυγής και θα βοηθηθεί σημαντικά η ανάπτυξη.

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Από την πίσω πόρτα μπήκε, και τελικά ήρθε για να μήνη…

Ο Παπαδήμος, με το γνωστό ακαδη­μαϊκό του ύφος, το συχνό του χαμόγε­λο, που του προσδίδει έναν αέρα ξε­νοιασιάς την ώρα που χειρίζεται τόσο σύνθετα και σκληρά θέματα για τη χώ­ρα και τον λαό και μιλώντας σχεδόν ψιθυριστά, δεν έδωσε πολλές ειδήσεις. Δεν ξέφυγε σε περιττές πολιτικολογί­ες, ούτε σε απολογίες για την αναγκαι­ότητα των σκληρών μέτρων που καθημερινά προωθούνται, όπως θα ένι­ωθε την ανά­γκη ένας πο­λιτικός αρχηγός να πράξει. Είπε ουσιαστικά και σχε­δόν κοφτά ότι η κατάργηση 13ου - 14ου μισθού και όλες οι άγριες περικοπές στα εργασιακά θα επιβληθούν αν δεν υπάρξει συνεννόηση με τους κοι­νωνικούς εταίρους, διαμήνυσε ότι οι εκλογές θα γίνουν όταν αρχίσει η ομαλή χρηματοδότηση της χώρας μας με τη νέα δα­νειακή σύμβαση, αρνούμενος να στα­θεί έστω και ως σενάριο εργασίας στην προκήρυξη εκλογών την 8η Απριλίου, ημερομηνία που προσδιόρισε ως ακρό­τατο όριο επιβίωσης της παρούσας κυ­βέρνησης ο Αντώνης Σαμαράς. Για τα ΠΑΣΟΚικά ο Παπαδήμος ήταν πο­λύ φειδωλός, σημειώνοντας ότι περιμέ­νει τις αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου προκειμένου να αποφασίσει αν θα υπάρξουν συνέπειες στο κυβερνητικό σχήμα. Επίσης αποκήρυξε οποιαδήποτε ενασχόληση της κυβέρνησής του με θεσμικές αλλαγές, όπως οι οριακές έστω αλλαγές του εκλογικού νόμου, δι­αψεύδοντας με συνοπτικό και κοφτό τρόπο ότι απασχολείται με τέτοια ζη­τήματα.

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται...

Ολοι τους, εμμέσως πλην σαφώς, παραδέχονται πως ο ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλα βάρη και πως τα μέτρα που παίρνονται δεν βοήθησαν στην αποπληρωμή του χρέους, ούτε στη μείωση του ελλείμματος. Πώς γίνεται λοιπόν να επιμένουν και οι κυβερνώντες, με προεξάρχοντα τον κ. Παπαδήμο, και να απειλούν πως αν δεν παρθούν κι άλλα επώδυνα βεβαίως βεβαίως μέτρα, τότε θα πτωχεύσουμε και θα μας πετάξουν έξω από την Ευρωζώνη; Δηλαδή, μέχρι τώρα δεν έχουμε φτωχύνει; Ούτε ζούμε την καταστροφή; Η ανεργία, η εφεδρεία, οι απολύσεις, η μείωση των μισθών και των συντάξεων, το κλείσιμο των καταστημάτων και των μικροεπιχειρήσεων τι είναι; Τα χαράτσια που επιβάλλονται τι είναι; Και το χειρότερο, το ψυχολογικό τραλαλά που συγκλονίζει την αγορά τι είναι; Και η απογοήτευση, η ανασφάλεια και ο φόβος που διακατέχουν τους νέους τι είναι;

Μπορούν στο ΠΑΣΟΚ να είναι προσηλωμένοι στις εσωκομματικές διαδικασίες για την ανάδειξη αρχηγού και να μην έχουν χρόνο να επανεξετάσουν τα έργα τους που μας οδήγησαν έως εδώ. Μπορούν στη ΝΔ να συγκυβερνούν και να αντιπολιτεύονται, με την προσδοκία να κερδίσουν στις επερχόμενες εκλογές κουκουλώνοντας τις δικές τους κυβερνητικές ευθύνες που προϋπήρξαν για να φτάσουμε έως εδώ. Το πολιτικό παιχνίδι είναι στημένο και το πολιτειακό σύστημα σε μεγάλο βαθμό ξοφλημένο. Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται, μπορεί να γίνει επαναστατημένος, η ανάγκη και η απελπισία να τον ωθήσουν σε νέες καταστάσεις που ήδη κυοφορούνται, από όπου θα ξεπηδήσουν ριζικές ανατροπές που έχουν να κάνουν με τις κυρίαρχες δομές και με τα θεμέλια του ίδιου του συστήματος της εκμετάλλευσης και της γενικής καταστολής.

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Γνωρίζουν άριστα ότι το Κίνημα κυβερνά, ουσιαστικά, επί τριάντα τόσα χρόνια:

Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι και τα όσα παραπλανηθέντα στελέχη του δεν έχουν ευθύνες για το σημερινό κατάντημα της χώρας. Διότι, ακόμη και τα μεσαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία δεν ανέλαβαν ποτέ κυβερνητικές ευθύνες, γνωρίζουν άριστα (αφού έχουν εργαστεί χρόνια γι’ αυτό!) ότι το Κίνημα κυβερνά, ουσιαστικά, επί τριάντα τόσα χρόνια:
* Είτε βρισκόταν στην κυβέρνηση
* Είτε βρισκόταν στην Αντιπολίτευση.
Οταν βρισκόταν στην κυβέρνηση, αλαζονικά και ηγεμονιστικά, αγνοώντας τις πραγματικές ανάγκες της χώρας, μπούκωνε το κράτος με κομματικούς στρατούς και με χρέη, αρνούμενο κάθε συνδιαλλαγή με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, ενώ συγχρόνως διέλυε τον παραγωγικό ιστό. Και,
Οταν βρισκόταν στην Αντιπολίτευση, παρέμενε αρνητικό σε όλα στη Βουλή, οι κομματικοί στρατοί του στη Δημόσια Διοίκηση μπλόκαραν τα ενδεχόμενα σωστά μέτρα των αντιπάλων τους και δημιουργούσαν καθεστώς εργασιακής και κοινωνικής αναταραχής, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συνέπειες.
Αν, όμως, αυτή η τακτική και πρακτική του ΠΑΣΟΚ επιμερίζει ευθύνες σε όλα τα στελέχη του, οι ευθύνες της ηγεσίας του – και ειδικά της οικογένειας Παπανδρέου – είναι κάτι περισσότερο και από εγκληματικές. Είναι εθνικές. Είναι συνειδητή προσπάθεια οπισθοδρόμησης της χώρας.
Η αφόρητη πόλωση, η αναξιοκρατία, ο αυριανισμός, η ανοχή στο έγκλημα, – και δη το οικονομικό – το ψεύδος ή το πάντρεμα ψεύδους και αλήθειας, η σπίλωση κάθε διαφωνούντος, η εξουσιομανία και η αδιαφορία για το αύριο της χώρας ήταν οι καινούργιες «αρετές» που έφεραν στην ελληνική πολιτική ζωή.

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Το χειρότερο είναι ότι δεν λένε στον Ελληνικό Λαό ολόκληρη την αλήθεια...

Ο μεταβατικός πρωθυπουργός κ. Λ. Παπαδήμος, αμέσως μετά τις επαφές του με τους «κοινωνικούς εταίρους» θεώρησε σκόπιμο να τους προειδοποιήσει τελεσιγραφικά: Βρείτε τα μεταξύ σας για τους μισθούς, διότι, διαφορετικά, η κυβέρνηση θα φέρει Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου προκειμένου να λύσει το πρόβλημα...
Και όλοι οι άλλοι – κόμματα τα οποία στηρίζουν την κυβέρνηση, Κυβερνητικός Συνδικαλισμός, εκπρόσωποι της Μεγάλης Εργοδοσίας (ΣΕΒ), εκπρόσωποι των Μικρομεσαίων και εκπρόσωποι του Εμπορίου – ναι μεν φωνασκούν και αλληλοϋποβλέπονται, αλλά και αναζητούν εναγωνίως φόρμουλα προκειμένου να υποχωρήσουν χωρίς να ταπεινωθούν παντελώς και χωρίς να εξευτελιστούν.
Το χειρότερο, όμως, δεν είναι η υποχώρησή τους και το συνεχές νέρωμα του κρασιού τους. Το χειρότερο είναι ότι δεν λένε στον Ελληνικό Λαό ολόκληρη την αλήθεια.
Και η αλήθεια είναι ότι για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι τα ελλείμματα και τα χρέη, αλλά, με πρόσχημα την υπαρκτή κρίση, να ρίξουν κατακόρυφα το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού και των ευρωπαϊκών Λαών, ώστε η πλουτοκρατία να βγει άβρεχτη από την κρίση και, ει δυνατόν, να μη χάσει ούτε ένα ευρώ από τα κέρδη της.
Διότι, όντως, αν στόχος της Νέας Τάξης ήταν τα ελλείμματα και τα χρέη, θα έδιναν βαρύτητα στην ανάπτυξη, προκειμένου να καλυφθούν – ελλείμματα και χρέη – από τον παραγόμενο πρόσθετο πλούτο και δεν θα έριχναν τα λαϊκά εισοδήματα (με την υπερφορολόγηση και με τις οριζόντιες περικοπές), συνολικά, κάτω και από το 50%.

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Θα βυθίσουν περισσότερους Ελληνες στη φτώχεια...

Ασφαλώς η ανεργία δεν είναι συνειδητή επιλογή. Ομως ενώ ο λαός συμπεριφέρθηκε με υψηλό αίσθημα ευθύνης, οι πολιτικοί προτίμησαν να προστατεύσουν την κομματική και εκλογική πελατεία και όχι να αναζητήσουν λύση για τη χώρα. Θα το πούμε άλλη μία φορά. Αν ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του (και οι υπόλοιποι πολιτικοί έχουν τεράστιες ευθύνες για τη στάση που τήρησαν) είχαν το θάρρος να μειώσουν δραστικά και αστραπιαία το Δημόσιο, δεν θα ζούσαμε το σημερινό δράμα με τις στρατιές των ανέργων, των αστέγων και των σιτιζόμενων σε εκκλησίες, δήμους και ιδρύματα.

Τώρα ετοιμάζονται να επαναλάβουν την ίδια ανοησία στον ιδιωτικό τομέα. Κι αν την πρώτη φορά είχαν το άλλοθι της άγνοιας (κακώς βεβαίως), τώρα αν υλοποιήσουν την πολιτική των περικοπών θα διαπράξουν έγκλημα κατά του λαού, γιατί γνωρίζουν ότι θα πολλαπλασιάσουν τα λουκέτα, τους ανέργους και θα βυθίσουν περισσότερους Ελληνες στη φτώχεια.

Πάντως, αν έτσι νομίζουν ότι θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα, να σκίσουν τα πτυχία τους. Είναι σκιτζήδες. Μια και συζητείται το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή, αναρωτήθηκε κανείς τι έχει να χάσει ο άνεργος αν συνεχιστεί το ίδιο έργο; Σκέφτηκαν οι φωστήρες ότι μπροστά στη γενίκευση της ένδειας ο λαός μπορεί να αποφασίσει πως δεν είναι απειλή η δραχμή, αλλά το ευρώ;

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Αυτή η συζήτηση περί κρίσιμης διαπραγμάτευσης δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ακόμη καμπάνια τρομοκράτησης ...

Τι νόημα μπορεί να έχει αν γλιτώσει προσωρινά ο 14ος μισθός ή αν η μείωση των Επικουρικών Συντάξεων είναι 15% αντί για 20% ή αν θα γενικευθούν ή όχι οι ατομικές συμβάσεις εργασίας; Στην επόμενη «διαπραγμάτευση» θα καταργηθούν και αυτά. Αλλά και αν δεν καταργηθούν με απαίτηση της Τρόικας, θα καταργηθούν λόγω του Εργασιακού Μεσαίωνα που επέβαλε η κυβέρνηση Παπανδρέου:
Οταν μια θέση εργασίας διεκδικείται από 100 ανέργους, την παίρνει ο τελευταίος μειοδότης. Αυτή είναι η λογική της αγοράς!
Αρα, ολόκληρη αυτή η συζήτηση περί κρίσιμης διαπραγμάτευσης δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ακόμη καμπάνια τρομοκράτησης και καταπτόησης του Λαού μας και η ψυχολογική προετοιμασία του να δεχθεί τα χειρότερα, – διότι, δυστυχώς, τα χειρότερα έρχονται.
Και θα έρχονται για πολλά χρόνια ακόμη.
Για τους Ελληνες «ραγιάδες» οι διάφοροι «Μόσκοβοι» –πότε από την Ανατολή και πότε από τη Δύση – τέλειωσαν, πια. Και κανένας «Μόσκοβος» δεν πρόκειται «να φέρει το σεφέρι / Μωριά και Ρούμελη». Ο Ελληνικός Λαός είναι μόνος – κατάμονος.
Και αποτελεί τη μόνη δύναμη που μπορεί ν’ αλλάξει τα δεδομένα και τους συσχετισμούς. Ολα τα άλλα αποτελούν συμπαιγνίες και κόλπα των εγχώριων και ξένων πολιτικών και κομματαρχών και των φερεφώνων τους...

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Πόσο θα μειωθεί το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας;

«Στήριξη ή χρεοκοπία» είναι το ίδιο παλιό γνωστό δίλημμα που βάζει πλέον όχι ο αποτυχημένος κ. Γιώργος Παπανδρέου αλλά ο εκλεκτός του ευρύτερου κόμματος του μνημονίου κ. Λουκάς Παπαδήμος.

Όταν λέει στήριξη εννοεί στήριξη άνευ όρων για να περάσουν όλα τα μέτρα, από μείωση στις συντάξεις μέχρι μαζικές απολύσεις στο δημόσιο και περικοπές στον ιδιωτικό τομέα. Και φυσικά όχι εκλογές, να μην δοθεί ο λόγος στην κοινωνία που απλώς θα επωμισθεί τις συνέπειες. Μάλιστα για να παρακαμφθούν οι πολιτικές δυσκολίες μπορούν να περάσουν και με πράξεις νομοθετικού περιεχόμενου προκειμένου να επιβεβαιωθεί ότι ο διορισμένος και όχι εκλεγμένος πρωθυπουργός ηγείται μίας κοινοβουλευτικής δικτατορίας που κυβερνά με διατάγματα.

Ωστόσο ο νέος πρωθυπουργός και τα συμφέροντα που εκφράζει αλλά και οι προπαγανδιστές τους δεν απαντούν: Αν αποσπάσει την στήριξη και ληφθούν όλα αυτά τα μέτρα θα αποφύγουμε την χρεοκοπία; Και αν ναι μέχρι πότε; Μέχρι τον Μάρτιο ή τον Ιούνιο; Αν αυτά τα μέτρα επιβληθούν σε μία καθημαγμένη οικονομία και κοινωνία τι θα σημαίνουν; Πόσες χιλιάδες άνεργοι ακόμη; Πόσοι άνθρωποι καταρρακωμένοι στα συσσίτια; Πόσο θα μειωθεί το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας;

Για να αποτραπεί η χρεοκοπία –σύμφωνα με την λογική τους- θα πρέπει να υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση που θα είναι με βάση το αγγλικό δίκαιο και θα υποθηκεύει την δημόσια περιουσία αλλά και τα μελλοντικά δημόσια έσοδα -ακόμη και τα έσοδα από τον φυσικό πλούτο, φυσικό αέριο, πετρέλαιο κλπ. Εκείνοι που ετοιμάζονται να υπογράψουν είναι βέβαιοι ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα υπάρχει ευρωζώνη και ποια μορφή θα έχει; Έχουν σκεφθεί ότι θα πάρουν όλα τα μέτρα που αποδιαρθρώνουν πλήρως την οικονομία και υποθηκεύουν την δημόσια περιουσία και στο τέλος του χρόνου μπορεί να μείνουν εκτός ευρωζώνης και να πρέπει να επιστρέψουν στην δραχμή έχοντας όμως να πληρώσουν ένα δυσθεώρητο νέο χρέος σε ευρώ και με υποθηκευμένη τη δημόσια περιουσία που σημαίνει ότι θα έχουν απολέσει τα τελευταία αναπτυξιακά εργαλεία για την ανάκαμψη της χώρας;

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Το θέμα δεν είναι τι θα πληρώσουν οι πολίτες, αλλά αν οι νέες θυσίες θα πιάσουν τόπο...

Δυστυχώς, ο κ. Παπαδήμος δεν δικαίωσε τις προσδοκίες και τις ελπίδες της κοινωνίας. Μόλις στις 15 Δεκεμβρίου δήλωσε από το βήμα του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου ότι «τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων θα σταθεροποιηθούν, καθώς δεν αναμένονται περαιτέρω μειώσεις των ονομαστικών μισθών και συντάξεων, ούτε και αυξήσεις φορολογικών συντελεστών». Προτού περάσουν 20 μέρες, όμως, ο εντολοδόχος πρωθυπουργός ετοιμάζεται για μια νέα «σφαγή» στις συντάξεις, στον 13ο και 14ο μισθό του ιδιωτικού τομέα, αλλά και πρόκειται να προχωρήσει στην καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων, στη μείωση του κατώτερου μισθού και στην ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων. Εδωσε πράσινο φως για δυσβάστακτες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ (όταν όλα τα εισοδήματα μειώνονται δραματικά) και νομοθετεί τη δυνατότητα της Εφορίας να παίρνει σπίτια και αυτοκίνητα, ξαμολώντας πίσω από τους φορολογουμένους τις εισπρακτικές εταιρείες.

Και όλα αυτά οχυρωμένος πίσω από τον εκβιασμό της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και της επιστροφής στη δραχμή. Ο,τι δηλαδή μας λένε εδώ και δύο χρόνια για να υποκύψουμε στο μνημόνιο 1, στις πέντε αναθεωρήσεις του, στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, στην απώλεια τις εθνικής μας κυριαρχίας, να χάσουμε το μισό από το εισόδημά μας (ή ολόκληρο από την ανεργία) και να οπισθοχωρήσει δύο δεκαετίες το βιοτικό μας επίπεδο.

Συγγνώμη, κ. Παπαδήμο, αλλά αυτά διδάσκατε στο Χάρβαρντ; Γιατί αν κρίνουμε από τα άρθρα και τις ομιλίες σας, προτείνατε διαφορετικές πολιτικές για να αντιμετωπιστούν το δημοσιονομικό έλλειμμα και η κρίση χρέους. Από τη στιγμή που η «συνταγή»των οριζόντιων περικοπών και των ισοπεδωτικών φόρων που εφαρμόστηκε από την τρόικα και τον προκάτοχό σας απέτυχε οικτρά, τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα πετύχει τώρα και τον λαό εξουθενωμένο; Και για μια ακόμη φορά επαναλαμβάνω: το θέμα δεν είναι τι θα πληρώσουν οι πολίτες, αλλά αν οι νέες θυσίες θα πιάσουν τόπο. Η κοινωνική προσέγγιση του προβλήματος καταργήθηκε στην πράξη, ας σεβαστούμε τουλάχιστον τη λογιστική.

Οι πολίτες περίμεναν από τον κ. Παπαδήμο κάτι νέο, αν και δεν είναι εκλεγμένος πρωθυπουργός. Πίστευαν πως με τις γνώσεις και τη διεθνή εμπειρία του θα έφερνε καλύτερα αποτελέσματα και όχι «μια από τα ίδια». Η δήλωσή του για απουσία «κόκκινων γραμμών» στη διαπραγμάτευση με την τρόικα είναι βαρύ ολίσθημα με ολέθριες συνέπειες για τους πολίτες.
Αν πρόκειται για λάθος, δικαιολογείται σε έναν βαθμό από την πολιτική του απειρία και οφείλει να επανορθώσει στην πράξη. Αν όχι, φοβάμαι ότι η στήριξη στο πρόσωπό του από τον Κάρολο Παπούλια, τον Γιώργο Καρατζαφέρη και τον μητροπολίτη Ανθιμο δεν είναι αρκετή, γιατί απουσιάζει ο λαός.

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012

Σε μια χώρα υπονομευμένη, υποτιμημένη, σε πορεία σταδιακής αποσάθρωσης...

Πριν η στάχτη του χρόνου καλύψει μία τρανταχτή περίπτωση διαφθοράς, μια άλλη αποκαλύπτεται επιβεβαιώνοντας το σημείο μηδέν της προόδου. Παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών, τελωνειακοί, εφοριακοί κ. ά. εμπόδιζαν για έναν τουλάχιστον χρόνο τον ηλεκτρονικό έλεγχο εισροής - εκροής καυσίμων, προς διευκόλυνση κερδοσκόπων, φοροφυγάδων, λαθρεμπόρων... Στελέχη της δημοτικής αστυνομίας, του ΣΔΟΕ, της Αστυνομίας προστάτευαν τη δράση του παρεμπορίου (στραβά μάτια, αλλά και επαναπροώθηση κατασχεμένων) και χρειάστηκε να επιστρατευθεί η ΕΥΠ για να εντοπισθεί, ίσως, η άκρη του νήματος της βρώμικης συναλλαγής.

Κρατικές υπηρεσίες βραχυκυκλωμένες μπροστά στα ενδεχόμενα μετάταξης, εφεδρείας, απόλυσης, μπροστά σε νέα μισθολόγια και αναδρομικές κρατήσεις, υπάλληλοι αδρανείς σε νέες θέσεις με άγνωστο αντικείμενο, φορείς χωρίς μέλλον, συνθέτουν τα κομμάτια ενός μηχανισμού, ήδη από δεκαετίες απολιθωμένου, υδροκέφαλου, παχυδερμικού, αντιπαραγωγικού, που άρχισε πλέον να αποσυντίθεται, να καταρρέει.

Τα φοροέσοδα δεν φτάνουν για τη στοιχειώδη λειτουργία του κράτους και είναι αναγκαίες και άλλες μειώσεις. Επιτήδειοι ακόμη αδειάζουν τον εθνικό κορβανά. Ολα συρρικνώνονται δραματικά, χάνουν την αξία τους: η εργασία, η ασφάλισή της, τα ομόλογα, τα ακίνητα, οι εταιρείες...

Λύση της απελπισίας, η πώληση της κρατικής περιουσίας, για ψιχία. Οπως η προωθούμενη εκποίηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης ή η πώληση «για παλιοσίδερα» των τεσσάρων Airbus της παλαιάς Ολυμπιακής, τα οποία το Δημόσιο αγόρασε το 1999 προς 472 εκατ. ευρώ, το 2009 αποτίμησε σε 180 εκατ. ευρώ, όχι κάτω από 100 εκατ. ευρώ το 2010, για να πωληθούν τελικώς αντί 31 εκατ. ευρώ...

Δεν είναι οι μοναδικές περιπτώσεις. Σε μια χώρα υπονομευμένη, υποτιμημένη, σε πορεία σταδιακής αποσάθρωσης, αποτελούν δραματική πραγματικότητα οι πωλήσεις σε εξευτελιστικές τιμές, κοινώς το «σκότωμα», από την αλυσιδίτσα του νεόπτωχου στον ενεχυροδανειστή ως το φιλέτο γης στην αλλοδαπή εταιρεία επενδύσεων. Ηδη τα κοράκια των αγορών, οι εταιρείες που αγοράζουν σε χαμηλές τιμές ό, τι έχει αξία, έχουν μαζευτεί πάνω από την Ελλάδα. Στόχος τους, χρεωμένες επιχειρήσεις, εταιρικά δάνεια, χρέη για ακίνητα - το κέρδος από το ελληνικό πρόβλημα.

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Αναμφίβολα κρίνονται τα πάντα τις επόμενες 60 ημέρες ...

Αυτές οι διαπιστώσεις προέρχονται από συζητήσεις των ημερών με πολίτες της μέσης, είναι η αλήθεια, τάξης, που πλήττονται από την κρίση, που αγωνιούν, αλλά δεν αντιμετωπίζουν ακόμη πρόβλημα επιβίωσης. Πρόκειται για ανθρώπους του μεσαίου χώρου, χωρίς κομματικές εξαρτήσεις, οι οποίοι κατά καιρούς έχουν ψηφίσει τα δύο μεγάλα κόμματα, βλέπουν με δέος το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή και αποδέχονται, τουλάχιστον θεωρητικά, ότι για να μην πέσει η Ελλάδα στην άβυσσο, απαιτούνται πολύ μεγάλες αλλαγές στη διοίκηση, τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά.

Τέτοιοι πολίτες δεν ζουν μόνο στην πρωτεύουσα, αλλά και εκτός Αθηνών. Δεν αποτελούν την πλειοψηφία, βέβαια, αλλά σε μία κανονική χώρα αποκαλούνται αστοί και αποτελούν την κινητήρια δύναμη της λειτουργίας της. Εχει αποδειχθεί ιστορικά πλέον ότι η στιβαρή αστική τάξη, με παιδεία και συναίσθηση των ευθυνών της, είναι η σπονδυλική στήλη ενός κράτους και χωρίς αυτήν δεν μπορεί να προχωρήσει. Από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, μέχρι και σήμερα, υπήρχε και υπάρχει έλλειμμα τέτοιας αστικής τάξης, εκτός από κάποιες περιόδους που το έλλειμμα αυτό το αναπλήρωνε ο ελληνισμός της διασποράς.

Στις αγωνιώδεις ερωτήσεις αυτών των πολιτών, λοιπόν, οι απαντήσεις βασίζονται στην παραδοχή κάποιων σταθερών, ταυτόχρονα όμως περιλαμβάνουν και πολλά «αν». Αναμφίβολα κρίνονται τα πάντα τις επόμενες 60 ημέρες και αναμφίβολα ο Λ. Παπαδήμος είναι ο καταλληλότερος, από πλευράς γνώσεων και αξιοπιστίας, να οδηγήσει τη χώρα σε αυτή τη συγκυρία, αλλά θα πατήσουμε σε πιο στέρεο έδαφος αν: η ελληνική κοινωνία δει καθαρά την πραγματικότητα, οι πολιτικοί αρχηγοί, τα κόμματα και η πολιτική τάξη κάνουν την υπέρβαση που απαιτούν οι περιστάσεις και στηρίξουν τις οδυνηρές, πράγματι, περικοπές και αλλαγές, ο σημερινός πρωθυπουργός ξεπεράσει τον εαυτό του, δείξει την απαραίτητη πυγμή στο εσωτερικό της κυβέρνησης και επικοινωνήσει με την κοινωνία, η Ευρωζώνη αντεπεξέλθει στη δική της κρίση και συνεχίσει να στηρίζει την Ελλάδα.

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Γνώσεσθε ούν τήν αλήθειαν και ή αλήθεια θέλει ελευθερώσει υμάς...


Αν ζούσε σήμερα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σίγουρα θα επαναλάμβανε τον χαρακτηρισμό του και για την περίοδο από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και σήμερα, προσθέτοντας δυο μόνο λέξεις: «Περίοδος πολιτικής ασυναρτησίας ή προδοσίας».
Και θα είχε δίκιο. Διότι, ο κ. Γ. Παπανδρέου – και ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ως πρωθυπουργός της Ελλάδας:
Με τις μυστικές επαφές και διαβουλεύσεις του με τον επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Ντομινίκ Στρος – Καν…
Με την κατασυκοφάντηση της χώρας από τον ίδιο και τους επιτελείς του…
Με τη δημιουργία μιας υπερκυβέρνησης προσωπικής – πέραν από τα θεσμοθετημένα κομματικά, κοινοβουλευτικά και κυβερνητικά όργανα
Με τη νόθευση επί τα χείρω του ελλείμματος του 2009…
Με το αναποδογύρισμα του σοσιαλισμού στην πιο άγρια βαρβαρότητα που γνώρισε ποτέ η Ευρώπη
Με την τρομοκράτηση του Ελληνικού Λαού, προκειμένου να μουδιάσει τα αγωνιστικά ανακλαστικά του
Με τη «μεγαλοφυή»… «λύση» του να παραδώσει αδιαπραγμάτευτα τη χώρα σε Κατοχή…
Με την ανικανότητά του να εφαρμόσει τα συμπεφωνημένα ή και με τη συνειδητή άρνησή του…
Με τις κοινοβουλευτικές και αντισυνταγματικές αλχημείες του προκειμένου να περάσει το Μνημόνιο και τις τροποποιήσεις του ερήμην της Βουλής…
Με τις κατεδαφίσεις όλων των εργασιακών και ασφαλιστικών εγγυήσεων…
Με την, οιονεί συνειδητή, διάλυση του κράτους…
Με την ιδιοκτησιακή αντίληψή του περί του Κινήματος…
Με τις παλινωδίες του κ.λπ. κ.λπ….
…Εδωσε σε ολόκληρο τον Ελληνικό Λαό – ακόμη και στους φανατικότερους οπαδούς του – την εντύπωση: ή ότι τον εξαπάτησαν κάποιοι στους οποίους είχε απόλυτη εμπιστοσύνη ή ότι οδήγησε συνειδητά την Ελλάδα στην καταστροφή.
Ο,τι φυσικά και να συμβαίνει από τα δύο – και σύντομα θα αποδειχθεί τετράγωνα τι συμβαίνει – ένα είναι βέβαιο: Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πολιτική ασυναρτησία που γνώρισε ποτέ η χώρα μας από καταβολής του Νεοελληνικού Κράτους, – είτε την επεδίωκε την ασυναρτησία αυτήν είτε όχι ο κ. Γ. Παπανδρέου.
Και είναι αυτόχρημα εξοργιστικό να θέτει και όρους για το πολιτικό μέλλον του – λες και η Ελλάδα οφείλει στους Παπανδρέου περισσότερα!

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Η ημέρα που η μικρή χώρα μας θα κάνει το μεγάλο, απονενοημένο βήμα πλησιάζει...

Η Ελλάδα αποτελεί ένα παράδειγμα του πόσο επικίνδυνο είναι να μη λαμβάνονται υπόψη η κατάσταση της πραγματικής οικονομίας και, εντέλει, η κατάσταση της ίδιας της χώρας κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την ένταξή της στην ευρωζώνη. Γιατί η οικονομία δεν συγχωρεί. Και εκδικείται. Η ένταξη της χώρας μας υπήρξε μια πολιτικά βολονταριστική απόφαση; Οχι. Οι ενταξιακές προϋποθέσεις ήταν εντάξει. Τα κριτήρια του Μάαστριχτ σχεδόν επληρούντο. Η ελληνική οικονομία όμως ήταν άρρωστη. Κατεστραμμένο κράτος, μηδενικές παραγωγικές επενδύσεις, χαμηλό επίπεδο διαχειριστικών ικανοτήτων του πολιτικού προσωπικού και όχι μόνο, ήταν πραγματικότητες που δεν εκτιμήθηκαν σωστά. Και η ηθελημένη ή μη παρανόηση, που ονόμασε ανάπτυξη τη μεγέθυνση της οικονομίας με δανεικά. Με αποτέλεσμα τη στιγμή της κρίσης απεκαλύφθη ότι η χώρα είναι συστημικός κίνδυνος για την ευρωζώνη. Και οδηγούν όλο και περισσότερους να φαντάζονται μια Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα.


Αυτή η επικίνδυνη εξέλιξη για τη χώρα μας, αλλά και για το ευρωπαϊκό όραμα, έχει προχωρήσει. Ευτυχώς, όχι ακόμη σε επίπεδο εξουσίας. Οι λόγοι είναι πολλοί. Ενας από αυτούς είναι η δυσπιστία των εταίρων μας για τη βούληση και τη δυνατότητά της να τηρήσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στη διεθνή κοινότητα. Και αυτό εκφράζεται στην έλλειψη εμπιστοσύνης στην πολιτική ηγεσία. Η στάση του Γ. Παπανδρέου, που είχε στην αρχή μια μοναδική πολιτική αποδοχή, μετά τις δημοτικές εκλογές με την αδράνεια της κυβέρνησής του και πρόσφατα με το δημοψήφισμα, αλλά και η εξ αρχής αντιμνημονιακή τοποθέτηση του κ. Σαμαρά έχουν στερήσει από τη χώρα το απαραίτητο κεφάλαιο αξιοπιστίας στους βασικούς πολιτικούς παίκτες. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν με τις αριστερές παρατάξεις. Και αυτό είναι το βασικό πρόβλημα σήμερα, για να συνεχιστεί η απαραίτητη υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας. Συνεπώς, και εφόσον δεν βρίσκεται μια σταθερή και μακροχρόνια λύση στο πολιτικό μας πρόβλημα, η ημέρα που η μικρή χώρα μας θα κάνει το μεγάλο, απονενοημένο βήμα πλησιάζει.

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

Πόσο πιθανό είναι η Ελλάδα με το παραμικρό παραπάτημα να οδηγηθεί σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία ...

Πόσο εύκολο είναι να υπάρξει εμπλοκή και να μην ολοκληρωθεί ποτέ η Συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου του Συμβουλίου Κορυφής.... Πόσο πιθανό είναι η Ελλάδα με το παραμικρό παραπάτημα να οδηγηθεί σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και να υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη.... Πόσο κουράστηκε η Ευρωζώνη (και η Ευρωπαϊκή Ένωση) με το ελληνικό ζήτημα, προς χάρη του οποίου έχει εγκαταλείψει άλλα ζωτικά προβλήματα των «17».... Πόσο προβληματική βλέπει τη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους το ΔΝΤ, το οποίο και επιμένει ότι το «κούρεμα» δεν πρέπει να περιορισθεί στο 50%, αλλά να ξεπεράσει και το 75%.. Πόσο ο κ. Γιώργος Παπανδρέου (σύμφωνα με το αυστριακό περιοδικό «Profil») αποτελεί το σύμβολο της χρονιάς που πέρασε – ως... «σύμβολο της κρίσης» και όχι ως λύση του προβλήματος – της κρίσης που ξεκίνησε από την Ελλάδα και εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και,. Πώς οι οικείοι του τέως πρωθυπουργού λειτούργησαν σαν... «φαμίλια», σε βαθμό που ο αδελφός του Νίκος Παπανδρέου, με επιστολή του, να προαναγγέλλει τη μη παραίτηση του αδελφού του από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, να κατηγορεί υπουργούς του Κινήματος για ραγιάδες και να προκαλεί σύμπασα τη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία.
Η στήλη το ξανατονίζει όσο πιο ηχηρά μπορεί:
Μετά τη διάλυση του κράτους, μετά τη διάλυση της οικονομίας, μετά την κατατρομοκράτηση και φτωχοποίηση της κοινωνίας, μετά τις κατεδαφίσεις όλων των εργασιακών και κοινωνικών εγγυήσεων και μετά την υπαγωγή της χώρας μας σε καθεστώς Κατοχής, – τώρα κινδυνεύει και η δημοκρατία.
Από τους ξένους και από τους εδώ συνεργάτες τους, Παπανδρέου.
Και είναι ευθύνη του κάθε πολίτη ν’ αντισταθεί με όλα τα μέσα εναντίον όλων των συμμοριών, προκειμένου να επιβιώσει...

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;

Η ελληνική δημοκρατία, όπως αποδέχονται πια και οι κυβερνήτες της που την οδήγησαν στο κατάντημά της, είναι μειωμένη, τραυματισμένη, λειψή: ένα κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας έχει χαθεί, έχει εκχωρηθεί στους «φίλους και εταίρους», στους τροϊκανούς. Αυτοί, και όχι οι Ελληνες που τυπικά κυβερνούν και έχουν στα χέρια τους τη στρογγύλη σφραγίδα του κράτους, ορίζουν αυθεντικά, δηλαδή αυθαίρετα, ποιες είναι οι υποχρεώσεις της χώρας και οι προτεραιότητές της, ποιες οι ανάγκες της και μέχρι ποιου σημείου είναι ανεκτά τα δικαιώματα των κατοίκων της, οι οποίοι αναπαριστάνονται σαν γκρινιάρικα παράσιτα. Στην ουσία δηλαδή έχουμε μια εκτρωματική συγκυβέρνηση των τροϊκανών και του κ. Καρατζαφέρη. Αυτόν άλλωστε κυνηγούν μανιωδώς οι κάμερες, που τον έχουν βοηθήσει όλως ιδιαιτέρως στην καριέρα του και γι’ αυτό, ανταποδίδοντας, τις ταΐζει ανελλιπώς με λεκτικά πυροτεχνήματα όλο και μικρότερου βεληνεκούς. Αυτός εμφανίζεται να εκβιάζει και τώρα, παίζοντας με την τύχη της κυβέρνησης, όπως ακριβώς εκβίαζε και πριν από τον σχηματισμό της, όταν αντιμετώπιζε το Προεδρικό Μέγαρο σαν γραφείο του, μπαινοβγαίνοντας κατά τη βούλησή του. Αυτός δίνει τον τόνο κινδυνολογώντας αγρίως, όπως όταν απειλεί ότι όπου να ’ναι φτάνουν οι μπολσεβίκοι, οι εαμοβούλγαροι, που θα κρατούν το 50% στο ένα τους χέρι και το κονσερβοκούτι στο άλλο. Κι αν τέτοια είναι τα φανερά παίγνιά του, εύκολα φανταζόμαστε τα μυστικά.

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012

Αυτό ήταν! αυτό το 2011, που να φύγει και να μη σώσει να γυρίσει ποτέ πίσω...

Αυτό ήταν! αυτό το 2011, που να φύγει και να μη σώσει να γυρίσει ποτέ πίσω, Θεέ μου. Αυτός δεν ήταν χρόνος, αυτός ήταν εκατό χρόνια δυστυχίας μαζί. Κάθε μέρα και χειρότερη από την προηγούμενη, κάθε εβδομάδα ακόμη πιο σκληρή και πιο δύσκολη και κάθε μήνας - αχ, κάθε μήνας - μια δεκαετία πίκρας και μιζέριας μαζί. Απολύσεις, περικοπές, ανασφάλεια, κι όλα τριγύρω σκοτεινά, να μην υπάρχει φως από πουθενά.