Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Κανένα από τα κόμματα δεν εξηγεί στην ελληνική κοινωνία.

Κανένα από τα κόμματα δεν εξηγεί στην ελληνική κοινωνία ούτε γιατί φτάσαμε στην απελπιστική αυτή κατάσταση, ούτε τι πρέπει να κάνουμε για να βγούμε από αυτή. Ο ανταγωνισμός τους για την προσέλκυση ψήφων τα οδηγεί να χαϊδεύουν αυτιά και συντεχνιακά συμφέροντα. Ο ίδιος ανταγωνισμός τα οδηγεί να δημιουργούν έναν τεχνητό διπολισμό μεταξύ «δεξιάς» και «αριστεράς». Τεχνητό, αφού μας σερβίρουν ομόφωνα ότι το Μνημόνιο είναι κατάρα και όχι δίχτυ ασφαλείας για την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία μας. Ανταγωνίζονται, μάλιστα, ποιος θα μας βγάλει πρώτος από αυτό. Μας σερβίρουν, επίσης ομόφωνα, ότι μόνη σωτηρία μας είναι η μείωση του χρέους και ανταγωνίζονται ποιος θα το μειώσει περισσότερο. Αποσιωπούν, βέβαια, ότι ακόμα και αν μας χαριστεί όλο το χρέος, σύντομα θα δημιουργηθεί νέο. Διότι νέο χρέος θα δημιουργείται συνέχεια, όσο οι δαπάνες μας υπερβαίνουν τα έσοδά μας.

Αποσιωπούν ότι ο μόνος δρόμος για ανάκαμψη είναι το λιγότερο δαπανηρό κράτος και η περισσότερη παραγωγή. Πώς θα γίνουν αυτά; Μόνο με μεταρρυθμίσεις. Μεταρρυθμίσεις που αφενός εξουδετερώνουν τα πάσης φύσεως τρωκτικά και παράσιτα και αφετέρου μειώνουν το κράτος και προσελκύουν επενδύσεις. Τις μεταρρυθμίσεις, όμως, δεν τις θέλει κανένα κόμμα και ευλόγως. Διότι το πρώτο μέλημά τους είναι η προσέλκυση ψήφων. Και οι ψήφοι ελέγχονται από τα τρωκτικά και τα παράσιτα που είναι οργανωμένα σε συντεχνίες, σε «τοπικές κοινωνίες», σε κομματικούς και άλλους μηχανισμούς. Οι πολίτες που δεν ανήκουν στις προνομιούχες αυτές ομάδες δεν είναι μέλημα των κομμάτων. Αυτός είναι ο ένας πόλος του πραγματικού διπολισμού.