Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Οδεύουμε από το κακό στο χειρότερο.

Είναι προφανές,  ότι δεν πάμε καλά.  πως δεν θα είναι πολλοί εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται ότι με βεβαιότητα οδεύουμε από το κακό στο χειρότερο. Τα παθήματα της πρώτης διαπραγμάτευσης δεν δίδαξαν τίποτα στους κυβερνώντες. Και η ψευδαίσθηση ότι παίζουν μόνοι τους μετά την εκλογική επιτυχία του Σεπτεμβρίου ήταν τελικά ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να τους συμβεί. Περυσινό σκηνικό θυμίζουν. Μόνο ο Βαρουφάκης και η Κωνσταντοπούλου λείπουν για να ολοκληρωθεί η εικόνα.
Η ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης όχι μόνο δεν έγινε τον Νοέμβριο όπως προβλεπόταν, αλλά ένας Θεός ξέρει πότε επιτέλους μπορεί να συντελεστεί, οι αριστερές ιδεοληψίες ξαναβγήκαν στην επιφάνεια με ευθεία υπονόμευση του επενδυτικού κλίματος που κάθε άλλο παρά ανεβάζει τις μετοχές μας στις Βρυξέλλες και η κυβερνητική πρακτική ενισχύθηκε με τη χρήση δακρυγόνων σε βάρος συνταξιούχων και την καταγγελία εργαζομένων ότι «προδίδουν την ταξική τους συνείδηση» επειδή πασχίζουν να προστατεύσουν τις δουλειές τους.
Κι όλα πριν από την αλλαγή στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και τις δημοσκοπήσεις που, αν μη τι άλλο, δείχνουν ότι ο Τσίπρας έχει και τυπικά πια αντίπαλο και ότι η κυβέρνηση δεν παίζει μόνη της όπως πίστευε, αλλά ίσως να είναι και σε χειρότερη θέση από πέρυσι που είχε μόνο το εξωτερικό μέτωπο. Τώρα πλέον έχει και το εσωτερικό. Και σε διπλή έκδοση. Και πολιτικό λόγω Μητσοτάκη αλλά και κοινωνικό λόγω γενικού ξεσηκωμού για το Ασφαλιστικό και όχι μόνο.
Πού πάμε; Αγνωστο. Ποιος να εγγυηθεί, άλλωστε, και τι όταν όλα εξαρτώνται από μια κυβέρνηση που ποτέ δεν είχε και ούτε και φρόντισε ν’ αποκτήσει έναν στοιχειώδη σχεδιασμό για να κινηθεί με βάση τις προδιαγραφές, τις λογικές και τις υποχρεώσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Αλλωστε, και τότε αλλά και τώρα άλλος ήταν και είναι ο στόχος της. Οχι να προσαρμοστεί αυτή στην ΕΕ αλλά να προσαρμόσει εκείνη στις συριζαϊκές νοοτροπίες. Και τώρα πληρώνουμε τον λογαριασμό. Δικαιολογημένα. Εμείς δεν τους αναθέσαμε, και μάλιστα δύο φορές, να κάνουν μια δουλειά που επί χρόνια μας έδειχναν πως ούτε την ξέρουν, ούτε και μπορούν να τη μάθουν;