Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Μας κλαίνε ζωντανούς, «μας κλαίνε οι ρέγκες». Πρέπει να παραδεχτούμε πως είμαστε για κλάματα...

Από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο και από τον Οκτώβριο έως τον Φεβρουάριο, με τη μέθοδο της κατατρομοκράτησης, ενώ γνωρίζανε πως δεν υπήρχε περίπτωση να βγούμε από το ευρώ, γιατί τότε η διάλυση της Ευρωζώνης θα ήταν δεδομένη και καταστροφική γι' αυτούς, «έπαιξαν και κέρδισαν» για τα επόμενα χρόνια να δώσουν παράταση και ανάσα στη χώρα μας.

Δηλαδή να μάθουμε να ψωμολυσάμε, για να αποπληρώνουμε τις δόσεις κι όχι το δάνειο, για να αυξάνεται το χρέος και να μην έχουν τέλος τα ελλείμματα.

Μας βάζουν σε έναν φαύλο κύκλο, που για να βγούμε από εκεί, θα πρέπει να σπάσουμε τον κρίκο και επειδή είμαστε ο αδύναμος, είμαστε ο πιο επικίνδυνος στην αλυσίδα τους, γιατί θα γίνουμε και θα δώσουμε το παράδειγμα στους άλλους, που ήδη δοκιμάζονται, δηλαδή στις χώρες που έρχεται η σειρά τους.Με τη λιτότητα που επιβάλλουν περιφρονούν την όποια παραγωγική ανάπτυξη κι αυτό φάνηκε τα δύο τελευταία χρόνια, που μας βασανίζουν με τα μέτρα της σταγόνας και με τα νέα μέτρα του νέου Μνημονίου, που γι' αυτούς παράγει χρήμα και κέρδη και για τους εργαζόμενους ανεργία και θάνατο.

Μας κλαίνε ζωντανούς, «μας κλαίνε οι ρέγκες». Πρέπει να παραδεχτούμε πως είμαστε για κλάματα. Δεν γίνεται όμως τα κροκοδείλια δάκρυα να κρύψουν τα ψέματα και τις απάτες. Είναι ολοφάνερο πως κάνουν δοκιμή της πολιτικής τους που υπαγορεύουν η Γερμανία και το ΔΝΤ πάνω στην πλάτη των Ελλήνων εργαζομένων, συνταξιούχων, ανέργων, των γέρων και των νέων κι αν πετύχουν το κοστούμι που θα βγάλουν από το εργαστήριό τους θα εφαρμοστεί σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Κι αυτό αρχίζουν να το καταλαβαίνουν και να το συνειδητοποιούν κι όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο, καθότι η χάρη μας έχει φτάσει παντού.