Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Αν δεν αντιληφθούν εγκαίρως πως δεν γίνεται να λένε σε όλους «ναι» και να χαϊδεύουν όλα τα αφτιά.

Σε μια προσπάθεια να μη μείνει κανένας παραπονούμενος από τους πολίτες, τα στελέχη και τους συνδικαλιστές εκ μετεγγραφής που έχουν πλαισιώσει το κόμμα του 4%, εκτοξεύοντάς το στο 30%.  Από τη μια, λοιπόν, το κόμμα εμφανίζεται ως υπερασπιστής των ανέργων, των μισθωτών και των συνταξιούχων που έχουν χάσει τα εισοδήματα και τα δικαιώματά τους και από την άλλη -με την ίδια ευκολία- υπεραμύνεται των προνομίων κάποιων κατηγοριών εργαζομένων που, παρ’ όλα τα μνημόνια, έχουν καταφέρει και τα έχουν διατηρήσει σε υψηλό επίπεδο σε σχέση με την ευρεία μάζα των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Τη μια είναι υπέρ των υπαλλήλων της Βουλής και την άλλη υπέρ των «ρετιρέ» του μετρό, της ΔΕΗ και κάθε ισχυρού σωματείου που μπορούσε να κατεβάζει διακόπτες και να επιτυγχάνει ακόμα και επιδόματα εγκαίρου προσελεύσεως στην εργασία! Ωστόσο, αν δεν αντιληφθούν εγκαίρως πως δεν γίνεται να λένε σε όλους «ναι» και να χαϊδεύουν όλα τα αφτιά, δεν πρόκειται να πείσουν την κρίσιμη εκείνη μάζα που δίνει πλειοψηφίες και τελικά εξουσία στα κόμματα. 

Και τούτο γιατί, ναι, υπάρχουν ακόμα εχέφρονες πολίτες που δεν πείθονται από ανέξοδες ρητορείες και φθηνούς λαϊκισμούς. Υπάρχουν πολίτες που πιστεύουν στους θεσμούς, στις αρχές και τις αξίες του κοινοβουλευτισμού, στο Σύνταγμα και τους νόμους - όσο κακοί κι αν είναι αυτοί.

Πώς να το κάνουμε, οι νοικοκύρηδες, τους οποίους τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανακάλυψαν εσχάτως και ενέταξαν και εαυτούς σ’ αυτή την κατηγορία προκειμένου να προσεγγίσουν τον μέσο Ελληνα, δεν έχουν στα σπίτια τους ρόπαλα και αντιασφυξιογόνες μάσκες.

Δεν μπορείς από τα προεκλογικά μπαλκόνια και τα τηλεοπτικά παράθυρα να εκστασιάζεις τα πλήθη φωνάζοντας ότι δεν αναγνωρίζεις κανένα μνημόνιο και πως θα διώξεις την τρόικα και λίγους μήνες μετά να δηλώνεις από την Ουάσινγκτον ότι δεν πρόκειται να σκίσεις καμιά δανειακή σύμβαση - λες και θα μπορούσες να το κάνεις.

Αυτός ο κόσμος που βρίσκεται σήμερα στα κάγκελα το κάνει επειδή οι αντιπολιτευτικές κορόνες τον ανέβασαν εκεί, καθώς μέσα στην απελπισία του ψάχνει από κάπου να πιαστεί.

Αφού, λοιπόν, οψέποτε έρθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρόκειται να σκίσει τις δανειακές συμβάσεις και τους εφαρμοστικούς νόμους που απορρέουν από αυτές, τότε ούτε αυξήσεις θα μπορέσει να δώσει στους λιμοκτονούντες συμπολίτες μας, ούτε τις ιδιωτικοποιήσεις που μέλλει να συμβούν θα μπορέσει να αντιστρέψει, ούτε τους φόρους και τα χαράτσια θα μπορέσει να μειώσει. Κατά συνέπεια, με ποιον τρόπο θα βελτιώσει τις ζωές μας ή, στην καλύτερη περίπτωση, δεν θα τις χειροτερέψει; Αυτά μένει να τα δούμε.