Τώρα το κομματικό σύστημα ή καλύτερα τα κόμματα που υπερασπίζονται την ευρωπαϊκή προοπτική καταλαβαίνουν ότι η επιβίωση της χώρας εξαρτάται από την αντιμετώπιση αυτής της ιστορικής παθογένειας. Καμία παράταξη δεν μπορεί να το επιχειρήσει από μόνη της γιατί η δημαγωγία του ενός παρασύρει και τον άλλον.
Μόνο η συνέργεια μπορεί να αλλάξει βαθμιαία το κλίμα. Και η συνειδητοποίηση ότι η προεκλογική δημαγωγία δεν είναι ανέξοδη. Χρεώνεται αμέσως, γιατί ο κόσμος είναι θυμωμένος, περισσότερο συνειδητοποιημένος και, από την άλλη, ο πολιτικός - εκλογικός χρόνος έχει συντμηθεί δραματικά. Σε λίγο που θα ανοίξει η προεκλογική περίοδος, είναι καλό οι ηγεσίες των κομμάτων να θυμούνται ότι θυμόμαστε τις απότομες στροφές του όχι - ναι στο Μνημόνιο, όπως και το αντίστροφο ναι - όχι στο Μνημόνιο, θυμόμαστε το «λεφτά υπάρχουν», την πρόταση «διορισμού εκατό χιλιάδων στο Δημόσιο», όπως θυμόμαστε ότι η «λαϊκή οικονομία» σοβιετικού τύπου κατέρρευσε μέσα στην κοινωνική δυστυχία.
Μετά το δεύτερο «πακέτο διάσωσης», πηγαίνουμε στον δεύτερο και αποφασιστικό κάβο. Ο τρόπος που θα πάμε στις εκλογές εξαρτάται από τους πολιτικούς αλλά πρωτίστως από τους πολίτες. Ολοι διαισθανόμαστε ότι είναι εκλογές εξαιρετικά υψηλού ρίσκου για τη χώρα. Σωστά λέγεται ότι θα κρίνουν την επιλογή ευρώ ή δραχμή. Θα ήταν όμως λάθος αυτό να μεταφραστεί σε μετωπική σύγκρουση των κομμάτων που υπερασπίζονται τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου