Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Ας μην ελπίζουμε σε... Μεσσίες.

Η συζήτηση για την ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού τη συγκεκριμένη στιγμή δεν ακούγεται καθόλου αθώα, καθώς πίσω από την ειλικρινή αγωνία της κοινωνίας για το πώς θα βγούμε από την κρίση επιχειρούν να βρουν καταφύγιο και εκείνοι που μας οδήγησαν μέχρι εδώ. Και επιχειρούν να εκφυλίσουν την αναγκαία ανατροπή του πολιτικού σκηνικού σε «πλυντήριο» που θα τους παραδώσει καθαρούς και αμόλυντους στην κοινωνία, μέσα από νέα κόμματα.
Η ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού δεν αφορά μόνο τον χώρο του κέντρου, τα συντρίμμια του ΠΑΣΟΚ, τα υπολείμματα της ΝΔ. Αφορά και την Αριστερά. Η Ρόζα, η ΚΟΑ, το Ρεύμα και οι άλλες τάσεις, που έχουν το δικό τους έστω μικρό μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση, δεν θα εξαϋλωθούν. Εδώ θα είναι δίπλα μας, με όποια ονομασία ή νέα σημαία εμφανιστεί η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού έχει ξεκινήσει και δεν πρέπει να εξαντληθεί σε πρόσωπα. Πρέπει να στοχεύει σε νοοτροπίες, παθογένειες, αγκυλώσεις, ιδεοληψίες. Πιο πολύ όμως αφορά τον στόχο, που δεν μπορεί να είναι άλλος από την τιτάνια προσπάθεια σωτηρίας της χώρας και ανάκαμψής της. Εκεί θα μετρηθούν και θα ζυγιστούν οι νέες δυνάμεις που θα συγκροτηθούν.
Ας μην ελπίζουμε σε... Μεσσίες.
Θα πορευθούμε με τους πολιτικούς, νέους και παλιούς, που είναι πρόθυμοι να τραβήξουν μπροστά. Γιατί ακούγεται όμορφο το σύνθημα «φύγετε εσείς, να έρθουμε εμείς, που έχουμε καθαρά χέρια». Αλλά μας αρκεί μόνο αυτό;