Θεμιτή και αναγκαία η προσπάθεια να περιοριστούν οι κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις από τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει απέναντι στους ευρωπαίους δανειστές μας, αρκεί να μην διαταραχθούν και αμφισβητηθούν τα όποια θετικά βήματα έχουν γίνει για την εξυγίανση της οικονομίας. Οι υπουργοί που τις τελευταίες μέρες έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα πλειοδοσίας, με το βλέμμα στην εκλογική πελατεία τους ,οφείλουν να αντιληφθούν ότι η κυβερνητική πολιτική δεν μπορεί παρά να είναι ενιαία και συλλογική .Δεν ανέλαβαν καθήκοντα για να κατεδαφίσουν, αλλά για να προωθήσουν με πιο αποφασιστικούς ρυθμούς και χωρίς να έχουν στο μυαλό τους το πολιτικό κόστος,την πολιτική που θα βγάλει τη χώρα το συντομότερο δυνατό από την κρίση.
Οι όποιες αλλαγές στο μείγμα της πολιτικής είναι συλλογική κυβερνητική ευθύνη και δεν μπορεί να επαφίενται στις βλέψεις κάθε υπουργού.Μετά από 4 χρόνια δραματικών θυσιών ,η χώρα κατάφερε να αντικρίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία τουλάχιστον. Αυτές οι θυσίες και αυτές οι προσπάθειες δεν μπορεί να διακυβευτούν εν ονόματι των όποιων εκλογικών σκοπιμοτήτων.
Είναι νωπό άλλωστε το παράδειγμα της Αργεντινής, που 13 χρόνια μετά το κραχ , βρίσκεται ξανά μπροστά στο δίλημμα της χρεοκοπίας.Μια πολύ πιο πλούσια χώρα από εμάς, με ασύγκριτα μικρότερο χρέος,ταλανίζεται ακόμα εξαιτίας των αντιφατικών πολιτικών που ακολούθησε.Η επιστροφή σε λαϊκίστικες πολιτικές ,απέδωσε κάποια οφέλη προσωρινά, αλλά συνολικά αποδιοργάνωσε την οικονομία της χώρας, με θύματα φυσικά τα κοινωνικά στρώματα, που υποτίθεται ήθελε να προστατεύσει.
