Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Τα ψαρώματα του τύπου «επιστράτευση» και «τα βυτιοφόρα του στρατού για εφοδιασμό» δεν έπιασαν και δεν θα πιάσουν. Η μεν επιστράτευση ήταν περισσότερο απειλή, ψάρωμα, και τώρα που δεν έπιασε και πρέπει να εφαρμοστεί, κολλάει στο διαλυμένο γραφειοκρατικό κράτος που δεν επανίδρυσε ο Καραμανλής και που διαλύει κάθε μέρα και περισσότερο ο ΓΑΠ. Η δε «σωτηρία» από τα βυτιοφόρα του στρατού είναι πολύ πιο δύσκολη από όσο ακούγεται, όχι μόνον γιατί ο στρατός έχει περιορισμένες δυνατότητες, αλλά και επειδή όλα αυτά προϋποθέτουν μια οργάνωση που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει.Προϋποθέτουν επίσης και υποτακτικούς πρόθυμους να κάνουν τους πραιτωριανούς της τρόικας και της κατοχικής κυβέρνησης. Ειλικρινά όμως,δεν θα έπρεπε ο στρατιωτικός, ως πρώτος πληττόμενος από την κατοχική κυβέρνηση της τρόικας, να σαμποτάρει με τον τρόπο του την προσπάθειά τους να καταστεί απεργοσπαστικός μηχανισμός; Αυτή τη στιγμή τόσο ο στρατός μας, όσο και οι υπόλοιποι κρατικοί φορείς, δέχονται εντολές από μια τυπικώς ελληνική κυβέρνηση, που στην πραγματικότητα είναι κατευθυνόμενη από έξω. Είναι υποχρεωμένος να υπακούσει; Ο όρκος του στρατιωτικού είναι να τηρώ το Σύνταγμα και τους νόμους. Εδώ τώρα το ΔΝΤ μας λέει ότι δεν υπάρχει Σύνταγμα. Τι να κάνει ο στρατιωτικός; Ορκίστηκε πίστη σε κάποιο Μνημόνιο; Στην ελληνική σημαία ορκίστηκε πίστη.Η κυβέρνηση βρίσκεται σε εμφανή πανικό και είναι παγιδευμένη στην επικοινωνιακή “τελειότητα” του σχεδίου της, αφού πρέπει να λειτουργήσει το κράτος σε έκτακτες συνθήκες μήνα Αύγουστο για να μοιράσει πετρέλαιο και βενζίνη και να επιτάξει χιλιάδες φορτηγατζήδες. Αυτό και να συμβεί, και να λειτουργήσει δηλαδή, δεν πρόκειται να αλλάξει την κυβερνητική ήττα, που προέρχεται ήδη από την άρνηση των φορτηγατζήδων να υποκύψουν.Οι φορτηγατζήδες έχουν ήδη μια πρώτη νίκη και μαζί με αυτούς όλοι μας. Προκαλούν τον πρώτο πανικό στην κυβέρνηση, επιφέρουν ένα ισχυρό κτύπημα στην αίσθηση του «αήττητου» που είχε μέχρι σήμερα ο ΓΑΠ, με τις ισχυρές τροϊκανές και μιντιακές πλάτες.Σήμερα οι φορτηγατζήδες, ως μπροστάρης των μεσαίων στρωμάτων έπαιξαν «τα ρέστα τους» και κέρδισαν έναν πρώτο μεγάλο πόντο.

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, οι πολιτικοί της σύμμαχοι και τα ξένα και ντόπια συμφέροντα που την στηρίζουν, παράγουν αυτήν την περίοδο συνειδητά κρίση. Έτσι εξηγείται ο απίθανος τραγέλαφος σε κοινοβουλευτικό και διοικητικό επίπεδο και οι πρωτόγνωρες πολιτικές και επικοινωνιακές αντιφάσεις που διαπιστώνονται από όλους μας. Το καθεστώς δεν τρελάθηκε αναστατώνοντας όλες σχεδόν τις κοινωνικές ομάδες, προσβάλλοντας δικαιώματα, δυναμιτίζοντας την κοινωνική συνοχή, προκαλώντας τεράστια ανασφάλεια και πλήττοντας κρίσιμους για την οικονομία τομείς αυτήν την περίοδο, αγνοώντας τον συγκυριακό ρόλο τους στην ανάπτυξη.
Δεν είναι η τρόικα και το Μνημόνιο που προκαλούν το συγκυριακό χάος σε κρίσιμους τομείς για την οικονομία και την κοινωνία σήμερα. Είναι η στρατηγική αυτών που επέβαλλαν και την τρόικα και το Μνημόνιο ως παράγοντες νομιμοποίησης της αυταρχικής και ολοκληρωτικής τους βούλησης, η οποία αποσκοπεί στο να καταστήσει την ελληνική κοινωνία εργαστήριο του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού. Είναι, επίσης, οργανικό στοιχείο της ίδιας στρατηγικής, η οποία προβλέπει την απόλυτη εξασθένιση της χώρας στην περιοχή, με γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς όρους.
Συνεπώς, αν αναρωτιέστε πώς πρέπει να αντιδράσουμε ως προς την κρίση, δείτε την ως μηχανισμό του καθεστώτος για την αναπαραγωγή της ηγεμονίας του, σε μια διαφορετική βάση και σε ένα χαμηλότερο επίπεδο διάρθρωσης των κοινωνικών σχέσεων από αυτό που είχε εμπεδωθεί κατά την μεταπολίτευση. Με αυτήν την έννοια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διακήρυξε το τέλος αυτής της περιόδου.
Μέσω των κρίσεων και όχι της κρίσης – για να είμαι ακριβής – που προκαλεί η πολιτική της κυβέρνησης σε καθημερινή βάση, επιδιώκεται ταχύτατα να αποσαρθρωθεί το υφιστάμενο κοινωνικό μοντέλο και να διαρραγούν οι κοινωνικές σχέσεις, που συγκροτούσαν το πραγματικό περιεχόμενο της κοινωνικο-οικονομικής δομής στην Ελλάδα.Read more:
Υποδουλώνετε τους εργαζόμενους, δεν κυβερνάτε τον τόπο», κατηγόρησε την κυβέρνηση Παπανδρέου ο εκπρόσωπος της ΝΔ στη Βουλή, προσάπτοντάς της και την κατηγορία του «πραξικοπήματος». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αντιπρόεδρος της ΓΣΕΕ, ανέσυρε μια έκφραση από την εποχή της δικτατορίας:
«Η κυβέρνηση βάζει τους εργαζόμενους στον γύψο» δήλωσε. «Ηρθατε στο όνομα του σοσιαλισμού να φέρετε τη χειρότερη βαρβαρότητα» κατηγόρησε την κυβέρνηση ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.Συρρίκνωση της δημοκρατίας, περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού ως αποτέλεσμα της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας προσάπτει η αντιπολίτευση στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.
Οι κατηγορίες αυτές ακούγονται πολύ πιο βαριές τέτοιες μέρες, μέσα σε αυτό το κλίμα καθολικής απογοήτευσης και ανυπαρξίας οποιασδήποτε αχτίδας φωτός και ελπίδας.
Μόνο ο πρωθυπουργός δήλωσε στο Ισραήλ που βρέθηκε αυτή την εβδομάδα πως «ευελπιστούμε ότι περνούμε σε μια ευνοϊκή περίοδο αλλαγών», αλλά ελάχιστοι είναι πια όσοι συμμερίζονται τη φραστική αισιοδοξία του...Το ΠΑΣΟΚ εκπροσώπησε πιστότερα από οποιοδήποτε άλλο κόμμα την περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Υπήρξε ο πρωταγωνιστής των τεράστιων επιτευγμάτων της μεταπολιτευτικής περιόδου και των σκοτεινών πλευρών της.
Αυτό έβαλε την καθοριστική σφραγίδα στην εποχή της Μεταπολίτευσης, την οποία ακριβώς για αυτό μισούν τόσο πολύ οι παράγοντες της πολιτικής και κοινωνικής Δεξιάς.Σήμερα όμως, λες και πρόκειται για παράσταση αρχαίας τραγωδίας, μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και πάλι εκφράζει με την πολιτική της τη σήψη της Μεταπολίτευσης, υποστέλλοντας τις σημαίες της εθνικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, ακόμη και ορισμένων δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι. Θλιβερό τέλος εποχής...

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Με αυτές λοιπόν τις αποσκευές μας δεξιώθηκε η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, δικαιώνοντας όλο τον αρχοντοχωριάτικο και χρόνιο κομπασμό μας. Ήμασταν η κοιτίδα της Ευρώπης αλλά καθόλου Ευρωπαίοι. Αλλά αυτό το τελευταίο είχε ελάχιστη σημασία μέσα στην σχεδόν πάνδημη χαρά. Σημασία είχε ότι η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης ξέπλενε το αμαρτωλό της παρελθόν κι επέστρεφε στην αθωότητα μιας χώρας με ευρωπαϊκά εύσημα.Η αυτοαθωωμένη όμως Ελλάδα διψούσε και για σοσιαλισμό. Κι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πολλά αποθέματα σοσιαλιστικής ατάκας για να την ξεδιψάσει. Ήξερε δε πολύ καλά να κλείνει το μάτι σε όσους λιγουρεύονταν την εξουσία. «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Στις 18 του Οκτώβρη του 1981 ο λαός -επιτέλους- ερχόταν στην εξουσία και το πανελλήνιο σοσιαλιστικό κίνημα στην κυβέρνηση. Θυμίζω στους νεώτερους ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ λειτούργησε περίφημα ως ταξιθέτης στο γιουρούσι που έκανε ο λαός μας στην δημόσια διοίκηση. Ο αγώνας τώρα διορίζεται. Τέρμα οι ρετσίνες. Άρχισαν τα μακροβούτια στα σπέσιαλ «ουίσκια». Η ελληνική εκδοχή του σοσιαλισμού υπήρξε εξόχως γενναιόδωρη. «Ένα δωράκι στον εαυτό του» εδικαιούτο να κάνει ο κάθε κρατικός λειτουργός. Το ύψος της αξίας αυτών των δώρων ήταν που με σπουδή εσυζητείτο αν και ο τότε πρωθυπουργός υποστήριζε ότι ο πήχυς δεν έπρεπε να υπερβαίνει τα 500.000.000 παλιές καλές δραχμούλες. Οι συνεργάτες του όμως έκαναν πρωταθλητισμό. Και χιλιάδες κομματικοί κλακαδόροι, που δεν τους γνώριζε ούτε ο θυρωρός τους, βρέθηκαν μ’ ένα πούρο στο ένα χέρι και με τα τιμημένα λάβαρα του εγχώριου σοσιαλισμού στο άλλο. Ήταν η εποχή που μεταπολιτευτική μας δημοκρατία κραταιωνόταν διακινώντας δεξιά κι αριστερά «πάμπερς».Η χάρτα αυτού του κράτους κρύβει απάτηπου φτάνει στον γνωστό αγριορωμιόστο ντάτσουν μιας φυλής που ζει φευγάτηαπ’ ό,τι ελληνικό στον κόσμο αυτό.

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Οι μηχανισμοί της παγκοσμιοποίησης που φροντίζουν πάντα να "διασώζεται" το δολάριο στις εκάστοτε κρίσεις είναι ήδη γνωστοί και θα ήταν ανώφελο να κατονομαστούν εδώ για άλλη μια φορά. Η δράση τους απλώνεται σε ευρύ πεδίο, από το χειρισμό της τιμής του χρυσού μέχρι την κατασκευή σεναρίων αβεβαιότητας για το μέλλον του ευρώ. Η ελληνική κρίση ήταν ακριβώς ένα τέτοιο σενάριο, στο οποίο τον κύριο ρόλο κλήθηκε να παίξει ο κ. Παπανδρέου.
Ας σημειωθεί ότι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, νυν πρωθυπουργός της Ελλάδας, είναι Αμερικανός πολίτης, γεννημένος στις ΗΠΑ από Αμερικανίδα μητέρα και πατέρα. Ο πατέρας του, Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν κατά το ήμισυ Έλληνας και είχε λάβει ιθαγένεια ΗΠΑ από το 1942. Ο Γιώργος, ή Jeffrey όπως ονομαζόταν στην Αμερική, μεγάλωσε ως επί το πλείστον εκτός Ελλάδας, όπου και μορφώθηκε. Είναι απόφοιτος του Harvard. O κ. Jeffrey-Γιώργος Παπανδρέου έχει ελληνική ιθαγένεια λόγω της καταγωγής του πατέρα του, αλλά σημειώστε το εξής: όταν ένας Αμερικανός εκλέγεται σε δημόσιο αξίωμα σε άλλη χώρα -- στην προκείμενη περίπτωση στην Ελλάδα -- τότε οφείλει να υποβάλει το έντυπο DS-82 μαζί με την αίτηση ανανέωσης του διαβατηρίου του. Το έντυπο DS-82 πρέπει να συνοδεύτεται από ειδική υπεύθυνη δήλωση, όπου θα δίνει εξηγήσεις ενόρκως, μια δήλωση του τύπου: "Ναι μεν έχω ορκιστεί πρωθυπουργός της Ελλάδας, αλλά υπόσχομαι να παραμένω πιστός στο σύνταγμα και τους νόμους των ΗΠΑ". Αν δεν υποβάλει το έντυπο με την υπεύθυνη δήλωση, τότε είναι πιθανόν να θεωρηθεί εχθρός των ΗΠΑ. Κανονικά, ο κ. Παπανδρέου θα έπρεπε να είχε αποποιηθεί την αμερικανική του υπηκοότητα λόγω αντικρουόμενων συμφερόντων με τα υπό όρκον ανειλημμένα καθήκοντά του ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, αλλά δεν το έπραξε. Ο πατέρας του, αντίθετα, είχε αποποιηθεί την αμερικανική υπηκοότητά του πριν αναλάβει καθήκοντα πρωθυπουργού στην Ελλάδα.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ο κ. Παπανδρέου ήταν απλά η μαριονέτα για την υλοποίηση όλων αυτών των πολιτικών. Η εκ των έσω προκατασκευασμένη κρίση δανεισμού είχε ως αποτέλεσμα η ισοτιμία ευρώ-δολαρίου να σημειώσει πτώση

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Πρώτον το σύνδρομο Καραμανλή. Στην κυβέρνηση δεν ξεχνούν πως όταν ξεκίνησε η φθορά του πρώην πρωθυπουργού η όλη κατάσταση επιβαρυνόταν καθημερινά εξαιτίας της αναβλητικότητας με αποτέλεσμα την κατάρρευση.Δεύτερον Ολοι εντός και εκτός κυβέρνησης αναγνωρίζουν πως το φθινόπωρο η κρίση θα επιδεινωθεί λόγω καυσίμων, μειωμένης κατανάλωσης και της δραματικής αύξησης της ανεργίας.Τρίτον Η ανάγκη νομιμοποίησης των σκληρών πολιτικών πριν το πολιτικό σύστημα ρευστοποιηθεί πλήρως ενώ υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες επανεκλογής καθιστά περίπου μονόδρομο την επιλογή της κάλπης.Μάλιστα Ο Γιώργος Παπανδρέου εκτός του εκλογικού μπόνους θα έχει και την επιλογή να ξεκαθαρίσει το εσωκομματικό τοπίο μέσω λίστας.Η επιλογή Παπανδρέου φαίνεται και από τις υπουργικές αποφάσεις που προετοιμάζουν το έδαφος για την επόμενη μέρα.Το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ προβλέπει σε περίπτωση εκλογικής επιτυχίας και εφόσον ο Παπακωνσταντίνου διατηρήσει έστω με λογιστικά τρυκ τις θετικές ενδείξεις για την οικονομία την χρονική επιμήκυνση του χρέους κατά 4-5 χρόνια καθώς το 30% θα βρίσκεται είτε στην ΕΚΤ είτε σε ευρωπαικές τράπεζες ενώ σημαντικό ποσοστό θα έχουν και οι Ελληνικές. Αυτός είναι ο λόγος που ο Παπακωνσταντίνου εμμένει στις συγχωνεύσεις. Τότε το ξεφόρτωμα θα είναι μια εφικτή υ΄ποθεση εργασίας αλλάζοντας την τύχη της χώρας. Το ποσοστό επιτυχίας δεν ξεπερνά το 50% για αυτό και κάποιοι αγοράζουν πολιτικά cds ιδεολογικής αντασφάλισης για την επόμενη ημέρα..

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Οι δημοτικές εκλογές πλησιάζουν. Ορισμένοι πολιτικοί προσπαθούν να τις παρουσιάσουν ως δημοψήφισμα για την κυβέρνηση. Προφανώς "παίζουν" με έναν θεσμό, αποδεικνύοντας την αδιαφορία τους για την ζωή των πολιτών.Στις δημοτικές εκλογές δεν ψηφίζουμε για την οικονομική πολιτική. Δεν αποφασίζουμε για το ασφαλιστικό ή εργασιακό καθεστώς. Δεν κρίνουμε το κυβερνητικό έργο. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε στις βουλευτικές εκλογές.Οι δημοτικές εκλογές είναι μία τοπική διαδικασία. Καλούμαστε να αποφασίσουμε ποιος θα διαχειριστεί τα προβλήματα που έχουμε καθημερινά μπροστά στο σπίτι μας, στην γειτονιά μας. Καλούμαστε να αναδείξουμε τον ικανότερο που θα διαχειριστεί τα σχολεία όπου φοιτούν τα παιδιά μας. Καλούμαστε να διακρίνουμε ποιος είναι άξιος να μας προσφέρει ένα καλύτερο περιβάλλον...Ειδικά σε αυτές τις εκλογές έχουμε ακόμα μία πρόκληση. Πρέπει να αναδείξουμε τον συμπολίτη μας που θα αφομοιώσει και θα διαχειριστεί τις αλλαγές και τις τομές που έχει φέρει το νέο νομοσχέδιο της αυτοδιοίκησης. Ο Καλλικράτης.Οι ανίκανοι και οι "φυγόμαχοι" έτρεξαν να σταθούν στα σύνορα και τα ονόματα των δήμων. Όμως για το νομοσχέδιο αυτό είναι ένα διαδικαστικό θέμα. Το σύνολο του νομοσχεδίου είναι μία ανατροπή στα δεδομένα. Οι δήμοι θα κληθούν να διαχειριστούν περισσότερα κονδύλια, θα πρέπει να λάβουν δράσεις για την ανάπτυξη, για το περιβάλλον, να αποφασίσουν για την ρυμοτομία και το πολεοδομικό σχέδιο των πόλεων...Σε αυτές τις εκλογές, θα πρέπει τα κόμματα να αποδείξουν την ανανέωση που υπόσχονται και οι πολίτες την ανανέωση που επιθυμούν. Οι υποψήφιοι θα πρέπει να είναι νέοι (όχι μόνο σε ηλικία αλλά και σε ιδέες) άνθρωποι, με όραμα, όρεξη και θέληση για ανατροπές και ανάπτυξη στην πόλη τους. Οι ηγεσίες των κομμάτων θα πρέπει να προτείνουν τέτοιους ανθρώπους και να δημιουργήσουν ευκαιρίες για ανανέωση της πολιτικής.Επειδή όμως τα κόμματα δεν είναι πάντα τόσο "αθώα" και ρομαντικά. Επειδή πολλοί βουλευτές ανταποδίδουν "χάρες" μέσω χρίσματος, ξεπληρώνοντας στήριξη που έλαβαν από δημάρχους και συμβούλους, πρέπει και οι πολίτες να λάβουμε δράση.

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Για ψύλλου πήδημα.

Τον θαυμάζω γιατί κινείται με αξιοζήλευτη άνεση σε όλον τον πλανήτη,.. τον θαυμάζω που είναι ακούραστος ταξιδευτής,.. που δεν φοβάται τα αεροπλάνα,.. τον θαυμάζω που, για ψύλλου πήδημα, πετάει από χώρα σε χώρα, χωρίς αποτέλεσμα,.. προφανώς σημασία γι΄αυτόν έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός και το αποτέλεσμα... Τον θαυμάζω γιατί κινείται με αξιοζήλευτη άνεση από την αλήθεια στο ψέμα και τούμπαλιν,.. θαυμάζω το «τα λεφτά υπάρχουν» και το αμέσως μετά « πληρώστε μισθωτοί και συνταξιούχοι»,.. τον θαυμάζω γιατί αμέσως μόλις εξελέγη παρέδωσε τη διακυβέρνηση της χώρας στο ΔΝΤ αποδεικνύοντας ότι είναι πραγματικός αντεξουσιαστής και δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος...
Τον θαυμάζω για τον σεβασμό και την αφοσίωση που δείχνει προς τη μητέρα του, ακολουθώντας την επιθυμία της να τον δει μια μέρα πρωθυπουργό, να συνεχίζει την δουλειά του μπαμπά του!.. Τον θαυμάζω που έχει τη δύναμη να εφαρμόζει σκληρή και άδικη οικονομική πολιτική και παράλληλα να πιστεύει ότι θα έπρεπε να εφαρμόσει κάποια άλλη πιο αποτελεσματική... Τον θαυμάζω γιατί μας άνοιξε τα μάτια με δύο τρόπους, ένας που για όλα φταιει η Δεξιά και ένας που μας πέταξε τα μάτια έξω με το ασφαλιστικό και το εργασιακό χωρίς να ανοίξει μύτη!.. Τον θαυμάζω για την τερατώδη ψυχραιμία του,.. ενώ είμαστε στον Τιτανικό, αυτός και οι υπουργοί του παραγγέλνουν ουίσκι με... παγόβουνο!.. Τον θαυμάζω που μονίμως ασχολείται με το μέλλον της χώρας θάβοντας ζωντανό το παρόν της κάτω από την ταφόπλακά του Μνημονίου... Τον θαυμάζω που είχε το κουράγιο - πάλι δεν υπολόγισε το πολιτικό κόστος- να κάνει υπουργούς κάτι τύπους σαν τον Πάγκαλο, τον Παπακωσταντίνου, τον Χρυσοχοΐδη τον Γερουλάνο, την Κατσέλη, την Μιρμπίλη, τον Λοβέρδο και άλλους τους οποίους, σε μια σοβαρή χώρα, θα τους είχαν πάρει με τις κλωτσιές για τις δηλώσεις τους, τα έργα τους, τις παλινωδίες τους και τον κυνισμό τους στην προσπάθειά τους να μας πείσουν ότι φταινε όλοι οι άλλοι εκτός από αυτούς...
Τον θαυμάζω που είναι σοσιαλιστής... τις Κυριακές και με καλή παρέα όπως του οικονομολόγου Στίγκλιτς,.. αλλά από Δευτέρα πάλι στη δεξιά πολιτική για να τα βγάλει πέρα!.. Τον θαυμάζω που ένα παιδί χωρίς προσόντα έφτασε τόσο ψηλά,.. ειλικρινά τον θαυμάζω!!!

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Τι και αν λέγεται ¨Καλλικράτης¨ η όπως θέλετε πείτε τον.Αλλά μήπως τελικά δεν φταίνε οι θεσμοί, αλλά ο βασικός παράγοντας που απαρτίζει τους θεσμούς, ο ανθρώπινος, τα πρόσωπα δηλαδή, όπου σε συνδυασμό με το ¨σύστημα¨ διεκδικούν κατά καιρούς την εξουσία;;Από την μία, πιθανόν, έχουμε για παράδειγμα πρόσωπα που μέχρι σήμερα δεν έχουν δείξει ¨δείγματα γραφής¨ και όχι μόνο δεν συγκρούστηκαν με συμφέροντα, αλλά απεναντίας, για την ¨κατάκτηση¨ της καρέκλας - εξουσίας, χρησιμοποιούν και προχωρούν ¨παρέα¨ με πρόσωπα και με καθαρά πελατειακές σχέσεις, με ιδιοτέλεια εκατέρωθεν και αφήνοντας έξω κάθε τι το καινοτόμο και αξιοκρατικό, ικανό και πρόθυμο για την όποια υπέρβαση.Από την άλλη έχουμε υποδείξεις για κομματικά στελέχη, όπου έρχονται με την μορφή των ¨διαχειριστών¨ της εξουσίας και κατόπιν επιλογής μέσα από καθαρά κομματικούς μηχανισμούς, σίγουρα βρίσκει απέναντι τους την κοινωνία, αφού μόνο καχύποπτα και δικαιολογημένα το βλέπει, αφού επί της ουσίας και για τα χρόνϊα προβλήματα της καθημερινότητας τους κανείς δεν γνωρίζει ούτε βιώνει, όπως η ίδια η τοπική κοινωνία.Δυνάμεις υπάρχουν έτοιμες πάντα να δώσουν την μάχη.Περιμένουν το έναυσμα για το όραμα.Το σύστημα είναι που δεν αφήνει τίποτα να κυλήσει, τίποτα να γυρίσει σελίδα, μέρος βέβαια της ευθύνης έχει σίγουρα η κοινωνία, όπου δεμένη πισθάγκωνα δέχεται αδιαμαρτύρητα το «πεπρωμένο» άλλες φορές συμμετέχοντας παθητικά και άλλες αρνητικά όπως τώρα.Σωτήρες όπως τους γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν.Ανατροπές χρειάζονται, που πρέπει να δείξει στην πράξη ο όποιος ενδιαφερόμενος ΤΩΡΑ πριν τις εκλογές ότι σκοπεύει να κάνει.Το τσίρκο της αναρχίας, της μαφίας, της

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Το σίγουρο μετά και το τέλος της ψηφοφορίας απόψε στη Βουλή για το ασφαλιστικό είναι πως η Ελλάδα που ξέραμε έως τώρα δεν θα είναι η ίδια, αφού αναγκαστικά γυρίζει πολλές δεκαετίες πίσω. Τα ασφαλιστικά δικαιώματα και όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις θα ριχτούν στον καιάδα. ΚΙ αυτές θα ειναι οι πρώτες δοκιμασίες γιατί ερχονται κι αλλες εξ αιτίας της εισόδου με την έγκριση Παπανδρέου των εισβολέων του ΔΝΤ και της άθλιας και σαρκοφάγου Τρώικας. Η Ελλάδα πλεον εγινε πειραματόζωο για να δοκιμάζουν οι ξένοι εισβολείς τις πιο σκληρές τους νεοφιλελεύθερες συνταγές. Το ζήτημα τωρα είναι μέχρι που θα τους το επιτρέψουν οι κυριοι του Πασόκ που με τα ψέμματά τους στις 4 του Οκτώβρη μας έκλεψαν την ψήφο. Θα καταφέρουν κάποιοι έστω με την απειλή της καταψήφισης σποδαίων νομοθετημάτων να συγκρατήσουν και τους λοιοπύς σ' αυτή την άθλια κατρακύλα του ξεπουλήματος των πάντων;
Ο Ελληνας όμως άσχετα με το τι θα κάνουν αυτοί, είναι πολύ περήφανος και για να του γκρεμήσουν οι κατακτητές τα όνειρά του θα χρειαστεί να διαθέσουν όλα τους τα "πυρηνικά" τους όπλα, θα χρειαστεί να του κηρύξουν ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο...
Η ευθύνη λοιπον που επωμίζονται αυτοί οι μέτριοι πολιτικοί του κόμματος που λέγεται Πασόκ είναι τεράστια και περισσότερο τεράστια για το τι θα επακολουθήσει αν δεν φερθούν σωστά στο λαό. Αν ανταποκριθούν σωστά έχει καλώς, αν όμως θελήσουν να μας πετάξουν στα δόντια και στα στομάχια του κάθε ΔΝΤ του κάθε άθλιου κατακτητή, να ξέρουν πως και το δικό τους μέλλον θάναι μαύρο κι άραχνο, όπου κι αν πάνε όσο νύχτα κι αν πετάξουν απ' τις ταράτσες τους με τα ναυλωμένα οικογενειακά ελικόπτερα. Οπου κι αν πανε η ζωή τους θα είναι μια σκέτη κόλαση ...

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

ΠΟΛΥ ΨΕΜΑ...

Με στόχο να κάμψει τις αντιδράσεις στην κοινωνία αλλά και στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, λίγο πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία επί της αρχής που νομοσχεδίου για το νέο ασφαλιστικό σύστημα που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί το απόγευμα, ο υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος ανέλαβε χθες στη Βουλή την πολιτική δέσμευση ότι «αν η χώρα καταφέρει να ορθοποδήσει και να ξαναβρεί τον δρόμο της αξιοπιστίας, τότε θα έχουμε τη δυνατότητα να άρουμε τις αδικίες», τις οποίες απέδωσε στο μνημόνιο.

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Θεωρώ λοιπόν ότι αυτό που κάνει η κυβέρνηση είναι χειρότερο από εκείνο που πράττουν χούντες....
Περιστέλλει την λαϊκή κυριαρχία άδηλα και αυτό το ονομάζει περιστολή της εθνικής κυριαρχίας στη συγκυρία εξαιτίας της κατάστασης ανάγκης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Αυτή είναι η έννοια του Μνημονίου. Το θέμα δεν είναι ασφαλώς αν η κυβερνητική πλειοψηφία στη βουλή έχει αυτό το δικαίωμα – προφανώς δεν το έχει στο πλαίσιο του Σ. – αλλά αν ο λαός νομιμοποιεί αυτή την πρακτική που ουσιαστικά καθιστά ολόκληρο το πολιτειακό οικοδόμημα της Ελλάδας χάρτινο πύργο δίχως σοβαρή βάση για την άσκηση των εξουσιών.
Αν το νομιμοποιεί σημαίνει ότι ο ελληνικός λαός έχει ξεπεράσει κάτι …αναχρονιστικές λεπτομέρειες σαν το Σύνταγμα και ότι είναι έτοιμος να αποδεχτεί οποιαδήποτε μορφή αυταρχισμού αρκεί να μην χάσει και τον ένατο μισθό που του απέμεινε ( αυτό του απέμεινε αν κάνεις σωστό λογαριασμό)! Η κυβέρνηση αυτή την ώρα κυβερνά «ημι-επαναστατικώ δικαίω». Αυτή ήταν φαίνεται η αλλαγή που είχε στο μυαλό του ο Γιώργος. Τελικά, μοιάζει εκείνη τη μέρα που συναντήθηκαν για την παράδοση-παραλαβή Καραμανλής-Παπανδρέου, ο δεύτερος να δεσμεύτηκε να πραγματοποιήσει αυτό που φαιδρά επαγγέλθηκε ο πρώτος: την επανίδρυση του κράτους σε μια άλλη αυταρχική βάση, όπου το Σύνταγμα θα καταστεί ο πολιτικός φερετζές μιας ολιγαρχικής εξουσίας νεο-αποικιακού τύπου. Αν είναι έτσι κάντε το τουλάχιστον ολοκληρωμένα. Καταργήστε το Σύνταγμα, δεν χρειάζεται! Πολιτική νομιμοποίηση θα σας προσφέρουν αποκλειστικά οι δημοσκοπήσεις. Αν δεν φτάνει αυτό δημιουργείστε και κανένα διαδικτυακό τόπο να υποβάλλουμε μαζί με προτάσεις και αιτήσεις υποψηφιότητας - για να κατασκευάζετε αποκλειστικά στατιστικές βάσεις - και την ψήφο μας προς «διαβούλευση»! Γιατί να τρέχουμε στις κάλπες, σε διαδηλώσεις και άλλα …αναχρονιστικά; Καταργήστε τη δημοκρατία αν θέλετε, μη βάζετε όμως φερετζέ στη χούντα που με επιμέλεια δομείτε! Μην παραπλανάτε τόσο τον λαό. Δεν χρειάζεται! Όσοι έχουν δημοκρατικές ευαισθησίες θα αντιδράσουν έτσι ή αλλιώς, όσοι δεν έχουν θα το προτιμούσαν …καυτό! Θα ήθελαν μια καθαρή χούντα, όπως ποθούν και οι δεξιοί σύμμαχοι της σοσιαλδημοκρατικής μας κυβέρνησης.

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Ακριβώς πριν εννέα μήνες αναθερμάνθηκε το ειδύλλιο μεταξύ των Ελλήνων και του ΠΑΣΟΚ. Τα παθήματα του παρελθόντος δεν εμπόδισαν τους συμπολίτες μας να πέσουν, για μία ακόμη φορά, στην αγκαλιά του παλιού αγαπημένου φαφλατά καρδιοκατακτητή, που επί είκοσι χρόνια ξεκοκάλιζε συστηματικά την προίκα τους. Και να πείς ότι δεν ήξεραν. Ήξεραν, αλλά δεν πίστευαν ότι θα την ξαναπατήσουν. Νόμιζαν ότι το ΠΑΣΟΚ είχε αλλάξει. Η πολλά υποσχόμενη σχέση, το γεμάτο ελπίδες νέο ξεκίνημα του Οκτωβρίου 2009, από τις πρώτες ημέρες μετατράπηκε από σχέση εμπιστοσύνης, σε μαστροπεία. Οι νταβατζήδες ξανάπιασαν δουλειά. Ασελγούν καθημερινά στο σώμα της πολύπαθης πατρίδας και βιάζουν κατ’ εξακολούθηση την βούληση των Ελλήνων. Από το γνωστό «λεφτά υπάρχουν» καταλήξαμε σε όργιο κλοπής των χρημάτων του λαού με την μορφή της φορολογικής πειρατείας. Για να συμπληρωθεί μάλιστα το σκηνικό, έχουμε τον τελευταίο καιρό και εκβιασμούς που αρμόζουν μόνον σε επαγγελματίες προαγωγούς. Καθίστε φρόνιμα γιατί οι ξένοι δεν θα μας δώσουν την δόση μας. Αν θέλετε εκλογές, ξεχάστε τα λεφτά. Σε αυτά τα θλιβερά γεγονότα αν προσθέσουμε την εισβολή των αλλοδαπών στην χώρα και την αναπόφευκτη αλλοίωση του κοινωνικού, πολιτισμικού και πολιτικού ιστού, τότε οι εννιά μήνες διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, είναι μια θλιβερή επέτειος. Όμως σε κάθε επέτειο συνηθίζεται να δίνουμε μια ευχή. Η δικιά μου θα είναι ειλικρινής και ολόθερμη : καλά ξεμπερδέματα αγαπητοί συμπολίτες.

Read more: http://tolimeri.blogspot.com/2010/07/blog-post_9285.html#ixzz0siUgcJMz

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Η Ελλάδα προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης κατόπιν πολιτικής απόφασης της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, που επωμίζεται και την τεράστια ιστορική ευθύνη για την κοινωνική οπισθοδρόμηση που φέρνει η προσφυγή, όπως και για την πρωτοφανή στα μεταπολεμικά χρονικά αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων που περιλαμβάνεται στο μνημόνιο.

Η Ελλάδα μπορεί να είναι η μοναδική μέχρι στιγμής χώρα που προσέφυγε, αλλά πολλές ακόμη χώρες αντιμετωπίζουν οξύτατα προβλήματα και το ενδεχόμενο προσφυγής τους θεωρείται πιθανό – παρά τις επίσημες διαψεύσεις. Αναφέρομαι ειδικότερα στην Ισπανία. Πρόβλημα έχει επίσης η Πορτογαλία, η Γαλλία, η Αγγλία, η Ιταλία κι άλλες χώρες, όπως βεβαιώνουν τα υψηλά τους χρέη και ελλείμματα και τα υψηλά επιτόκια που πληρώνουν για να δανειστούν.

Ήταν αναπόφευκτη αυτή η προσφυγή;

Όχι βέβαια! Η κυβέρνηση μπορούσε να προσφύγει σε εσωτερικό δανεισμό – κάτι που δεν έκανε για να μην πληγούν οι τράπεζες. Μπορούσε να απευθυνθεί σε άλλα οικονομικά κέντρα, όπως η Ρωσία, οι αραβικές χώρες και πολύ περισσότερο η Κίνα που καλύπτει τις δανειακές ανάγκες και της ίδιας της Αμερικής.

Μπορούσε να είχε απορροφήσει τη ρευστότητα που είχε προσφερθεί σε εκδόσεις ομολόγων στην αρχή του έτους, όταν ήδη είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται τα σύννεφα πάνω από την Ελλάδα κι οι εκδόσεις στις οποίες είχε προχωρήσει το ελληνικό δημόσιο ήταν επιτυχείς κι είχαν υπερκαλυφθεί.

Μπορούσε τέλος να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να μας δανείσει με ευνοϊκούς όρους, τους ίδιους δηλαδή όρους με τους οποίους δανείζει τις εμπορικές τράπεζες, παραβιάζοντας το Σύμφωνο Σταθερότητας. Κάτι που έκανε στη συνέχεια η ΕΚΤ, όταν με την απόφαση της 9ης Μαΐου, ξεκίνησε να αγοράζει ομόλογα των κρατών μελών της ευρωζώνης.

Θεωρείτε πιθανό το ενδεχόμενο πτώχευσης της ελληνικής οικονομίας και τι συνέπειες θα είχε μια τέτοια εξέλιξη για την πλειοψηφία των πολιτών της χώρας;

Το ενδεχόμενο πτώχευσης της ελληνικής οικονομίας τίθεται όλο και πιο έντονα από τις ίδιες τις οικονομικές ελίτ που επέβαλλαν την προσφυγή στο ΔΝΤ. Κυρίως όμως η πτώχευση θεωρείται θέμα χρόνου στην περίπτωση που εφαρμοστεί το μνημόνιο συνεργασίας με το ΔΝΤ που ψήφισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (με λαμπρή εξαίρεση τρεις βουλευτές που φάνηκαν να τιμούν την ψήφο του ελληνικού λαού), το ΛΑΟΣ και η Ντόρα Μπακογιάννη.