Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Βρισκόμαστε στο όριο ανάμεσα στην αποτυχία και την επιβίωση...

Εδώ και δύο χρόνια, απ’ όταν η χώρα παραδόθηκε στους Ευρωπαίους εταίρους και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εμείς οι Ελληνες βρισκόμαστε σε καταστολή. Ο λαός, οι θεσμοί, η οικονομία, η πολιτική τάξη περιμένουν τα πάντα από τους ξένους – να μάθουμε τι μας δίνουν και τι απαιτούν σε αντάλλαγμα, για να δούμε πώς θα είμαστε και τι θα κάνουμε.

Βρισκόμαστε στο όριο ανάμεσα στην αποτυχία και την επιβίωση. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε, όμως, ότι όσο δύσκολες και αν είναι αυτές οι μέρες, όσο σκοτάδι βλέπουμε μπροστά μας, η Ελλάδα έχει περάσει από πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες – σε εποχές που δεν διέθετε ούτε τους θεσμούς που έχει σήμερα ούτε τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία ούτε ο λαός είχε τόσο υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης. Ούτε, βέβαια, είχαμε τέτοια στήριξη από άλλες χώρες. Οσο κυνικοί και αν είμαστε, πιστεύοντας πως ό,τι κάνουν οι εταίροι μας το κάνουν για να σώσουν το ευρώ και τις δικές τους τράπεζες και οικονομίες, πόσοι Ελληνες μπορούν να ισχυριστούν ότι η οικονομία μας θα άντεχε χωρίς τη βοήθεια των δανειστών μας; Το ότι η ασκούμενη οικονομική πολιτική έχει οδηγήσει σε βαθιά ύφεση είχε ως σημαντικότατη επιπλοκή το γεγονός ότι εμείς οι Ελληνες είμαστε αναγκασμένοι να δείξουμε απόλυτη εμπιστοσύνη σε μια θεραπεία της οποίας η έκβαση είναι απρόβλεπτη.

Σημαντικός λόγος το παγώματος της κοινωνίας και της οικονομίας, λοιπόν, είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στους πολιτικούς μας και στις επιταγές των δανειστών. Δεύτερος λόγος είναι το γεγονός ότι είναι τόσο σοβαρός ο κίνδυνος της άτακτης χρεοκοπίας, που όλα (από την καθημερινότητα έως την εξωτερική πολιτική) περιστρέφονται γύρω από το Μνημόνιο, καθορίζοντας έτσι και το πεδίο της πολιτικής. Οι περισσότεροι πολίτες δεν μπορούν να συστρατευθούν εύκολα ούτε με αυτούς που βλέπουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να εξαρτάται από τα χρήματα των δανειστών της, άρα αναγκάζεται να υπακούει στις απαιτήσεις τους, ούτε με αυτούς που ισχυρίζονται ότι οι «σωτήρες» είναι απλοί απατεώνες που θέλουν να εμπορευθούν τα κάλλη της ωραίας κοιμωμένης Ελλάδας.