Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

Πρέπει να αποτρέψουμε να συμβεί ξανά το ίδιο, κυρίως στη χώρα μας.

Θα ξεκινήσουν οι προσλήψεις; Όλοι το ευχόμαστε, όμως, δεν είναι βέβαιο ότι θα συμβεί. Κατά τη δεκαετία του 1990, η Ευρώπη υπέφερε για αρκετό καιρό από μία σοβαρή ασθένεια, τη λεγόμενη ανάπτυξη χωρίς εργασία  Πρέπει να αποτρέψουμε να συμβεί ξανά το ίδιο, κυρίως στη χώρα μας, που αποτελεί τον αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης.

Οι κατηγορίες που κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι νέοι, οι γυναίκες, οι εργαζόμενοι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Για τις δύο πρώτες κατηγορίες, μέχρι στιγμής έχουν γίνει λίγα, όπως μαρτυρούν τα υψηλά ποσοστά ανεργίας. Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης βρίσκεται η στρατιά νέων που δεν ασχολούνται με τίποτα: δεν φοιτούν σε σχολείο και δεν αναζητούν εργασία. Για τους μεγαλύτερους σε ηλικία, το κύριο εργαλείο μέχρι τώρα υπήρξε το Ταμείο Ενσωμάτωσης, το οποίο, όμως, περιορίζεται στο να παρατείνει το κενό μίας επιδοτούμενης αδράνειας, συχνά χωρίς καμία προοπτική.

Η Βουλή μόλις  ενέκρινε τις μεταρρυθμίσεις για  την εργασία, που αφορούν κυρίως στους νέους. Το δυνατό κομμάτι είναι  οι φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων που προσλαμβάνουν άνεργους κάτω των 29 ετών, χωρίς πτυχίο. Πολλές επιχειρήσεις δείχνουν ενδιαφέρον και σύμφωνα με υπολογισμούς γίνεται λόγος για 100.000 νέες θέσεις εργασίας. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε μία (μικρή) επιτυχία, όμως, η κυβέρνηση είναι υπερβολικά αισιόδοξη: το αποτέλεσμα αυτού του τύπου των κινήτρων είναι αμφίβολο. Επιπλέον, παραδείγματα άλλων χωρών αποδεικνύουν ότι η οδός για να βοηθηθούν οι νέοι χωρίς εμπειρία ή τίτλους σπουδών περνά από τις πολιτικές κατάρτισης και τις υπηρεσίες για την απασχόληση.